mei 17, 2020 8
Wat verbergt NASA
in hemelsnaam?
De NASA site had
vroeger een pagina met de titel (‘What are the primary forcings of the Earth
system?’, (‘Wat zijn de primaire krachten van het aardse systeem’). In 2010 zei
deze pagina dat de zon de belangrijkste drijvende kracht achter het klimaat van
de aarde is, dat het alle belangrijke aspecten regelt, en dat we misschien op
de vooravond van een ijstijd zijn. Verder zei NASA Science dat dingen als
wolken, de albedo en aerosolgedrag krachtigere
verkoelende effecten kunnen hebben die het opwarmende effect van CO2
overtreffen.
Vandaag de dag zegt
die pagina ‘Share the science and stay connected, Access Denied’, (‘Deel de
wetenschap en blijf verbonden, Toegang geweigerd’).
De Wayback Machine
heeft dezelfde NASA “Primary Climate Forcings” link vastgelegd in 2010.
Hier is de tekst van de originele pagina (mijn bold).
NASA 2010: Wat zijn de primaire krachten van het aardse systeem?
De zon is de primaire sturende kracht van het klimaatsysteem van de
aarde. Zonlicht verwarmt onze wereld. Zonlicht drijft de atmosferische en
oceanische circulatiepatronen aan. Zonlicht stimuleert het proces van
fotosynthese dat planten nodig hebben om te groeien. Zonlicht veroorzaakt convectie die warmte en waterdamp naar de
hemel brengt waar wolken zich vormen en regen brengen. Kortom, de zon drijft
bijna elk aspect van het klimaatsysteem van onze wereld aan en maakt het leven
zoals wij dat kennen mogelijk.
De baan van de aarde en de oriëntatie op de zon veranderen over een
periode van vele duizenden jaren. Op hun beurt dwingen deze veranderende
“baanmechanismen” het klimaat te veranderen omdat ze veranderen waar en hoeveel
zonlicht de aarde bereikt. (Zie voor meer details) Zo dwingt de veranderende
blootstelling van de aarde aan zonlicht het klimaat om te veranderen. Volgens
de modellen van de wetenschappers van de baan en de oriëntatie van de aarde
naar de zon, zou onze wereld net moeten beginnen met een nieuwe periode van
afkoeling – misschien de volgende ijstijd.
Er is echter een nieuwe kracht voor verandering ontstaan: de mens. Na de
industriële revolutie introduceerde de mens steeds meer broeikasgassen in de
atmosfeer en veranderde het oppervlak van het landschap in een mate die groot
genoeg is om het klimaat op lokale en mondiale schaal te beïnvloeden. Door het
verhogen van het kooldioxidegehalte in de atmosfeer (met ongeveer 30 procent)
heeft de mens zijn vermogen om warmte op te vangen in de buurt van het
oppervlak vergroot.
Andere belangrijke factoren in het klimaatsysteem van de aarde zijn
onder andere wolken, zwevende deeltjes en de helderheid van het
oppervlak. Elk van deze verschillende kenmerken van het milieu op aarde
heeft het vermogen om de opwarmende invloed van broeikasgassen te overtreffen en
onze wereld te laten afkoelen. Een verhoogde bewolking zou bijvoorbeeld meer
schaduw aan het oppervlak geven en tegelijkertijd meer zonlicht terugkaatsen
naar de ruimte. Meer deeltjes in de lucht (of “aerosolen”) zouden meer zonlicht
verstrooien en weerkaatsen naar de ruimte, waardoor het oppervlak wordt
afgekoeld. Grote vulkaanuitbarstingen (zoals die van Mt. Pinatubo in 1992)
kunnen zoveel aerosol in de atmosfeer injecteren dat het, als het zich over de
hele wereld verspreidt, het zonlicht vermindert en de aarde doet afkoelen. Ook
het vergroten van de oppervlakte van sterk reflecterende oppervlaktesoorten,
zoals ijskappen, reflecteert grotere hoeveelheden zonlicht terug naar de ruimte
en zorgt ervoor dat de aarde afkoelt.
Wetenschappers gebruiken
NASA-satellieten om alle bovengenoemde voorspellingen van het klimaatsysteem
van de aarde in de gaten te houden om beter te begrijpen hoe ze in de loop van
de tijd veranderen en hoe eventuele veranderingen het klimaat beïnvloeden.
Volgens de Wayback
Machine verdween de tekst begin 2011 onder Obama’s bewind. Sommige mensen
zeggen dat Trump de klimaatwetenschap verbergt, maar Trump schrapt de
propaganda, terwijl Obama de zon ontkent.
De zon stuurt het
klimaat op aarde aan
Er zijn veel
mechanismen hoe de zon de temperatuur van de aarde kunnen veranderen (en niet
alleen door zonnestraling). Zoals we hier al vaak besproken hebben, is er niet
alleen Henrik Svensmark’s theorie over het magnetisch effect van de zon op
wolken door kosmische straling, maar zijn er ook potentiële effecten
(ondersteund door waarnemingen) dat magnetische fluxen, de stroom van
zonnedeeltjes (de zonnewind) en veranderingen in het spectrum van de UV- en
infraroodstraling allerlei soorten klimaatmarkeringen op aarde kunnen
beïnvloeden. Dat omvat atmosferische druk, straalstromen (Rossby-golven),
wolken, overstromingen in Europa, regen in Azië, grondwateraanvulling in China,
bliksem boven Japan, en wind en regen boven Chili. Het alomtegenwoordige effect
van de zon correleert zelfs surreëel met de menselijke vruchtbaarheid,
levensduur en kwallenplagen.
Ik ben het eens met NASA 2010. Dus noem me een klimaatontkenner, schrijft JoNova.
