juli 11, 2022 9312 23
Tijdens een ontmoeting met de fractieleiders van de partijen in het
Russische parlement op 8 juli 2022 heeft Poetin een toespraak gehouden die veel
belangrijke uitspraken bevatte.
Tijdens zijn
ontmoeting met de fractieleiders van de partijen in het Russische parlement
hield president Poetin een korte toespraak die vele interessante uitspraken
bevatte, reden waarom verschillende media in hun koppen heel verschillende
prioriteiten stellen. RT-DE, bijvoorbeeld, kopte “Poetin: “Het
Westen wil ons verslaan op het slagveld – Laat ze het maar proberen”
– terwijl de Spiegel kopte “Poetin over de oorlog in Oekraïne – “We zijn
nog niet echt begonnen,” schrijft Thomas
Röper
In zijn toespraak
bedankte Poetin vooral de Russische partijen en hun afgevaardigden voor hun
parlementaire werk en herhaalde hij dat de westerse sancties tegen Rusland
weliswaar voor enige moeilijkheden zorgen, maar dat ze niet zo effectief zijn
en gerust als mislukt beschouwd kunnen worden, omdat ze hun doel, het
verpletteren van de Russische economie, duidelijk niet bereikt hebben.
Ik heb het gedeelte
van de toespraak van Poetin vertaald dat handelt over de meest geciteerde uitspraken
van Poetin in de media. Dat gedeelte gaat over geopolitiek, de oorzaken van het
huidige conflict in Oekraïne, dat eigenlijk een conflict is tussen het Westen
en Rusland (en niet andersom), dat uitgevochten wordt over de rug van Oekraïne,
nadat het Westen Oekraïne tot een anti-Russische voorpost heeft gemaakt,
waardoor een gewapend conflict vrijwel onvermijdelijk was geworden.
Poetin wijst erop
dat het conflict meer dan 20 jaar geleden begonnen is, toen de betrekkingen van
de NAVO met Rusland onder Jeltsin officieel goed waren. Na zijn
ambtsaanvaarding heeft Poetin, zoals in Rusland bekend is, aan de VS onder
president Clinton voorgesteld om Rusland tot de NAVO toe te laten en zo een
gemeenschappelijke veiligheidsarchitectuur in Europa te creëren. De VS wilden
hier echter niet over praten.
Daarop volgde
de opzegging
van het ABM-verdrag onder VS-president Bush Junior en de
aankondiging van de bouw van Amerikaanse raketafweersystemen in Europa, die
duidelijk op Rusland gericht zijn en geen defensief maar een agressief systeem
zijn. Als dit nieuw voor u is, kunt u hier
lezen waarom .
Als gevolg daarvan
verslechterden de betrekkingen tussen het Westen en Rusland steeds meer en toen
Rusland in 2021 eindelijk duidelijk aan zijn rode lijnen herinnerde en
uiteindelijk van het Westen wederzijdse veiligheidsgaranties eiste, die het
Westen afwees, werd de verdere weg uitgestippeld.
Ik heb het
geopolitieke gedeelte van de toespraak van Poetin vertaald,
zodat u de in de media geciteerde passages kunt zien en in de juiste context
kunt plaatsen.
Begin van de vertaling:
Het zogenaamde
collectieve Westen, geleid door de Verenigde Staten, staat er al tientallen
jaren om bekend dat het zich uiterst agressief opstelt tegenover Rusland. Onze
voorstellen voor een gelijkwaardig veiligheidssysteem in Europa werden
afgewezen. Initiatieven voor samenwerking op het gebied van raketverdediging
werden afgewezen. Waarschuwingen over de onaanvaardbaarheid van de uitbreiding
van de NAVO, vooral ten koste van de voormalige Sovjetrepublieken, werden in de
wind geslagen. Het idee alleen al van een mogelijke integratie van Rusland in
ditzelfde NAVO-bondgenootschap, op een ogenblik dat de betrekkingen met de NAVO
onbezorgd leken, leek de leden absurd.
En waarom? Omdat
zij het bestaan van een land als Rusland gewoon niet nodig hebben, daarom.
Daarom steunden zij het terrorisme en het separatisme in Rusland, de interne
vernietigende krachten en de “vijfde colonne” in ons land. Die allemaal de
onvoorwaardelijke steun van het collectieve Westen kregen en nog steeds
krijgen.
Men zegt ons
vandaag dat wij een oorlog begonnen zijn in Donbass, in Oekraïne. Nee, hij is
ontketend door datzelfde collectieve Westen, door in 2014 de ongrondwettelijke
gewapende staatsgreep in Oekraïne te organiseren en te steunen, en daarna de
genocide op het volk van Donbass aan te moedigen en te rechtvaardigen. Het is
juist dit collectieve Westen dat de directe aanstichter, de schuldige is van
wat er nu gebeurt.
Als dit Westen een
conflict heeft willen uitlokken om over te gaan naar een nieuwe fase in de
strijd tegen Rusland, naar een nieuwe fase in de inperking van ons land, dan
kan gezegd worden dat het tot op zekere hoogte geslaagd is. Zowel de oorlog is
ontketend als de sancties zijn opgelegd. Onder normale omstandigheden zou dat
waarschijnlijk moeilijk te bereiken zijn geweest.
Waar wil ik op
wijzen? Zij moeten begrijpen dat zij met het begin van onze militaire operatie
al verloren hebben, omdat het begin ervan ook het begin betekent van de
fundamentele ineenstorting van de wereldorde naar Amerikaans model. Dit is het
begin van de overgang van het liberale globalistische Amerikaanse egocentrisme
naar een werkelijk multipolaire wereld. Een wereld die niet gebaseerd is op
egoïstische regels die iemand voor zichzelf heeft uitgevonden en waarachter niets
anders schuilgaat dan het streven naar hegemonie, niet op hypocriete dubbele
standaarden, maar op het internationale recht, op de ware soevereiniteit van
volkeren en beschavingen, op hun bereidheid om hun historische bestemming, hun
waarden en tradities te beleven en een samenwerking op te bouwen die gebaseerd
is op democratie, rechtvaardigheid en gelijkheid.
De loop van de
geschiedenis is onverbiddelijk, en pogingen van het collectieve Westen om zijn
nieuwe wereldorde aan de wereld op te leggen zijn tot mislukken gedoemd.
Tegelijkertijd wil
ik zeggen en benadrukken: wij hebben veel medestanders, ook in de Verenigde
Staten zelf en in Europa, en nog meer op andere continenten en in andere
landen, en het lijdt geen twijfel dat die aan het groeien zijn.
Zelfs in landen die
nog satellieten van de Verenigde Staten zijn, groeit het besef dat de blinde
gehoorzaamheid van hun heersende elites aan de overheerser hun nationale
belangen meestal niet dient, maar vaak radicaal tegenspreekt. Uiteindelijk
moeten zij rekening houden met de toename van deze stemming in de samenleving.
Vandaag de dag
manipuleren zij, de heersende elites, steeds meer het publieke bewustzijn. De
westerse heersende klassen, die supranationaal en globalistisch van aard zijn,
hebben ingezien dat hun beleid steeds verder van de werkelijkheid, het gezond
verstand en de waarheid af komt te staan, en zijn openlijk repressieve methoden
gaan toepassen.
Het Westen, dat
ooit de beginselen van de democratie verkondigde, zoals vrijheid van
meningsuiting, pluralisme en eerbied voor andere meningen, is nu aan het
ontaarden in precies het tegenovergestelde – totalitarisme. Daartoe behoren
censuur, sluiting van de media en willekeurige behandeling van journalisten en
publieke figuren.
Deze
verbodspraktijk strekt zich niet alleen uit tot de informatieruimte, maar ook
tot de politiek, de cultuur, het onderwijs, de kunst – tot alle gebieden van
het openbare leven in de westerse landen. En dit model – het model van het
totalitaire liberalisme, met inbegrip van de beruchte cancel-cultuur, de
alomtegenwoordige verboden – willen zij aan de hele wereld opleggen, proberen
zij aan hen op te leggen.
Maar de waarheid en
de werkelijkheid is dat de mensen in de meeste landen zo’n leven en zo’n
toekomst niet willen, en in werkelijkheid streven zij niet naar formele en
decoratieve soevereiniteit, maar naar wezenlijke, echte soevereiniteit, en zijn
zij het gewoon beu om zich te verbergen voor degenen die zichzelf buitengewoon
vinden, om op hun knieën te gaan en zich te vernederen, en om hun belangen ten
koste van zichzelf te dienen.
Vandaag horen wij
dat zij ons op het slagveld willen verslaan. Wat kan ik daarop zeggen? Laat ze
het maar proberen. Wij hebben vaak gehoord dat het Westen ons “tot de laatste
Oekraïner” wil bestrijden. Dat is een tragedie voor het Oekraïense volk, maar
het lijkt erop dat het die kant op gaat. Maar iedereen moet weten dat wij in
grote lijnen nog niet aan iets serieus begonnen zijn.
Wij weigeren geen
vredesonderhandelingen, maar degenen die weigeren moeten weten dat hoe verder
wij gaan, hoe moeilijker het voor hen zal zijn om met ons in het reine te
komen.
Einde van de vertaling
Rusland is het menens
Westerse politici
en media zouden deze toespraak aandachtig moeten lezen. U hoeft het niet met
Poetin eens te zijn, maar u moet wel begrijpen dat dit het Russische standpunt
is. Rusland ziet zichzelf in oorlog met het collectieve Westen. Het Westen
vecht tegen Rusland met alle middelen (wapens, sancties, geld, media,
diplomatie) die ook in een oorlog gebruikt worden. Het enige wat het Westen
ervan weerhoudt om met eigen soldaten in te grijpen, is de dreiging van een
atoomoorlog.
Oekraïne is slechts
de ongelukkige pion van
het Westen, die al sinds 2014 op deze rol is voorbereid en
waarmee het Westen Rusland zo lang heeft geprovoceerd (Maidan-coup 2014,
wapenleveranties, bouw van NAVO-bases, enz.) totdat Rusland bescherming van
zijn eigen veiligheidsbelangen geen andere keus zag dan militair in te grijpen.
Begin februari 2022 heeft het Westen de door Rusland in december 2021
voorgestelde veiligheidsgaranties verworpen en zelfs geweigerd erover te
praten.
Nu is Rusland niet
meer bereid tot brede onderhandelingen met het Westen, omdat het Westen Rusland
te vaak verraden heeft. Rusland heeft het Westen grotendeels afgeschreven als
een betrouwbare gesprekspartner. Vooral de EU, die zich – zelfs tot haar eigen
nadeel – in blinde gehoorzaamheid aan de VS heeft onderworpen, wordt in Rusland
niet meer serieus genomen. Waarom praten met de vazal als hij toch geen
beslissingen kan nemen?
Maar Poetin heeft
ook iets heel duidelijk gezegd, dat nu steeds vaker in Moskou gehoord wordt:
Als het Westen niet wil praten, dan doet het dan maar niet. Het Westen wil,
zoals veel Westerse politici openlijk zeggen, dat er op het slagveld een
beslissing wordt genomen en niet aan de onderhandelingstafel? Rusland wil dat
niet, maar als het Westen erop staat, het zij zo, dan kunnen zij het krijgen.
Hoe langer het
conflict duurt, hoe meer de eisen van Rusland zullen toenemen. Als Rusland
aanvankelijk alleen wilde dat de uitdrukkelijk anti-Russische regering in Kiev
vervangen zou worden door een neutrale regering, dan is de situatie nu al
anders. Aangezien Kiev eind maart alle onderhandelingen heeft afgebroken,
zullen grote delen van Oost- en Zuid-Oekraïne aan Rusland toevallen. Aangezien
Kiev niet wil praten, is men daar reeds begonnen Russische paspoorten af te
geven, en referenda over de toetreding van de gebieden tot de Russische staat
zijn slechts een kwestie van tijd. Over deze verandering in Russische
doelstellingen en de redenen daarvoor heb ik
reeds bericht.
De verklaring van
Poetin dat “hoe verder het gaat, hoe moeilijker
het voor hen zal zijn om met ons tot een overeenkomst te komen” moet niet
zozeer gezien worden als een waarschuwing aan Kiev, maar als een waarschuwing
aan het Westen zelf, vooral aan de EU, om te beseffen. Als de EU – al was het
maar uit zelfbehoud – op een gegeven ogenblik met Rusland zou willen praten
over een versoepeling van de (voor de EU zelf) suïcidale sancties, dan zullen
de tegeneisen van Rusland waarschijnlijk toenemen met elke dag dat de EU op de
huidige koers blijft.
De mening van het volk van Rusland
Ik had zojuist een
ontmoeting met enkele vertegenwoordigers van de Russische media in Moskou en
een van hen vertelde mij in een privé-gesprek het volgende: “Het verschil
tussen het Westen en ons is dat het Westen gewoon niet wil verliezen, maar wij
zijn bereid om zo nodig te sterven voor ons land.”
Deze formulering
beschrijft heel goed de stemming die ik momenteel in Rusland ervaar. De meeste
Russen zien zichzelf op zijn minst in gevecht – zo niet in oorlog – met het
Westen. Voor de overgrote meerderheid van de Russen zijn de “waarden” waar het
Westen voor zegt te staan, nep. Van wat voor persvrijheid en vrijheid van
meningsuiting kan men in het Westen spreken, wanneer
de censuur daar voortdurend wordt aangescherpt? Over welke
mensenrechten bazelt het Westen terwijl het tegelijkertijd Guantanamo runt ? De
lijst van voorbeelden van de overduidelijke dubbele moraal van het Westen is
ongelooflijk lang geworden.
En zelfs de
pro-Westerse jongeren in Rusland, die iets meer dan een jaar geleden nog voor
Navalny op straat stonden, steunen nu in zeer grote meerderheid de beslissingen
van hun regering. De jongeren waren inderdaad tegen de Russische regering, maar
niet tegen Rusland zelf. Nu Facebook uitdrukkelijk
oproepen tot geweld tegen Russen toestaat, nu het Westen een
regime in Oekraïne steunt waarvan de vertegenwoordigers openlijk oproepen tot
de moord op Russen – ook vrouwen en kinderen – enzovoort, heeft het Westen zijn
masker laten vallen en heeft het alle geloofwaardigheid verloren bij de meeste
van zijn vroegere aanhangers onder de jongeren in Rusland.
De meeste vroegere
tegenstanders van Poetin in Rusland zien nu in dat Poetin gelijk had met zijn
mantra-achtige verklaringen dat het Westen niet tegen Poetin is, maar tegen een
welvarend, sterk en zelfverzekerd Rusland als zodanig. En in één ding waren de tegenstanders
van Poetin rond Navalny en andere radicalen het altijd eens met de aanhangers
van Poetin: Zij wilden allen een sterk, welvarend en zelfverzekerd Rusland. Zij
kibbelden over de weg naar dat doel, niet over het doel zelf.
Nu het Westen
openlijk laat zien dat dit precies is wat het niet wil en ertegen strijdt,
steunen veel van de mensen die een jaar geleden nog om de afzetting van Poetin
riepen, hem plotseling.
Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/poetin-over-het-westen-zij-hebben-al-verloren/
