Het begrip ‘Groot Tartarië’ kennen de meeste mensen niet. Waarom niet?
Omdat de geschiedenis van deze mensen is gewist, maar ze hebben zeker bestaan. Hier kun je van geschiedvervalsing spreken omdat het niet beschreven of zelfs gewist is. Groot Tartarië was een wereldimperium dat vele malen groter was dan het huidige Rusland en waarvan de geschiedenis geheel gewist is in 1944 door het Centraal Comité van de Russische Partij in Moskou.
De Tartaren maakten deel uit van een vergeten ras, namelijk een ras van reuzen. Over de historie van een geslacht van reuzen wordt niets vermeld, omdat het mythen en sprookjes zouden zijn. Geschiedvervalsing komt voort uit verschillende motieven, het resulteert in een vertekend beeld van het verleden en beïnvloedt grondig de manier waarop mensen het heden begrijpen en de toekomst vormgeven. Propaganda, het opzettelijk misleiden en wissen van informatie, leidt tot manipulatie en misbruik van de waarheid. Lees het beroemde boek ‘1984’ van George Orwell.
In een vrijgegeven Top Secret CIA-rapport van 1957 valt te lezen: ‘Met andere woorden, de geschiedenis van Tartarië moest worden herschreven – laten we eerlijk zijn, vervalst – om verwijzingen naar de agressie van Groot-Rusland te elimineren en de feiten over het werkelijke verloop van de betrekkingen tussen Tartarië en Rusland te verbergen’.
Dit geheime CIA-document was voor onderzoeker, auteur en fotograaf Hans Scheffers dé aanleiding om meer onderzoek te doen naar de historie van de Tartaren en het Tartaarse Imperium. Maar uiteindelijk bleek niet alleen deze kwestie juist het begin van een diepe en ruige reis door het ongelooflijke maar ware Tartaarse Imperium, dat zich uiteindelijk uitstrekte van de 13e tot ver in de 20e eeuw. “Waarom worden de geschiedenis, de cultuur en het doen en laten van een volk opzettelijk vervalst en gewist?”
De informatie in het zeer rijk geïllustreerde boek ‘Groot Tartarië’ van Scheffers is gestaafd op feitelijkheden die allemaal verifieerbaar zijn. Alle afbeeldingen in het boek zijn gescreend op bewerkingen en/of moderne AI-vervalsingen. De insteek van het boek is niet hetzelfde als andere boeken omdat het begrip Groot Tartarië in de loop van de laatste 200 jaar een complex begrip is geworden dat model staat voor de geschiedvervalsingen in het algemeen.
Scheffers laat zien hoe het grootste wereldimperium dat ooit in de geschiedenis heeft bestaan – al sinds de 13e eeuw – compleet gewist is uit de geschiedenisboeken en het collectief geheugen.
Groot Tartarië was een wereldrijk van ongekende omvang dat de halve wereld omvatte. Het is uitgewist door de machthebbers toen in 1920, na de Russische Revolutie, de Tartaren zijn vervolgd en volledig uitgeroeid. Dit ging door tot de jaren 1950. Waarom en op welke manier dit gebeurde omschrijft Scheffers in zijn boek, net zoals de mysteries en vervalsingen die indirect te maken hebben met het containerbegrip Grand Tartarië.
Door de ontdekking van olie als bron van energie, en door dit vervolgens als gigantisch verdienmodel in te zetten, werd Tartarië gewist uit de geschiedenis en sloeg de mensheid de weg in van profit op basis van de grondstof olie.
Alle aanwijzingen die voeren naar de oorsprong van ons bestaan en de geschiedenis van oude (verdwenen) technologieën, culturen, wetenschappen en kennis worden beetje bij beetje gewist. De doelstelling hiervan is dat we onze oorsprong zullen vergeten en een bestaan gaan voeren met kapitalistische grondslagen, met andere woorden: rijkdom en macht voor de elite.
Hoe is het mogelijk dat er tientallen documenten, boeken en kaarten bestaan over het Tartaarse Wereldimperium als we op school hebben geleerd dat het nooit heeft bestaan? Er komen nu nog wereldwijd veel documenten en kaarten tevoorschijn die gescand en dus niet vernietigd zijn en die zeker het bewijs leveren dat Tartarië heeft bestaan. Nog meer reden om deze kwestie tot op de bodem uit te zoeken, aldus Scheffers.
Het grootste deel van de boeken en documenten over Tartarië is door de machthebbers opzettelijk uitgewist en daarom verdween de term Tartarië uit de geschiedenis. Op oude Europese kaarten uit de 15e, 16e, 17e, 18e, 19e en 20e eeuw kun je vaak het label ‘Tartarië’ zien dat grote delen van Azië beslaat. Tartarië was in de 18e eeuw het grootste land ter wereld: 3.050.000 vierkante kilometer. Midden 20e eeuw is Tartarië verdwenen uit bijna alle boeken en documenten. Waarom?
Wikipedia vermeldt over dit imperium: ‘Tartarië was een Europese benaming voor het gebied ten oosten van de Oeral en de Kaspische Zee tot aan de Grote Oceaan, van de middeleeuwen tot de 20e eeuw. De naam is afgeleid van de Mongoolse stam der Tatar. Voor de tijd van de ontdekkingsreizigers Zheng He en Christoffel Columbus bedoelden de Europeanen met Tartarië meestal elk deel van de wereld buiten Europa en Afrika. Dit gebied werd bewoond door Turkse en Mongoolse volkeren. Toen de Russen Tartarië veroverden veranderden zij de naam in Siberië’.
That’s it.
Is dat nu alles wat Wikipedia over ‘Groot Tartarië’, het grootste rijk in de geschiedenis, te vermelden heeft…? Het boek van Giovanni da Pian del Carpine en de twee boeken van Nicolaes Witsen geven toch een overvloed aan informatie over dit imperium. Weet Wikipedia hier niets van, of wil Wikipedia hiervan bewust niets weten of vermelden? En op school is in de geschiedenisles nooit het verhaal van dit machtige en bijzondere imperium verteld, dit in tegenstelling tot alle koloniën en overzeese gebieden van de Europese landen. Waarom?
Eén ding is zeker: de Tartaren hadden een zéér hoogontwikkelde beschaving.
Aan de hand van de afbeeldingen van de twee boeken van Witsen kun je zien dat de Tartaren geen gewoon volk waren, maar een zeer hoogontwikkeld en zelfbewust volk, dat zich uitermate goed verdedigde tegen andere volken en een geduchte positie innam die zijn weerga niet kende in de wereldgeschiedenis.
De Tartaren hadden een gemiddelde lengte van ruim 2,5 – 3+ meter. Gigantisch dus. Waren dan alle Tartaren van gigantisch formaat afstammelingen van een reuzenras? Er liggen voldoende bewijzen op tafel dat dit werkelijk zo is, stelt Scheffers. De laatste Tartaren verdwenen omstreeks 1920.
Zo te zien bestonden er dus mensen van reuzenformaat, maar waarom zijn deze mensen niet bekend in de mainstream media? Als je in de berichtgeving duikt van mensen van uitzonderlijke proporties dan ga je letterlijk het ‘rabbit hole’ in.
Scheffers laat afbeeldingen zien van het skelet van een reus van meer dan 6,5 meter groot dat in een grot in Thailand is opgegraven. In Amerika en andere delen van de wereld zijn grote skeletten gevonden van meer dan 3 meter. In het boek ‘The Giants of Stonehenge and Ancient Britain’ van Hugh Newman en Jim Vieira zijn vondsten van reuzen beschreven met een lengte van wel 6 meter.
In het feodale systeem werd de geschiedschrijving, die in die tijd hoofdzakelijk door monniken werd gedaan, onder druk van de staat en de kerk in zijn geheel niet als onpartijdig opgetekend. De Rus Anatoly Fomenko beschrijft in zijn boek ‘The Issue with Russian Tartary’ dat christelijke monniken vanaf de 15e eeuw geschiedvervalsingen pleegden. Het boek stelt dat de traditionele geschiedschrijving van Russisch Tartarië ernstig fout is en dat de ware aard van dit historische fenomeen anders moet worden begrepen. De bevindingen van Fomenko stemmen overeen met het vrijgegeven Top Secret CIA-rapport van 1957. Fomenko beschrijft de chronologische vervalsingen aan de hand van meer dan 1500 bewijsstukken en verwijzingen. Het betreft met name de Tartaren en hun geschiedenis.
Als je alles op een rij zet dan kun je gerust concluderen dat de West-Europese koningshuizen en de kerk, met name de Jezuïeten, samenwerkten als een grote bezetter, onderdrukker en moordmachine. Deze geschiedenis is geschreven door de bezetter, hoe zou de geschiedenis hebben geluid als deze door de inheemse onderdrukte bevolking zou zijn geschreven?
Gelukkig zijn er met de komst van het internet veel ‘geheime en verborgen’ documenten aan het licht gekomen, die zijn gescand en openbaar gemaakt. Ook zijn er veel websites actief die opkomen voor de onderdrukten in de maatschappij. Dit is wederom een doorn in het oog van de huidige machthebbers die uit alle macht proberen deze informatie te onderdrukken en te censureren. Wat al naar buiten is gebracht wordt bestempeld en afgedaan als ‘fake news’ en als pseudo-historie gedebunkt.
Het rijk van de Tartaren had zich in de loop der eeuwen uitgebreid tot bijna over de gehele wereld en hun civilisatie was zeer hoog. Enorme gebouwen wereldwijd van zeer hoogstaande architectuur waren buitengewoon perfect afgewerkt en van grote grandeur evenals de Tartaarse mensen zelf. Dit volk was in het bezit van vrije energie, healing door middel van frequenties, ze hadden voor die tijd ongelooflijke technologische uitvindingen en toepassingen en waren zeer sociaal en menslievend. Bijna alles was gratis en in grote overvloed. En als bijna alles gratis is en in overvloed dan kan de elite niets verdienen aan fossiele brandstoffen, aan farmacie en aan technologische patenten. En hier ligt dan de reden voor de grote verandering die sinds de eeuwwisseling rond 1900 heeft plaatsgevonden. De intrede van het tijdperk van de verbrandingsmotoren en verwarming, het tijdperk waarin het ‘normaal’ werd om voor fossiele brandstoffen in de buidel te tasten.
In het oude India, Cambodja, Egypte, China, Japan, Rusland, Iran en Zuid-Amerika zien we bouwwerken die uitgerust waren om vrije energie op te vangen. Maar ook in het latere Europa en Amerika vanaf de 17e eeuw zien we dit soort gebouwen terug, laat Scheffers zien. Vele zijn afgebroken en gesloopt, maar er staan er nog zeer veel overeind. Ook bij de oude Tartaarse beschaving waren deze technieken bekend en werden deze ook gebruikt.
Oude geschriften, kaarten en documenten laten zien dat Tartarië een reusachtig wereldimperium was met een voor die tijd zeer hoge civilisatie en uitstekende technische kennis, die opzettelijk zijn uitgewist.
Het boek ‘Groot Tartarië’ is hier verkrijgbaar.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
