26/10/2024 Artikelen, The Great Reset
Een blik op de krantenkoppen
suggereert dat – samen met ons geld, voedsel, communicatie en transport – onze
watervoorziening op weg is om deel uit te maken van de ‘Great
Reset’-herinrichting van de samenleving.
Dat is niet zo vreemd, maar misschien
praten we er te weinig over, schrijft
Kit Knightly.
In maart
werden er angstaanjagende rapporten gepubliceerd waarin werd beweerd dat door
water overgebrachte ziekten de afgelopen tien jaar met 60% waren
toegenomen.
Eerder dit jaar verzochten de Britse
waterbedrijven OfWat, de overheidsregulator, om de waterprijs te verhogen.
Eerder deze
week werd bekendgemaakt dat de prijs nog hoger zou uitvallen
dan verwacht. In sommige gebieden zouden de prijzen de komende zes jaar met 84%
stijgen. Dat leidde tot de voorspelbare verontwaardiging.
Zelfs als de prijzen stijgen, gaan de
bedrijven nog steeds failliet. Thames Water – het grootste waterbedrijf van het
land – heeft een schuld van meer dan £ 15 miljard en is wanhopig op zoek
naar noodleningen.
Er wordt ons ook verteld dat onze
infrastructuur gedateerd is en “kraakt”. Slechts enkele uren geleden
publiceerde de BBC een “diepgaande lezing” over
de Britse waterinfrastructuur:
De waterindustrie verkeert in crisis.
Kan het worden opgelost?
Grappig genoeg beweert dit artikel
dat het land in feite te veel water heeft en dat de toenemende
regenval overstromingen veroorzaakt die waterzuiveringsinstallaties
overbelasten en ervoor zorgen dat rioolwater in het drinkwater terechtkomt.
Dus – meer regen = een watercrisis.
Minder regen = een watercrisis.
Het is blijkbaar erg moeilijk om de
juiste hoeveelheid water voor hen te krijgen
MSM-logica van het hoogste niveau.
Ministers van de regering beweren dat
het Verenigd Koninkrijk in de nabije toekomst met een
tekort aan drinkwater te maken kan krijgen.
Misschien moeten we water
van overzee importeren in gigantische tankers!
Hoe dan ook, het “probleem” is
duidelijk geformuleerd, dus we bevinden ons in de “reactie”-fase.
Twee dagen geleden kondigde
de regering een gloednieuwe “Government Independent Water
Commission” aan, blijkbaar het grootste onderzoek naar de watersector sinds
deze eind jaren tachtig werd geprivatiseerd.
Een historische zijlijn over het
watersysteem van het Verenigd Koninkrijk. Het werd in 1989
door Thatchers regering “geprivatiseerd”, maar het is nooit echt
onderworpen geweest aan echte kapitalistische marktkrachten. In plaats daarvan
werden de lokale waterautoriteiten verkocht en getransformeerd
tot regionale winstgevende waterbedrijven .
Klanten hebben geen keus uit
waterleveranciers en worden gedwongen om de lokale waterbedrijven te betalen
wat de overheids‘regulator’ voorschrijft.
In essentie is het een systeem van
regionale monopolies. Het is corrupt en oneerlijk en maakt misbruik van gewone
mensen… maar dat is al vijfendertig jaar zo.
Noem me cynisch, maar ik kan me
moeilijk voorstellen dat deze ‘recensie’ gaat over het minder corrupt of
eerlijker maken van de tekst.
Waar gaat het dan over?
Nou, er wordt veel gesproken over
renationalisatie. Labour heeft het in
september al uitgesloten, maar de pers is er grotendeels voor
(zelfs The New
York Times ), dus misschien wordt Starmer wel “onder druk
gezet” om “van gedachten te veranderen”.
Hoe deze ‘hernationalisatie’ eruit
zou kunnen zien, en hoeveel van onze belastinginkomsten er precies aan besteed
zullen worden, is op dit moment moeilijk voor te stellen.
We zullen moeten wachten op de
resultaten van de “review” om te zien welke kant het verhaal opgaat. Maar het
is grotendeels immaterieel.
Of het water in het Verenigd
Koninkrijk nu privé, publiek of de goede oude publiek-private samenwerking is,
het einddoel lijkt te zijn “de vraag te verminderen”. Althans, volgens een
overheidsrapport van eerder dit jaar.
In maart publiceerde de vorige
regering een rapport met de titel “Een
samenvatting van Engeland’s herziene ontwerpplannen voor regionaal en
waterbeheer”, waarin het “probleem” gedetailleerd werd
beschreven:
ons klimaat verandert, onze bevolking
groeit en als natie willen we een verbeterd milieu samen met een bloeiende
economie, mogelijk gemaakt door veerkrachtige watervoorraden. Er is nu actie
nodig om deze doelstellingen te behalen
[…]
Zonder actie geven de herziene conceptplannen aan dat de openbare
watervoorziening van het land tegen 2050 te maken zal krijgen met een tekort
van meer dan 4.800 Ml/d. Dit is het collectieve tekort waarmee alle
waterbedrijven in Engeland te maken hebben.
…voordat er “oplossingen” worden
voorgesteld [nadruk toegevoegd]:
Waterbedrijven worden al lang
aangemoedigd om te kijken naar manieren om de vraag te verminderen, terwijl
ze op zoek gaan naar nieuwe waterbronnen. De laatste rondes van herziene
conceptplannen weerspiegelen deze tweesporenaanpak, waarbij bijna twee
derde van het water dat in 2050 nodig is, afkomstig is van verminderingen in de
vraag
. Specifiek zal 48%
van het water afkomstig zijn van efficiënter watergebruik en meting.
Wat bedoelen ze nu precies met ‘de
vraag verminderen’?
Water is geen luxe en het is niet
iets dat je kunt vervangen. Alleen water kan water zijn en mensen hebben nodig
wat ze nodig hebben. Nee, “de vraag verminderen” is ambtenarentaal voor “het
gebruik verminderen”.
Mensen zullen nog steeds om water vragen,
maar ze zullen het niet meer kunnen krijgen.
…daar komt de “meten” om de hoek
kijken. Slimme meters, om precies te zijn.
U bent waarschijnlijk meer bekend met
slimme meters als het gaat om energievoorziening, maar ‘slimme’ watermeters
bestaan ook, en ze zouden wel eens het antwoord kunnen zijn op onze ‘crisis’.
Bijlage
A bij het bovenstaande waterrapport geeft een gedetailleerde
beschrijving van de doelstellingen van de overheid als onderdeel van hun
‘vraagbeheerprogramma’s’:
Zoals uiteengezet in het
hoofdrapport, hebben de herziene conceptplannen slimme meterprogramma’s
voorgesteld als onderdeel van bredere vraagbeheerprogramma’s. Dit omvat zowel
het installeren van slimme meters in huizen die geen meter hebben, nieuwe
huizen en het upgraden van bestaande basismeters naar slimme meters in huishoudens
met een oude meter.
Ze streven ernaar om de meting in het
algemeen en slimme meters in het bijzonder uit te breiden totdat ten minste 75%
van de huishoudens slimme watermeters heeft:
De meeste bedrijven zijn van plan om
slimme meters uit te rollen. Volgens de huidige herziene conceptplannen moet in
2030 48% van de huishoudens over slimme meters beschikken, in 2040 73% en in
2050 76%.
Wat is er zo geweldig aan slimme
meters?
De vraag zou moeten zijn :
“Wat is er niet zo geweldig aan slimme meters?” , en
het antwoord zou zijn: “Niets”.
Slimme meters zijn nauwkeuriger dan
ouderwetse watermeters, ze zijn betrouwbaarder, ze
geven de meterstanden digitaal door zodat men geen mensen hoeft te sturen om ze
handmatig op te nemen, ze ‘verminderen
de CO2-uitstoot’ (blijkbaar) en ze detecteren automatisch
lekken…
…oh, uhm…en ze kunnen op
afstand worden uitgeschakeld.
Weet je wel, als je rekeningen niet
betaalt of als je je klimaatvriendelijke netto nul-waterlimiet overschrijdt.
Ja – dat is dus …
Gewoon een veronderstelling van mijn
kant natuurlijk, en volgens de huidige Britse
wetgeving is het juridisch gezien eigenlijk moeilijk om iemands
water af te sluiten, maar wetten kunnen worden gewijzigd. Of gewoon genegeerd –
als je toevallig een door de overheid gesteund watermonopolie bent met een
bodemloos budget om juridische uitdagingen aan te pakken.
Niemand heeft het woord
“rantsoenering” nog gebruikt (althans niet
over water ), maar het is moeilijk om het niet te horen als we
kijken naar slimme meters die op afstand kunnen worden uitgeschakeld en die
worden aangeprezen als een oplossing voor de “toegenomen vraag” en we leven
onder de wolk (om het zo maar te zeggen) van nep-“klimaatverandering”.
En natuurlijk zal het niet beperkt
blijven tot het Verenigd Koninkrijk. Dat zal het nooit zijn. Wereldwijd wordt
voorspeld dat de markt
voor slimme watermeters zal groeien van iets meer dan een
miljard dollar in 2018, naar $ 3,8 miljard vorig jaar tot meer dan $ 7 miljard
in 2031 dankzij initiatieven in de EU en Noord-Amerika.
Het wateraspect van The Great Reset
staat nog in de kinderschoenen, maar het is niet waarschijnlijk dat het tot een
goede ontwikkeling komt.
Nog een spaak in het wiel. Nog een
middel tot een doel. Nog wat meer tekst aan de muur.
Hoe lang blijven we hier gewoon
zitten en toekijken?
Bron: https://dissident.one/wat-zijn-ze-van-plan-met-ons-water
Als u de artikelen van Dissident.one
waardeert, kunt u HIER een
donatie doen om de site in de lucht te houden.
Telegram: t.me/dissidenteen
