De Canadese premier Justin Trudeau staat onder zoveel druk dat zijn aftreden slechts een kwestie van tijd is. De Conservatieven zouden bij vervroegde algemene verkiezingen een verpletterende overwinning kunnen behalen. Maken deze een einde aan de globalistische WEF-agenda van de linksen ?
Het einde van een tijdperk van morele superioriteit en een globalistische agenda nadert. Justin Trudeau, Canada’s zelfbenoemde modelprogressief, modelstudent van het WEF en meester van autoritair crisisbeleid, staat blijkbaar op het punt om af te treden. Na negen jaar deugdzaamheid, draconische coronavirusmaatregelen en op Davos geïnspireerde symboolpolitiek lijken zelfs zijn trouwste aanhangers er genoeg van te hebben, meldt Report24.
Er zijn steeds meer tekenen dat de 53-jarige premier, die tijdens de pandemie niet-gevaccineerde Canadezen als ‘extremisten’ bestempelde en het vreedzame Vrijheidskonvooi met noodwetten verpletterde, al deze week zijn vertrek zou kunnen aankondigen. Zijn erfenis? Een land verdeeld en de burgerlijke vrijheden in puin.
Nauwe bondgenoten keren zich af
Sterker nog: zijn naaste bondgenoot, minister van Financiën Chrystia Freeland – zelf lid van het WEF-bestuur en architect van de controversiële sluiting van bankrekeningen tegen konvooi-aanhangers – gaf hem de politieke doodsteek. Toen Trudeau haar probeerde buiten spel te zetten vanwege haar kritiek op zijn kostbare bestedingsplannen, nam ze snel ontslag en beschuldigde hem in een vernietigende afscheidsbrief van ‘politieke spelletjes’.
Zijn coronavirusbeleid zal de geschiedenis ingaan als een schoolvoorbeeld van overheersend staatspaternalisme: Verplichte vaccinatie voor federale werknemers, reisverboden voor niet-gevaccineerden, eindeloze lockdowns en het criminaliseren van vreedzame protesten. Iedereen die niet gehoorzaamde, werd onmiddellijk tot “vijand van het volk” verklaard. De voormalige zoon van de progressieve elite bleek een harde heerser.
“Vertrek voordat ze je uit je ambt jagen!”
De linkse basis rommelt. “De tijd dringt”, waarschuwt het liberale parlementslid Kody Blois in een dramatische oproep aan de premier. Als je tussen de regels doorleest, leest het als: “Vertrek voordat ze je opjagen.” De Cana dezen lijken de mix van de Great Reset-agenda en het Corona-autoritarisme beu te zijn geworden.
Alles was zo veelbelovend begonnen. In 2015 kwam Trudeau aan de macht dankzij een golf van optimisme en beloofde ‘zonnige tijden’ en progressief beleid. Wat volgde was een vuurwerk van symbolische politiek, gegarneerd met gênante optredens in traditionele kostuums, het beruchte blackface-schandaal en de systematische erosie van burgerlijke vrijheden onder het mom van gezondheidsbescherming.
Zijn beleid van open grenzen, radicale klimaatdoelstellingen en verkwistend uitgavenbeleid droeg het onmiskenbare kenmerk van het World Economic Forum.
Maar terwijl er in Davos werd geapplaudisseerd, explodeerden niet alleen de kosten van levensonderhoud in Canada, maar bleef ook de sociale vrede eroderen.
De markten reageren positief op het verwachte ontslag
De markten reageren al: de Canadese dollar steeg prompt nadat de geruchten over het aftreden bekend werden – alsof handelaren zojuist hadden gewacht tot de zelfbenoemde redder van de democratie (die deze overigens met voeten trad) eindelijk het politieke toneel zou verlaten.
Eén ding is zeker: met het vertrek van Trudeau verliest het World Economic Forum een van zijn trouwste aanhangers en verliezen de coronavirus-hardliners hun Canadese boegbeeld als regeringsleider. Er komt een einde aan een tijdperk waarin politieke symboliek belangrijker was dan praktische oplossingen, waarin de mondiale agenda voorrang kreeg op burgerrechten en waarin andersdenkenden systematisch werden gemarginaliseerd. Canada staat voor een nieuw begin – en hopelijk deze keer zonder noodwetten tegen de eigen bevolking.
***
Dat laatste is ijdele hoop van de normies bij Report24. Regeringswisselingen in het bezette Westen doen er niet toe. Canada dondert van de wal in de joodse sloot met de nieuwe premier.
Dissident.one
