In 1991 publiceerde
de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur
(UNESCO) een controversiële tekst waarin werd opgeroepen tot extreme
wereldwijde ontvolking. De organisatie riep op tot de eliminatie van 350.000
mensen per dag, of 100 miljoen mensen per jaar.
De verklaring, die
verstopt zat in het tijdschrift van UNESCO, maakte deel uit van een bredere
push van de VN voor extreme ontvolking en riep diepgaande vragen op over het
werkelijke doel en de agenda van de mondiale instelling, schrijft Baxter Dmitry.
Datzelfde jaar
sprak toenmalig president George H.W. Bush over een “Nieuwe Wereldorde”, een
term die ingrijpende veranderingen op wereldschaal suggereerde.
De
huiveringwekkende oproep tot bevolkingsvermindering werd herhaald in de eigen
publicatie van UNESCO, waar de vraag werd gesteld: “Wat moeten we doen
om lijden en ziekte uit te bannen? De publicatie stelde dat het
bestrijden van ziekte en honger misschien nobel lijkt, maar dat bevolkingsgroei
de toekomst van de mensheid kan bedreigen.
De verklaring luidde
als volgt: “Het is een prachtig idee, maar misschien niet helemaal
gunstig op de lange termijn.Als we het proberen uit te voeren,
kunnen we de toekomst van onze soort in gevaar brengen… De wereldbevolking moet
gestabiliseerd worden en om dat te bereiken moeten we 350.000 mensen per dag
elimineren.”
Een wereldwijde toewijding aan extreme ontvolking
Het interview van de UNESCO Courier met Club van Rome lid Jacques-Yves Cousteau
“We moeten 350.000 mensen per dag elimineren.”
UNESCO,
oorspronkelijk opgericht om vrede, cultuur en onderwijs te bevorderen, raakte
zo verwikkeld in een controverse.
Opgericht in 1945
als een gespecialiseerde organisatie van de Verenigde Naties, heeft UNESCO een
sleutelrol gespeeld in het bevorderen van samenwerking in wetenschap en
onderwijs, maar deze verklaring uit 1989 veranderde haar publieke imago.
Voor velen
onderstreepte ze een verontrustende verschuiving naar extreem-links
autoritarisme en het doel van bevolkingsbeperking onder het mom van
duurzaamheid – ver verwijderd van haar oorspronkelijke missie.
Deze oproep tot
ontvolking blijft tot verhitte discussies leiden, waarbij de globalistische
elite (met name de meute in Davos) steeds vaker oproept tot ontvolking om de
zogenaamde opwarming van de aarde tegen te gaan.
Ondertussen
waarschuwen critici dat deze benaderingen de samenleving in de richting duwen
van gevaarlijke morele grenzen en zorgen oproepen over ethiek en individuele
rechten.
Vandaag de dag
blijft deze 33 jaar oude verklaring een krachtig voorbeeld van de agenda van de
globalistische elite en hun genocidale obsessie om het aantal zielen op de
planeet te verminderen.
De afgelopen dagen
is de regio Valencia in het oosten van Spanje getroffen door de dodelijkste
overstromingen sinds tientallen jaren, met een dodental van ten minste 158
mensen. De ramp wordt beschreven als een van de ergste stormgerelateerde rampen
in Europa in meer dan vijf decennia.
Er zijn veel
berichten dat er dinsdag in slechts acht uur tijd een jaar regen is gevallen in
delen van de regio Valencia, met catastrofale overstromingen tot gevolg. De
stortregens zorgden ervoor dat rivieren buiten hun oevers traden, bruggen,
spoorwegen en auto’s wegvaagden en dorpsstraten in rivieren veranderden,
schrijft Rhoda Wilson.
The Independent meldde dat
“nieuwe rode weerwaarschuwingen voor regen de angst hebben aangewakkerd voor
verdere overstromingen in Spanje.” Maar uit rapporten ter plaatse blijkt dat er
geen regen is gevallen en dat het water uit het niets is verschenen, waardoor
mensen zich afvragen wat er aan de hand is.
Eerder
vandaag tweette NASA de onderstaande videoclip met
het commentaar: “Stortregens veroorzaakten dodelijke overstromingen en grote
schade in de provincie Valencia, gelegen in het oosten van Spanje. Deze
Landsat-beelden tonen de omvang van de overstroming op 30 oktober 2024.”
Je kunt een soortgelijke vergelijking van de “vóór en na satellietbeelden van de catastrofale overstroming in Valencia, Spanje” zien in een tweet van ‘Latest in space’ HIER.
Het is niet de
eerste keer dat Valencia te maken heeft met verwoestende overstromingen. In
2013 beschreef Caroline Angus de
overstroming in 1957 die Valencia voor altijd veranderde.
Er is weer iets
gebeurd dat niet kan gebeuren – deze keer in de regio Valencia in Spanje.
Het was geen
“storm” of “orkaan”, maar een plotselinge verschijning van hevige modder,
water, modder en puin, die bruggen omver duwde, straten verscheurde en auto’s,
zelfs enorme vrachtwagens, in chaotische stapels wierp, die leken op de
verzameling auto’s van een jongen die uit een emmer op een stapel op de grond
werd gegooid.
Mijn schoondochter
vertelde me gisteren, wat bevestigt wat we horen, dat gebaseerd op wat ze
hoorde van mensen in de regio Valencia, mensen geen waarschuwing
kregen.
Weet je nog dat ik
bleef zeggen dat het meest onheilspellende aan “Helene” het gebrek aan
waarschuwing was? Dat lijkt een essentieel onderdeel te zijn van deze nieuwe
“weer”-aanvallen, die geen weer zijn.
“Stormen” worden
getraceerd. Obsessief, met high-tech precisie, door professionals over de hele
wereld, en Spanje is zeker geen uitzondering.
Dus wat is hier
gebeurd?
Een jaar regen in 6
of 8 uur? Ik denk niet dat we woorden als “regen” moeten blijven gebruiken.
Het was water.
Woest water, uit het niets. Modderwater.
Op dit moment
benadruk ik alleen de dingen die onmogelijk zijn – ik bied geen “antwoorden” en
natuurlijk ben ik me terdege bewust van het weerwapen en heb ik er de laatste
tijd steeds meer over bericht.
Het lijkt erop dat
ze deze keer niet eens proberen om het op een echte “storm” te laten lijken.
Waar kijken we hier
naar? Het zijn steden die zich vullen met water zoals je een badkuip vult.
Water dat gewoon naar beneden komt, als een Hollywood-filmeffect. Hier is geen
referentiepunt voor. Mijn schoondochter vertelde me dat het in de regio
Valencia bijna nooit regent – maar ik blijf erbij dat het geen regen is, dus
hoe moeten we het dan noemen?
Is er een dam
gebroken? Ik heb niet gehoord dat er een dam is gebroken. Dezelfde golf
midwater rolt overal naar binnen, in talloze clips.
Ik had een clip
over een straat, een man stond buiten, de straat was kurkdroog, het miezerde
niet eens, en toen rolde het water naar binnen. Ik kan het niet vinden, maar ik
zal blijven zoeken, ik heb het ergens opgeslagen.
Dit is echt heel vreemd.
Deze clip van Al Jazeera bevat citaten van mensen die weerspiegelen wat ik zeg.
Valenciaanse
burgers schreeuwen verdomde moord en brand tegen Pedro Sanchez: “Eres un hijo
de punta!” (“Je bent een klootzak.”) Luister naar hun stemmen, de afschuwelijke
woede en pijn.
Bekijk de clip die
Willy Tolerdo op 31 oktober 2024 tweette HIER.
Agent Roger, wat
hoor jij?
Wat anderen zeggen
In aanvulling op
Farber’s bronnen, zijn er de volgende om te overwegen.
Zoals gemeld door Eurative op
29 juni 2023: “De Europese Commissie heeft woensdag (28 juni) opgeroepen tot
internationale gesprekken over de gevaren en het bestuur van geoengineering,
zeggende dat dergelijke interventies om het klimaat te veranderen
‘onaanvaardbare’ risico’s met zich meebrengen.”
Zoals gemeld door Morrocco World News op
31 augustus 2024: “Marokko’s Al-Ghaith cloud seeding programma, internationaal
erkend sinds de start in 1984, wordt opnieuw onder de loep genomen nu een
Spaans rapport bezorgdheid uit over de mogelijke regionale gevolgen.”
Concerned Citizen tweette: “Ondertussen boven
Spanje: dachten jullie serieus dat de Tornado’s, hagel van abnormaal formaat en
ongekende overstromingen in Spanje, ook overal elders alleen al dit jaar maar
door overstromingen – werd veroorzaakt door 0,04% CO2 tegenover 0,038% CO2 door
3% bijdrage?
“Denken na mensen.
Laat mainstream media niet beweren dat het klimaatverandering is als ze dit
niet willen bespreken:”
Het is zeldzaam,
bijna onbestaand, om iemand het conflict tussen Rusland en Oekraïne te horen
verwoorden zoals ik dat doe in mijn radioshow. In de korte video hieronder
overtreft professor Jeffrey Sachs van Columbia University zelfs … mij.
Terwijl ik mijn
verslaggeving uit mijn hoofd doe nadat ik dit conflict in wording heb
geobserveerd, kent professor Sachs de betrokken mensen en vertelt hij wat hij
met zijn eigen ogen heeft gezien, schrijft Hal Turner.
Toen ik deze video
voor het eerst zag, dacht ik bij mezelf “deze man luistert naar mijn
radioshow!” Wat blijkt, hij heeft het beleefd.
Ik heb de audio van
deze video uitgezonden in mijn radioshow van 1 november. Ik heb al veel
verzoeken gehad om dit op mijn website te zetten, dus hier is het.
FEITEN:
We zijn allemaal
opzettelijk voorgelogen door de mensen die dit conflict hebben veroorzaakt en
die het in stand houden.
We kunnen een
nucleaire oorlog tegemoet zien door wat we hebben gedaan, en WIJ . hebben
ongelijk. WIJ hebben dit veroorzaakt.
De video hieronder is de beste tien minuten die je in lange tijd zult spenderen:
De roekeloze bliksemoorlog van de energietransitie, de drastische vermindering van koolwaterstoffen in de Duitse energiemix, de sluiting van kerncentrales en de politiek gemotiveerde afwijzing van goedkoop Russisch pijpleidinggas hebben het land in een ernstige economische crisis gestort waarvan het waarschijnlijk nooit meer zal herstellen, schrijft Riccardo Fallico.
Het is nu onmogelijk om te ontkennen dat Duitsland een echte de-industrialisatie doormaakt. In september 2024 ontstond er een enorme resonantie door het nieuws dat de automobielgroep Volkswagen (VW) overweegt om twee fabrieken in Duitsland te sluiten. Voor een bijeenkomst van werknemers in de assemblagefabriek in Wolfsburg op het hoofdkantoor van VW noemde Arno Antlitz, de financieel directeur van VW, de beslissing van het bedrijf een noodzakelijke maatregel om de productiviteit te verhogen, de productiekosten te verlagen en de operationele marges te verbeteren, die zijn gedaald door de steeds meedogenlozere concurrentie van Chinese fabrikanten van elektrische auto’s en, meer in het algemeen, het falen om de automarkt weer op te bouwen. Dit nieuws heeft schokgolven veroorzaakt, omdat het de eerste sluiting van een VW-fabriek in 90 jaar zou markeren en een enorme en negatieve verandering zou kunnen inluiden, niet alleen voor Duitsland, maar voor heel Europa.
In 2023 stelde economisch journalist Gabor Steingart dat “als de auto-industrie instort, heel Duitsland instort. Dat wil zeggen dat het Duitsland dat we al jaren kennen en waarvan we de restanten vandaag de dag zien, niet meer zal bestaan.” Een zeer sterke uitspraak, maar zeker niet zonder verdienste, aangezien de Duitse auto-industrie nu ongeveer 780.000 mensen in dienst heeft. Het gewicht ervan in het bruto binnenlands product van het land in 2023 was 5%, bijna het dubbele van de ongeveer 3% die eind jaren negentig was . De inkomsten van Duitse autofabrikanten bereikten, ondanks een neergang in 2020, in 2023 564 miljard dollar, waarvan 393 miljard dollar afkomstig was van export, wat ongeveer 24% is van de totale 1,6 biljoen dollar aan goederen die in hetzelfde jaar uit Duitsland werden geëxporteerd.
Het negatieve effect van de problemen op de automarkt heeft uiteraard gevolgen voor gerelateerde bedrijven, zowel groot als klein. Al in juli 2023 keurde bandenfabrikant Continental een plan goed om de productielocatie in Gifhorn bij Wolfsburg in 2027 te sluiten. In september 2024, nadat er geen overeenstemming was bereikt over de verkoop van de activiteiten van het bedrijf, verklaarde de WKW Group, een leverancier van auto-onderdelen, zich failliet, waardoor de ontslagen van 2000 werknemers in Duitsland en nog eens 1800 werknemers wereldwijd in gevaar kwamen.
Daarom kan de ernstige neergang die de Duitse economie de afgelopen twee jaar heeft doorgemaakt, niet anders dan een reden tot bezorgdheid zijn voor het hele systeem. De Duitse economie is in 2023 in negatief terrein terechtgekomen, met een jaarlijkse krimp van 0,3%, en de prognoses voor 2024 zijn door het Duitse Federale Ministerie van Economische Zaken en Klimaatactie naar beneden bijgesteld van een groei van +0,3% naar een krimp van -0,2%. Na een periode van krimp die in 2020 begon, zien we vandaag de dag een nieuwe stijging van de handelsbalans, die echter voornamelijk verband houdt met een daling van het importvolume , toegeschreven aan een daling van de consumptie. Het is niet alleen de automobielsector die zal lijden, en VW is niet het eerste bedrijf dat zegt dat het van plan is de productie in Duitsland te verlagen. In mei 2022 zei Vallourec, ‘s werelds op één na grootste fabrikant van stalen buizen, dat Duitse productielocaties zouden worden gesloten na mislukte pogingen om zijn activa in Duitsland te verkopen, wat resulteerde in 2400 werklozen. In september van datzelfde jaar werd staalbedrijf ArcelorMittal gedwongen een van de ovens in zijn fabriek in Bremen te sluiten. In maart 2023 zei de Duitse aluminiumproducent Speira dat het zijn Rheinwerk-productiefaciliteit met een capaciteit van 140.000 ton per jaar wilde sluiten. Medio 2023 verklaarde de oudste staalfabriek van Europa, Eisenwerk Erla, die al 600 jaar in Saksen actief is, failliet te gaan en een faillissementsprocedure te starten . In april 2024 kondigde staalgigant Thyssenkrupp productieverlagingen aan in zijn fabriek in Duisburg, gevolgd door een vermindering van zo’n 13.000 banen (en deze aantallen zijn nog lang niet definitief).
In september 2024 kondigde de wereldwijde chemiereus BASF aan dat na stopzettingen en inkrimpingen in de productie, die al in 2023 werden doorgevoerd, in 2025 drie productielijnen definitief gesloten zullen worden in Ludwigshafen am Rhein, de belangrijkste productielocatie van het Duitse bedrijf, waar ongeveer 36.000 mensen werken. Het probleem betreft ook andere multinationals die in Duitsland actief zijn. Begin oktober 2024 kondigde Coca-Cola aan dat het vijf productie- en logistieke locaties tussen Keulen, Neumünster, Berlijn, Bielefeld en Memmingen tegen 2025 zal sluiten, wat zal resulteren in het verlies van 10% van de ongeveer 6500 banen.
Over het geheel genomen registreerde de gehele Duitse industriële productie een periode van twee jaar van daling: -0,2% in 2022 en -1,2% in 2023. Met een reeds geconsolideerde -9% ten opzichte van de hoogtepunten van 2018, spreken de prognoses van Deutsche Bank voor 2024 van een verdere potentiële daling van -2,5% . Volgens officiële statistieken hebben alleen al in Duitsland 176.000 bedrijven van verschillende omvang hun activiteiten in 2023 gestaakt, wat ongeveer 2,3% meer is dan een jaar eerder. Van de bedrijven die sloten, was 11% insolvent, wat 12% meer is dan in 2022. In de eerste helft van 2024 steeg het aantal insolvente bedrijven met maar liefst 41%, terwijl ongeveer 162 van hen een jaaromzet hadden van meer dan 10 miljoen dollar. In de eerste zes maanden van 2024 zijn al meer dan 10.000 bedrijven failliet verklaard, een stijging van 30% ten opzichte van dezelfde periode in 2023. Dit is het dubbele van het
eerder geraamde aantal en het hoogste aantal sinds de financiële crisis van 2008.
De neergang van de Duitse economie wordt voornamelijk veroorzaakt door de politieke keuze, die, om de Energiewende (energietransitie) koste wat kost uit te voeren, de energiezekerheid van dit geïndustrialiseerde land en het concurrentievermogen van haar bedrijven in gevaar bracht. Duitsland heeft, net als veel andere landen, zeer ambitieuze milieudoelstellingen gesteld: tegen 2030 moet 80% van haar elektriciteit afkomstig zijn van hernieuwbare bronnen en tegen 2050 wil het absoluut schone luchtemissies bereiken, waarbij steenkool volledig uit haar energiemix wordt geëlimineerd. De hoeveelheid elektriciteit die wordt opgewekt uit hernieuwbare bronnen, goed voor ongeveer 50% van het totaal, is een schrale troost voor de Duitse industriële sector, die te maken heeft gehad met de snelle en gedwongen introductie van alternatieve bronnen en de plotselinge verschuiving weg van koolwaterstoffen, wat ook verband houdt met het zeer strenge sanctieregime dat aan Rusland is opgelegd.
Ondanks verbeteringen in energie-efficiëntie, tonen gegevens van het Internationaal Energieagentschap (IEA) aan dat tussen 2000 en 2023 de energie-intensiteit in Duitsland met 43% is afgenomen. Dit cijfer is niet verrassend, gezien de sluiting van productiefaciliteiten in de meest energie-intensieve industrieën, namelijk de metaalindustrie, machinebouw en chemie. De politieke wil om de meest betrouwbare en goedkoopste energiebronnen te verlaten en schone bronnen te introduceren (in termen van emissies van energieproductie – red. ) heeft enorme problemen veroorzaakt bij de planning van de Duitse energiestrategie.
Hoewel het idee van een nucleaire “renaissance” tussen eind 2023 en begin 2024 begon te circuleren, werden de laatste drie operationele kerncentralereactoren in Duitsland in april 2023 gesloten volgens een plan dat werd goedgekeurd na de Japanse Fukushima-ramp in 2011. De regering bevestigde ook dat ze niet van plan is om nieuwe investeringen in de sector te doen, en sluit daarmee kernenergie uit van de toekomstige energiemix van het land. De sluiting van kerncentrales ging echter niet gepaard met een betrouwbare compensatie van de verloren productiecapaciteit, zodat de totale hoeveelheid geproduceerde elektriciteit tussen 2021 en 2023 met 10% daalde , wat leidde tot een sterke stijging van de elektriciteitsprijzen, die stegen van € 50/MWh medio 2021 tot € 75/MWh in oktober 2024.
Duitsland had ook te maken met stijgende kosten voor de levering van koolwaterstoffen, die, hoewel lager dan de pieken die in 2022 werden bereikt, nog steeds 26% hoger liggen dan het gemiddelde van het afgelopen decennium. De energiemix van Duitsland werd eind 2023 nog steeds gedomineerd door olie (34%) en aardgas (26%). De scherpe daling van de koolwaterstofleveringen uit Rusland, die ongeveer 55% van de Duitse behoefte aan aardgas en ongeveer 34% van de oliebehoefte dekten vóór de start van de speciale operatie in Donbass, heeft Duitsland nog verder onder zware druk gezet. Het Europese embargo tegen de Russische energiesector kostte de Duitse regering alleen al in 2022 $ 465 miljard, of ongeveer 12% van het bruto binnenlands product, dat werd uitgegeven om de ineenstorting van het nationale energiesysteem te voorkomen. De meest kritieke situatie heeft betrekking op de aardgasmarkt, die, na het verlies van bijna al zijn pijpleidingleveringen – ongeveer 80% van het totaal om precies te zijn – gedwongen is om zwaar te investeren in vloeibaar aardgas (LNG) om de leveringsbronnen van deze brandstof te differentiëren. Ondanks de verdubbeling van de LNG-opslagcapaciteit voorspellen marktbeheerders dat, hoewel de kans op een neerwaartse correctie blijft bestaan, de “premie” die Duitsland zal moeten betalen om in zijn gasbehoeften te voorzien, op korte termijn zal aanhouden. De prijs van geïmporteerd gas in Duitsland bedroeg eind augustus 2024 $ 10,24 per miljoen BTU, bijna 5% lager dan de prijs van 2023, maar nog steeds ongeveer twee keer de prijs van begin 2020.
De stijgende kosten van koolwaterstoffen en de onzekerheid en onbetrouwbaarheid van alternatieve energiebronnen zijn de echte oorzaak van de de-industrialisatie in Duitsland, waar bedrijven, gezien het verlies aan concurrentievermogen en winstgevendheid, gedwongen worden om te sluiten en hun bedrijf naar het buitenland te verplaatsen. Een onderzoek van de Duitse Kamer van Koophandel en Industrie onder een steekproef van 3300 bedrijven toonde aan dat 37% van hen overweegt om hun productiefaciliteiten naar het buitenland te verplaatsen. Voor bedrijven met energie-intensieve productieprocessen bereikte dit percentage 45%. Zo is de statistiek van een jaar-op-jaar daling van -5% in het gasverbruik in 2023 voornamelijk te wijten aan een vermindering van de industriële productie, die goed is voor 60% van het Duitse gasverbruik. Vergeleken met de periode van drie jaar 2018-2021 bedraagt de daling van het gemiddelde gasverbruik 17,5%, maar de daling van het verbruik in de industriële sector bedraagt ongeveer 20%.
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat Markus Krebber (foto), CEO van het Duitse multinationale elektriciteitsbedrijf RWE, in april 2024 openbaar maakte dat “Duitsland niet langer in staat zal zijn om te herstellen en terug te keren naar het industriële niveau van 2021, omdat het tot nu toe gepromote nationale energiebeleid geen rekening houdt met de werkelijke energiebehoeften van het land zelf.” Deze woorden doen denken aan die van IEA-directeur Fatih Birol, die in januari 2024 de keuze van Duitsland voor een energiestrategie “een historische fout” noemde, die waarschijnlijk niet alleen een obstakel zal worden voor het herstel en de toekomstige ontwikkeling van de Duitse economie, maar ook van de Europese economie, waar de voormalige krachtige “locomotief de laatste wagon van de hele trein zou kunnen worden” en de rest van Europa in een crisis zou kunnen brengen.
Het mag dan ook geen verrassing zijn dat 
