november 13, 2022
Dr. Flavio
Cadegiani, een Braziliaanse endocrinoloog, vermoedt dat het ergste nog moet
komen voor door spike-eiwitten veroorzaakte ziekten in het endocriene
systeem. Het endocriene systeem, beter bekend als het hormoonstelsel, is
van cruciaal belang voor onze gezondheid. Het regelt groei en ontwikkeling,
stemming, stofwisseling, voortplanting, immuniteit en functies van andere
organen door de afscheiding van hormonen, schrijft Marina Zhang.
Hormonen zijn een van de drie grootste boodschappers in het lichaam.
Vergeleken met de twee andere boodschappers – neurotransmitters en cytokinen –
reageren hormonen langzamer en hebben zij eerder systemische dan lokale
functies in het hele lichaam.
Terwijl cellen doorgaans in milliseconden kunnen reageren op
neurotransmitters en cytokinen in minuten tot uren, kan het uren of zelfs weken
duren voordat cellen op hormonen reageren.
Aangezien hormonen traag en systemisch kunnen werken, zal een
disfunctioneel of beschadigd endocrien systeem over het algemeen traag zijn in
het optreden van symptomen en herstel.
Studies hebben aangetoond dat spike-eiwitten van de COVID-19 infectie en
de vaccins de endocriene klieren kunnen beschadigen, waaronder de hypofyse,
schildklier en bijnieren, evenals de voortplantingsorganen.
Cadegiani uitte de bezorgdheid dat het tragere begin van endocriene
pathologieën moeilijkheden kan opleveren bij de diagnose en behandeling.
Uitputting van hormonale reserves
Het kan langer duren voordat endocriene pathologieën zichtbaar worden
omdat endocriene klieren over “reserves” beschikken, aldus Cadegiani.
“Wat we in de toekomst gaan zien [voor endocriene
ziekten] is een beetje anders dan de andere gebieden, omdat klieren reserves
hebben en de afname van de reserve nu niet klinisch te zien zal zijn, maar in
de toekomst misschien wel,” zei Cadegiani op een
conferentie van de Front Line COVID-19 Critical Care Alliance (FLCCC) in
Kissimmee, Florida.
Daarom kunnen getroffen personen geen symptomen vertonen totdat hun
reserves zijn uitgeput.
Cadegiani zei dat de meeste van zijn zorgen voor de toekomst speculatief
zijn en gebaseerd op zijn eigen klinische waarnemingen. Maar sinds de pandemie
en de toediening van COVID-19 vaccins begonnen, zijn er steeds meer meldingen
die endocriene pathologieën impliceren.
Hormonale as en systemische disfunctie
Hormonen reguleren het hele lichaam, dus zodra de reserves zijn uitgeput
en onderliggende endocriene pathologieën worden ontmaskerd, kan er sprake zijn
van systemische disregulaties.
Endocriene klieren regelen de functie van vele organen in het hele
lichaam, en elk endocrien orgaan is ook verbonden via een feedbackloop, ook wel
hormonale as genoemd.
Aan de top van deze keten staat de hypothalamus, een ruitvormige
structuur in de hersenen, die fungeert als hoofdschakelbord. Hij stuurt
berichten naar de hypofyse, een kleine, ovale structuur achter de neus.
De hypofyse staat in de volksmond bekend als de meesterklier; hij regelt
andere endocriene organen en vormt samen met de hypothalamus hormonale assen.
De hypofyse maakt deel uit van de as hypothalamus-hypofyse-gonaden
(HPG), die de voortplantingsorganen regelt, waaronder de eierstokken en de
testikels. Bij vrouwen regelt deze as de afgifte van eierstokhormonen als
onderdeel van de menstruatiecyclus, en bij mannen regelt de as de
spermatogenese.
De hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA-as) is een neuro-endocriene as
die de bijnieren bemiddelt, een orgaan dat hormonen produceert die de vecht- of
vluchtreactie in gang zetten. Het vecht- of vluchtproces is een stressreactie
die optreedt als reactie op schadelijke bedreigingen, en kan de stofwisseling
verminderen, het immuunsysteem onderdrukken en het sympathische zenuwstelsel
activeren.
Een andere belangrijke as is de hypothalamus-hypofyse-thyroïde (HPT)-as.
Deze regelt de schildklier en de hormonen die hij afscheidt.
Schildklierhormonen zijn essentieel voor biologische functies als groei,
regulering van het hart- en vaatstelsel, botvervanging, leverfunctie en
metabolisme.
Hoe spike-eiwitten het endocriene systeem aanpakken
Het spike-eiwit is het meest giftige deel van het SARS-CoV-2-virus.
Studies bij mensen met long COVID en na-vaccin symptomen ontdekten vaak de
aanwezigheid van spike-eiwit maanden of zelfs een jaar na de blootstelling.
Spike-eiwit heeft vooral een voorkeur voor weefsels en organen die ACE2-
en CD147-receptoren tot expressie brengen. Veel endocriene klieren vertonen
ACE2 receptoren, waaronder de alvleesklier, schildklier, testikels,
eierstokken, bijnieren en de hypofyse, waardoor het endocriene systeem bijzonder
kwetsbaar is voor SARS-CoV-2.
De belangrijkste oorzaak van door spike-eiwit veroorzaakte ziekte is
ontsteking.
Bij het binnendringen van cellen kan het spike-eiwit pro-inflammatoire
paden activeren door DNA-schade te induceren, DNA-herstel te remmen, stress te
veroorzaken bij de mitochondriën van de cel, die cruciaal zijn voor de
energieproductie van de cel, en nog veel meer. Dit alles leidt tot celstress,
schade en mogelijk celdood.
Wanneer veel cellen worden aangetast, kan dit problemen veroorzaken in
weefsels en organen, met gevolgen voor individuele endocriene klieren en het
systeem.
Spike-eiwitten remmen ook autofagie, het cellulaire “recyclingsysteem”,
waardoor de cellen het giftige eiwit niet kunnen opruimen, wat leidt tot
langdurige schade.
Spike-eiwitten kunnen ook bijdragen tot auto-immuniteit. Omdat ze veel
overeenkomsten vertonen met gewone menselijke weefsels en eiwitten – bekend als
“moleculaire mimicry” – kunnen ze immuuncellen aanzetten tot een aanval op de
eigen cellen en organen, wat leidt tot endocriene schade.
Verschillende studies hebben melding gemaakt van endocriene pathologieën
na COVID-19, hoewel gegevens over de exacte schade nog in ontwikkeling zijn.
Hypofyse
Als meesterklier van het endocriene systeem scheidt de hypofyse vele
hormonen af, waaronder hormonen die andere endocriene klieren reguleren:
·
Adrenocorticotroop hormoon (ACTH) richt zich op de
bijnieren en is verantwoordelijk voor de productie van cortisol, dat de
stressrespons stimuleert.
·
Schildklier-stimulerend hormoon (TSH) regelt de
schildklier
·
Groeihormoon (GH) is verantwoordelijk voor groei en
stofwisseling
·
Melanocyt-stimulerend hormoon (MSH) stimuleert de
productie van melanine bij blootstelling aan UV-stralen en verhoogt de eetlust
·
Anti-diuretisch hormoon (ADH) is verantwoordelijk
voor het vasthouden van water en het produceren van minder urine
·
Luteïniserend hormoon (LH), follikelstimulerend
hormoon (FSH) en prolactine (PRL) zijn belangrijk voor de voortplanting
·
Oxytocine speelt een rol bij de bevalling, de
stofwisseling en gelukzaligheid
Studies in celkweek hebben aangetoond dat het spike-eiwit de productie
van LH en FSH in hypofysecellen kan onderdrukken, met onbekende gevolgen op
lange termijn bij de mens.
ACTH-tekorten zijn waargenomen na mRNA-vaccinatie in Japan, waarbij de
getroffen persoon een gekrompen hypofyse bleek te hebben.
Cadegiani zei dat pathologieën in de hypofyse moeilijk te diagnosticeren
zijn; ze worden vaak gemaskeerd door andere aandoeningen, daarom is er weinig
literatuur over hypofyse-pathologie na COVID-19 vaccinaties.
Bijnieren
Er is gepubliceerde literatuur met gegevens die kunnen worden gebruikt
als bewijs om spike-eiwitschade aan de bijnieren te suggereren.
De bijnieren, die zich boven de nieren bevinden, produceren hormonen die
verantwoordelijk zijn voor de stressrespons. Hieronder vallen adrenaline,
cortisol en aldosteron. De afgifte van deze drie hormonen is cruciaal voor het
behoud van energie en andere behoeften tijdens stressvolle situaties.
Studies over COVID-19 hebben aangetoond dat de bijnieren belangrijke
plaatsen zijn waar SARS-CoV-2 mRNA accumuleert en spike-eiwitten worden
geproduceerd.
De klieren zijn waarschijnlijk ook betrokken bij myocarditis na een
vaccinatie die vaak bij jonge mannen voorkomt. Cadegiani redeneert dat dit type
myocarditis een teken kan zijn van bijnierdisfunctie.
Cadegiani schreef een peer-reviewde studie over post-vaccin myocarditis
en concludeerde dat catecholamines een belangrijke trigger zijn voor deze
gebeurtenissen. Catecholaminen zijn een groep neurohormonen en omvatten
dopamine, noradrenaline en adrenaline.
Terwijl dopamine vooral in het zenuwstelsel werkt, spelen zowel
adrenaline als noradrenaline een belangrijke rol in stressreacties.
Adrenaline activeert de vecht-of-vlucht-stressreactie en noradrenaline
ondersteunt de reactie door de hartslag te verhogen, vetten af te breken en de
bloedsuikerspiegel te verhogen.
Intense en langdurige inspanning activeert de vecht- of vluchtreactie,
en daarom zijn catecholamines bij sporters meestal verhoogd. Vooral mannen
hebben vaak hogere catecholaminewaarden. Ook wordt vermoed dat testosteron een
rol speelt bij de hogere incidentie van myocarditis na vaccinatie.
Stressreacties verhogen de bloeddruk, versterken het samentrekken van
het hart, en wanneer ze chronisch zijn, kunnen ze het risico op hartaanvallen
verhogen.
Cadegiani bracht catecholamines in verband met myocarditis door
autopsierapporten te analyseren van twee tienerjongens die drie tot vier dagen
na mRNA-vaccinatie overleden aan myocarditis. Hun hartschade verschilde van
normale myocarditis pathologie, met duidelijke overeenkomsten met
stress-geïnduceerde cardiomyopathie; Cadegiani observeerde duidelijke kenmerken
van catecholamine-geïnduceerde myocarditis.
Hij stelde de hypothese dat vaccins een hypercatecholaminerge toestand
in gang zetten door verhoging van de adrenalineniveaus, waardoor hyperactivatie
van adrenaline optreedt.
Uit onderzoek naar mRNA-gevaccineerde atleten bleek ook dat de
gevaccineerden na inspanning een hogere hartslag en noradrenalinespiegel hadden
dan de ongevaccineerden.
Disfuncties in de bijnieren leiden waarschijnlijk tot
bijnierinsufficiëntie.
Cadegiani veronderstelde dat bijnierinsufficiëntie – een aandoening
waarbij de bijnieren niet in staat zijn voldoende hormonen te produceren – een
mogelijk gevolg is van letsel door spike-eiwitten.
Er is al een rapport over bijnierinsufficiëntie na infectie; in het
geval van long COVID waarbij er resten van spike-eiwitten zijn, is het
waarschijnlijk dat de schade zal aanhouden en mogelijk zal leiden tot
chronische schade.
In het geval van vaccins werd in een rapport waarin de productie van
spike-eiwitten na COVID-19 mRNA-vaccinatie werd geëvalueerd, vastgesteld dat de
bijnieren een van de hoogste spike-eiwit
producerende weefsels waren, en dat de spike-eiwitproductie in deze klieren met
de tijd toenam.
Huidig onderzoek heeft ook aangetoond dat complicaties van
trombocytopenie als symptoom na vaccinatie hebben geleid tot bijnierbloeding en
bijnierinsufficiëntie.
Schildklier
De schildklier is een vlindervormige klier boven de keel. Hij heeft veel
functies, voornamelijk het regelen van de groei en de stofwisseling.
Hij maakt twee hormonen, thyroxine en triiodothyronine. Een tekort aan
triiodothyronine leidt tot hypothyreoïdie, gekenmerkt door een vergrote
schildklier; overmatige secretie ervan kan hyperthyreoïdie veroorzaken.
De schildklier speelt ook een rol bij de regulering van het
immuunsysteem. COVID-19 infectie is vaak een teken van onderliggende
schildklierproblemen, en schade door infectie kan schildklierproblemen
verergeren, waardoor een negatieve cyclus ontstaat.
Uit een autopsiestudie op 15 mensen die aan COVID-19 waren overleden,
bleek dat 13 van hen virale RNA en eiwitten in hun schildklierweefsel hadden.
ACE2 receptoren, waarvan eerder werd gedacht dat ze niet aanwezig waren op de
schildklier, werden ook gedetecteerd, wat wijst op een mogelijke route voor
SARS-CoV-2 infectie.
Hoewel het onderzoek aantoont dat de schildklier betrokken kan zijn bij
de infectie, is thyroïditis, een ontsteking van de schildklier, momenteel
alleen gerapporteerd in verband met het COVID-19 vaccin.
Een studie uit Turkije stelde dat het COVID-19 vaccin
schildklierontsteking kan veroorzaken. De studie evalueerde 15 patiënten die
schildklierontsteking ontwikkelden na vaccinatie.
Vier van de patiënten ontwikkelden ook de ziekte van Grave, een
auto-immuunziekte en een complicatie van hyperthyreoïdie. De ziekte van
Hashimoto, een andere auto-immuunziekte van de schildklier, is ook gemeld na
vaccinaties.
Het is mogelijk dat door vaccinaties geproduceerde spike-eiwitten de
schildkliercellen aanvallen door zich te binden aan ACE2-receptoren. Gezien de
vele meldingen van auto-immuunziekten vermoedt Cadegiani echter dat de
pathogenese van schildklierafwijkingen waarschijnlijk auto-immuun is. Het
spike-eiwit heeft ook zijn auto-immuuncapaciteit aangetoond door hoge
incidenties van “moleculaire mimicry”.
Alvleesklier
De alvleesklier produceert glucagon en insuline, twee belangrijke
hormonen die onze bloedsuikerspiegel regelen. Disregulatie van de
bloedsuikerspiegel is een indicatie van een disfunctie van de alvleesklier en
kan leiden tot complicaties zoals diabetes.
Spike-eiwitten van zowel het vaccin als het virus blijken het
glucosemetabolisme te kunnen verstoren.
Er zijn meldingen van een plotseling begin van diabetes type 1, een vorm
van auto-immuunziekte waarbij het lichaam zijn eigen alvleesklierbètacellen
aanvalt.
In een studie waarin de EudraVigilance-veiligheidsrapporten werden
geëvalueerd, zijn ook meldingen gevonden van ontregeling van de bloedglucose
met een voorbijgaande verergering van hyperglykemie na vaccinaties.
Chronische hyperglykemie, dat wil zeggen een hoge bloedsuikerspiegel, is
meestal een teken van disfunctie van de pancreas-bètacellen.
Daarom stelt Cadegiani voor dat er sprake zou kunnen zijn van een
verlies of slechte werking van de pancreas-bètacellen, aangezien studies hebben
aangetoond dat het spike-eiwit deze bètacellen rechtstreeks kan aantasten en
beschadigen, wat waarschijnlijk resulteert in hun dood.
De gezondheid van sperma houdt verband met de algemene gezondheid van
het lichaam, zo blijkt uit Australisch onderzoek.
Voortplantingsorganen
De schadelijke effecten van COVID-19 op de mannelijke
voortplantingsorganen staan vast.
Een onderzoek uit Thailand toonde aan dat bij 153 seksueel actieve
mannen ongeveer 64,7 procent erectiestoornissen ondervond tijdens een
COVID-19-infectie, waarbij 50 procent deze symptomen drie maanden na herstel
bleef houden.
Onderzoek heeft uitgewezen dat erectiestoornissen te wijten zijn aan
disfuncties van de endotheelcellen, en het spike-eiwit tast de endotheelcellen
aan.
Studies die COVID-19 in verband brengen met erectiestoornissen hebben
dit grotendeels toegeschreven aan de interactie van het virus met
ACE2-receptoren op het oppervlak van endotheelcellen. Endotheelcellen zijn
overvloedig aanwezig in ACE2-receptoren, waardoor het een van de meest
doelwitten is van COVID-19-infecties.
Uit een studie waarin adenovirus-DNA-vaccins werden geëvalueerd, bleek
dat aan de vaccins blootgestelde cellen ook spike-eiwitten produceerden die
konden interageren en binden met ACE2-receptoren, wat wijst op gelijke
endotheelschade.
Sinds het vaccin in 2021 werd uitgerold, meldden de CDC-gegevens 193
gevallen van erectiestoornissen na COVID-19-vaccinatie.
Een Israëlische studie over spermadonaties heeft ook een vermindering
met 15 procent van de spermaconcentratie en 22 procent van het aantal
beweeglijke zaadcellen vastgesteld na COVID-19 mRNA-vaccinatie.
De auteurs bevestigden in een latere reactie (pdf) dat de geteste
personen geen onderliggende gezondheidstoestand hadden, en dat de vermindering
dus niet te wijten kon zijn aan een onderliggende gezondheidstoestand die vóór
de vaccinatie bestond.
Hoewel het aantal zaadcellen zich na 145 dagen geleidelijk herstelde,
keerden de concentratie en beweeglijkheid van het sperma niet terug naar het niveau
van vóór de vaccinatie, met onbekende gevolgen op lange termijn.
Ook bij vrouwen is bezorgdheid over voortplantingsproblemen gemeld,
vooral na vaccinaties en niet zozeer na een infectie.
Studies toonden aan dat mannen over het algemeen een hoger risico lopen
op ernstige gevolgen en overlijden als gevolg van COVID-19-infecties; vrouwen
lijken echter een hoger risico te lopen op vaccinatieletsel.
Uit VAERS-gegevens bleek dat meer dan 60 procent van de meldingen van
ongewenste voorvallen afkomstig was van vrouwen, wat erop wijst dat vrouwen
kwetsbaarder zijn voor symptomen na een vaccinatie.
Dr. Paul Marik, deskundige op het gebied van kritieke zorg, merkte ook
op dat vrouwen een groter risico liepen om zich met symptomen na een vaccinatie
in de kliniek te melden.
Tijdens de pandemie meldden veel vrouwen menstruatiestoornissen na
vaccinatie. Uit een onderzoek bij vrouwen uit het Midden-Oosten bleek dat bijna
70 procent van hen onregelmatige menstruatie meldde na vaccinatie.
Een door het National Institute of Health gefinancierde studie vond een
“tijdelijke verlenging van de menstruatiecyclus” in verband met de COVID-19
vaccinatie.
Een studie gepubliceerd op de website getiteld My Cycle Story meldde
meer dan 290 vrouwen die na de uitrol van de COVID-vaccins last hadden van
decidale cast-uitscheiding, hoewel er in de afgelopen 109 jaar minder dan 40
van dergelijke gevallen zijn gedocumenteerd. Dit wees er ook op dat veel van de
voortplantingssymptomen waar vrouwen last van hadden, mogelijk verband hielden
met het vaccin en niet met de COVID-infecties.
Cadegiani voorspelde voor de komende tijd meer ongewenste voorvallen bij
zwangerschappen.
Hij haalde een studie aan waarin “geen verband” werd vastgesteld tussen
COVID-19 vaccins en vruchtbaarheid. Uit de gegevens bleek echter dat
ongevaccineerde vrouwen een hoger percentage zwangerschappen hadden dan gevaccineerden,
zowel voor klinische als biochemische zwangerschap.
De auteurs van het artikel bekeken 10 studies en stelden vast dat
ongevaccineerde vrouwen een klinisch en biochemisch zwangerschapspercentage
hadden van respectievelijk 47 en 60 procent, terwijl de COVID-gevaccineerden
een percentage hadden van 45 en 51 procent.
Cadegiani voorspelt in de toekomst meer gevallen van
endocrinopathologieën als gevolg van prikletsels.
“Endocriene ziekten vorderen langzaam en komen dan
pas klinisch naar voren in de ernstige toestanden”, aldus Cadegiani. “Het is dus niet mogelijk om dit [op voorhand] te zeggen.”
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/endocrinoloog-zegt-dat-het-ergste-nog-moet-komen-voor-de-covid-19-gevaccineerden/
