De pro-oorlogslobby in het Westen moet met nieuwe
ideeën komen, in plaats van dezelfde oude dingen te zeggen
maart 3, 2025 1
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
President Trump
heeft een nieuw beleidsstandpunt naar voren gebracht dat betrokkenheid en
dialoog van vitaal belang zijn als we een einde willen maken aan de gevechten.
Wanneer westerse
deskundigen zich verzetten tegen pogingen om een einde te maken aan de gevechten
in Oekraïne, geven ze nooit een alternatieve visie op wat ze anders zouden
doen, schrijft Ian Trots.
Een gerespecteerde
collega van mij vroeg me vandaag of een staakt-het-vuren en een vredesproces in
Oekraïne China en Rusland alleen maar zouden aanzetten tot verdere agressie.
Dit is een regel
die vaak wordt herhaald door de meerderheid van de politici, journalisten en
zogenaamde academici in het westen, die tegen een beëindiging van de oorlog
zijn. We kunnen de oorlog niet stoppen, want als we dat doen zal China Taiwan
binnenvallen en Rusland Letland, Estland, Litouwen, Polen enz.
Mijn mening, voor
wat het waard is, is dat een einde aan de oorlog in Oekraïne China op de
langere termijn zou kunnen aanmoedigen, vooral met betrekking tot Taiwan. Ik
heb geen bewijs gezien dat het Rusland zal aanmoedigen om de NAVO binnen te
vallen, juist omdat Rusland zichzelf voor een groot deel ziet als een land van
Europa, ook al is het uitgesloten.
Maar, en dat is
cruciaal, als zowel China als Rusland zo stoutmoedig zijn, moeten we ons dan
niet afvragen hoe we in deze positie terecht zijn gekomen?
Het besluit van
Rusland om ten strijde te trekken werd ingegeven door de overtuiging dat de
strategische kernbelangen van het land, namelijk voorkomen dat de NAVO via
Oekraïne naar zijn grens uitbreidt, genegeerd werden en dat het land
onderworpen was aan permanente sancties zonder kans op opheffing door eventuele
concessies.
Dat is mijn mening
en ik weet dat veel ‘realisten’ die delen.
Maar in elk geval
had de ‘wat nu’ vraag overwogen moeten worden als onderdeel van een
strategische beoordeling voor de langere termijn toen westerse landen de
uitbreidingsagenda van de NAVO doordrukten.
We wisten op zijn
minst sinds 2008 dat dit een rode lijn was voor Rusland.
Biden
regering jaagt angst aan tijdens artikel 5 evenement
Hadden we verwacht
dat de positie van Rusland zou veranderen en zo ja, hoe? Als de positie van
Rusland niet zou veranderen, hoe ver zouden we dan gaan om de NAVO-aspiratie
van Oekraïne te bevorderen, ook door middel van een directe militaire
confrontatie?
Ik ben me er niet
van bewust dat deze vragen ooit zijn gesteld of, als dat wel zo was, dat ze dan
zijn overwogen in plaats van terzijde geschoven. En ik stond centraal in de
besluitvorming van de Britse regering vanaf het laatste deel van 2013, voordat
de Oekraïne-crisis begon (en moet dus een deel van de schuld op me nemen).
Zonder de Verenigde
Staten zou een oorlog in Oekraïne nooit houdbaar zijn voor Europa, financieel,
politiek of militair.
Toch heeft niemand
dit doordacht. Of, als ze dat wel deden, hielden ze geen rekening met het
dreigende risico dat Amerika op een dag zijn beleid zou omgooien, zoals nu
gebeurt.
Nu Amerika zich
terugtrekt, kan het in stand houden van een verliezende oorlog in Oekraïne in
plaats van het doden te stoppen, niet als een legitieme strategie worden
beschouwd als het enige doel is om gezichtsverlies te voorkomen.
Dat maakt ons
zwakker en lafhartiger.
Als andere staten
nu worden aangemoedigd door het falen van het westerse beleid in Oekraïne, is
dat onvoldoende reden om nu te voorkomen dat er een einde komt aan het
bloedvergieten.
Onze zelfingenomen
verontwaardiging over vrede is slechts een vijgenblad dat de leeggelopen
genitaliën van ons falende beleid bedekt.
Het westen heeft de
betrekkingen zo slecht aangepakt in de acht jaar tussen het brandpunt van de
Maidan en het begin van de oorlog, door niet goed na te denken over de
gevolgen.
Russische acties en
reacties in Oekraïne zijn altijd voorspelbaar geweest.
Ze waren
voorspelbaar in februari 2014.
Ze waren
voorspelbaar in februari 2022.
Ze waren
voorspelbaar in februari 2025.
We waren nooit van
plan om voor Oekraïne te vechten.
Ik heb
hooggeplaatste Britse ambassadeurs horen zeggen dat we nooit voor Oekraïne
zouden vechten. En wij zijn de meest havikistische natie in Europa.
Waarom zouden we
nooit vechten?
Omdat het nooit
mogelijk zou zijn om ervoor te zorgen dat de 27 landen van de EU of de 31
landen van de NAVO tot een collectieve overeenkomst zouden komen om te vechten.
Iemand zou de
strijd altijd blokkeren.
Er zouden
compromissen worden gesloten.
We zouden een
kleinste gemene deler nastreven. Dat leidde ons naar een aanpak die alleen uit
sancties bestond.
Zoals ik al vaak
heb gezegd, wist president Poetin in het geostrategische schaakspel altijd dat
grote, kletsende teams van politici aan tafel hem niet te slim af konden zijn.
In feite zouden ze
weken en maanden nodig hebben om het alleen al eens te worden over de betekenis
van een pion, laat staan over de vraag waar deze op het bord moest worden
gezet.
We verloren door
besluiteloosheid en hebben onze les nog niet geleerd.
Je kunt geen
oorlogen voeren in een commissie. Maar je kunt wel vrede sluiten in een groep.
Zoals Albert Einstein
zei: ‘we kunnen onze problemen niet oplossen met dezelfde denkwijze die we
gebruikten toen we ze creëerden’. Dat wordt door sommigen gezien als de bron
van het verkeerd toegeschreven gezegde ‘de definitie van krankzinnigheid is
hetzelfde doen maar een ander resultaat verwachten’.
Terwijl de oorlog
in Oekraïne afstevent op een diplomatieke ontknoping, komen de mensen die een
onderhandelingsakkoord willen vermijden niet met een alternatieve aanpak.
Ze komen niet met
nieuwe ideeën om de inzet te verhogen, als dat is wat ze willen doen. In feite
weet ik niet wat ze willen doen, want ze zeggen al drie jaar precies hetzelfde
en het verveelt me nu mateloos.
Het probleem is dat
ze geen van beiden een geloofwaardig argument hebben tegen het beëindigen van
de oorlog.
Hun standpunt lijkt
te zijn: de oorlog is slecht, het is allemaal de schuld van Rusland en als we
nu toegeven, zal Rusland aangemoedigd worden om elders toe te slaan.
Hun defensieve
positie wordt bijeengehouden door slogans, niet door inhoudelijke argumenten.
In een recente
toespraak zei de oudgediende Amerikaanse Democratische politicus Bernie
Sanders,
Rusland is de
oorlog begonnen, niet Oekraïne,
Poetin is een
dictator, niet Zelensky.
Terwijl ik er zeker
van ben dat hij denkt dat het gewoon weer een banale uitbarsting is, meer
bedoeld om te schelden op de politieke leiders in zijn eigen land, dan om vrede
te brengen in Oekraïne.
Natuurlijk kijken
mensen verschillend aan tegen het ontstaan van de oorlog en mensen hebben recht
op hun mening.
Het debat over de
oorlog in Oekraïne is gereduceerd tot ‘ik heb gelijk en jij hebt ongelijk’,
waarbij stemmen van redelijkheid en realisme in het westen, zoals de mijne,
door de mainstream worden gesmoord.
Maar we zullen
nooit een standpunt bereiken waarin iedereen het eens is over wie er schuld
heeft en wie niet.
Laten we in plaats
daarvan proberen te accepteren dat elke partij in dit conflict een deel van de
schuld op zich neemt, of dat nu Rusland, Oekraïne, de VS, het Verenigd
Koninkrijk en alle anderen zijn.
Laten we een eerlijke
maar beleefde discussie voeren over hoe we verder moeten.
President Trump
heeft een nieuw beleidsstandpunt naar voren gebracht dat betrokkenheid en
dialoog van vitaal belang zijn als we een einde willen maken aan de gevechten.
Britse en Europese leiders kunnen niet ongestoord doorgaan alsof de wereld niet
veranderd is.
Ze moeten met echt
nieuwe en constructieve ideeën komen, in plaats van dezelfde dingen te blijven
zeggen. En opnieuw de dialoog aangaan met Rusland.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-pro-oorlogslobby-in-het-westen-moet-met-nieuwe-ideeen-komen-in-plaats-van-dezelfde-oude-dingen-te-zeggen/
