Over cherrypicking, statistiek en leugens. Maar vooral over de koele cijfers die het omgekeerde aantonen van wat ons wordt voorgehouden. Een must see voor iedereen die van de aarde houdt (13 min).
(Backup link: https://www.youtube.com/watch?v=joPUlxv65-c)
Een ontluisterende video.
Of juist, een uiterst hoopgevende. Eerlijk weergegeven.
Op basis van simpele feiten.
De realisatie dat het verhaal waarmee we nu al decennia-lang steeds indringender worden geconfronteerd, gewoon niet klopt.
En dat we als mensen niet schuldig zijn aan ‘het tijdperk van Global Boiling’.
En dat we als mensen geen boete hoeven te doen door terug te keren naar het leven van 1850.
Een leven dat vaak vooral ongezond, onvrij, keihard, kort en voor velen zeer ongelukkig was.
Het narratief van een ‘nog nooit eerder voorgekomen hitte’ en een ‘nog nooit eerder vertoonde snelle verandering van het klimaat’ is nauwelijks meer te ontlopen. In elk TV programma, in elk klaslokaal, elke nieuwsuitzending, elk verkiezingsprogramma en elk businessmodel klinkt deze bijna vanzelfsprekende ‘waarheid’ door.
Maar is het ook echt waar?
Op 22 mei 2018, presenteerde Ed Hawkins de grafiek die de wereldwijde temperatuursverandering vanaf 1850 visualiseerde. Een alarmerend overzicht van ‘cool blue’ in 1850 naar ‘boiling hot red’ in de 21ste eeuw. Hawkins, lead author voor het 6e Assessment Report (AR6) van het IPCC, ontving daarvoor in datzelfde jaar de Kavli Medal van de Royal Society, "voor het actief communiceren van klimaatwetenschap en de verschillende implicaties ervan aan een breed publiek".
De dramatische grafiek werd al snel The Warming Stripes genoemd. En is sindsdien wereldwijd ingezet als schijnbaar onweerlegbaar en visueel sterk bewijs van de ongekende – en dus door mensen veroorzaakte – opwarming van de aarde. In 2022 prijkte de grafiek nog op de cover van het ‘The Climate Book’ van Greta Thunberg.
 |
Goedkope truuk
In de video van Climate Discussion NEXUS wordt het beeld dat de ‘Warming Stripes’ oproept, ondubbelzinnig ontmaskerd als een goedkope truuk.
Alleen door het eind van de Kleine IJstijd (ca 1850) als begin en referentie van een grafiek te kiezen, kan je het beeld creëren van een ongeëvenaarde en ongekende antropomorfe opwarming. Kijk je echter niet naar de laatste 170 jaar, maar naar bijvoorbeeld de laatste 2000 jaar, dan ontstaat een heel ander beeld. Namelijk dat van een periode waarin de temperaturen het grootste deel van de tijd minstens zo warm waren als de afgelopen 170 jaar. En ruim 1000 jaar geleden – in de zogenaamde Medieval Warm Period – duidelijk warmer dan nu. Zonder menselijke CO2 daar invloed op had kunnen hebben.
 |
En op een schaal die voor planeet Aarde iets relevanter is, ontstaat een nog verrassender beeld. Kijken we bijvoorbeeld 400 miljoen jaar terug. En proberen de temperaturen in te schatten aan de hand van ‘proxies’ (indicatoren die een redelijke indicatie van de temperatuur op aarde gaven in de tijd voordat we, slechts ongeveer 150 jaar geleden, begonnen om, met thermometers de temperatuur te meten en vast te leggen, proxies waarover de makers van de video verfrissend transparant zijn). Dan ontstaat een beeld van de werkelijke klimaatveranderingen op aarde. Een aarde die meestal ijskoud is. Waarin grote ijstijden telkens ongeveer 100 miljoen jaar de aarde beheersen. Koud. Onherbergzaam. En waarin dikke ijskappen het grootste deel van de aarde bedekken.
Slechts in enkele relatie korte tussenperiodes, de zogenaamde ‘interglacialen’ is de temperatuur vergelijkbaar als nu (250 en 400 miljoen jaar geleden) of duidelijk warmer (100 en 300 miljoen jaar geleden). Temperaturen die duidelijk niet tot catastrofes of uitsterving van ‘de wereld’ of 'de natuur’ hebben geleid. Interglacialen die de warme, vruchtbare en gezonde adempauzes in een vooral heel ijselijke wereldgeschiedenis zijn.
 |
170 jaar of 47 seconden?
Kijk de video. Probeer te snappen wat de makers ermee bedoelen. Hoe gemakkelijk een boodschap kan worden gemanipuleerd. Door je referenties slim te kiezen. De tijdsperiode. De (onwetenschappelijke) keuze van temperatuur proxies. Of een handige referentie jaar. En zie hoe groot de natuurlijke variabiliteit in het klimaat is. Een ongekend complex, chaotisch en interdependent dynamisch systeem, dat klimaat. Die we maar zeer beperkt begrijpen. Maar waar in elk geval allerlei geologische krachten als de wisselende hoek van de rotatie-as van de aarde en de excentriciteit van de aardbaan om de zon de zogenaamde Milankovitch-cycli van zo’n 100.000 jaar per cyclus veroorzaken. Maar ook multi-decadal oceaanstroming-cycli, wisselende zonne-activiteit, (onderzees) vulkanisme, wolken (albedo) een grote rol spelen.
En besef daarbij dan ook dat de aarde al ongeveer 4,6 miljard jaar oud is. En dat als we nu ‘maar liefst’ 170 jaar terugkijken in die geschiedenis en daarin de temperatuur proberen te meten van de aarde, dat die 170 jaar vergelijkbaar is met maar liefst 47 seconden in het leven van een 40-jarige. En dat wij op basis van die 47 seconden heel zeker schijnen te weten dat de 40-jarige doodziek is en over 10 seconden morsdood is als we niet ingrijpen. Reken maar na:
(170/4.600.000.000) * (60*60*24*365*40) = ± 47
Weten we het heel zeker?
| ||||||||||
