Oh you better watch out. You better not cry. You better not pout. I’m telling you why—Santa Klaus is coming to town.” - John Frederick Coots and Haven Gillespie 1934
december 16, 2023
11
Achtergrond: freepik, Schwab: YouTube, Cirkel: Verenigde Naties
Soms voel ik
me een gewone man in een ongewone wereld.
Eigenlijk, als ik erover nadenk, is dat zo ongeveer wie ik ben. Ik heb geen doctoraat. Ik ben autodidact in veel dingen. Ik ben geen expert. Details irriteren me mateloos. Nou ja, ik ben een expert in twee dingen, die allebei niet meer relevant zijn en me daarom zo’n beetje laten stranden in wat me maar te binnen schiet aan dingen om te weten. En ik ben te verdomd oud om nog ergens expertise in te ontwikkelen, vooral omdat het zou kunnen betekenen dat ik een mening moet hebben en daar ben ik absoluut veel te oud voor! schrijft Sylvia Shawcross.
En de wereld IS nu ongewoon. Het is een bloody rare plek. Dat is wat het
is. (Als je er enige tijd naar kijkt, wat ik je niet aanraad.) En het was deze
gedachte dat ik, omdat ik een gewone man ben, meer bedreven ben dan sommigen in
het vertalen in mensentaal van al dat onzinjargonjillyjabgobblygook dat we
tegenkomen als we proberen sommige onderwerpen te begrijpen van regeringen en
bureaucratieën en mensen die de wereld besturen.
Dus met dat in gedachten ben ik eens gaan kijken naar de agenda van de
globalisten voor water. In dit geval op de website van het WEF. De eerste paar
zinnen maakten me moe. Of slaperig. Misschien wel allebei. Dus keek ik naar de
plaatjes. Er staat iets geschreven in een grote cirkel omringd door kleine
cirkels en elk van deze kleine cirkels heeft andere cirkels eromheen en als je
op een van de kleine cirkels klikt, krijg je lijnen die naar verschillende
cirkels van allerlei groottes in verschillende kleuren gaan.
En ik dacht… Ze gaan rond in cirkels.
En toen begon ik te denken… “Ze” hebben geen Plan B. Dat hebben ze echt
niet. Ze hebben grafieken en cijfers en complotten en planning en duurzame
trainbare doelen en ambities en visies en werk voor bureaucraten en allerlei
statistieken en feiten en cijfers en toekomsten en… geen Plan B. Het lijdt geen
twijfel dat ze er heel hard aan gewerkt hebben, begrijp me niet verkeerd. Het
moet een heleboel mensen minstens een mensenleven gekost hebben om tot dit punt
te komen, maar toch – er moet een Plan B zijn.
Je kunt niet gewoon stoppen op het punt waar je alles op de planeet hebt
vernietigd om het weer beter te maken en je dan realiseren dat het allemaal
niet gaat werken. Wat als kuddes gordeldieren en krekels alle waterleidingen
beginnen op te eten omdat het naar drop smaakt? Wat als je olie en gas nodig
zou hebben om een helikopter te laten draaien om de windmolens vrij te maken
tijdens een ijsstorm? Wat als je oorlogen zou moeten voeren om lithium in
plaats van olie? Wat als water altijd al de oorzaak was van de opwarming van de
aarde? Wat als Klaus Schwab eigenlijk AI is en meer een komiek was dan een
ongekozen wereldleider? Wat als de mensen je plannen haten? Ze absoluut haten.
Het is één groot plan. Het is dit of niets. Het is een bijenkorf van
mensen die graag cirkels en vierkanten en lijnen tekenen, maar die helemaal
vergeten zijn dat er geen bijenkorf is zonder bijenkoningin en de
bijenkoningin, die genoeg heeft van al dat gezoem, is naar Costa Rica
vertrokken voor een glas Guaro op het strand. De bijenkoningin zijn in dit
geval de mensen die de realiteit van al deze activiteiten zullen meemaken. De
mensen. Ze lijken ons helemaal vergeten te zijn.
Nogmaals.
Dat zijn ze echt. We hebben geen cirkel in hun kaart. Niet één. En de
waarheid is dat we niet allemaal op een strand in Costa Rica zitten. We zitten
misschien wel op straat en vragen ons af wat we die dag zullen eten, als we dat
al doen.
Dat deed me denken aan de Holocaust. En de bureaucraten. De enige reden
dat we zoveel over de Holocaust weten, is dat er een enorme hoeveelheid
gegevens werd bijgehouden. De gedetailleerde klerikale alledaagsheid (wat geen
woord is) van het kwaad. Arendt’s “banaliteit van het kwaad.” En overal ter
wereld volgen zorgvuldig geplaatste hordes en kuddes en toevluchtsoorden van
bureaucraten nauwgezet het script. Zonder plan B. Zonder vragen te stellen.
Zonder een gedachte in hun hoofd over wat het allemaal betekent. Zonder te
begrijpen dat een in de hand geïmplanteerde chip een getatoeëerd nummer op een
arm is. Zonder naar premissen te kijken. Zonder verschillende meningen te
vergelijken.
Dit deed me denken aan de boom aan de voet van mijn erf. Hij is bedekt
met de sneeuw die is gevallen en er is een beetje regen op gevallen, zodat we
een schetsmatige schakering van ledematen zien tegen een witte lucht. In het
juiste licht glinstert het. Daar, onder de sneeuw, zijn wortels zo groot als de
boom zelf verankerd. Wat is die boom sterk. De grassroots. Daar deed het me aan
denken omdat mijn hersenen dat soort dingen doen. Daarom zijn grassroots
bewegingen aanzienlijk sterker en veerkrachtiger dan wat we nu meemaken met de
globalisten. Een boom die van bovenaf wordt opgebouwd heeft geen wortels. Hij
zal wapperen en bezwijken bij het minste zuchtje wind.
Het maakt niet uit wat je gelooft over de globalisten en hun agenda. Het
maakt niet uit of je een portretbuste van Schwab op je schoorsteenmantel hebt
staan, helemaal opgepoetst en glimmend, of dat je besloten hebt dat de
globalisten kwaadaardige samenzwerende autoritairen zijn die uit zijn op winst
en controle. Of zelfs als je helemaal niet aan ze denkt.
Uiteindelijk doet het er niet toe wat je gelooft, want een simpele blik
op de agenda van de globalisten vertelt je maar één ding: geen van deze
globalistische doelen kan worden bereikt in een vrije democratische samenleving
van geïnformeerde individuen.
Geen enkele. En dus, ongeacht wat je denkt, liggen deze dingen…
vrijheid, democratie, rechtvaardigheid, geschiedenis, individuele keuze,
religie, vrede, onder vuur. Het hele script op dit moment is om deze dingen te
vernietigen. Daar draait het op dit moment ALLEMAAL om. En dat gebeurt vooral
door verdeel en heers.
Dus als je gelooft in de doelen van de globalisten, moet je
tegelijkertijd accepteren dat die dingen gaan, gaan, gaan. Dus spreek er niet
lichtvaardig over. Erken op zijn minst dat dit de prijs was die werd gevraagd.
En je hebt ervoor betaald – bewust of onbewust. Zeg een gebed in rouw voor het
verlies. Probeer niet na te denken over hoe het misschien beter had gekund.
Hier is een oorwurm: https://youtu.be/z_7MGy6SaMM
“Het kwaad komt voort uit een gebrek aan denken. Het tart het denken,
want zodra het denken zich met het kwaad probeert bezig te houden en de
premissen en principes onderzoekt waaruit het voortkomt, wordt het gefrustreerd
omdat het daar niets vindt. Dat is de banaliteit van het kwaad.” – Hannah Arendt
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws.
