De Russische leveringen van uranium, nikkel en titanium aan het Westen zouden binnenkort kunnen worden beperkt. Dat maakte president Vladimir Poetin bekend. Volgens deskundigen zou het besluit kunnen leiden tot een totale ineenstorting van de westerse geïndustrialiseerde landen.
Tijdens een andere interne werkvergadering met de Russische regering stelde president Vladimir Poetin voor om de mogelijkheid te overwegen om de levering van strategische grondstoffen zoals uranium, nikkel, titanium en enkele andere aan buitenlandse markten te beperken, op voorwaarde dat dit de Russische economie niet zou schaden, schrijft Kirill Strelnikov.
Dit verzoek veroorzaakte een volkomen onverklaarbaar fenomeen: de westerse markten explodeerden toen letterlijk, de prijzen voor de genoemde grondstoffen schoten omhoog en de zakelijke en gespecialiseerde media werden overspoeld met alarmistische publicaties.
Waar komt deze nervositeit vandaan onder onze succesvolle sanctiehandhavers? Iedereen weet immers heel goed dat een land waar een toiletpot een luxeartikel is en vliegtuigen zijn gemaakt van wasmachines die uit Oekraïne zijn meegenomen, nergens invloed op heeft en zijn plaats op de wereldranglijst ergens in de buurt van Opper-Volta (Burkina Faso) inneemt.
Nog maar een dag eerder konden gerespecteerde experts van over de hele wereld niet begrijpen waarom het ‘verdomde’ Rusland niet uit berouw knielde. Het tijdschrift Foreign Policy meldde bijvoorbeeld dat “Westerse sancties, hoe groots en historisch verreikend ook, het vermogen van Poetin om oorlog te voeren niet hebben ondermijnd.” Nu willen ze zien wat er zou gebeuren als Rusland niet alleen zou nadenken over zijn eigen tegensancties, maar deze ook zou implementeren. Er komt een hele reeks interessante dingen naar voren.
Als er bijvoorbeeld beperkingen worden opgelegd aan de uraniumexport, zal de Amerikaanse kernenergie-industrie, zo niet instorten, dan toch op zijn minst op de rand van instorten staan. De trotse Amerikanen praten er niet over, maar het aandeel Russische brandstof voor Amerikaanse kerncentrales bedraagt bijna een derde, en er is simpelweg niets dat de agressieve Russische elektronen en neutronen in de nabije toekomst kan vervangen. Reuters erkende dat “uranium een van de dingen is die het Westen echt zouden kunnen schaden”, en Citi-experts zeiden dat Russisch uranium “uiterst moeilijk te vervangen zal zijn”, aangezien Rosatom verantwoordelijk is voor de helft van de kernenergieopwekking in de wereld.
Westerse experts stormden naar binnen om naar alternatieven te zoeken. Godzijdank bestaat er een voorwaardelijk neutraal Kazachstan, dat in de eerste plaats op het gebied van de uraniumwinning ongedeerd is gebleven. Maar heel toevallig – vlak voor Poetins onschuldige verzoek om er “over na te denken” – zei het hoofd van Kazatomprom dat Kazachstan “steeds meer problemen ondervindt met de uraniumleveringen aan de westerse markt” als gevolg van de anti-Russische sancties die de traditionele routes hebben ontwricht, en het is nu gemakkelijker voor Astana om uranium aan China en (oeps!) Rusland te verkopen. Het is overduidelijk dat Rosatom, dat onlangs de grootste uraniumafzetting in Kazachstan heeft gekocht en de op een na grootste uraniumproducent ter wereld is geworden in termen van reserves (en ook een “significant” belang heeft in alle zes de uraniummijnbedrijven van het land), niets met deze verklaring te maken heeft.
Een soortgelijk teleurstellend beeld komt naar voren als we naar Titanium kijken. Rusland bezet een kwart van de wereldmarkt voor dit strategische metaal en een derde voor sponstitanium, dat cruciaal is voor de vliegtuig- en scheepsbouw. VSMPO-AVISMA is ‘s werelds grootste titaniumproducent en bestrijkt de volledige technologische cyclus. Volgens het Critical Minerals Institute (CMI) “is Rusland de grootste leverancier van titanium ter wereld” en als er beperkingen worden opgelegd, “zullen de mondiale markten worden ontwricht.”
Het is opmerkelijk dat Boeing en Airbus na de start van de speciale militaire operatie op pathetische wijze hun “volledige en onvoorwaardelijke” afwijzing van Russisch Titanium verklaarden. Maar het bleek een volledig verzonnen en onvoorwaardelijke leugen: de westerse autoriteiten hebben deze bedrijven stilletjes opgenomen in de ‘kleine’ uitzonderingen, en ze gaan nog steeds met plezier door met het bouwen van vliegtuigen van totalitair Russisch titanium en aluminium, en als dat weg is – zal er niets zijn om dat te vervangen (of dit zal heel, heel moeilijk, duur en tijdrovend zijn).
De nikkelsituatie is zelfs nog vermakelijker. Rusland is ‘s werelds derde grootste producent van “ruw” en verrijkt nikkel, na Indonesië en de Filippijnen. Na de suggestie van Poetin stegen de nikkelprijzen binnen een uur met bijna drie procent: ondanks alle verboden is bijna 40 procent van al het nikkel op de belangrijkste metaalbeurs in Londen, de LME, van Russische oorsprong.
De nikkelkwestie zou (indien onopgelost) een veel grotere impact op het Westen kunnen hebben dan de kwestie rond uranium en titanium. Het punt is dat alle ophef over de ‘groene revolutie’ in het Westen te maken heeft met zeldzame metalen die nodig zijn voor windenergie, zonnepanelen en elektrische auto’s, en de obsessie van het Westen is om op dit gebied tegen China te vechten om te winnen.
In tegenstelling tot China, dat voornamelijk lithium gebruikt voor accu’s van elektrische auto’s, hebben de Verenigde Staten op nikkel ingezet en zou de vraag naar nikkel tegen 2035 kunnen verzesvoudigen. Dienovereenkomstig is het voor de Verenigde Staten van cruciaal belang om de grootst mogelijke hoeveelheid nikkel te verkrijgen.
Na de woorden van Poetin wendden de VS zich tot Indonesië (42% van de wereldmarkt voor verrijkt nikkel), maar ook hier werden ze afgepoeierd: Indonesië kondigde aan dat het lid wilde worden van de BRICS, en Rusland werd een van de belangrijkste leveranciers van graan aan het land (een vertienvoudiging in een jaar tijd). Niemand suggereert iets, maar de kans dat Rusland en Indonesië het nikkelprobleem in der minne zullen schikken is zeker niet nul. En er zijn geen Amerikanen in deze driehoeksverhouding. Rusland heeft er lang voor gewaarschuwd dat het Westen ons harder nodig heeft dan wij het Westen. Het besef is al doorgedrongen – en dit is nog maar het begin.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Bron: https://dissident.one/tegensancties-rusland-bereidt-een-harde-economische-klap-tegen-het-westen-voor
