De ongevaccineerden bleken een iets lager risico te hebben.
september 23,
2023
© Hakan Nural op Unsplash
De bevindingen
in een nieuwe studie weerleggen het algemene narratief dat COVID-19 vaccinaties
langdurige COVID voorkomen. Uit het onderzoek bleek dat eerdere infecties het
risico op langdurige COVID met 86% verminderen, maar dat de vaccinatiestatus
voorafgaand aan de COVID-infectie irrelevant is voor het risico van een persoon
om langdurige COVID te ontwikkelen, schrijft Marina
Zhang.
“Het idee was dat zowel eerdere infecties als vaccinatie de kans op latere lange COVID vermindert, mocht je geïnfecteerd raken,” vertelde Dr. William Schaffner, hoogleraar preventieve geneeskunde en gezondheidsbeleid aan het Vanderbilt University Medical Center, aan The Epoch Times.
Deze onderzoekers hebben “koud water” gegoten over dat concept,
vervolgde hij.
Onderzoekers van de Martin Luther Universiteit Halle-Wittenberg, een
meer dan 500 jaar oude onderzoeksuniversiteit in Duitsland, ontdekten dat
mensen met het hoogste risico op langdurige COVID- of post-COVID-aandoeningen,
zoals de auteurs schreven, ongevaccineerde mensen waren die besmet waren met de
Wuhan-variant, gevolgd door ongevaccineerde en gevaccineerde deelnemers die
besmet waren met de alfa-variant.
Hoewel dit niet expliciet in het onderzoek werd besproken, toonden het diagram
en de aanvullende tabellen van het onderzoek aan dat, met uitzondering van
infectie met de Wuhan-variant, ongevaccineerde mensen een iets lager risico op
langdurige COVID hadden dan hun gevaccineerde tegenhangers.
Bovendien hadden ongevaccineerde mensen die geïnfecteerd waren met de
omicronvariant het laagste risico op lange COVID.
“Vaccinatie bood geen zinvolle bescherming tegen het ontwikkelen van PCC
[post-COVID condition] in het geval van een infectie. Daarentegen was er …
sterk bewijs dat een eerdere infectie het risico op PCC verminderde,” schreven
de auteurs.
Gebaseerd op online vragenlijst
Bijna 49.000 mensen in de Duitse bevolking reageerden op het onderzoek.
Deelnemers werden per post geworven. Vervolgens werd hen gevraagd om een online
vragenlijst in te vullen die een lijst met symptomen bevatte.
Deelnemers gaven zelf aan of ze positief getest waren op COVID-19 en
welke symptomen ze daarna ondervonden.
De auteurs van het onderzoek vroegen naar symptomen die aanwezig waren
tussen de vier en twaalf weken na de infectie en naar symptomen die aanhielden
na de twaalfde week. Symptomen die daarna niet aanhielden werden niet als long
COVID beschouwd.
Afhankelijk van de datum van infectie, categoriseerden de auteurs de
deelnemer als geïnfecteerd door de dominante variant op dat moment.
“We categoriseerden infecties vóór 1 januari 2021 als veroorzaakt door
de Wildtype (Wuhan) variant, infecties tussen 1 januari 2021 en 30 juni 2021
als veroorzaakt door de Alpha variant, infecties tussen 1 juli 2021 en 20
december 2021 als veroorzaakt door de Delta variant, en infecties vanaf 21
december 2021 als veroorzaakt door de Omicron variant,” schreven de auteurs.
Van alle onderzochte mensen hadden ongeveer 17.000 minstens één
COVID-19-infectie, waarbij ongeveer 2.800 lange-COVID-symptomen rapporteerden.
Geen van de deelnemers aan het onderzoek werd lichamelijk onderzocht en
er werden ook geen laboratoriumtests op hun gezondheid uitgevoerd.
Artsen zijn verwikkeld in een debat over de bevindingen en de
methodologie van het onderzoek.
Velen waren bezorgd dat de vragenlijst te subjectief was. Zoals veel
grote bevolkingsonderzoeken zijn de bevindingen provocerend, “maar ze zijn vaak
niet definitief. Je moet andere vervolgonderzoeken doen, waarvan vele veel
kleiner maar veel preciezer zijn, en die veel van de onzekerheid wegnemen,” zei
Dr. Schaffner.
Dr. Cody Meissner, een professor in de kindergeneeskunde aan de
Dartmouth Geisel School of Medicine, voerde aan dat de deelnemers aan de studie
“zo heterogeen” zijn en dat hij niet zeker weet wat hij uit de studie moet
concluderen.
Zoals de auteurs van het onderzoek toegeven, kreeg geen van de
deelnemers een werkelijke diagnose van lange COVID of werd er getest op
comorbiditeiten. Het is mogelijk dat een van de patiënten aan een andere ziekte
leed die misschien niets met COVID-19 te maken had.
Lange COVID is moeilijk te definiëren
Een ander groot probleem dat lang COVID-onderzoek parten speelt, is dat
iedereen een andere definitie van lang COVID heeft.
“Er is een post-COVID symptomatologie … Maar ik denk niet dat we de
biologische basis begrijpen; we kunnen het niet erg duidelijk definiëren. Dus
het is vrij moeilijk om te zeggen dat het meer of minder vaak voorkwam na
bepaalde varianten of vaccins,” zei Dr. Meissner.
Andrew Bostom is het ermee eens dat de aandoening lang-COVID slecht
gedefinieerd is in de literatuur, dus het is moeilijk om te concluderen of de
symptomen lang-COVID zijn of dat het iets heel anders is.
Afgezien van het verlies van reuk en smaak, kunnen alle andere symptomen
die kenmerkend zijn voor de lang-COVID aandoening zich manifesteren door
psychosomatische triggers, zei Dr. Bostom.
De bevindingen van het onderzoek “zien er interessant uit, vooral voor
mensen zoals ik die teleurgesteld zijn over hoe er zo weinig aandacht werd
besteed aan natuurlijke immuniteit,” vertelde Dr. Bostom, die veel ervaring
heeft met het werken aan farmaceutische klinische onderzoeken, aan The Epoch
Times. Maar het is moeilijk om te concluderen dat een eerdere infectie
beschermend is tegen langdurige COVID “als je niet echt zeker weet wat de
post-COVID condition is.”
Bevindingen studie bevestigen wat sommige artsen
zien
Dr. Joseph Varon, hoofd van de afdeling Critical Care en COVID-19 van
het United Memorial Medical Center, vertelde aan The Epoch Times dat hij de
fouten in de methodologie kan negeren omdat de bevindingen van de studie
bevestigen wat hij in zijn kliniek ziet.
De studie ging niet in op de vraag of vaccinaties mensen een risico op
lange COVID geven. De grafiek toonde aan dat het gevaccineerde cohort een iets
hoger risico op lange COVID had dan het ongevaccineerde cohort, als ze door
dezelfde variant geïnfecteerd waren.
Dr. Varon interpreteerde dit als een aanwijzing dat vaccinaties mensen
een groter risico op lange COVID kunnen geven, wat hij in zijn kliniek heeft
gezien.
“Wat ik zie is dat hoe hoger het aantal boosters dat je hebt, hoe groter
de kans … dat je het long-haul-syndroom krijgt,” zei hij, eraan toevoegend dat
de meerderheid van zijn long-haul-patiënten degenen zijn die vier of meer doses
van het vaccin namen in plaats van degenen die maximaal drie doses namen of
ongevaccineerd waren.
Dr. Varon vond ook dat de bevindingen van het onderzoek over de meest
voorkomende symptomen heel goed overeenkomen met wat hij in zijn kliniek ziet,
met vermoeidheid en cognitieve stoornissen als de meest voorkomende symptomen
onder zijn patiënten.
Psychiater Dr. Adonis Sfera van het Patton State Hospital was het ermee
eens dat de symptomen in het onderzoek grotendeels representatief zijn voor wat
hij in zijn kliniek ziet, hoewel de belangrijkste symptomen vermoeidheid en
kortademigheid zijn.
Hij was het ook eens met het idee dat meer vaccinaties mensen het risico
op long-haul-symptomen kunnen geven, omdat de vaccinaties de productie van meer
spikeiwitten zouden opwekken, die orgaanschade en symptomen kunnen veroorzaken.
“De vaccins zorgen ervoor dat onze cellen het spike-antigeen tot
expressie brengen. Dus hoe meer gevaccineerd u bent, hoe groter de kans is dat
u het antigeen tot expressie brengt,” zei hij.
Vaccinverwondingen verbergen?
Verpleegkundige Scott Marsland, die samen met longarts Dr. Pierre Kory
de Leading Edge Clinic deelt, een praktijk die al lange tijd actief is op het
gebied van vaccinatie en vaccinverwondingen, toonde zich bezorgd dat de
onderzoeksbevindingen vaccinverwondingen aan het oog kunnen onttrekken.
“[Het artikel] helpt het narratief in stand te houden dat … het geen
verschil maakt of [iemand] het vaccin wel of niet heeft gekregen; het gaat er
allemaal om of ze wel of niet geïnfecteerd zijn geraakt en welke variant ze
hebben gekregen,” zei Marsland.
Lange COVID en vaccinletsel kunnen zeer
vergelijkbare symptomen hebben, maar gedetailleerde
patiëntendossiers zouden aantonen dat de symptomen na verschillende
blootstellingen optraden.
Marsland was bezorgd dat het onderzoek de cumulatieve effecten die
vaccins op patiënten kunnen hebben, afwijst, wat in tegenspraak is met wat hij
in zijn kliniek ziet.
Sommige van zijn patiënten ontwikkelden milde symptomen na hun eerste of
tweede prik, maar ze legden geen verband met de vaccins totdat “ze de booster
of een tweede booster kregen” en hun symptomen ernstig werden, zei hij.
Copyright ©
2022 vertaling door Frontnieuws.
