De Russische president Poetin heeft uitgebreid geantwoord op vragen van een journalist over de onderhandelingen met de VS, de rol van de Europeanen, de zeldzame aardmetalen in Oekraïne en mogelijke Russisch-Amerikaanse samenwerking op economisch gebied, schrijft Thomas Röper.
In Rusland is er de journalist Pavel Zarubin, een van de journalisten in het Kremlin die het dichtst bij Poetin staat. Hij publiceert veel uitspraken van Poetin op zijn Telegram-kanaal. Het komt echter zelden voor dat de website van het Kremlin de vragen van Zaroebin aan Poetin publiceert. Normaal gesproken gebeurt dit alleen als het gaat om uitspraken van Poetin, waarvan het Kremlin de ernst en urgentie wil benadrukken.
Maandagavond publiceerde het Kremlin op zijn officiële website vragen van Zaroebin en de antwoorden van Poetin over de onderhandelingen met de VS, de rol van de Europeanen, zeldzame aardmetalen in Oekraïne en mogelijke Russisch-Amerikaanse samenwerking op economisch gebied. Daarom kunnen deze worden beschouwd als min of meer officiële verklaringen van Poetin aan het buitenland, met name aan de VS en de EU.
Daarom heb ik de vragen en Poetins antwoorden volledig vertaald.
Begin van de vertaling:
Zarubin: Vladimir Vladimirovich, we hebben zojuist gehoord dat u een bijeenkomst hebt gehad over zeldzame aardmetalen. Pardon, maar ik denk dat alle journalisten ter wereld nu geïnteresseerd zijn in zeldzame aardmetalen, maar dan vanuit een iets ander perspectief. De VS zet Zelensky namelijk onder druk om, om het zachtjes uit te drukken, een overeenkomst over deze grondstoffen met hen te ondertekenen in ruil voor de hulp van de vorige regering, de regering-Biden, aan Oekraïne. Hoe schat u de vooruitzichten voor een dergelijke overeenkomst in?
Poetin: Dat gaat ons niets aan. Ik denk het helemaal niet en wil er ook niet over nadenken. Natuurlijk moet je deze hulpbronnen evalueren: hoe reëel zijn ze, hoeveel hulpbronnen er zijn, hoeveel ze kosten, enzovoort. Maar ik herhaal, dat is niet onze zorg.
Waar wij ons zorgen over maken, is wat we tijdens de vergadering hebben besproken. Zeldzame aardmetalen zijn een zeer belangrijk onderdeel en een zeer belangrijke grondstof voor de moderne industrie. We doen op dit gebied nog niet genoeg, we moeten meer doen. Het doel van de bijeenkomst van vandaag was om, als eerste stap, de administratieve middelen te concentreren op het werk op dit gebied.
Overigens zijn wij ook bereid om samenwerking aan te bieden aan onze Amerikaanse partners – als ik “partners” zeg, bedoel ik niet alleen overheidsstructuren, maar ook bedrijven – als zij interesse tonen in samenwerking.
Wij hebben zeker veel meer – ik wil dit benadrukken – hulpbronnen van dit soort dan Oekraïne. Rusland is een van de onbetwiste leiders als het gaat om de reserves van deze zeldzame metalen en aardmetalen. We hebben ze in het noorden, in Moermansk, in de Kaukasus, in Kabardië-Balkarië, in het Verre Oosten, in de regio Irkoetsk, in Jakoetië, in Tyva. Het gaat hier om behoorlijk kapitaalintensieve investeringen en kapitaalintensieve projecten. Wij staan klaar om samen te werken met alle buitenlandse partners, ook Amerikaanse.
Wat de nieuwe gebieden betreft, geldt hetzelfde: we staan klaar om buitenlandse partners aan te trekken, en onze zogenaamde nieuwe, historische gebieden, die inmiddels weer aan de Russische Federatie zijn overgedragen, beschikken ook over bepaalde reserves. Wij staan klaar om ook daar met onze buitenlandse partners samen te werken, ook met de Amerikaanse.
Sarubin: Ook in de nieuwe regio’s?
Poetin: Ja, natuurlijk.
Sarubin: Tegenwoordig zien we een stortvloed aan uitspraken en discussies, en iedereen heeft het over Trump, waarom hij zo streng zegt dat Zelensky naar de stembus moet gaan, waarom hij een peilingscore van vier procent heeft. De Europeanen zijn zeer kritisch op Trump vanwege al deze uitspraken. En er gaan inderdaad al stemmen op die zeggen dat de huidige acties van de Amerikaanse president Rusland in de kaart spelen. Wat denk je, is dat echt zo?
Poetin: Ik geloof dat dit absoluut niet het geval is. Ik heb mijn eigen mening over deze kwestie, en die is het tegenovergestelde van wat u zojuist hebt gezegd.
Het punt is dat de huidige leider van het regime in Kiev een giftige figuur voor de Oekraïense strijdkrachten aan het worden is, omdat hij domme bevelen geeft die niet door militaire maar door politieke overwegingen worden ingegeven, en het is onduidelijk waarop die bevelen gebaseerd zijn. En dit leidt tot onterecht hoge verliezen, om nog maar te zwijgen van zeer hoge of catastrofale verliezen voor het Oekraïense leger. Het wordt giftig voor de hele samenleving. En ik denk dat dat ook tot uiting komt in de stemming van vandaag in de Rada over de uitbreiding van haar bevoegdheden.
Uiteindelijk kwam hij met zijn decreet waarin hij onderhandelingen met Rusland over een vredesverdrag verbood, in een impasse terecht en brak de onderhandelingen af. Waar gaat het over? Het punt is dat hij deze onderhandelingen uit de weg gaat. Waarom? Omdat de start van deze onderhandelingen vroeg of laat, en waarschijnlijk vrij snel, zal leiden tot de opheffing van de staat van beleg. En als dat gebeurt, moet hij naar de stembus. Dan is er geen reden meer om geen verkiezingen te houden, want onder het voorwendsel van de staat van beleg worden er in Oekraïne momenteel geen verkiezingen gehouden. Maar als er onderhandelingen plaatsvinden en er dan mogelijk snel een noodzaak is om de staat van beleg op te heffen, dan moet hij onmiddellijk naar de stembus. En daar zit het probleem voor de huidige leider van het regime.
Omdat het niet uitmaakt hoeveel procent hij heeft, vier procent of wat dan ook. Belangrijk is dat zijn peilingcijfers volgens onze objectieve gegevens precies de helft zijn van die van zijn mogelijke politieke concurrent. De heer Saluzhny, de voormalige commandant van de Oekraïense strijdkrachten die naar Londen werd gestuurd, heeft precies twee keer zo hoge peilingen.
Als men rekening houdt met de mogelijke steun van andere politieke figuren, waaronder oud-premiers of oud-presidenten, voor deze potentiële kandidaat, dan is de kans dat de huidige leider van het regime de verkiezingen wint absoluut nul. Ze zijn gelijk aan nul. Tenzij er op een grove manier mee gemanipuleerd wordt, maar dat is ook slecht voor hem, want dan valt het heel erg op.
Het is daarom een factor in de teloorgang van het leger, de maatschappij en de staat. En de huidige president van de VS is zich hiervan zeker bewust en zet hem onder druk om gekozen te worden. Volgens mij wil hij het volgende doen: hij wil de situatie verbeteren, de politieke situatie in Oekraïne, de samenleving consolideren en voorwaarden scheppen voor het voortbestaan van de Oekraïense staat. En over het algemeen is dit niet zozeer in het voordeel van Rusland, omdat wij in conflict zijn met het huidige regime, maar in het voordeel van Oekraïne zelf.
Bovendien heeft de Amerikaanse president aangekondigd dat hij zo snel mogelijk vrede wil creëren – en wij ook. En de huidige regimeleider staat dit doel in de weg. Daar komt volgens mij het standpunt van de Amerikaanse president vandaan. En dat heeft niets te maken met het feit dat het in ons belang is, in het belang van Rusland, maar het is in het belang van Oekraïne, van de Oekraïense staat, om de Oekraïense staat te behouden. Wij hebben daar geen bezwaar tegen. Wij willen echter niet dat dit gebied als springplank voor aanvallen op Rusland wordt gebruikt, dat het als vijandelijke springplank tegen ons wordt gebruikt en dat het uiteindelijk uitgroeit tot een bevriende buurstaat.
Sarubin: We horen elke dag heel veel verschillende uitspraken van Trump. Je hebt hem al vaker ontmoet, je hebt hem laatst nog aan de telefoon gehad. Handelt hij op basis van emoties?
Poetin: Natuurlijk niet. Uiteraard geeft de huidige leider van het regime in Kiev aanleiding om deze emoties te tonen. Maar wat ik zojuist heb gezegd, suggereert ook iets anders: deze acties zijn niet gebaseerd op emotie, maar op koude berekening, op een rationele benadering van de huidige situatie.
In de huidige situatie waren we er, vreemd genoeg, eerlijk gezegd geïnteresseerd in dat hij daar zou blijven zitten en het regime waarmee we in gewapend conflict zijn, zou blijven ondermijnen. Maar vanuit het oogpunt van het belang van het versterken van de Oekraïense staat, moeten we energieker en in een totaal andere richting handelen, om mensen aan de macht te brengen die het vertrouwen genieten van de bevolking van Oekraïne.
Sarubin: Denkt u dat Europeanen de essentie van de huidige situatie in Oekraïne begrijpen?
Poetin: Je moet het ze vragen. Gezien hun gedrag, lijkt het mij dat ze het niet echt begrijpen. Maar dat is helemaal niet het punt. Het punt is dat de politieke leiders van de Europese landen, in tegenstelling tot de nieuwe Amerikaanse president, verbonden zijn met het huidige regime, ze zijn toegewijd. En ze hebben teveel gezegd en beloofd, en nu is het heel moeilijk, of zelfs praktisch onmogelijk, om zonder gezichtsverlies afstand te nemen van deze positie. En aangezien ze zich in een tamelijk ingewikkelde en verantwoordelijke binnenlandse politieke fase bevinden met verkiezingen, nieuwe verkiezingen, moeilijkheden in parlementen, etc., is het voor hen vrijwel onmogelijk om hun standpunt te veranderen.
De Amerikaanse president, de nieuwe president, de pas gekozen president, heeft daarentegen zijn handen vrij, hij is vrij van de beperkingen die hem ervan weerhouden vooruit te komen en te werken aan een oplossing van het conflict. Het ligt waarschijnlijk in zijn karakter dat hij recht door zee en onbevangen handelt. Hij heeft een unieke positie: hij zegt niet alleen wat hij denkt, hij zegt wat hij wil. Dat is nou eenmaal het voorrecht van een leider van een van de grootmachten.
Sarubin: Een paar dagen geleden heb ik u in Sint-Petersburg gevraagd of iedereen inspraak wil hebben in de onderhandelingen tussen de VS en Rusland, maar de Europeanen blijven aandringen en eisen inspraak in de onderhandelingen over Oekraïne. Hoe zie jij dat?
Poetin: Ik zie hier niets slechts. Waarschijnlijk kan niemand hier iets eisen, zeker niet van Rusland. Laat ze het maar van iemand anders eisen. Duizenden jaren lang hebben ze alles van hun vazallen geëist, nu eisen ze het zelf. Dus laat ze thuis met hun eisen gaan zitten en nadenken over hoe ze in dit leven zijn gekomen.
Maar hun deelname aan het onderhandelingsproces zal uiteraard noodzakelijk zijn. En we hebben nooit geweigerd, we hebben voortdurend met ze gepraat. Op een gegeven moment verbraken ze zelf het contact met ons, omdat ze het vergezochte idee hadden om Rusland op het slagveld te verslaan. Als ze terug willen komen, doe dat dan vooral.
Ik zag de reacties op ons telefoongesprek met de Amerikaanse president en ik zag de reacties op de bijeenkomst op hoog niveau in Riyad. Ze zijn werkelijk emotioneel en hebben geen enkele praktische reden. Waarom? Omdat zowel Rusland als de Verenigde Staten de eerste stap moeten zetten om de complexe en zelfs acute problemen op te lossen, ook in Oekraïne.
Wat is de eerste stap? Deze eerste stap moet gericht zijn op het versterken van het vertrouwen tussen beide staten. Dat is wat we in Riyad hebben gedaan, en daar zullen de volgende, wellicht verdere, contacten op hoog niveau over gaan. Zonder deze aanpak is het onmogelijk om welk probleem dan ook op te lossen, zelfs een zo complex en acuut probleem als de crisis in Oekraïne.
Maar wat heeft dit met de Europeanen te maken? Het gaat om bilaterale Russisch-Amerikaanse betrekkingen. Wat hebben zij ermee te maken? Wat gaan ze hier doen? Overigens hebben we zowel in het telefoongesprek als tijdens de bijeenkomst in Riyad uiteraard de kwestie rond de crisis in Oekraïne aan de orde gesteld, maar daar is niet diepgaand op ingegaan. We hebben gewoon afgesproken dat we het probleem zouden aanpakken. In deze zin en in dit geval verzetten wij ons uiteraard niet tegen de deelname van Europese landen.
Ik wil benadrukken dat wij ook respect hebben voor de positie van onze vrienden uit de BRICS-landen, die een groep vrienden van de vrede hebben opgericht. Ik heb vandaag met de president van de Volksrepubliek China gesproken en we hebben dit ook besproken. Hij vertelde mij dat de Friends of Peace-groep in New York binnenkort weer bijeenkomt om dit onderwerp te bespreken.
Wij zijn hier niet alleen blij mee, maar zijn ook dankbaar voor al onze partners die deze kwesties aankaarten en zich inzetten voor vrede. Wat bedoel ik daarmee? Niet alleen Europeanen, maar ook andere landen hebben het recht en kunnen deelnemen, en dat respecteren wij.
Sarubin: Ik wil u vragen om commentaar te geven op een aantal andere uitspraken van Trump. Zoals ik al zei, zijn er nogal wat.
Poetin: Maar niet allemaal, oké?
Zarubin: Maar niet allemaal. Hij zei bijvoorbeeld dat hij aan u en de Chinese leider zou voorstellen om het defensiebudget te halveren. Wat vind je van dit idee?
Poetin: Ik weet het, ik kan me voorstellen waarom dat zo is. Dit is blijkbaar gebaseerd op de berekeningen van een Brits onderzoekscentrum dat onze uitgaven berekende op basis van koopkrachtpariteit. Vorig jaar had de Verenigde Staten, geloof ik, 968 miljard dollar. Als je de Russische en Chinese uitgaven bij elkaar optelt, is het ongeveer hetzelfde: de Russische en Chinese uitgaven samen, als je het vergelijkt met de Amerikaanse uitgaven.
Eerst moet je dit allemaal berekenen. De berekeningen van het Britse centrum kunnen juist zijn, niet helemaal juist, of helemaal niet. Dat is iets wat nader onderzocht moet worden. Dat is het eerste.
Ten tweede kan ik geen commentaar geven op hoe de Volksrepubliek China hierover denkt. De Amerikanen hebben verschillende benaderingen gehanteerd met betrekking tot strategische aanvalswapens en andere zeer ernstige kwesties. Dit is dus een zaak voor de Volksrepubliek China. Maar we zouden een overeenkomst met de VS kunnen sluiten, we zijn er niet tegen. Ik denk dat het een goed idee is: de VS zou het met 50 procent verminderen, en wij zouden de het met 50 procent verminderen, en de Volksrepubliek China zou zich daarbij aansluiten als ze dat zouden willen. Wij vinden het voorstel goed en zijn bereid om erover te praten.
Zarubin: Trump heeft ook importheffingen van 25 procent opgelegd op staal en aluminium uit alle landen. Wij hebben in het verleden goed samengewerkt met de VS op het gebied van aluminium. Wat vindt u van dit handelsbeleid?
Poetin: Ik wil nu geen commentaar geven op het Amerikaanse handelsbeleid. Dat is al jaren gekoppeld aan sancties. Wij beschouwen deze sancties als illegaal en schadelijk voor de wereldhandel en de economie. En naar mijn mening schaden ze zowel ons als degenen die deze sancties opleggen.
Maar als het gaat om handelspolitiek, het verhogen van tarieven, douanerechten, etc., beslist elk land zelf wat gunstig is en wat ongunstig. Ik snap de logica: productie naar u toe halen, banen creëren, belasting betalen op alle niveaus van het belastingstelsel, enzovoort. Maar op een gegeven moment zullen deze maatregelen natuurlijk op bepaalde problemen stuiten, zoals inflatiedruk, stijgende kosten van goederen, enzovoort. Maar de experts weten dit, zij vertellen ons er uitgebreid over.
Wat aluminium betreft, denk ik dat wij in 2017 ongeveer 15 procent van alle Amerikaanse import leverden, waarvan ongeveer 15 procent uit Rusland kwam. Als ik het me goed herinner, produceren de Verenigde Staten over het algemeen zo’n 60 procent van de aluminiumbehoefte en importeren ze 40 procent. En 15 procent kwam uit Rusland. De grootste importeur is tegenwoordig Canada.
Als we besluiten de Amerikaanse markt open te stellen voor onze producenten, kunnen we ongeveer twee miljoen ton op de Amerikaanse markt verkopen. Hoewel dit geen grote invloed op de prijzen zou hebben, denk ik dat het toch zou bijdragen aan prijsstabilisatie.
Daarnaast, en dat is wat mij betreft het belangrijkste, zouden we kunnen nadenken over samenwerking met Amerikaanse bedrijven op dit gebied. In de regio Krasnojarsk bestonden bijvoorbeeld al in de Sovjettijd plannen voor de bouw van een nieuwe waterkrachtcentrale en de oprichting van extra faciliteiten voor de productie van aluminium. Aluminium is immers in de eerste plaats energie, en wel de goedkoopste energie die er is. Waterkracht is goedkoop en bovendien milieuvriendelijk.
Daarom, en ik herhaal, bestaan deze plannen al sinds de Sovjettijd, maar het zijn kapitaalintensieve projecten met veel investeringen: volgens voorlopige schattingen kostten ze of zullen ze, tegen de huidige prijzen, ongeveer 15 miljard euro kosten. We kunnen erover nadenken.
Ja, het beleid van de huidige president is om de productie in de Verenigde Staten te vestigen. Maar als Amerikaanse bedrijven hier actief zijn, is dat ook een voordeel, en wel een belangrijk voordeel, omdat de bedrijven dan een behoorlijke winst maken en de bijbehorende hoeveelheden aluminium tegen absoluut aanvaardbare marktprijzen op de binnenlandse markt worden gebracht. Er is hier veel te overwegen, net als bij ons gezamenlijke werk op het gebied van zeldzame aardmetalen en op andere gebieden, zoals energie.
Zarubin: Trouwens, een paar minuten geleden las ik nog een nieuwsbericht uit de Verenigde Staten: president Trump zei dat de Verenigde Staten en Rusland grote economische projecten bespreken in het kader van de onderhandelingen over Oekraïne.
Poetin: Ja, een aantal van onze bedrijven staat met elkaar in contact en bespreekt dergelijke projecten.
Zarubin: Hartelijk dank.
Poetin: Dank u wel.
einde van de vertaling
Bron: https://dissident.one/poetin-in-eigen-woorden-over-de-onderhandelingen-met-de-vs-de-rol-van-de-eu-en-de-oekraiense-natuurlijke-hulpbronnen
We hebben nog steeds te maken met een griepepidmie en het aantal slachtoffers is nog steeds ongekend hoog.
