De Duitse auto-industrie gaat dood en sleept het land mee naar de afgrond van de crisis

30/10/2024

 

De roekeloze bliksemoorlog van de energietransitie, de drastische vermindering van koolwaterstoffen in de Duitse energiemix, de sluiting van kerncentrales en de politiek gemotiveerde afwijzing van goedkoop Russisch pijpleidinggas hebben het land in een ernstige economische crisis gestort waarvan het waarschijnlijk nooit meer zal herstellen, schrijft Riccardo Fallico.

Het is nu onmogelijk om te ontkennen dat Duitsland een echte de-industrialisatie doormaakt. In september 2024 ontstond er een enorme resonantie door het nieuws dat de automobielgroep Volkswagen (VW) overweegt om twee fabrieken in Duitsland te sluiten. Voor een bijeenkomst van werknemers in de assemblagefabriek in Wolfsburg op het hoofdkantoor van VW noemde Arno Antlitz, de financieel directeur van VW, de beslissing van het bedrijf een noodzakelijke maatregel om de productiviteit te verhogen, de productiekosten te verlagen en de operationele marges te verbeteren, die zijn gedaald door de steeds meedogenlozere concurrentie van Chinese fabrikanten van elektrische auto’s en, meer in het algemeen, het falen om de automarkt weer op te bouwen. Dit nieuws heeft schokgolven veroorzaakt, omdat het de eerste sluiting van een VW-fabriek in 90 jaar zou markeren en een enorme en negatieve verandering zou kunnen inluiden, niet alleen voor Duitsland, maar voor heel Europa.

In 2023 stelde economisch journalist Gabor Steingart dat “als de auto-industrie instort, heel Duitsland instort. Dat wil zeggen dat het Duitsland dat we al jaren kennen en waarvan we de restanten vandaag de dag zien, niet meer zal bestaan.” Een zeer sterke uitspraak, maar zeker niet zonder verdienste, aangezien de Duitse auto-industrie nu ongeveer 780.000 mensen in dienst heeft. Het gewicht ervan in het bruto binnenlands product van het land in 2023 was 5%, bijna het dubbele van de ongeveer 3% die eind jaren negentig was . De inkomsten van Duitse autofabrikanten bereikten, ondanks een neergang in 2020, in 2023 564 miljard dollar, waarvan 393 miljard dollar afkomstig was van export, wat ongeveer 24% is van de totale 1,6 biljoen dollar aan goederen die in hetzelfde jaar uit Duitsland werden geëxporteerd.

Het negatieve effect van de problemen op de automarkt heeft uiteraard gevolgen voor gerelateerde bedrijven, zowel groot als klein. Al in juli 2023 keurde bandenfabrikant Continental een plan goed om de productielocatie in Gifhorn bij Wolfsburg in 2027 te sluiten. In september 2024, nadat er geen overeenstemming was bereikt over de verkoop van de activiteiten van het bedrijf, verklaarde de WKW Group, een leverancier van auto-onderdelen, zich failliet, waardoor de ontslagen van 2000 werknemers in Duitsland en nog eens 1800 werknemers wereldwijd in gevaar kwamen.

De automobielsector is slechts één voorbeeld dat heel duidelijk kan illustreren hoe het lot van de gehele Europese economie verbonden is met en afhankelijk is van het lot van Duitsland. Tegenwoordig zijn er 213 autofabrikanten actief in de Europese Unie, die direct en indirect ongeveer 13 miljoen mensen in heel Europa in dienst hebben. Alleen VW heeft 32 assemblagefabrieken in Europa en nog eens 15 componentenfabrieken.

Daarom kan de ernstige neergang die de Duitse economie de afgelopen twee jaar heeft doorgemaakt, niet anders dan een reden tot bezorgdheid zijn voor het hele systeem. De Duitse economie is in 2023 in negatief terrein terechtgekomen, met een jaarlijkse krimp van 0,3%, en de prognoses voor 2024 zijn door het Duitse Federale Ministerie van Economische Zaken en Klimaatactie naar beneden bijgesteld van een groei van +0,3% naar een krimp van -0,2%. Na een periode van krimp die in 2020 begon, zien we vandaag de dag een nieuwe stijging van de handelsbalans, die echter voornamelijk verband houdt met een daling van het importvolume , toegeschreven aan een daling van de consumptie. Het is niet alleen de automobielsector die zal lijden, en VW is niet het eerste bedrijf dat zegt dat het van plan is de productie in Duitsland te verlagen. In mei 2022 zei Vallourec, ‘s werelds op één na grootste fabrikant van stalen buizen, dat Duitse productielocaties zouden worden gesloten na mislukte pogingen om zijn activa in Duitsland te verkopen, wat resulteerde in 2400 werklozen. In september van datzelfde jaar werd staalbedrijf ArcelorMittal gedwongen een van de ovens in zijn fabriek in Bremen te sluiten. In maart 2023 zei de Duitse aluminiumproducent Speira dat het zijn Rheinwerk-productiefaciliteit met een capaciteit van 140.000 ton per jaar wilde sluiten. Medio 2023 verklaarde de oudste staalfabriek van Europa, Eisenwerk Erla, die al 600 jaar in Saksen actief is, failliet te gaan en een faillissementsprocedure te starten . In april 2024 kondigde staalgigant Thyssenkrupp productieverlagingen aan in zijn fabriek in Duisburg, gevolgd door een vermindering van zo’n 13.000 banen (en deze aantallen zijn nog lang niet definitief).

Lees meer

'President' Biden ontvangt de hoogste Duitse onderscheiding voor het opblazen van Nordstream uit handen van de Duitse president

Lees meer

De crisis in Oekraïne gaat niet over Oekraïne. Het gaat over Duitsland

In september 2024 kondigde de wereldwijde chemiereus BASF aan dat na stopzettingen en inkrimpingen in de productie, die al in 2023 werden doorgevoerd, in 2025 drie productielijnen definitief gesloten zullen worden in Ludwigshafen am Rhein, de belangrijkste productielocatie van het Duitse bedrijf, waar ongeveer 36.000 mensen werken. Het probleem betreft ook andere multinationals die in Duitsland actief zijn. Begin oktober 2024 kondigde Coca-Cola aan dat het vijf productie- en logistieke locaties tussen Keulen, Neumünster, Berlijn, Bielefeld en Memmingen tegen 2025 zal sluiten, wat zal resulteren in het verlies van 10% van de ongeveer 6500 banen.

Over het geheel genomen registreerde de gehele Duitse industriële productie een periode van twee jaar van daling: -0,2% in 2022 en -1,2% in 2023. Met een reeds geconsolideerde -9% ten opzichte van de hoogtepunten van 2018, spreken de prognoses van Deutsche Bank voor 2024 van een verdere potentiële daling van -2,5% . Volgens officiële statistieken hebben alleen al in Duitsland 176.000 bedrijven van verschillende omvang hun activiteiten in 2023 gestaakt, wat ongeveer 2,3% meer is dan een jaar eerder. Van de bedrijven die sloten, was 11% insolvent, wat 12% meer is dan in 2022. In de eerste helft van 2024 steeg het aantal insolvente bedrijven met maar liefst 41%, terwijl ongeveer 162 van hen een jaaromzet hadden van meer dan 10 miljoen dollar. In de eerste zes maanden van 2024 zijn al meer dan 10.000 bedrijven failliet verklaard, een stijging van 30% ten opzichte van dezelfde periode in 2023. Dit is het dubbele van het 

eerder geraamde aantal en het hoogste aantal sinds de financiële crisis van 2008.

De neergang van de Duitse economie wordt voornamelijk veroorzaakt door de politieke keuze, die, om de Energiewende (energietransitie) koste wat kost uit te voeren, de energiezekerheid van dit geïndustrialiseerde land en het concurrentievermogen van haar bedrijven in gevaar bracht. Duitsland heeft, net als veel andere landen, zeer ambitieuze milieudoelstellingen gesteld: tegen 2030 moet 80% van haar elektriciteit afkomstig zijn van hernieuwbare bronnen en tegen 2050 wil het absoluut schone luchtemissies bereiken, waarbij steenkool volledig uit haar energiemix wordt geëlimineerd. De hoeveelheid elektriciteit die wordt opgewekt uit hernieuwbare bronnen, goed voor ongeveer 50% van het totaal, is een schrale troost voor de Duitse industriële sector, die te maken heeft gehad met de snelle en gedwongen introductie van alternatieve bronnen en de plotselinge verschuiving weg van koolwaterstoffen, wat ook verband houdt met het zeer strenge sanctieregime dat aan Rusland is opgelegd.

Ondanks verbeteringen in energie-efficiëntie, tonen gegevens van het Internationaal Energieagentschap (IEA) aan dat tussen 2000 en 2023 de energie-intensiteit in Duitsland met 43% is afgenomen. Dit cijfer is niet verrassend, gezien de sluiting van productiefaciliteiten in de meest energie-intensieve industrieën, namelijk de metaalindustrie, machinebouw en chemie. De politieke wil om de meest betrouwbare en goedkoopste energiebronnen te verlaten en schone bronnen te introduceren (in termen van emissies van energieproductie – red. ) heeft enorme problemen veroorzaakt bij de planning van de Duitse energiestrategie.

Hoewel het idee van een nucleaire “renaissance” tussen eind 2023 en begin 2024 begon te circuleren, werden de laatste drie operationele kerncentralereactoren in Duitsland in april 2023 gesloten volgens een plan dat werd goedgekeurd na de Japanse Fukushima-ramp in 2011. De regering bevestigde ook dat ze niet van plan is om nieuwe investeringen in de sector te doen, en sluit daarmee kernenergie uit van de toekomstige energiemix van het land. De sluiting van kerncentrales ging echter niet gepaard met een betrouwbare compensatie van de verloren productiecapaciteit, zodat de totale hoeveelheid geproduceerde elektriciteit tussen 2021 en 2023 met 10% daalde , wat leidde tot een sterke stijging van de elektriciteitsprijzen, die stegen van € 50/MWh medio 2021 tot € 75/MWh in oktober 2024.

Duitsland had ook te maken met stijgende kosten voor de levering van koolwaterstoffen, die, hoewel lager dan de pieken die in 2022 werden bereikt, nog steeds 26% hoger liggen dan het gemiddelde van het afgelopen decennium. De energiemix van Duitsland werd eind 2023 nog steeds gedomineerd door olie (34%) en aardgas (26%). De scherpe daling van de koolwaterstofleveringen uit Rusland, die ongeveer 55% van de Duitse behoefte aan aardgas en ongeveer 34% van de oliebehoefte dekten vóór de start van de speciale operatie in Donbass, heeft Duitsland nog verder onder zware druk gezet. Het Europese embargo tegen de Russische energiesector kostte de Duitse regering alleen al in 2022 $ 465 miljard, of ongeveer 12% van het bruto binnenlands product, dat werd uitgegeven om de ineenstorting van het nationale energiesysteem te voorkomen. De meest kritieke situatie heeft betrekking op de aardgasmarkt, die, na het verlies van bijna al zijn pijpleidingleveringen – ongeveer 80% van het totaal om precies te zijn – gedwongen is om zwaar te investeren in vloeibaar aardgas (LNG) om de leveringsbronnen van deze brandstof te differentiëren. Ondanks de verdubbeling van de LNG-opslagcapaciteit voorspellen marktbeheerders dat, hoewel de kans op een neerwaartse correctie blijft bestaan, de “premie” die Duitsland zal moeten betalen om in zijn gasbehoeften te voorzien, op korte termijn zal aanhouden. De prijs van geïmporteerd gas in Duitsland bedroeg eind augustus 2024 $ 10,24 per miljoen BTU, bijna 5% lager dan de prijs van 2023, maar nog steeds ongeveer twee keer de prijs van begin 2020.

De stijgende kosten van koolwaterstoffen en de onzekerheid en onbetrouwbaarheid van alternatieve energiebronnen zijn de echte oorzaak van de de-industrialisatie in Duitsland, waar bedrijven, gezien het verlies aan concurrentievermogen en winstgevendheid, gedwongen worden om te sluiten en hun bedrijf naar het buitenland te verplaatsen. Een onderzoek van de Duitse Kamer van Koophandel en Industrie onder een steekproef van 3300 bedrijven toonde aan dat 37% van hen overweegt om hun productiefaciliteiten naar het buitenland te verplaatsen. Voor bedrijven met energie-intensieve productieprocessen bereikte dit percentage 45%. Zo is de statistiek van een jaar-op-jaar daling van -5% in het gasverbruik in 2023 voornamelijk te wijten aan een vermindering van de industriële productie, die goed is voor 60% van het Duitse gasverbruik. Vergeleken met de periode van drie jaar 2018-2021 bedraagt ​​de daling van het gemiddelde gasverbruik 17,5%, maar de daling van het verbruik in de industriële sector bedraagt ​​ongeveer 20%.

Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Markus Krebber (foto), CEO van het Duitse multinationale elektriciteitsbedrijf RWE, in april 2024 openbaar maakte dat “Duitsland niet langer in staat zal zijn om te herstellen en terug te keren naar het industriële niveau van 2021, omdat het tot nu toe gepromote nationale energiebeleid geen rekening houdt met de werkelijke energiebehoeften van het land zelf.” Deze woorden doen denken aan die van IEA-directeur Fatih Birol, die in januari 2024 de keuze van Duitsland voor een energiestrategie “een historische fout” noemde, die waarschijnlijk niet alleen een obstakel zal worden voor het herstel en de toekomstige ontwikkeling van de Duitse economie, maar ook van de Europese economie, waar de voormalige krachtige “locomotief de laatste wagon van de hele trein zou kunnen worden” en de rest van Europa in een crisis zou kunnen brengen.

Bron: https://dissident.one/de-duitse-auto-industrie-gaat-dood-en-sleept-het-land-mee-naar-de-afgrond-van-de-crisis

Het meest verwoestende COVID-rapport tot nu toe

30/10/2024

Het Huisrapport  over HHS Covid-propaganda is verwoestend. De regering-Biden heeft bijna $ 1 miljard uitgegeven om leugens over Covid-vaccins, boosters en maskers aan het Amerikaanse volk te verspreiden. Als een farmaceutisch bedrijf de campagne had gevoerd, was het bedrijf beboet en zou het niet meer bestaan, schrijft Jayanta Bhattacharya.

HHS schakelde een PR-bureau, de Fors Marsh Group (FMG), in voor de propagandacampagne.

Het hoofddoel was om de vaccinatiegraad tegen Covid te verhogen.

De strategie:

1. Overdrijf het Covid-sterfterisico

2. Het feit dat er geen goed bewijs is dat het Covid-vaccin de overdracht stopt, bagatelliseren. 

De propagandacampagne ging verder dan alleen het vaccineren en omvatte ook het overdrijven van de doeltreffendheid van mondkapjes en het aandringen op sociale afstand en het sluiten van scholen.

Uiteindelijk bleek de boodschap niet overeen te komen met de werkelijkheid, waardoor het vertrouwen van het publiek in de volksgezondheid door de campagne werd ondermijnd.

Het PR-bureau (FMG) haalde het grootste deel van zijn gebrekkige wetenschappelijke bevindingen uit de ‘richtlijnen’ van de CDC, die de bevindingen van de FDA over de beperkingen van het vaccin negeerden, evenals wetenschappelijke bevindingen uit andere landen die in tegenspraak waren met de groepsdenken van de CDC.

Het rapport beschrijft de maskerwisselingen van de CDC door de jaren heen. Het is vooral frustrerend om terug te denken aan de vreemde, antiwetenschappelijke, antimenselijke focus van de CDC op het maskeren van peuters met stoffen maskers tot in 2022.

De Covid-adviseur van president Biden, Ashish K. Jha, wachtte tot december 2022 (direct nadat hij zijn overheidsdienst had verlaten) om het land te vertellen dat “er geen enkele studie ter wereld is die aantoont dat maskers zo goed werken.” Waarom duurde het zo lang?

In 2021 herschreef de voormalige CDC-directeur Rochelle Walensky de CDC-richtlijnen over sociale afstand op verzoek van de nationale lerarenvakbond. Ze garandeerde dat scholen nog vele maanden gesloten zouden blijven voor fysiek onderwijs.

In deze periode plaatste het PR-bureau FMG advertenties waarin ouders werd verteld dat scholen zouden sluiten als kinderen geen mondkapje droegen, uit de buurt van vrienden bleven en zich niet lieten vaccineren tegen Covid.

In maart 2021, terwijl de CDC het Amerikaanse volk vertelde dat gevaccineerden geen maskers hoefden te dragen, plaatste het PR-bureau advertenties waarin stond dat maskers nog steeds nodig waren, zelfs voor gevaccineerden. “Het is niet de tijd om het rustiger aan te doen”, werd ons verteld, bij gebrek aan bewijs dat dit allemaal hielp.

In 2021, om de Biden/Harris-regering te steunen in hun streven naar vaccinatiemandaten, propageerde het PR-bureau het valse idee dat de vaccinatie de Covid-transmissie stopte. Toen mensen ‘doorbraak’-infecties begonnen te krijgen, stortte het publieke vertrouwen in de volksgezondheid in.

Later, toen de FDA het vaccin voor 12- tot 15-jarige kinderen goedkeurde, vertelde het PR-bureau ouders dat scholen in het najaar van 2021 alleen open konden als ze hun kinderen lieten vaccineren. Deze advertenties noemden nooit bijwerkingen zoals myocarditis door het vaccin.

HHS heeft de propaganda-advertenties uit dit tijdperk van zijn webpagina’s verwijderd. Het is makkelijk te zien waarom. Ze zijn beschamend. Ze vertellen kinderen in feite dat ze andere kinderen als biologische gevaren moeten behandelen, tenzij ze gevaccineerd zijn.

Toen de Delta-variant arriveerde, zette het PR-bureau extra in op angstzaaierij, mondkapjesplicht en sociale afstand.

In september 2021 overrulede de joodse CDC-directeur Walensky de externe experts van het agentschap om de booster aan alle volwassenen aan te bevelen in plaats van alleen aan ouderen. De actie van de directeur was “hoogst ongebruikelijk” en ging verder dan de FDA’s goedkeuring van de booster voor alleen ouderen.

De PR-campagne en de CDC overschatten voortdurend het sterfterisico van een Covid-infectie bij kinderen om ouders bang te maken en hen ertoe aan te zetten hun kinderen te vaccineren met het Covid-vaccin.

In augustus 2021 legde het leger zijn Covid-vaccinatiemandaat op, wat leidde tot het ontslag van 8.300 militairen. Sinds 2023 probeert het DOD de ontslagen militairen weer in dienst te krijgen. Welke schade heeft het vaccinatiemandaat toegebracht aan de Amerikaanse nationale veiligheid?

De regering Biden/Harris legde de OSHA-, CMS- en militaire vaccinatiemandaten op, ook al wist de CDC dat de Delta-variant de vaccinimmuniteit ontweek. De PR-campagne vermeed zorgvuldig om Amerikanen te informeren over afnemende vaccin-effectiviteit in het licht van varianten.

De propagandacampagne huurde beroemdheden en influencers in om kinderen te ‘overtuigen’ om zich te laten vaccineren tegen Covid.

Ik vind dat als een beroemdheid betaald krijgt om reclame te maken voor een gebrekkig product, die beroemdheid gedeeltelijk aansprakelijk moet zijn als het product schade toebrengt aan mensen.

Bij gebrek aan bewijs werden in de propagandacampagne advertenties geplaatst waarin ouders werd verteld dat het vaccin zou voorkomen dat hun kinderen Long Covid zouden krijgen.

Met de ineenstorting van het publieke vertrouwen in de CDC, zijn ouders alle adviezen van de CDC in twijfel gaan trekken. Zoals te verwachten was, heeft de HHS-propagandacampagne geleid tot een daling in de opname van routinematige kindervaccins.

In het rapport worden diverse aanbevelingen gedaan, waaronder het formeel definiëren van de kerntaak van de CDC, namelijk het richten op ziektepreventie, het afdwingen van HHS-propaganda om te voldoen aan de productlabelregels van de FDA en het vernieuwen van het proces voor het evalueren van de veiligheid van vaccins.

Waarschijnlijk de belangrijkste aanbeveling: HHS mag nooit meer een beleid voeren waarbij afwijkende wetenschappers het zwijgen wordt opgelegd in een poging om de illusie van consensus te creëren ten gunste van de CDC-groepsdenken.

U kunt hier een kopie van het volledige House-rapport vinden . De HHS moet zijn bevindingen serieus nemen als er enige hoop is dat de volksgezondheid weer op gang komt.

Leidende groene intellectuelen eisen de-industrialisatie, rantsoenering en het einde van het banksysteem om ‘het klimaat te redden’

31/10/2024

 

Volkswagen zit in een diepe crisis. Dit vlaggenschip van de Duitse auto-industrie en symbool van ons naoorlogse economische wonder, is overspoeld met schulden, geteisterd door onverbiddelijk hoge arbeids- en energieprijzen. De metaalbewerkersvakbond IG Metall heeft de lonen bij Volkswagen tot onvoorzichtige extremen gedreven, en het bedrijf heeft bergen goed geld in slecht geld gestoken in zijn mislukte poging om bruikbare en verkoopbare elektrische voertuigen te ontwikkelen, schrijft Eugyppius.

VW heeft geen keus als het ons dreigende en volledig zelfopgelegde verbod op verbrandingsmotoren wil overleven. Helaas concurreren de op batterijen werkende auto’s van VW slecht met buitenlandse modellen van bedrijven als Tesla en BYD, omdat elektrische voertuigen totaal andere producten zijn die totaal andere technologieën gebruiken, en er is geen reden waarom een ​​toonaangevende producent van op benzine rijdende auto’s ook een toonaangevende producent van elektrische auto’s zou moeten zijn. Eisen, via politieke wil, dat uw auto-industrie in de loop van het volgende decennium een ​​totaal ander product gaat produceren, is niet zo heel anders dan uw auto-industrie afschaffen.

Deze week kondigde VW plannen aan om tienduizenden banen te schrappen en drie fabrieken te sluiten. Dat is een hele grote deal, want het heeft nog nooit eerder een Duitse fabriek gesloten. Ik probeer economische onderwerpen te vermijden, maar dit verhaal is zoveel groter dan economie. Zoals Daniel Gräber vorige maand in  Cicero schreef: “de VW-crisis is een symbool geworden voor de neergang van ons hele land“.

Het GroenLinkse establishment geeft het management gretig de schuld van deze mislukkingen, wat enerzijds niet helemaal onterecht is, maar anderzijds ook niet bepaald een vrijspraak. De Duitse deelstaat Nedersaksen heeft een belang van 20% in Volkswagen en beheert het bedrijf dus ook. Onlangs heeft het in een vlaag van deugdzaamheid een Groene politicus – Julia Willie Hamburg – in de raad van commissarissen geplaatst. Hamburg bezit niet eens een auto en heeft haar positie gebruikt om te betogen dat Volkswagen zichzelf niet als een autofabrikant moet beschouwen, maar als een “aanbieder van mobiliteitsdiensten” en de focus moet verleggen van “individueel vervoer”.

De absurd genaamde Julia Willie Hamburg is slechts symptomatisch voor een breder fenomeen. Duitsland is bezweken voor politieke krachten die niets anders dan onverschilligheid en minachting hebben voor de industrieën die ons welvarend hebben gemaakt. Onze zittende minister van Economie, Robert Habeck, gaf in 2011 een interview aan taz waarin hij zei dat “minder auto’s niet zullen leiden tot minder economische groei, maar tot nieuwe industrieën”, en hij viel “de oude groeitheorie, gebaseerd op het bruto binnenlands product” aan. En achter groene politici als Habeck staan ​​nog radicalere krachten, zoals Ulrike Herrmann, de redacteur van taz , al jarenlang lid van de Groene Partij en ook een openlijk voorstander van grootschalige de-industrialisatie. Omdat ik Herrmann ga citeren die een aantal zeer gekke dingen zegt, moet u weten dat ze op geen enkele manier een randfiguur is. Ze verschijnt regelmatig in alle respectabele talkshows ‘s avonds en elke politiek geïnformeerde persoon in de Bondsrepubliek weet wie ze is.

Herrmann heeft haar politieke standpunten uiteengezet in verschillende boeken zoals The End of Capitalism: Why Growth and Climate Protection Are Not Compatible – and How We Will Live in the Future.  Uit deze monografieën leren we dat Herrmann klimaatisme ziet als een middel om een ​​centraal geplande economie op te leggen waarin we niets bezitten en gelukkig zijn. Gelukkig praat Herrmann ook veel en in haar verschillende toespraken en interviews geeft ze haar visie op het koolstofvrij maken van Duitsland in zeer radicale bewoordingen. Ik ben deze X-gebruiker dankbaar  dat hij de typische opmerkingen die Herrmann in april van dit jaar maakte voor een sympathiek publiek van klimaatgekken, onder de aandacht heeft gebracht.

Daar ging Herrmann dieper in op haar visie op een toekomstige economie waarin alle belangrijke goederen gerantsoeneerd zouden moeten worden:

Over rantsoenering gesproken: het is duidelijk dat als we economisch krimpen, we niet zo arm hoeven te zijn als de Britten in 1939; in plaats daarvan zouden we net zo rijk moeten zijn als de West-Duitsers in 1978. Dat is een enorm verschil, omdat we kunnen profiteren van alle groei van de naoorlogse periode en van het hele economische wonder.

De centrale elementen van de economie zouden gerantsoeneerd moeten worden. Allereerst leefruimte, want cement stoot oneindig veel CO 2 uit . Eigenlijk  zou nieuwbouw volledig verboden moeten worden en leefruimte gerantsoeneerd tot 50 vierkante meter per hoofd van de bevolking. Dat zou eigenlijk genoeg moeten zijn voor iedereen.  Dan zou vlees gerantsoeneerd moeten worden, want vleesproductie stoot enorm veel CO 2 uit. Je hoeft geen vegetariër te worden, maar je zult wel veel minder vlees moeten eten.

Dan moet het treinverkeer gerantsoeneerd worden. Dus dit idee, dat veel mensen ook hebben – “oké dan heb ik geen auto, maar dan reis ik altijd met de Intercity Express” – dat gaat ook niet werken, want de luchtweerstand neemt natuurlijk toe met de snelheid. Ja, het is allemaal volslagen krankzinnig. Treinen mogen niet harder dan 100 kilometer per uur, maar je mag lokaal nog best veel rondreizen. Dat staat allemaal in mijn boek, oké? Maar ik heb het daar niet uitgebreid besproken, omdat ik niet alle lezers bang wilde maken.

Op dat moment begint Herrmann manisch te giechelen, zij is dolgelukkig bij de gedachte dat miljoenen Duitsers straks gerantsoeneerde kilometers moeten afleggen in het langzame lokale openbaar vervoer.

Ze herstelt zich snel en begint uit te leggen hoe haar plan de vernietiging van uw spaargeld, het einde van de banken en zelfs de vernietiging van ‘geld zoals wij dat kennen’ zal betekenen:

Maar het is duidelijk dat wanneer de economie krimpt, de rijkdom die er is, inclusief financiële rijkdom, zijn waarde verliest. Dus de spaargelden die er zijn, zijn dan grotendeels verdwenen, oké? Natuurlijk hebben miljonairs de grootste spaargelden, maar het is ook waar dat de hogere middenklasse, die hier nu zit, met een universitaire opleiding, ook spaargeld heeft. Een deel daarvan zou verdwenen zijn.

Dan zouden er geen banken meer zijn, omdat ze geen leningen kunnen verstrekken en dus zouden ze failliet moeten gaan. En geld zelf zou maar een beperkte betekenis hebben, om het zo maar te zeggen, omdat er zoveel alleen beschikbaar is als je je rantsoenkaart hebt. Dus ik bedoel, wat heb ik aan geld als ik alleen water kan krijgen als ik een waterkaart heb, of wat heb ik aan geld als ik toch niet op meer dan 50 vierkante meter mag wonen, enzovoorts, enzovoorts. Je moet dus zeggen dat in dit systeem geld zoals we dat vandaag de dag kennen, een deel van zijn functie verliest.

Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen, het spreekt voor zich.

Het hele jaar door heeft de uiterst volwassen, volwassen politieke klasse van Duitsland een collectieve aanval gehad op “rechts extremisme”. Haar leden hebben mij verteld dat het extreem rechts is om te zeggen dat de Europese Unie misschien niet de beste is. Ze hebben mij verteld dat het extreem rechts is om te zeggen dat we misschien onze grenzen moeten sluiten voor opportunistische massa-migranten. Ze hebben mij verteld dat het extreem rechts is om te suggereren dat het veiligstellen van goedkope energie een hogere prioriteit zou moeten hebben dan uitgebreide plannen om het weer te controleren of Putler te verslaan.

Wat helemaal niet extreem is, volgens ditzelfde vooruitziende en uiterst redelijke establishment, is de suggestie dat niemand auto’s zou moeten hebben, dat alles van treinkilometers tot water gerantsoeneerd zou moeten worden, dat we de meeste spaargelden zouden moeten opmaken, banken zouden moeten afschaffen, alle nieuwbouw zouden moeten stoppen en iedereen zouden moeten dwingen om in DDR-appartementen te wonen. Als we dat allemaal zouden doen, zouden we onze massale immigratiecrisis vervangen door een massale  emigratiecrisis. Vroeg of laat zou de staat de grenzen moeten sluiten of van alle valide mensen worden beroofd. Ik vraag me af of iemand het herstellen van de Berlijnse Muur op enigerlei wijze extreem vindt.

Herrmanns visie is niet de hele Groene visie, maar het is een dragende kolom van het Groene systeem, en het Groene systeem controleert nu de Bondsrepubliek. Naast Herrmanns fanatieke degrowth-politiek bestaat het Groene systeem uit technocraten die graag hun toezicht op de economie willen uitbreiden om hun eigen obscure bureaucratische redenen, uit opportunisten en oplichters die graag staatssubsidies in handen willen krijgen, uit corrupte ondernemers die denken dat het vernietigen van gevestigde industrieën kansen voor hen zal openen, en uit ouder wordende 1968ers die nog steeds hopen hun gehate vijanden in de petite bourgeoisie te vernietigen.

Dat alles samen is het Groene systeem, en de energietransitie is het beleid dat dit systeem heeft uitgebraakt. Dit is de enige energietransitie die iemand in Duitsland wil, dus vertel me alsjeblieft niet dat zonne-energie geweldig is en dat als we gewoon een miljard windturbines anders zouden doen, we overspoeld zouden worden met gratis energie. Ten eerste geloof ik je niet, maar ten tweede staat jouw visie niet op het menu. De futuristen van de hernieuwbare oneindigheidsenergie mogen alleen de dingen doen die de degrowthers en de bureaucraten en de oplichters en de 1968ers ook willen doen. Dat is wat de energietransitie is, het is de enige reden dat er überhaupt een energietransitie is, en misschien moet je jezelf eens afvragen waarom de futuristen van de hernieuwbare oneindigheidsenergie niets zelf controleren en in feite al hun tijd besteden aan public relations-operaties voor veel duisterdere en kwaadaardiger krachten.

Dit is geen grap, oké? Hernieuwbare energiebronnen zijn geen leuk, futuristisch techbro-ding, en het is slechts een toevallige, nieuwe technologie die je op je dak schroeft. Fundamenteel en economisch gezien zijn het massaal deïndustrialisatiewapens. Ik weet niet hoe diep we in het deïndustrialisatiekonijnenhol gaan vallen, maar de weg naar beneden is heel lang en we winnen aan momentum. Elk moment dat we blijven vallen, wordt het monumentaal moeilijker om het tij te keren. En hoewel de degrowthers maar één stem hebben in deze hele puinhoop, zijn zij de enigen die echt winnen zolang we onze economie blijven verpesten. Durven we te geloven dat dit zelfs een ongeluk is? Totdat deze mensen zonder stroom zitten, zullen de fabrieken blijven sluiten, zullen de bedrijven blijven vertrekken, zal de werkloosheid blijven stijgen en zullen we steeds armer worden. En dat allemaal voor niets.

Bron: https://dissident.one/leidende-groene-intellectuelen-eisen-de-industrialisatie-rantsoenering-en-het-einde-van-het-banksysteem-om-het-klimaat-te-redden 

In Georgië en Moldavië is het “Nee” tegen de NAVO en de EU

01/11/2024

Voor de geplande kleurenrevolutie na de nederlaag van de EU bij de verkiezingen in Georgië lijkt geen animo te zijn.

Het lijkt erop dat het volk overal wakker wordt. De strategische genieën verliezen hun magische gave.

Nu zijn het de mensen van Georgië en Moldavië die in verkiezingen en een referendum van vorige week een in wezen identieke boodschap hebben gestuurd aan de arrogante hegemonen van onze tijd. Zowel Georgië als Moldavië waren bestemd om te dienen als offerlammeren in de meedogenloze oorlog van het collectieve Westen tegen Rusland. Voor Georgië was een bijzonder zelfdestructieve rol voorzien. Van de regering werd door het collectieve Westen verwacht dat ze een daad van nationale zelfmoord zou plegen die misschien nog wel catastrofaler was dan die van Duitsland en de geassocieerde vazalstaten van de Europese Unie, schrijft Stephen Karganovic.

Geconfronteerd met een duidelijk militair debacle in Oekraïne, kwamen westerse strategische denkers op het briljante idee om de situatie te herstellen door Georgië te gebruiken om een ​​tweede front tegen Rusland te openen. Het Georgische leger, dat in 2008 werd verslagen door Russische strijdkrachten toen de laatste poging werd gedaan om het in een soortgelijk dwaas plan te gebruiken, zou opnieuw de strijd in worden geworpen als kanonnenvoer ten behoeve van buitenlandse belangen.

De strategische denkers hadden een belangrijk detail over het hoofd gezien dat een lange schaduw wierp over de haalbaarheid van hun plan. In 2008 was het hun stroman Saakasjvili die Georgië bestuurde. Vandaag de dag is de situatie fundamenteel anders. Terwijl hun marionet, de in Frankrijk geboren EU-burger Salome Zourabichvili, president is, wordt Georgië geregeerd door soevereine patriotten die als lakmoesproef voor het beoordelen van beleid bepalen wat het beste is voor hun land. Zo’n beleidsmaatstaf is natuurlijk volstrekt weerzinwekkend voor de globalistische Zio-Anglo denkwijze.

De verkiezingen in Georgia zijn vanuit hun oogpunt vreselijk fout gegaan. De regerende soevereine partij, Georgia Dream, won met 54% van de stemmen. De uitslag werd naar behoren gecertificeerd door de kiescommissie.

De ernst waarmee de huidige Georgische regering non-interventie in haar soevereine zaken beschouwt, werd nog niet zo lang geleden aangetoond. In afwachting van de verkiezingen van afgelopen weekend stelde premier Garibashvili een wet voor die transparantie verplicht stelt in de financiering van door het buitenland gesponsorde “NGO’s“, waarvan er naar verluidt zo’n 20.000 actief zijn in Georgië. Meteen verloor de door het buitenland gesponsorde cabal, wiens machinaties de transparantiewet openbaar moest maken, haar zenuwen. President Zourabichvili, zelf een buitenlands staatsburger en voormalig functionaris van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken, wiens gesproken Georgisch niet beter is dan Zelensky’s Oekraïens, is zelf een belangrijke kandidaat voor de strikte toepassing van de wet. Dwaas genoeg verraadde ze het spel door te weigeren de presidentiële plicht uit te oefenen om de naar behoren aangenomen wetgeving over transparantie van buitenlandse agenten te ondertekenen, zodat deze van kracht kon worden. Die onvrouwelijke poging tot obstructie liep echter op niets uit. De wet werd in haar plaats ondertekend door de voorzitter van het Georgische parlement.

Zoals verwacht geven de door het buitenland gesponsorde elementen die de transparantiewet moest blootleggen en die Georgië uiteindelijk in de EU en de NAVO willen slepen, het niet op. Ze grijpen naar een grootschalige kleurenrevolutie in de hoop hun verkiezingsnederlaag ongedaan te maken en Georgië in een militaire confrontatie met Rusland te storten om het afbrokkelende Oekraïense front van het collectief Westen te ontlasten. Op maandag 28 oktober werden er, nauwgezet volgens het Gene Sharp-draaiboek, massaprotesten gepland in Tbilisi

om de verkiezingsuitslag te betwisten.

Als weerspiegeling van haar woede over de nederlaag in Georgië en vastbesloten om  va banque te gaan  om de ongunstige verkiezingsuitslag ongedaan te maken, besloot het collectieve Westen roekeloos om haar hoogste bezit in Georgië, Salome Zourabichvili zelf, te activeren. De president van Georgië heeft dus  de leiding genomen over de operatie om het verkiezingsproces  in haar eigen land te ondermijnen, waar ze technisch gezien het staatshoofd en de hoogste wetshandhavingsfunctionaris is. Is er meer bewijs nodig voor de urgentie in Georgië van de onlangs aangenomen wetgeving over buitenlandse agenten? Terwijl ze eerlijk  toegaf dat “er geen bewijs is”  van Russische inmenging, heeft Zourabichvili ( nomen omen, zullen Engelstalige lezers geneigd zijn te zeggen) zichzelf en haar kantoor in de voorhoede geplaatst van burgerlijke onrust die zou kunnen uitdoven, zoals in Venezuela, of ze zouden Georgië kunnen destabiliseren, en uiteindelijk een cliëntregime installeren dat bereid is een zelfmoordoorlog met Rusland te beginnen, wat precies is wat deze door het buitenland aangewakkerde omwentelingen in gang zijn gezet om te bereiken.

In Moldavië heeft zich een soortgelijke reeks gebeurtenissen voorgedaan. Een week voor de stemming in Georgië werd daar een constitutioneel referendum gehouden om de positie van de burgers over het lidmaatschap van Moldavië in de Europese Unie te bepalen. Het referendum was belangrijk voor het pro-westerse cliëntregime van dat land als opstap naar uiteindelijk NAVO-lidmaatschap, wat doorgaans volgt op toetreding tot de EU. Er werden extreme voorzorgsmaatregelen genomen om het stemproces te manipuleren, terwijl er luidruchtig werd beweerd, zoals in Georgië, dat het Rusland was dat zich ermee bemoeide om Moldavië van zijn “Europese pad” af te leiden. Echter, zoals politiek analist Marko Gasic heeft betoogd, wordt de stereotype beschuldiging van Russische inmenging in Moldavië niet gestaafd door enig bewijs.

De fundamentele oneerlijkheid van de procedure werd onderstreept door het feit dat Moldavische burgers die in Rusland wonen, naar schatting enkele honderdduizenden, werden uitgesloten van deelname aan het referendum, terwijl degenen die in de Europese Unie wonen dat wel mochten. Ondanks alle goochelarij was het resultaat echter een politieke ramp voor de sponsors van het referendum. Het was een soort wiskundige “overwinning”, maar vanwege de magerheid een morele en politieke nederlaag voor de pro-EU-krachten. Met alle stemmen geteld,  registreerden de officiële gegevens 50,46% “Ja” en 49,54% “Nee” stemmen. Zelfs verarmde Moldaviërs geloven niet langer in de “Europese” fabel.

Het lijkt erop dat het volk overal wakker wordt. De strategische genieën verliezen hun magische gave.

Bron: https://dissident.one/in-georgie-en-moldavie-is-het-nee-tegen-de-navo-en-de-eu