november 4, 2022 1364 4
Ja, het bestond, de vaccinleugen. Hoezeer de media momenteel ook proberen
de huidige onthullingen te relativeren of af te doen als “manipulatie”. Hun
tactiek: ze ontkennen de leugen met antwoorden op vragen die niet eens gesteld
zijn. Dit is bedoeld voor deze mensen. Zodat ook zij begrijpen waar het echt om
gaat. Een waterdichte analyse voor Dummies, schrijft Stefan Millius.
Leugens, bluf,
onwaarheid, overdrijving. Hoe u de gebeurtenissen rond de Covid-19 vaccinatie
ook wilt noemen, één ding is zeker: het is gebeurd. Maar wat precies – en wat
niet? Wie moeten we geloven als sommigen spreken over de Covid-19 vaccinleugen
en anderen beweren dat er helemaal niets is gebeurd? Dat is gemakkelijk af te
breken.
De feiten
Wat zeker en
onbetwist is, is dat de op mRNA gebaseerde vaccins tegen Covid-19 van
Biontech/Pfizer en Moderna niet zijn getest om na te gaan of zij in staat zijn
infectie met het virus en de overdracht ervan op derden te voorkomen. De
fabrikanten hebben ook niet beweerd dat dit het geval is. Noch in de studies
rond de vaccins, noch in de documenten op basis waarvan de staten vervolgens
goedkeuring gaven. Het antwoord dat een medewerker van Pfizer gaf tijdens een
ondervraging voor het EU-parlement was echter nieuws voor het grote publiek. Op
de vraag of de vaccins werden getest op infectie en overdracht van het virus
voordat ze op de markt werden gebracht, verklaarde de dame dat dit niet het
geval was. Omdat de gemiddelde consument niet alle goedkeuringsdocumenten van
de fabrikant of van de lokale gezondheidsautoriteit bestelt en leest, was deze
informatie nieuw voor hem. Dit is het uitgangspunt voor de bewering dat er
sprake is van een “vaccinleugen”.
De inleiding
Met veel tamtam
werden de vaccins tegen Covid-19 wereldwijd aangekondigd en uiteindelijk
geïntroduceerd. Er werd gezegd dat vaccinatie de enige manier was om de
pandemie te stoppen, nadat maanden van een cascade van maatregelen – van
hygiëne- en afstandsvoorschriften tot verplichte maskering en lockdowns – geen
waarneembare resultaten hadden opgeleverd. De spil van de vaccinatiecampagne
van 2021 was de belofte om de verspreiding van het virus te stoppen met een zo
hoog mogelijke vaccinatiegraad. Het Zwitserse Federaal Raadslid Alain Berset
verklaarde zelf meermaals in interviews, op social media en voor de camera dat
vaccinatie infectie met het virus en de overdracht ervan op derden zou
voorkomen. Er werd gesproken over een “game changer” die de dodelijke dreiging
zou elimineren.
De begeleidende maatregelen
Deze belofte was de
basis om gevaccineerde mensen voor te stellen als ongevaarlijk voor anderen en
ongevaccineerde mensen als een publiek gevaar. Dit was de basis voor de
invoering van het Covid-paspoort. De stelling: gevaccineerde mensen zijn veilig
onder elkaar, maar zodra ongevaccineerde mensen zich bij hen voegen – in
restaurants, op evenementen – kunnen ze elkaar infecteren en blijft het virus
circuleren. De populaire uitdrukking “pandemie van de ongevaccineerden” stamt
uit die tijd. Dit wijst er duidelijk op dat gevaccineerde mensen niets meer te
maken zouden hebben met de gebeurtenissen rond het virus. Tegelijkertijd werd
gecommuniceerd dat natuurlijk alleen de ongevaccineerden nog steeds de
ziekenhuizen en dus het gezondheidsstelsel belasten. Deze suggestie leidde
ertoe dat elke paniek-krantenkop en elke uitgestelde operatie in een ziekenhuis
de schuld kon krijgen van de ongevaccineerden. Het resultaat was de bekende
tweedeling tussen de twee groepen.
De goocheltruc
Het idee dat
gevaccineerde mensen nooit meer met het virus te maken zouden krijgen, dat ze
niet geïnfecteerd zouden kunnen raken en dus niet ziek konden worden, bleek al
snel een misvatting. In de officiële communicatie werd de vaccinatie vervolgens
geleidelijk verkocht met andere argumenten. Ineens werd alleen nog gezegd dat
het ernstige ziekteverlopen of de dood voorkwam. Hierdoor konden de
autoriteiten vasthouden aan hun voorstelling dat vaccinatie de gezondheidszorg
zou beschermen tegen overbelasting. De bewering dat het vaccin infectie en
verdere overdracht voorkomt, is niet geheel verdwenen. Het bleef tot eind 2021
en ver in 2022 gebruikt worden door politici, medische professionals en de
media, maar stond niet meer op de voorgrond. Pas met de officiële en breed
uitgemeten verklaring aan het Europees Parlement werd de kennis over het
beperkte effect van vaccinatie algemeen bekend. Intussen zal niemand deze
bewering meer doen.
De collaborateurs
De beschuldiging
van leugens die in individuele media, in de eerste plaats in “Weltwoche”, werd
geuit, was niet tegen de fabrikanten gericht. In hun documentatie over het
vaccin hadden zij niet beweerd infectie en overdracht te kunnen voorkomen.
Waarbij men moet tegenwerpen dat zij op zijn minst bereid waren om mee te gaan
in de leugen – met onduidelijke beloften op hun websites en met verklaringen
van hun vertegenwoordigers in interviews. En op geen enkel moment hebben zij
zich verzet tegen de onware beloften van redding door hun klanten, de staten
die de vaccinatie kochten. Zij stonden toe, en niet bepaald onwelwillend, dat
de kopers van hun product het effect publiekelijk overdreven en dit tot basis
van hun beleid maakten. Zo waren ze tenminste betrokken.
De leugen
Zelfs als men het
gedrag van de fabrikanten slechts classificeert als moreel grensverleggend en
niet geheel zuiver, is het woord “leugen” nog steeds niet overdreven. En dit
onder verwijzing naar de mensen die vanaf het begin wisten dat infectie en
overdracht van het virus zelfs met vaccinatie nog steeds mogelijk was, maar
uitdrukkelijk het tegendeel beweerden. Dit betreft in de eerste plaats de
Federale Raad, het Federaal Bureau voor de Volksgezondheid, de
wetenschappelijke task force en andere federale deskundigen. Zij moesten weten
wat vaccinatie wel en niet kon doen, gezien hun intensieve betrokkenheid bij de
vaccins en het feit dat zij deze zo massaal propageerden. Het was dus een
leugen om een effect te beloven dat niet bestond. Discriminatie van ongevaccineerden
en daarmee de tweedeling van de samenleving was het directe gevolg van deze
leugen. De media en hun factcheckers, die deden alsof ze altijd op de hoogte
waren en de valse beweringen uit de mond van politici of deskundigen herhaalden
of zelfs verankerden in hun eigen artikelen, waren een doorslaggevend element
om de leugen te kunnen verspreiden.
De relativering
Toen er voor het
eerst sprake was van de “vaccinleugen”, verzwegen de meeste media aanvankelijk
de hele zaak. Zij waren het niet eens met de beschuldiging en ontkenden deze
ook niet, het was gewoon niet gebeurd. Met de toenemende druk, ook vanuit de
gelederen van de bevolking, kon deze tactiek niet langer worden volgehouden.
Geleidelijk aan verschenen er artikelen over het onderwerp, zelfs in de titels
die tweeënhalf jaar lang kritiekloos het Corona-beleid van de federale regering
hadden gesteund. Hun teneur: er is geen leugen over vaccinatie. Deze verklaring
was grofweg gebaseerd op twee stellingen.
Eerste stelling:
het feit dat vaccinatie noch infectie noch overdracht van het virus voorkomt is
niet nieuw, dit is altijd bekend geweest en is nooit verzwegen door de
fabrikant, er is dus niet gelogen. – Zoals gezegd is de beschuldiging van
liegen over de vaccinatie niet in de eerste plaats gericht tegen de
fabrikanten, maar tegen de “wederverkopers” van de vaccinatie. En die hebben
talloze malen verifieerbaar gelogen. Dit is bijzonder ernstig omdat de gewone
burger niet kan weten wat er aan de hand is en dus moest vertrouwen op de
informatie van de staat, die hem de vaccinatie opdrong. Net als in de
tweeënhalf jaar daarvoor worden uitspraken en handelingen van de regering tot
het uiterste verdedigd. Er is zelden een duidelijker geval van oneerlijkheid
van de staat geweest dan dit, en bij elke andere gelegenheid zou elke
verstandige journalist erop gesprongen zijn.
Tweede stelling: de staat en zijn
vertegenwoordigers zouden ook niet gelogen hebben, aangezien vaccinatie
daadwerkelijk infectie en overdracht vermindert. – Gezegd moet worden dat er
pas sprake was van een vermindering toen het niet anders kon; eerder werd
aantoonbaar gezegd dat gevaccineerde mensen helemaal niet meer besmettelijk
waren. Federaal raadslid Alain Berset, bijvoorbeeld, deed dat op Twitter of op
“10 vor 10” van SRF zonder de minste twijfel te laten bestaan. Er werd nooit
gezegd dat men na vaccinatie minder besmettelijk was of het virus minder sterk
doorgaf – het werd in absolute termen geformuleerd. Ook de paar studies die
zogenaamd een vermindering aantonen en nu worden aangehaald, kunnen in twijfel
worden getrokken. Telkens weer werden studies naar voren gebracht die het
officiële Corona-beleid dienden, terwijl andere gewoon werden verzwegen of
verduisterd. Maar zelfs als ze gelijk hebben en er een vermindering van de
virale belasting is: zo is het vaccin ons nooit verkocht – en daarin ligt de
leugen.
De essentie
Het feit dat het
vaccin niet kan doen wat ons is beloofd, is slechts één kant van de medaille.
Het andere is dat de bijwerkingen altijd zijn gebagatelliseerd. Degenen die leden
na vaccinatie of zelfs ernstige gezondheidsgevolgen ondervonden, waren altijd
betreurenswaardige individuele gevallen. De getroffenen moeten vechten om
serieus genomen te worden – zelfs tot het punt dat ze beweren dat het
waarschijnlijk een geval van “long covid” was. Ter herinnering: “Vaccinatie is
veilig” was een even vaak gehoorde uitspraak als “Vaccinatie voorkomt infectie
en overdracht van het virus”. Maar als over de absoluut centrale vraag wat het
beschermende effect is gelogen is, waarom zouden we er dan nu op vertrouwen dat
de waarheid wordt verteld over de vraag naar de negatieve effecten van
vaccinatie?
Sorry, dat was
nogal veel tekst. Maar er is een reden dat de boekenreeks “Voor Dummies” altijd
uit dikke boekwerken bestaat.
BRON: https://www.frontnieuws.com/de-vaccinleugen-voor-dummies/
