26/03/2025
Stel je een technologie voor die een ongekende uitbreiding van totalitaire macht in handen van de ECB en de Europese Commissie zou kunnen faciliteren. Wat zou er mis kunnen gaan ?
Als u een burger bent van een van de 20 lidstaten van de eurozone en u zich afvraagt waarom de traditionele media plotseling overspoeld worden met artikelen over de voorgestelde digitale euro van de Europese Centrale Bank, nadat de ontwikkeling ervan de afgelopen zes jaar zorgvuldig werd genegeerd, dan is er een simpele reden: de digitale euro is dichterbij dan ooit om werkelijkheid te worden — althans volgens de eigen architecten. Sterker nog, de twee belangrijkste EU-instellingen die de ontwikkeling ervan aanjagen, de Europese Centrale Bank (ECB) en de Europese Commissie, zijn vastbesloten om de uitrol ervan te versnellen, schrijft Nick Corbishley.
Nu de “voorbereidingsfase” van de digitale euro in oktober ten einde loopt en de Europese Centrale Bank en de Europese Commissie het Europees Parlement, de wetgevende vergadering van de EU, nodig hebben om het definitieve wettelijke kader goed te keuren voor de voorgestelde CBDC, de digitale munt van de centrale bank van het blok, is het eindelijk tijd om het project aan de mensen te verkopen – natuurlijk met de hulp van de oude media en nieuwsagentschappen. Dat is wat we nu zien gebeuren.
Het is echter niet eenvoudig om een project te verkopen dat breed wordt gezien, zelfs door veel politici en sommige insiders van centrale banken over de hele wereld, niet alleen als een “oplossing op zoek naar een probleem”, maar ook als een project dat aanzienlijke risico’s met zich meebrengt. Zelfs de Duitse Europarlementariër die is aangesteld om leiding te geven aan de wetgevende push van het Europees Parlement voor een digitale euro, de rapporteur Stefan Berger, werd een van de felste critici en trad uiteindelijk af.
Volgens de Duitse financiële journalist Norbert Häring is de enige identificeerbare functie van de digitale euro om “contant geld te helpen vervangen en Europa dichter bij volledige digitale bewaking te brengen.” Dus hoe verkoop je een project waarvan de voorstanders (in de woorden van Federal Reserve-gouverneur Christopher Waller) “vaak verzuimen een simpele vraag te stellen: Welk probleem zou een CBDC oplossen?”
Het antwoord lijkt, althans in het geval van de eurozone, te zijn om zoveel mogelijk angst te creëren over de afhankelijkheid van Europa van Amerikaanse betalingsaanbieders, in een tijd waarin de VS steeds vijandiger wordt tegenover Europa. Lagarde zegt dat de digitale euro noodzakelijk is om de monetaire soevereiniteit van Europa te behouden — oh, de ironie. Vorige week waarschuwde Philip Lane, hoofdeconoom van de Europese Centrale Bank, voor de risico’s van Europa’s buitensporige afhankelijkheid van Amerikaanse betalingsaanbieders, waardoor het land openstaat voor toekomstige economische dwang. Van Reuters:
“Europa’s afhankelijkheid van buitenlandse betalingsaanbieders heeft een opvallend niveau bereikt”, zei Lane in een toespraak in Cork, Ierland. “Deze afhankelijkheid stelt Europa bloot aan risico’s van economische druk en dwang en heeft gevolgen voor onze strategische autonomie, waardoor ons vermogen om kritieke aspecten van onze financiële infrastructuur te controleren, wordt beperkt.”
“We zijn getuige van een wereldwijde verschuiving naar een meer multipolair monetair systeem, waarbij betalingssystemen en valuta’s steeds meer worden gebruikt als instrumenten van geopolitieke invloed”, zei hij.
Hij waarschuwde dat nationale betaalkaartsystemen in 13 van de 20 landen van de eurozone volledig zijn vervangen door internationale alternatieven. Het is daarom van groot belang dat de ECB doorgaat met het uitgeven van een digitale valuta.
“De digitale euro is een veelbelovende oplossing om deze risico’s tegen te gaan en ervoor te zorgen dat de eurozone de controle over haar financiële toekomst behoudt”, aldus Lane.[1]
En hier komt de eerste grote leugen uit het Reuters- artikel:
Een digitale euro zou ongeveer hetzelfde functioneren als contant geld: mensen kunnen er rechtstreeks betalingen mee doen, zonder dat ze afhankelijk zijn van een kaartaanbieder.
Zoals we al in 2022 waarschuwden, zou de massale ontwikkeling en uitrol van digitale valuta van centrale banken (en dit is, geloof ik, geen overdrijving) een financiële revolutie betekenen die de aard van geld zelf radicaal dreigt te veranderen. En laten we duidelijk zijn: dit zal geen revolutie van onderop zijn. Er zijn geen Europese burgers die de straat opgaan om te roepen om een digitale euro, om de simpele reden dat de meeste mensen al denken dat ze een digitale eurovaluta gebruiken telkens wanneer ze hun kaart of mobiele telefoon tevoorschijn halen.
Maar er zijn enkele belangrijke verschillen tussen de door de ECB voorgestelde digitale euro en de digitale euro die momenteel in gebruik is. Om te beginnen zal de eerstgenoemde munt geld zijn dat wordt uitgegeven door de staat, via de centrale bank (hoewel het nog steeds commerciële banken zullen zijn die alle klantgerichte activiteiten beheren) en gebruikers zullen een maximumdeposito van 3.000 euro per keer mogen aanhouden [2]. Dit laatste is privégeld dat wordt uitgegeven en beheerd door commerciële banken.
Nu het gebruik van contant geld is afgenomen, deels vanwege de oorlog die de Europese Commissie en de ECB er tegen voeren, is ook de hoeveelheid overheidsgeld in de economie afgenomen. Nu willen de ECB en de Commissie deze dynamiek omkeren door hun eigen CBDC uit te geven. Maar dit zal mogelijk verstrekkende gevolgen hebben die alle EU-burgers aan het denken moeten zetten. Hier zijn vijf van de belangrijkste redenen waarom we doodsbang moeten zijn voor de snel naderende lancering van de digitale euro van de ECB:
1. De digitale euro zou (en zal vrijwel zeker) gebruikt worden als instrument voor financiële bewaking en controle.
Een digitaal valutasysteem van een centrale bank zal technisch gezien geen tussenpersonen meer nodig hebben, zoals banken of creditcardmaatschappijen. Dat gezegd hebbende, zullen de grootste financiële instellingen van Europa, waarvan er veel hebben geholpen bij het bouwen van de architectuur voor het CBDC-systeem, een nieuwe rol vinden in de nieuwe digitale realiteit. Dit verklaart waarschijnlijk waarom de ECB zo graag verdere consolidatie in de Europese bankensector nastreeft: zodra de digitale euro stevig is gevestigd, zal er nog minder behoefte zijn aan keuze en concurrentie binnen de bankensector.
Zoals de ECB in een persbericht van afgelopen december opmerkte: “Begeleide tussenpersonen, zoals banken, zouden een sleutelrol spelen bij de distributie van de digitale euro. Ze zouden fungeren als het belangrijkste aanspreekpunt voor individuen, handelaren en bedrijven voor alle kwesties met betrekking tot de digitale euro en zouden alle eindgebruikersdiensten uitvoeren.”
Ondertussen zal de ECB, net als alle centrale banken die uiteindelijk een CBDC lanceren, toezicht en controle houden over de creatie, vernietiging en beweging van geld, precies zoals Agustin Carstens, algemeen directeur van de Bank voor Internationale Betalingen, het verwoordde op een IMF-top in 2020:
“We weten niet wie er vandaag de dag een $100-biljet gebruikt en we weten niet wie er vandaag de dag een 1000-peso-biljet gebruikt. Het belangrijkste verschil met de CBDC is dat de centrale bank absolute controle heeft over de regels en voorschriften die het gebruik van die uitdrukking van centralebankaansprakelijkheid bepalen, en we hebben ook de technologie om dat af te dwingen.”
Het is niet alleen het vooruitzicht dat de ECB en de Commissie al onze financiële activiteiten kunnen volgen, traceren en monitoren – wat we verdienen, hoe we uitgeven, wat we sparen – dat ons bang zou moeten maken; het is ook het vooruitzicht dat ze geld kunnen ‘programmeren’ om bepaalde monetaire, fiscale of sociale beleidsdoelstellingen te verwezenlijken.
In een volledig cashless digitaal eurosysteem zouden de centrale bank en de Commissie een compleet overzicht hebben van elke transactie die door iedereen wordt gedaan, waardoor ze in feite belastingontduiking kunnen uitroeien. De potentiële toepassingen gaan veel verder dan dat, merkt NS Lyons op, een in Washington DC gevestigde consultant en analist in zijn artikel CBDC Caution: A Central-Bank-Issued Digital Dollar Could Enable a Dark Future uit 2022:
Boetes, zoals voor te hard rijden of oversteken bij rood licht, zouden in realtime kunnen worden opgelegd als CBDC-rekeningen verbonden zouden zijn met een netwerk van ‘smart city’-bewaking. Ook zou het niet nodig zijn om stimuluscheques, belastingteruggaven of andere voordelen, zoals universele basisinkomensbetalingen, te versturen. Dergelijk geld zou gewoon rechtstreeks op rekeningen kunnen worden gestort. Maar een CBDC zou de overheid in staat stellen om met een veel hogere resolutie te opereren als ze dat zou willen. Gerichte microfinancieringssubsidies, rechtstreeks toegevoegd aan de rekeningen van die mensen en bedrijven die als bijzonder verdienstelijk worden beschouwd, zouden een relatief eenvoudig voorstel zijn.
Andere mogelijke vormen van programmeertoepassingen zijn het instellen van vervaldata voor stimuleringsfondsen of uitkeringen om gebruikers aan te moedigen deze snel uit te geven om zo de economische activiteit te stimuleren. Het zou een natte droom zijn voor centrale bankiers. Programmeerbaar geld zou ook gebruikt kunnen worden om de juiste soorten consumptie aan te moedigen en de verkeerde soorten te ontmoedigen of zelfs te voorkomen. Als we het tot het uiterste doorvoeren, zouden overheden CBDC’s kunnen gebruiken om de deplorables en dissidenten helemaal uit de economie te weren.
Nu onafhankelijke media als deze steeds feller de schijnwerpers op de potentiële gevaren van programmeerbaar geld hebben gericht, heeft de ECB haar standpunt gewijzigd en beweert nu dat ze geen programmeerbaar geld zal gebruiken. Maar tegelijkertijd heeft ze programmeerbaar geld omgedoopt tot “voorwaardelijke betalingen” en lijkt ze de taak van het programmeren van deze betalingen te hebben overgedragen aan de betalingsdienstaanbieders die alle klantgerichte activiteiten zullen beheren.
Zoals Lyons waarschuwt, hebben CBDC’s, “als ze niet opzettelijk en zorgvuldig vooraf door de wet worden beperkt, … het potentieel om zelfs meer te worden dan de droom van een technocratische centrale planner. Ze zouden de grootste uitbreiding van totalitaire macht in de geschiedenis kunnen vertegenwoordigen.” Stel je die macht eens voor in de handen van mensen als Ursula von der Leyen en Christine Lagarde!
2. Het zal waarschijnlijk de ondergang van contant geld versnellen… en bij uitbreiding, financiële inclusie en privacy.
De ECB, net als de EU-Commissie, houdt vol dat een door de centrale bank uitgegeven digitale euro nog vele jaren, zo niet decennia, naast contant geld zal bestaan. Zoals we in eerdere artikelen hebben opgemerkt, wordt contant geld, hoewel het geleidelijk afneemt in de EU, nog steeds op grote schaal ondersteund en gebruikt in veel lidstaten, met name Duitsland en Oostenrijk. Zoals de bijna-geldloze nirwana’s van Scandinavië ontdekken, biedt contant geld betalingssystemen meer veerkracht, vooral in tijden van oorlog en toenemende cyberdiefstal.
De ECB, net als de Europese Commissie, houdt vol dat een door de centrale bank uitgegeven digitale euro nog vele jaren, zo niet decennia, naast contant geld zal bestaan. Zoals we in eerdere artikelen hebben opgemerkt, wordt contant geld, hoewel het geleidelijk afneemt in de EU, nog steeds breed ondersteund en gebruikt in veel lidstaten, met name Duitsland en Oostenrijk. En zoals de bijna-contantloze nirwana’s van Scandinavië ontdekken, biedt contant geld betalingssystemen meer veerkracht, met name in tijden van oorlog en toenemende cyberdiefstal.
Maar zal contant geld op gelijke voet kunnen spelen met een digitale euro? Dat is onwaarschijnlijk.
Zowel de ECB als de Commissie voerden de Europese oorlog tegen contant geld aan vanaf ongeveer 2011, waarbij ze zelfs gingen tot het opleggen van een contantgeldlimiet van 1.000 euro in Italië en 500 euro in Griekenland tijdens de flirt met de Grexit. Hoewel de ECB de afgelopen jaren van gedachten lijkt te zijn veranderd en zelfs zover is gegaan om in 2023 een richtlijn in te voeren om het recht op het gebruik van contant geld in de detailhandel in de EU te beschermen, is het onmogelijk om te weten of dit echt is of slechts een gemakspositie, gezien de aanhoudende populariteit van contant geld onder veel Europese burgers en de geplande uitrol van een directe concurrent in de vorm van de digitale euro.
ECB-president Christine Lagarde is allesbehalve cash-vriendelijk. Bovendien zijn banken, misschien wel de grootste vijanden van cash, grotendeels uitgesloten van EU-wetgeving die gericht is op het behoud van cash.
Ik denk dat een digitale euro, zodra deze is geïntroduceerd, geleidelijk steeds meer financiële voordelen zal opleveren voor degenen die hem gebruiken. Dit is precies wat de Bank of Nigeria in 2022 deed toen ze de eNaira lanceerde, ’s werelds eerste CBDC van een vrij grote economie. En toen dat niet werkte, schakelde ze over van wortel naar stok, en ging zelfs zo ver dat ze meer dan de helft van alle bankbiljetten in de economie verwijderde, wat een scherpe recessie veroorzaakte. Maar zelfs dat werkte niet, en in september vorig jaar gebruikten Nigerianen meer contant geld dan voorheen,
terwijl de eNaira bleef mislukken.Vermoedelijk heeft de EU geleerd van deze beschamende mislukkingen en zullen de Europese regeringen (met de voor de hand liggende uitzondering van Oostenrijk) doorgaan met hun death-by-a-thousand-cuts moord op contant geld. Als de ECB, de EU-commissie en de nationale EU-lidstaten de ondergang van contant geld zouden versnellen door het gebruik ervan te bestraffen (terwijl ze het gebruik van CBDC’s zouden stimuleren), zouden we getuige zijn van het verlies van een van de laatste restanten van financiële vrijheid, privacy en anonimiteit.
De ECB en haar nationale lidbanken beweren dat een digitale euro zal helpen om de financiële privacy te beschermen, maar als u dat gelooft, dan heb ik een digitale brug te koop. Zelfs de ECB zelf heeft herhaaldelijk verklaard dat de financiële privacy die een digitale euro biedt, strikt beperkt zal zijn. Van Ledger Insights:
Het is de moeite waard om op te merken dat er twee versies van de digitale euro zullen zijn. De offline versie is bedoeld om zo dicht mogelijk bij contant geld te komen en is ontworpen voor kleinere betalingen. Online betalingen lijken meer op typische kaart- of bankbetalingen van vandaag…
De recente Europese verkiezingen laten zien dat toekomstige nationale regeringen er heel anders uit kunnen zien dan de huidige. Gezien de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in Europa is het niet zo moeilijk om te bedenken wat er zou kunnen gebeuren in een minder welwillende wereld. Wat als de digitale euro echt aanhang krijgt en er nauwelijks contant geld wordt gebruikt? Hoe makkelijk zou het zijn om het digitale eurosysteem te veranderen om de privacybeschermingen die momenteel zorgvuldig worden opgesteld, te doorbreken?
Voor de offline digitale euro zouden transacties privé blijven, maar het zou makkelijk zijn om te voorkomen dat mensen hun portemonnee opwaarderen. In het geval van de online digitale euro zou een wetswijziging en een relatief kleine wijziging in de toegang tot gegevens waarschijnlijk voldoende zijn om het privacyontwerp volledig te ondermijnen.
Het ontwerpen van een CBDC die rekening houdt met elk toekomstig onaangenaam scenario is waarschijnlijk onmogelijk voor centrale banken. Dooms Day-scenario’s terzijde, de ECB doet een gezamenlijke poging om privacy te beschermen.
Dat mag vandaag waar zijn, maar zal dat morgen ook zo zijn? Dit brengt ons bij de derde reden waarom Europese burgers bang moeten zijn voor een digitale euro…
3. Het woord van de EU is niet te vertrouwen.
De EU-instellingen overtreden voortdurend zelfs hun eigen regels en voorschriften. Kijk maar naar de manier waarop Commissievoorzitter Ursula von der Leyen de transparantie- en verantwoordingsregels van de EU met voeten treedt in het Pfizergate-schandaal zonder dat dit consequenties heeft. Of naar de manier waarop de Digital Services Act in strijd is met de eigen wetten van de EU over vrijheid van meningsuiting en informatie, waaronder artikel 11 van het Handvest van de grondrechten van de EU.
Of de manier waarop de Commissie in feite een staatsgreep heeft gepleegd in Roemenië om te voorkomen dat een politicus die tegen Project Oekraïne is, aan de macht komt en zich nu in het geheim bemoeit met de Poolse verkiezingscampagne. Hiervoor gebruikt ze belastinggeld en instrumenten die zijn ontwikkeld door het leger en de inlichtingendiensten, aldus de Duitse journalist Norbert Häring.
Wat dit ons allemaal zou moeten vertellen, is dat alle beloften van de ECB en de Commissie om contant geld te beschermen, financiële privacy te respecteren en geen programmeerbare geldtoepassingen te gebruiken zodra de digitale euro live is, in wezen waardeloos zijn. De EU kan de spelregels veranderen wanneer ze maar wil en hoe ze maar wil, zoals ze dat al doet sinds haar oprichting. En dat vooruitzicht zou EU-burgers moeten afschrikken, aangezien de drijvende missie van de EU is om zichzelf steeds meer gecentraliseerde macht en controle over de burgers, bedrijven, samenlevingen en economieën van Europa toe te eigenen.
4. De EU heeft uw geld nodig …
…om zijn remilitarisering te financieren. En belastinggeld en verdere uitbreidingen van de staatsschuld alleen zullen niet genoeg zijn om zijn ambities te financieren. Het plan van de EU om € 800 miljard te lenen voor defensie werd zelfs door het Nederlandse parlement verworpen. Slechts een paar dagen geleden kondigde de Europese Commissie de lancering aan van nog een unie, de “Spaar- en Investeringsunie”, die erop gericht is om biljoenen euro’s aan Europese spaargelden te kanaliseren naar de schatkist van een nieuwe generatie innovatieve Europese bedrijven — voornamelijk, natuurlijk, in de wapenindustrie. Van Euronews:
De Europese Commissie presenteerde maandag een plan om maximaal € 10 biljoen aan bankdeposito’s in de EU beter te kanaliseren naar broodnodige strategische investeringen.
“Tegenwoordig verdienen te weinig Europese burgers een behoorlijk rendement op hun zuurverdiende spaargeld, althans niet op een eenvoudige en kostenefficiënte manier,” vertelde EU-commissaris voor Financiële Diensten Maria Luis Albuquerque aan verslaggevers in Brussel. “Dit is betreurenswaardig en betekent een verlies voor ons allemaal,” voegde ze toe.
In andere tijden van wijdverbreide oorlogen konden Europese en Noord-Amerikaanse regeringen geld inzamelen door oorlogsobligaties aan de burgers te verkopen. Maar dat werkte meestal alleen als de regering van de dag en haar oorlogsinspanningen een minimale mate van populariteit genoten. Dat is waarschijnlijk niet het geval bij de pogingen van de EU om project Oekraïne in leven te houden. Dus probeert Brussel in plaats daarvan haar eigen regelgeving te herschrijven, die primair gericht is op het beschermen van investeerders, om het voor beleggingsfondsen gemakkelijker te maken om te investeren in wapenfabrikanten, inclusief in gesecuritiseerde activa.
Dit plan lijkt al een tijdje in de pijplijn te zitten. Iets meer dan een jaar geleden verklaarde de Franse minister van Economie Bruno Le Maire dat Europa niet over voldoende fondsen beschikt en “alle spaargelden van de Europeanen moet mobiliseren – 35 biljoen euro – om de klimaattransitie te financieren, onze defensie-inspanningen te financieren en te investeren in kunstmatige intelligentie.”
Het feit dat een steeds meer gemilitariseerde EU openlijk de enorme spaarpot van haar burgers begeert en bereid is de investeringsbescherming aanzienlijk af te zwakken om die te krijgen, zou ook alarmbellen moeten doen rinkelen met betrekking tot haar plannen voor de digitale euro. Als de ECB en de Europese Commissie erin slagen om met succes een digitale euro te lanceren (nog steeds een grote “ALS”, aangezien geen enkele centrale bank van de G20 erin is geslaagd dit voor elkaar te krijgen), zullen ze veel meer controle hebben over onze fondsen. En om gemakkelijker toegang te krijgen tot die fondsen, hoeven ze alleen maar de regels te herschrijven.
5. De digitale euro gaat hand in hand met de digitale identiteitsportemonnee.
De meeste EU-burgers zijn zich er waarschijnlijk niet van bewust dat de EU vorig jaar haar wetgeving voor digitale identiteit heeft gelanceerd en dat ze in 2026 allemaal verplicht zijn om minstens één EU Digital Identity Wallet aan te bieden aan alle burgers, inwoners en bedrijven. Zoals de FT in 2021 al meldde, zullen CBDC’s vrijwel zeker hand in hand moeten gaan met digitale ID’s:
“Wat CBDC-onderzoek en -experimenten lijken aan te tonen, is dat het vrijwel onmogelijk zal zijn om dergelijke valuta’s uit te geven buiten een uitgebreid nationaal digitaal ID-beheersysteem. Betekenis: CBDC’s zullen waarschijnlijk worden gekoppeld aan persoonlijke accounts die persoonlijke gegevens, kredietgeschiedenis en andere vormen van relevante informatie bevatten.”
Door digitale valuta te combineren met digitale ID’s en het gebruik van contant geld geleidelijk af te schaffen of zelfs te verbieden, krijgen overheden en centrale banken niet alleen de mogelijkheid om elke aankoop die we doen te volgen, maar ook om te bepalen waaraan we ons geld wel en niet kunnen uitgeven. Ze kunnen ook worden gebruikt om ‘wenselijk’ sociaal en politiek gedrag sterk aan te moedigen en degenen die niet in de pas lopen te straffen. Stel je voor dat die macht in handen is van eurocraten als Von der Leyen!
Het positieve nieuws is dat het toekomstige succes van de digitale euro van de ECB voornamelijk afhangt van de burgers. Zoals in Nigeria is gebeurd, zullen we de keuze hebben of we het accepteren of niet, zoals het Duitse onafhankelijke mediakanaal Multipolar opmerkt:
[W]anneer de exclusieve kenmerken van contant geld en de gevolgen van de vervanging ervan in het publieke bewustzijn komen, kunnen burgers bij de kassa een bewuste keuze maken om digitaal te betalen en zo mee te werken aan het verdwijnen van contant geld, of om bankbiljetten en munten te gebruiken en zo bij te dragen aan de mogelijkheid voor toekomstige generaties om te profiteren van de eigenschappen van contant geld.
Tot deze eigenschappen behoren “de vrijheid om belast inkomen in eigen hand te houden, … anonimiteit bij het betalen, de mogelijkheid om transacties te verrichten in geval van technische storingen en een betere controle ove de eigen uitgaven, het bevorderen van een gedisciplineerde benadering van geld, zelfs voor kinderen, de inclusie van mensen met een visuele beperking, het syndroom van Down en andere handicaps, de mogelijkheid om zelfstandig geld te verdienen zonder eerst een bankrekening te openen en ontsnapping aan de kosten van de financiële sector.”
–
[1] Het is nauwelijks verrassend dat de ECB dit argument gebruikt als haar voornaamste rechtvaardiging voor het versnellen van de lancering van de digitale euro. Om te beginnen is het anti-Trump-gevoel momenteel sterk, zowel onder EU-politici als onder het bredere Europese publiek. Bovendien is het argument niet nieuw. In feite is de meest aangehaalde rechtvaardiging voor de lancering van CBDC’s, die teruggaat tot 2019, als een manier om de risico’s tegen te gaan die worden veroorzaakt door zogenaamde “stablecoins”, zoals de door Meta voorgestelde Libra-munt.
[2] Deze limiet van 3.000 euro wordt als laag genoeg beschouwd om het risico van depositovlucht van commerciële bankdeposito’s naar de CBDC-rekeningen te beperken, wat leidt tot een gevaarlijke kapitaaluitstroom uit het commerciële banksysteem, wat uiteindelijk resulteert in bankruns en ineenstortingen. Het laatste wat de centrale banken van de wereld willen doen, is grote particuliere banken buitenspel zetten, wier belangen ze doorgaans boven alles dienen.
In feite hebben centrale banken nauw samengewerkt met veel TBTF-geldschieters (JP Morgan Chase, Goldman Sachs, HSBC, BNP Paribas, BBVA…) om de CBDC-infrastructuur op te zetten en te testen. Als er financiële instellingen “disintermediate” gaan worden, dan zijn dat waarschijnlijk kleine, lokale banken en kredietverenigingen, die niet in staat zullen zijn om de extra lagen van regelgevende kosten, lasten en complexiteiten aan te kunnen.
Volgens een rapport van december 2023 in opdracht van de European Banking Association zou een aanhoudingslimiet van 3.000 euro realistisch gezien kunnen leiden tot een uitstroom van maximaal 739 miljard euro aan bankdeposito’s in de eurozone — wat gelijkstaat aan een verlies van 10% van de totale depositobasis van huishoudens en 3% van de totale bankverplichtingen. En het zijn de kleinere banken die de meeste pijn zullen voelen:
Zulke depositoruns kunnen vooral kleinere banken treffen om twee redenen. Ten eerste hebben klanten bij kleinere banken doorgaans lagere deposito’s. Daarom zal de holding limit minder klanten binden, wat leidt tot een groter deel van de deposito’s dat wordt opgenomen bij kleinere banken dan bij grotere banken. Ten tweede vertegenwoordigt depositofinanciering doorgaans een groter deel van de financiering voor kleinere banken.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
