We kunnen binnenkort nog veel meer documenten over het coronavaccin van Pfizer verwachten. Een Amerikaanse rechter heeft medicijnautoriteit FDA namelijk opdracht gegevenom informatie over de goedkeuring van COVID-19-vaccins vrij te geven.
De documenten hebben betrekking op de toestemming die de FDA gaf voor noodgebruik van het Pfizer-vaccin. Een groep wetenschappers wil weten op welke informatie de FDA zich heeft gebaseerd om het coronavaccin goed te keuren.
75 jaar
Er is geen enkele reden om informatie waar de overheid zich op baseerde om het Pfizer-vaccin goed te keuren achter te houden voor het Amerikaanse volk, zei rechter Mark Pittman, die in 2019 is benoemd door toenmalig president Trump.
De rechtszaak trok de aandacht nadat de FDA beweerde dat het decennia zou duren om alle documenten te verwerken en naar buiten te brengen. 75 jaar om precies te zijn.
De FDA wilde geen commentaar geven.
FDA strooit zand in de machine
Advocaat Aaron Siri, die de groep wetenschappers vertegenwoordigt, is blij met de uitspraak. Hij zei dat het agentschap een miljoen pagina’s documenten over de vaccintesten achterhoudt en er alles aan doet om te voorkomen dat onafhankelijke wetenschappers er onderzoek naar doen.
De groep wetenschappers, Public Health and Medical Professionals for Transparency, heeft duizenden documenten op zijn website gepubliceerd.
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Degenen die prioriteit geven aan gratis en
open-sourcetechnologie en het recht op reparatie hebben nu de mogelijkheid om
OpenWRT One – te gebruiken, een router die is ontworpen voor OpenWrt open-sourcefirmware
De makers van OpenWRT One prijzen het aan
als de eerste draadloze router “die is ontworpen en gebouwd met uw
softwarevrijheid en recht op reparatie in gedachten.”
In de gezamenlijke aankondiging van het project en de Software Freedom
Conservancy (SFC) stond dat de router verkoopt voor $89 (of $68.42 voor het
moederbordzonder casusversie).
De belangrijkste kenmerken ervan zorgen ervoor dat, in tegenstelling tot
de apparaten die afhankelijk zijn van propriëtaire software, deze niet kan
worden vergrendeld of “bricked” – dwz, met opzet bruikbaar gemaakt door
fabrikanten.
Het idee is om de controle en het ware eigendom terug te brengen in dit
nog steeds over het hoofd geziene segment van de technologie die mensen
niettemin elke dag gebruiken.
Hoewel er de afgelopen tien jaar aanzienlijke vooruitgang is geboekt met
betrekking tot besturingssystemen en applicaties, blijft firmware –-software ingebed in hardware – nog steeds een
probleemgebied voor de gratis en open-sourcegemeenschap van gebruikers.
Wat de routerspecificaties betreft, deze omvatten
MediaTek MT7981B SoC, MT7976C WiFi, 1 GB DDR4 RAM, 128 MB SPI NAND + 4 MB SPI
NOR-flash, twee Ethernet-poorten (2,5 GbE en 1 GbE), een USB-hostpoort, M.2
2042 voor NVMe SSD en mikroBUS-uitbreidingsheader.
De ontwikkelaars merkten op dat er een fysieke schakelaar in het
apparaat zit waarmee vanaf een afzonderlijke NOR-flitser kan worden opgestart,
in plaats van de standaard NAND. En het is dit dat ze een
“-steenweerstandsfunctie ” – NOR noemen, die dient om een hersteloptie te bieden.
De Software Freedom Conservancy,
een non-profitorganisatie die zich richt op het ondersteunen van gratis en open
source (FOSS) projecten, recht op reparatie en copyleft-licenties, merkte op
dat OpenWRT One copyleft-conform is met zijn broncode.
Maar het voldoet ook volledig aan de vereisten van de Federal Communications Commission (FCC).
De organisatie maakt een punt dat ondanks de wijdverbreide overtuiging dat
recht op reparatie en FCC-tests niet hand in hand kunnen gaan, dit apparaat
bewijst dat verkeerde – of, zoals zij het zeggen, dergelijke claims niet meer
zijn dan FUD (“fear, onzekerheid, twijfel”).
Dat is een misleidende en manipulatieve tactiek die al lang door grote
technologiebedrijven wordt gebruikt om daadwerkelijke verkeerde informatie over
de mogelijkheden en kenmerken van FOSS-producten te verspreiden.
Toen u uw mooie friteuse kocht, dacht u toen dat het alleen maar ging om perfect knapperige uienringen? In feite zou het uw gegevens op een presenteerblaadje aan de wereldwijde techgiganten kunnen leveren.
De Britse consumentenbeschermingsorganisatie Which? heeft de duistere kant van ‘slimme’ apparaten onthuld: uw friteuse kan niet alleen uw calorieën bijhouden, maar ook diep in uw privéleven duiken, schrijft Reclaimthenet.
Het gemak van een Wi-Fi-toestel in de keuken gaat gepaard met een flinke portie bewaking en friteuses zijn slechts het voorgerecht in dit banket van invasieve slimme apparaten.
Alexa, waarom heeft mijn friteuse mijn geboortedatum nodig?
In een test van producten uit vier categorieën – friteuses, smartwatches, slimme speakers en slimme tv’s – onthulde de Britse consumentenbeschermingsorganisatie “Which?” een ware nachtmerrie van gegevensverzameling. Bijzonder absurd: één heteluchtfriteuse eiste zelfs toestemming om naar de telefoon van de gebruiker te luisteren. Ja, je leest het goed – audio-opname, want blijkbaar moet een friteuse absoluut meeluisteren als je het over het perfecte specerij hebt.
Een ander apparaat van Xiaomi ging nog een stap verder en koppelde zijn app aan de who’s who van datatrackers, waaronder Facebook, TikTok’s Pangle en Tencent. Heb je even tijd nodig om dat te beseffen? Neem de tijd, want je besluiteloosheid wordt al gelogd. De friteuses van Aigostar en Xiaomi sturen je persoonlijke gegevens ook naar servers in China. Dit staat in hun privacyverklaringen, want transparantie betekent niets als het begraven ligt in juridisch jargon dat je nooit leest.
Dit roept de voor de hand liggende vraag op: waarom heb je een friteuse nodig die ook dienst doet als gegevenszuiger? Spoiler: je hebt het niet nodig. Maar ze verkopen je gewoonten, voorkeuren en zelfs je geslacht en geboortedatum voor marketingdoeleinden en mogelijk wereldwijde datadominantie.
Slimme speakers en domme beslissingen
Uit het onderzoek bleek dat Amazon Echo slimme speakers een sprankje hoop bieden: Je kunt een aantal gegevensuitwisselingsprompts overslaan tijdens de installatie. Maar maak het je niet te gemakkelijk. Je hebt nog steeds een Amazon of Google account nodig om het apparaat te gebruiken, wat er voorspelbaar voor zorgt dat het moederschip een constante stroom van je gegevens ontvangt.
De Bose Home Portable speaker probeerde de privacy-heilige uit te hangen door vooraf minimale toestemming te vragen. Maar onder de oppervlakte ligt een rattennest van trackers, waaronder Facebook en Google. Het lijkt erop dat Bose de kunst heeft geperfectioneerd om deugdzaam over te komen terwijl ze je gegevens hamstert als een Black Friday koopje.
Smartwatches: het verhaal om je pols
Denk je erover om je pols te upgraden? Denk er anders over. Twee goedkope smartwatches die worden verkocht op Amazon, Kuzil en WeurGhy, zijn ontmaskerd als bijna identieke producten die nauwelijks werken tenzij je toestemming geeft voor je privacy. Zonder die toestemming, gefeliciteerd, heb je een dom horloge gekocht dat alleen de tijd vertelt.
De Ultimate smartwatch van Huawei gaat nog een stap verder en vraagt om negen “riskante” telefoonrechten die het onbeperkte toegang geven tot je bestanden, locatie, audio en zelfs een kijkje in je andere apps. Een smartwatch omdoen klinkt nu meer als Big Brother aan boord nemen dan als het upgraden van je technologie.
TV’s: kijken terwijl jij kijkt
Dan zijn er nog de smart tv’s. Hisense en Samsung vragen om een postcode tijdens de installatie onder het mom van “content lokalisatie”. Samsung houdt vol dat dit optioneel is, maar Which? ontdekte het tegendeel. Samsung’s TV app daarentegen vroeg om acht toestemmingen, waaronder de mogelijkheid om alle geïnstalleerde apps te bekijken. Dat klopt: je tv maakt aantekeningen over je app-bibliotheek terwijl je naar je favoriete programma’s kijkt.
Zelfs Hisense, dat geen verbinding maakte met trackers, maakte uitgebreid gebruik van locatiegegevens. LG en Samsung koppelden hun tv’s aan de gebruikelijke verdachten – Facebook, Google en andere marketinghaaien – want waarom zou je een film kijken zonder er tegelijkertijd een te worden?
Het grote plaatje: Bewaking door ontwerp
Harry Rose, redacteur bij Which?, vat het ijzingwekkend duidelijk samen: “Fabrikanten van slimme technologie en de bedrijven waarmee ze samenwerken zijn momenteel in staat om schijnbaar roekeloos gegevens van consumenten te verzamelen, en vaak met weinig of geen transparantie.” Vertaling: je apparaten zijn zwarte gaten op het gebied van privacy, en nee, je toestemming wordt niet als geïnformeerd beschouwd als die begraven ligt onder lagen jargon.
Het Britse Information Commissioner’s Office is van plan om tegen 2025 nieuwe richtlijnen uit te vaardigen voor slimme producten. Maar tot die regels tanden hebben – en een serieuze internationale bescherming – zal het surveillancecircus toezichthouders om de tuin blijven leiden.
Dus de volgende keer dat je een keukenapparaat, een wearable of zelfs een tv koopt, vraag jezelf dan af: moet je echt je privacy opofferen voor de belofte van ‘slimme’ technologie? Of is het tijd om de bewakingseconomie één voor één terug te nemen?
Het internet der dingen houdt je in de gaten: hoe ‘slim’ synoniem is geworden met bewaking
We dromen al heel lang van een volledig verbonden wereld, een futuristische utopie waarin je koelkast melk bestelt voordat hij leeg is, je lichten gedimd worden wanneer je klaar bent om naar bed te gaan en je friteuse precies weet hoe je je uienringen het liefst hebt. Maar terwijl het Internet of Things (IoT) gemak en efficiëntie belooft, bouwt het stilletjes aan een bewakingsimperium waar jij – niet het apparaat – het product bent.
Van slimme speakers tot tandenborstels, met internet verbonden apparaten zijn alomtegenwoordig en zijn geïntegreerd in ons dagelijks leven. Maar achter de glanzende buitenkant schuilt een duistere waarheid: deze apparaten zijn gegevensverslindende spionnen die vaak veel meer informatie verzamelen dan ze nodig hebben om te functioneren. En naarmate dit ecosysteem zich uitbreidt, wordt ook de privacy uitgehold – voor consumenten betekent dit enerzijds gemak en anderzijds een enorme vertrouwensbreuk.
IoT-apparaten zijn ontworpen om onmisbaar te lijken. Ze besparen tijd, verminderen inspanningen en zorgen voor de verslavende dopaminekick van automatisering. Wat is er niet leuk aan om Alexa te vragen het licht aan te doen of om je smartwatch je eraan te laten herinneren dat je je moet uitrekken na uren achter je bureau?
Maar gemak heeft een prijs, en die prijs zijn vaak je gegevens. Als je apparaten constant verbonden zijn met het internet, voeren ze niet alleen je bevelen uit, maar uploaden ze ook enorme hoeveelheden informatie over jou. Je gewoontes, voorkeuren, locatie en zelfs privégesprekken worden nauwkeurig vastgelegd, verpakt en verkocht aan de hoogste bieder.
Het gaat er niet alleen om welke gegevens worden verzameld, maar ook hoeveel. IoT-apparaten verzamelen vaak informatie die veel verder gaat dan wat nodig is voor hun functie. Denk aan heteluchtfriteuses die toegang vragen tot je microfoon, slimme tv’s die om je postcode vragen of smartwatches die niet goed werken tenzij je je exacte locatie en app-gebruik onthult.
Deze gegevens worden niet alleen gebruikt om producten te verbeteren. Ze worden ingevoerd in een geavanceerd netwerk van gegevensmakelaars, adverteerders en techgiganten die ze gebruiken om ongelooflijk nauwkeurige profielen van je te maken. Deze profielen kunnen je politieke mening beïnvloeden, je gedrag manipuleren en zelfs je toegang tot diensten bepalen.
En het engste deel? Veel hiervan gebeurt met weinig of geen transparantie. Het privacybeleid van IoT-bedrijven is vaak labyrintisch en staat vol met juridisch jargon dat verhult hoe indringend hun praktijken zijn. Weinig mensen lezen ze en nog minder mensen begrijpen echt wat ze bedoelen.
Hoe verleidelijk het gemak van met het internet verbonden apparaten ook is, het is duidelijk dat deze apparaten aanzienlijke privacyrisico’s met zich meebrengen. Het is altijd het beste om ze helemaal te vermijden als dat mogelijk is. Gelukkig zijn er, als dat niet mogelijk is, stappen die je kunt nemen om deze risico’s te minimaliseren en de controle over je persoonlijke gegevens terug te nemen.
1. Lees en begrijp het privacybeleid
Privacybeleid mag dan droog en vol jargon zijn, het is wel je eerste verdedigingslinie. Zoek voordat je een apparaat koopt uit welke gegevens het verzamelt, hoe het wordt gebruikt en of het wordt gedeeld met derden. Als de richtlijnen te ingrijpend zijn – of erger nog, vaag – moet je je wel twee keer bedenken voordat je het apparaat in huis haalt.
2. Privacy-instellingen aanpassen
Als je een slim apparaat hebt gekocht, moet je niet tevreden zijn met de standaardinstellingen. Neem de tijd om de privacy-instellingen door te nemen en alle onnodige functies voor het delen van gegevens uit te schakelen. Bij sommige apparaten kun je zelfs bepaalde gegevensverzamelingsprocessen uitschakelen, maar deze opties zitten vaak diep in de menu’s verborgen. Zoek ze op.
3. Onnodige functies uitschakelen
Een slimme tv of luchtfriteuse hoeft zich niet te gedragen als een spion. Als het toegang vraagt tot een microfoon, camera of GPS zonder een dwingende reden, moet je deze autorisaties uitschakelen. Op de meeste apparaten kun je deze functies regelen via de bijbehorende app of rechtstreeks in de instellingen van je telefoon.
Niet elk slim apparaat heeft constant internettoegang nodig om te functioneren. Een heteluchtfriteuse heeft bijvoorbeeld geen wifi nodig om voedsel te bakken. Door dergelijke apparaten waar mogelijk offline te houden, beperk je de hoeveelheid gegevens die ze naar fabrikanten en derden kunnen sturen aanzienlijk.
5. Beveilig je thuisnetwerk
Je apparaten zijn zo veilig als je netwerk. Bescherm je Wi-Fi-thuisnetwerk door:
Een sterk, uniek wachtwoord te gebruiken.
Twee-factor authenticatie in te schakelen op je router, indien beschikbaar.
Een gastnetwerk in te stellen voor apparaten van bezoekers.
De firmware van je router regelmatig bij te werken om beveiligingslekken te dichten.
Gebruik voor extra beveiliging een virtueel privénetwerk (VPN) om het IP-adres van uw huis te verbergen en uw internetverkeer te versleutelen.
6. houd de firmware van het apparaat up-to-date
Fabrikanten brengen regelmatig firmware-updates uit om bugs te repareren en gaten in de beveiliging te dichten. Schakel waar mogelijk automatische updates in of plan regelmatige controles om ervoor te zorgen dat je apparaten de nieuwste bescherming tegen nieuwe bedreigingen hebben.
7. Informeer jezelf over datapraktijken
Kennis is macht. Volg betrouwbare consumentenorganisaties om op de hoogte te blijven van datapraktijken en privacyrisico’s van slimme apparaten. Als je deze zaken begrijpt, kun je weloverwogen aankoopbeslissingen nemen en onnodige risico’s vermijden.
8. Steun strengere regelgeving voor gegevensbescherming
Individuele actie is belangrijk, maar systemische verandering is nodig om het probleem bij de wortel aan te pakken. Pleit voor strenge privacywetten die transparantie vereisen, het verzamelen van gegevens beperken en overtredingen streng bestraffen. Steun organisaties en politici die prioriteit geven aan consumentenbescherming.
9. Kies voor niet-smart alternatieven
Niet elk apparaat hoeft verbonden te zijn met het internet om zijn doel te vervullen. Een gewoon koffiezetapparaat, een domme tv of een mechanische thermostaat werken vaak net zo goed – zo niet beter – zonder inbreuk te maken op je privacy. De eenvoudigste en meest effectieve manier om gegevensuitbuiting te voorkomen is om analoog te gaan.
10. Kies voor hulpmiddelen die rekening houden met gegevensbescherming
Als je een slim apparaat moet gebruiken, zoek dan naar privacyvriendelijke alternatieven. Bijvoorbeeld:
Gebruik apps die apparaatcontrole aggregeren zonder onnodige gegevensmachtigingen.
Verken open source platforms die prioriteit geven aan gebruikersprivacy.
Vermijd apps die geassocieerd worden met bekende bedrijven die gegevens verzamelen, zoals Facebook of TikTok.
Dat we in ons huidige tijdperk in een soort magnetron wonen waarbij we systematisch worden geroosterd is inmiddels wel duidelijk. Daarom bij deze wat ervaringen van mensen die een manier gevonden lijken te hebben om de gevolgen daarvan te beperken.
We hebben regelmatig aandacht besteed aan het feit dat er in ieder geval een (gedeeltelijke) oplossing lijkt te zijn om de gevolgen van de zeer schadelijke straling binnen de perken te houden.
We hebben eerder al wat reacties geplaatst van mensen die de Bodyguard Polarizer gebruikten en die een positieve verandering constateerden.
Vandaag enkele reacties van mensen, waarvan een bijzondere met een Levensveld Polarizer
Hier volgt de reactie:
Ik ben iemand die nu niet echt gevoelig is voor dingen. Tenminste dat is wat ik denk, maar dat wil niet zeggen dat ik niet geloof dat straling heel slecht is voor je. Ik bedoel meer dat ik niet iemand ben die nu echt last heeft van straling en gewoon alles kan doen zonder daar nu echt problemen mee te hebben.
Aan de andere kant ben ik ook wel een nieuwsgierig type, dus ik denk, ik ga zo’n Levensveld Polarizer kopen en kijken wat er gebeurt en als zo’n ding inderdaad werkt ben ik in ieder geval wat beter beschermd ook al voel ik zelf niets.
Afijn, dat ding wordt keurig geleverd en ik denk ik steek hem in het stopcontact in de slaapkamer en misschien slaap ik dan wat beter. Er werd trouwens wel bijgezegd dat dit ding door het hele huis werkt, maar ik denk hoe dichterbij des te meer effect zal je dan wel hebben.
Ik woon alleen samen met een elf jaar oude kat die in ieder geval ‘s winters binnen slaapt en dat al jarenlang doet aan het voeteneind van mijn bed, liefst bovenop of precies tussen je benen en dan verstoort opkijkt al je je probeert om te draaien.
Echter, de eerst nacht nadat ik die Polarizer in het stopcontact heb gestoken gebeurt er iets vreemds, want de kat slaapt opeens niet meer aan het voeteneind.
Op de bijgevoegd foto kan je zien waar hij nu slaapt en dat na een paar weken nog steeds. Rechts boven zie je die Polariser in het stopcontact.
Nu kan je dit toeval noemen en dat is het misschien ook wel, maar ik vond het wel bijzonder genoeg om te melden.
Het gekke is dat ik ook bij mijzelf een verandering heb opgemerkt en dat is dat ik voor mijn gevoel meer energie heb. Ook dat kan natuurlijk toeval zijn of met iets heel anders te maken heb, hoewel ik verder niets heb veranderd in mijn leven.
Zo heb ik vandeweek wat klusjes gedaan rond het huis waar ik al maandenlang tegenaan liep te hikken en iedere keer wel een reden vond om het uit te stellen.
Tot zover deze reactie.
Dan verder nog een reactie van een gezin die de Bodyguard Polarizers gebruikt en nu ook de Levensveld Polizazer wil gebruiken
Al een aantal body polarizer besteld en iedereen die deze dragen merken een positief effect. Hopelijk dat we over deze producten net zo enthousiast kunnen zijn. Alvast hartelijk dank voor de positieve invloed op ons leven.
Ook hier een positieve ervaring met een kat, want er wordt aan toegevoegd.
Hoewel de familie zelf op dit moment geen huisdieren heeft kwam de kat van de buurman aanlopen en kopjes geven bij een familielid die een Bodyguard droeg op een manier zoals die dat nog nooit eerder had gedaan.
Hoe het ook zij, het lijkt erop dat er wel degelijk ‘iets’ gebeurt en dat vooral dieren dat als geen ander merken.
Vorige week publiceerden we een artikel over “Bovaer”, de chemische verbinding die momenteel in het Verenigd Koninkrijk wordt getest en die aan koeienvoer wordt toegevoegd om de methaanuitstoot te verminderen (naar verluidt).
Sindsdien is het verhaal langer geworden en ik wilde even een korte update doen en een vraag stellen die me dwarszit, maar daar komen we later op terug, schrijft Kit Knightly.
Ten eerste het goede nieuws: de wijdverbreide afkeer. Mensen in het hele land hebben bezwaar gemaakt tegen het medicijn met “lage emissie”, wat heeft geleid tot boycots van de zuivelgigant Arla en de bijbehorende merken.
Gebruikers van sociale media plaatsen foto’s van volle schappen vol onverkochte Lurpak-boter en Cravendale-melk.
Kleinere boerderijen en biologische zuivelproducenten hebben de kans op goede publiciteit aangegrepen en verklaringen uitgegeven waarin ze zichzelf “Bovaer-vrij” verklaren (sommige mensen hebben lijsten gemaakt )
De BBC heeft Marianna Spring losgelaten om een feitencheck uit te voeren, en “deskundigen” hebben haar gerustgesteld dat Bovaer veilig is…wat vrijwel zeker zou gebeuren.
Een vreemdere ontwikkeling is te vinden in The Daily Mail, die een aantal artikelen over dit onderwerp heeft gepubliceerd, waaronder een volledige lijst van alle producten waarbij Arla betrokken is, om boycots mogelijk te maken.
Waarom zouden ze dat doen? Om hun publiek tevreden te stellen? Om mee te liften op de massa?
Misschien.
Maar er is meer. Het verhaal is eigenlijk niet nieuw, Bovaer werd in december 2023 goedgekeurd door de Britse overheid en werd in april van dit jaar al getest door Marks & Spencer.
Waarom nu, een jaar later, al die ophef?
Twee maanden voordat Bovaer werd goedgekeurd, afgelopen oktober, publiceerde het Britse ministerie voor Milieu, Landbouw en Plattelandszaken (DEFRA) een verklaring waarin het methaanreducerende veevoer steunde en plannen uiteenzette om het gebruik ervan te ‘stimuleren’ of zelfs verplicht te stellen tegen 2030 [nadruk toegevoegd]:
Defra is van mening dat methaanonderdrukkende veevoerproducten een essentieel hulpmiddel zijn om de landbouwsector te decarboniseren. We zetten ons in om samen te werken met de industrie om de markt te stimuleren en de opname van deze producten te bevorderen.
In Engeland zijn we van plan om de opname van zeer doeltreffende producten met bewezen veiligheid te stimuleren zodra geschikte producten op de markt komen (naar verwachting vanaf 2025). We zullen nauw samenwerken met de industrie om de beste aanpak te verkennen om prikkels te introduceren, die bijvoorbeeld advies, begeleiding en ondersteuning kunnen omvatten voor de ontwikkeling en het gebruik van producten op boerderijen via onze landbouwprogramma’s, zoals via het Farming Innovation Programme, het Animal Health and Welfare Pathway, onze Environmental Land Management-programma’s of een nieuw op maat gemaakt programma.
Onze ambitie blijft om een volwassen markt te ontwikkelen en het gebruik van veilige en effectieve producten in geschikte rundveehouderijsystemen in Engeland zo snel mogelijk, maar uiterlijk in 2030, verplicht te stellen.
En nu begint het een beetje te kriebelen en komen er vragen in mijn achterhoofd op.
Is het mogelijk dat dit hele verhaal bewust is verzonnen om te peilen hoe mensen zouden reageren op de geplande landelijke uitrol in de toekomst?
Of kan het nog subtieler zijn?
Als je mensen ervan wilt weerhouden zuivelproducten en rood vlees te eten, dan is het toch geen slechte strategie om te adverteren met de mogelijke giftige toevoegingen die je aan het voer van de koeien hebt toegevoegd?
De Britse regering
heeft plannen aangekondigd om geldbonussen te geven aan familieleden van
ouderen die ervoor kiezen om euthanasie te laten plegen.
Volgens een
verontrustend bericht in de Telegraph zouden “terminaal zieke
gepensioneerden hun leven eerder kunnen beëindigen om hun dierbaren een
belastingrekening van zes cijfers te besparen onder de wetgeving voor begeleid
sterven, zo waarschuwen experts.” Onder de huidige regels worden pensioenen
“vrij van inkomstenbelasting doorgegeven als de persoon voor de leeftijd van 75
jaar overlijdt,” schrijft Sean Adl-Tabatabai.
Rob White schreef:
“Als begeleid sterven echter legaal wordt, zou het iemand die bijna die
leeftijd heeft bereikt voor een pijnlijke keuze kunnen stellen tussen het
verlengen van zijn leven of het besparen van honderdduizenden ponden voor zijn
familie. Pensioenspecialist Andrew Tully zei dat de mogelijke wetswijziging een
extra overweging vormde in wat al een ‘klif-situatie’ was.”
Dat wil zeggen,
iemand die 65 is en ziek, zou kunnen beslissen – of onder druk gezet worden
om te beslissen – dat kiezen voor een dodelijke injectie beter zou zijn voor
diegenen die dan heel wat meer geld zouden erven, gezien het feit dat als
iemand overlijdt na de leeftijd van 75, “hun begunstigden inkomstenbelasting
moeten betalen over wat ze ontvangen, wat kan oplopen tot 45 procent”.
Als iemand bijvoorbeeld op 75-jarige
leeftijd zou overlijden met £500.000 in zijn pensioenpot, zou de persoon die
het erft £225.000 aan inkomstenbelasting betalen als hij het als een forfaitair
bedrag zou nemen.Als de overledene echter voor zijn 75e verjaardag was
overleden, zou deze belastingaanslag tot nul worden gereduceerd.Andrew
Tully van Nucleus Financial zei dat het “weer een andere overweging” was voor
mensen aan het einde van hun leven.
Hij zei:“Bij
pensioenen is er een grensleeftijd waarbij overlijden voor de leeftijd van 75
jaar fiscaal gunstiger wordt behandeld dan overlijden op of na de leeftijd van
75 jaar.Dit is een klifsituatie en een paar dagen in beide
richtingen kan een aanzienlijke financiële impact hebben.In
sommige gevallen kan het om honderdduizenden ponden gaan.Wanneer
iemand terminaal ziek is, zorgt de overweging van belasting en welk geld wordt
doorgegeven al voor extra stress, vooral wanneer er complexe familiedynamieken
bij betrokken zijn.Ze staan aan het einde van hun leven, maar
maken zich tegelijkertijd zorgen over de zorg voor degenen die ze achterlaten.”
“We moeten nog
volledig begrijpen hoe de wetgeving rond begeleid sterven in de praktijk zal
werken, maar het is duidelijk van vitaal belang dat we een systeem creëren
waarbij bredere financiële overwegingen de beslissing van een individu niet
mogen beïnvloeden,” vertelde Mike Ambery van Standard Life aan de Telegraph.
“In de toekomst zal begeleid sterven een factor moeten zijn in de juridische
overweging van een veelheid aan financiële omstandigheden, waaronder eenmalige
uitkeringen bij overlijden en estate planning.”
Dit legt opnieuw de
bespottelijke aard bloot van de “keuze” en “autonomie” die worden geboden door
regelingen voor hulp bij zelfdoding. De waarheid is dat mensen nu gedwongen
zullen worden om vele, vele keuzes te maken waar ze voorheen
niet mee geconfronteerd werden; dat ze onder druk zullen komen te staan, zowel
intern als extern, die ze voorheen niet voelden; dat de optie van hulp bij
zelfdoding zal opdoemen bij elke beslissing die ze nemen. Alleen door hulp bij
zelfdoding en euthanasie illegaal te houden kan dit worden voorkomen.
Parlementslid Kim Leadbetter – die al heeft opgemerkt dat iemand die zich een
last voelt een volkomen “legitieme reden” is om hulp bij zelfdoding te wensen –
dwingt mensen tot deze reeks “keuzes.”
