‘The best city in the world’ doet het niet best

Het verhaal van New York door een New Yorker

Michael Podevyn  5/12/2023  Leestijd 4 minuten

   New York City (links) en Michael Podevyn (rechts)

Er is een probleem met New York: de stad verloedert zienderogen, en dat blijft maar doorgaan.

New Yorkers zijn kosmopolieten en spenderen jaarlijks miljoenen in toeristendollars in binnen- en buitenland. Maar wanneer je hen vraagt naar hun favoriete plaats, moeten ze niet ver zoeken: New York City of NYC, ‘the best city in the world.’

Voor het privilege in een Manhattan-appartement van om en bij de 30 vierkante meter te wonen, kruipen veel New Yorkers bijna letterlijk op elkaar. Locals kunnen als geen ander tekeer gaan over hun plaatselijke deli, met culinaire klassiekers zoals cream cheese-bagels en pastrami on rye, of koffieshops waar je elke variatie kan krijgen behalve gewone koffie. En dan zwijg ik nog over de lokale pizzagekte, waarbij elke onooglijke joint de beste ‘slice’ of ‘pie’ ter wereld serveert — een lachwekkende claim voor wie ooit een voet eender waar in Italië heeft gezet.

Chauvinisme

Los van het feit dat NYC niet de beste stad ter wereld is — dat is Rome — ging ik als nieuwe New Yorker — sinds 2016 — lange tijd mee in hun chauvinisme. New York City is ontegensprekelijk een unieke plaats, en, ondanks de essentiële rol die ze speelde in de Amerikaanse geschiedenis en de uitbouw van het Amerikaanse kapitalisme, niet bepaald heel ‘Amerikaans’. Het is de internationale stad bij uitstek, met de bewandelbaarheid van een Europese stad, maar met een gehaastheid en levendigheid en een, laat ons zeggen, gezellige zotternij, die je in weinig andere steden aantreft.

NYC is ook, tot op bepaalde hoogte, een zeldzaam succesvol voorbeeld van multicultuur. Hier krijg je op een al bij al beperkte oppervlakte, een voorproefje, letterlijk en figuurlijk, van zowat elk denkbaar land and cultuur — ooit al eens Oezbeeks gegeten? — en, in tegenstelling tot een stad als Brussel, lopen al die culturen vrij vloeiend door elkaar. Als New Yorker waan je je in het centrum van de wereld. Als iemand zijn neus snuit in Manhattan is dat wereldnieuws, en ‘Eastern Time’ is uiteraard de enige echte standaardtijd.

Het gevoel van deze wereldstad deel uit te maken is een zekere trots en het ultieme bindmiddel dat de vele tegenstellingen overtreft. New Yorkers nemen dan ook altijd in de eerste plaats het belang van hun stad ter harte en doen er alles aan om dit Amerikaanse kroonjuweel in ere te houden. ‘New Yorkers take no bullshit’, klinkt het weleens.

Kraakpanden, drugs en ratten

Just kidding, althans wat dat laatste betreft. Ondanks hun ‘no bullshit’-reputatie lijken New Yorkers almaar meer bullshit te slikken. Wanneer ik mij bij mijn dagelijkse ochtendwandeling vanuit Penn Station tot aan mijn kantoor op Park Avenue in Midtown begeef, word ik verwelkomd door de doordringende walm van marihuana, begroet door het getier en gescheld van dolgedraaide drugsverslaafden en vergezeld door een rat of twee. Intussen baan ik mij een weg door de eindeloze stoepstellingen, loop voorbij de ene na de andere leegstaande of dichtgetimmerde zaak.

Het Roosevelt hotel is verworden tot een soort kraakpand voor asielzoekers die bijna dagelijks per bus vanop de grens met Mexico in het midden van Manhattan worden afgezet

Voor een glimp van de grandeur van NYC is het eerder naar omhoog kijken — de imposante nieuwe wolkenkrabber One Vanderbilt of de glinsterende art-decotop van het Chrysler Building. Daarna opnieuw vooruit of misschien nog beter: omlaag. Dichter bij mijn kantoor passeer ik langs het historische Roosevelt Hotel, een van die prachtige old school NYC-gebouwen waarin ik nog niet zo lang geleden wel eens een dirty martini durfde nuttigen. Nu herinnert enkel de façade daar nog aan. Het hotel zelf is verworden tot een soort kraakpand voor asielzoekers die bijna dagelijks per bus vanop de grens met Mexico in het midden van Manhattan worden afgezet. Eenmaal aangekomen in mijn kantoorgebouw is het altijd wat onwennig staren naar een grotendeels leegstaande verdieping, op die ene suite van mijn werkgever na, dan.

Gebroken

Mijn route langs trieste en surreële aanblikken is helaas meer dan een momentopname. Van verloedering tot illegale immigratie, van toenemende criminaliteit en marginaliteit tot de nakende crisis in commercieel vastgoed — er brak recent iets in NYC. Dit is niet langer de trotse, tot de verbeelding sprekende stad die mij niet lang geleden zo begeesterde. Where did it all go wrong?

De huidige generatie New Yorkers lijdt massaal aan een lokale variant van het Stockholm-syndroom. Velen ontkennen de toenemende problemen of beschouwen die als de normale gang van zaken, een soort van lokale folklore. Als ze de problematiek al erkennen, dan eerder als tijdelijk ongemak. ‘NYC will bounce back’, ‘NYC can’t be destroyed’, klinkt het vaak, zonder enig besef van hun eigen inbreng in die vernieling.

Als New Yorkers al gaan stemmen — in de laatste drie verkiezingen voor burgemeester in NYC stemde telkens amper een vijfde van de kiesgerechtigden — stemmen ze steevast op Democratische en progressieve politici die aan basistaken als ordehandhaving verzaken. Onder burgemeesters Bill DeBlasio en Eric Adams en onder druk van de ‘defund the police’-beweging is de NYPD, ooit een van de meest toonaangevende politiekorpsen, gedecimeerd en gedemoraliseerd, en besloot een groot aantal agenten, meer dan 2.500 dit jaar alleen al, er de brui aan te geven.

‘Kleine’ criminaliteit

Op het niveau van de staat New York (waarvoor de kiezers uit de stad New York, vanwege de omvang van hun kiesdistrict, grotendeels de verkozen politici bepalen), voerden gouverneurs Andrew Cuomo en Kathy Hochul het zogenaamde cashless bail-systeem in, waarbij gearresteerden niet langer een contante som moeten ophoesten voor vrijlating op borg. In de praktijk kunnen een groot aantal verdachten, inclusief geweldplegers en recidivisten, hierdoor niet aangehouden blijven en komen ze kort na arrestatie weer vrij.

‘Kleine’ criminaliteit wordt hoe dan ook zelden nog aangepakt. Zo is diefstal onder een bepaald bedrag de facto gelegaliseerd, waardoor je in sommige buurtwinkels nu tandpasta achter glas aantreft.

We’ve been here before. De huidige ongure situatie doet stilaan terugdenken aan het NYC uit de beruchte jaren ’70 en ’80 — denk aan het straatbeeld in de cult klassieker The Warriors (1979), maar dan zonder de cartooneske figuren. Uiteindelijk kregen voldoende New Yorkers er genoeg van en verkozen de harde hand van eerst Rudy Giuliani en nadien Mike Bloomberg die de stad opnieuw leefbaar maakten en NYC transformeerden tot een van de veiligste grootsteden.

Bedreigde diersoort

Krijgen we een herhaling van dat scenario? Ik ben niet te optimistisch. Demografisch gezien is NYC in de afgelopen 30 jaar getransformeerd, en de politieke polarisatie is in de tussentijd ook alleen maar toegenomen. Hoewel New Yorkers naar mijn ervaring niet zo ideologisch extreem zijn — in vergelijking met het schuimbekkende San Francisco, bijvoorbeeld — en er best ruimte is voor een gezond conservatief beleid, blijft Republikeins stemmen voor velen het grootste taboe, zeker wanneer die Republikein ook maar enigszins geassocieerd is met de Oranje Man, Donald T.

Republikeinen van hun kant, een bedreigde diersoort in NYC, leggen zich neer bij deze situatie en doen nog weinig moeite om geloofwaardige kandidaten naar voren te brengen.

Een ander verschil met decennia terug is dat meer en meer New Yorkers met de voeten stemmen, zoals dat heet. In 2022 opteerden meer dan 500.000 inwoners voor nieuwe oorden, in de eerste plaats Florida, en ditmaal niet om de winterse winden te ontvluchten, maar definitief — een ongeziene exodus. Kapitaalkrachtige Republikeinen en conservatieven vertrekken, en nemen niet enkel hun stem, maar ook hun geld met zich mee. Hierdoor dreigt NYC elk jaar miljarden mis te lopen, in tax dollars, maar ook in private investeringen in infrastructuur en commercieel vastgoed die de stad broodnodig heeft. Het belooft allemaal weinig goeds voor de nabije toekomst.

Bron :  https://doorbraak.be/the-best-city-in-the-world-doet-het-niet-te-best

De geloofwaardigheid van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ligt in ruïnes nadat de banden van de rechters met Soros aan het licht zijn gekomen

 juni 15, 2020   3139   7  

Een studie van het European Center for Law and Justice in Straatsburg heeft verschillende belangenconflicten aan het licht gebracht tussen rechters van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) en NGO’s die door George Soros worden gefinancierd.

Het European Center for Law and Justice is een NGO die vaak voor de rechter verschijnt om sociale, familiale en religieuze kwesties te verdedigen. Ik ben er trots op dat ik als onderzoeker bij het ECLJ ben ingeschreven, maar in werkelijkheid heb ik slechts één artikel voor de website van het Centrum geschreven en krijg ik geen salaris. Ik had geen rol bij het schrijven van het rapport, schrijft John Laughland op RT.

Uit het onderzoek is gebleken dat van de 100 rechters die in de periode 2009-2019 bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in dienst zijn geweest bijna een kwart (22) nauwe banden heeft met de Open Society Foundation van George Soros, of met NGO’s zoals Amnesty International en andere organisaties die door haar worden gefinancierd. Zo heeft Human Rights Watch sinds 2010 100 miljoen dollar ontvangen van de Open Society Foundation.

Sommige NGO’s ontvangen zoveel van hun budget van Soros dat ze vrijwel volledig eigendom zijn van zijn stichting.

De banden tussen de rechters en de NGO’s zijn substantieel. Ze zijn onder andere jarenlang werkzaam als lid van de raad van bestuur of de uitvoerende raad van deze NGO’s; ze hebben onderwijsfuncties bij instituten die door hen worden gefinancierd; ze zijn in loondienst directeur van programma’s voor de Open Society Foundation of geassocieerde NGO’s; en ze voeren andere vormen van betaald werk voor hen uit. De volledige lijst van deze links is te vinden op pagina zeven en acht van het rapport  – NGOS AND THE JUDGES OF THE ECHR, 2009 – 2019.

Een goed voorbeeld is dat van de Bulgaar Yonko Grozev die als leider van het Open Society Justice Initiative in 2018 de Pussy Riot-zaak tegen Rusland verdedigde voordat hij kort daarna tot rechter werd gekozen.

De studie omvat geen minder formele vormen van samenwerking met NGO’s, zoals incidentele werkzaamheden voor hen (zie noot 15 van het rapport). Dit betekent dat de banden nog groter zijn dan die welke specifiek in de studie aan bod komen.

Het verslag heeft ook betrekking op andere mensenrechtencommissarissen, zoals de mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa van 2012 tot 2018 (Nils Muiznieks), die geen rechter is, maar jarenlang heeft gewerkt als werknemer van de Open Society Foundation in Letland en die zijn officiële positie heeft gebruikt om te strijden tegen de zogenaamde “anti-Soros”-wetgeving in Hongarije.

Deze NGO’s zijn zeer actief bij het EHRM. De Helsinki Foundation for Human Rights in Polen heeft alleen al in 2017 16 aanvragen ingediend en 32 zaken verdedigd. Heel vaak komt de rol van de NGO’s niet voor in de administratie van de rechtbank, maar moet deze worden bepaald aan de hand van de verslagen van de NGO’s zelf. Zo kan een zaak worden verdedigd door advocaten van een NGO met pleidooien die door andere NGO’s dan derden worden gehoord, ook al worden de andere organisaties in feite uit dezelfde bron gefinancierd als de aanvrager, meestal Soros.

Er zou niets mis zijn met rechters die een bezoldigde activiteit voor een NGO hebben uitgeoefend voordat zij rechter werden, als deze zelfde organisaties niet zelf actief waren als partijen die zaken bij het EHRM aanhangig maken, hetzij als aanvragers zelf, hetzij als advocaten voor aanvragers, hetzij als derden die zogenaamd deskundig bewijs leveren (maar in werkelijkheid voor een zaak lobbyen), en als deze rechters deze zaken niet zouden behandelen.

De ergste bevinding van het rapport is inderdaad dat in 88 zaken rechters op het bankje zaten van zaken die door NGO’s waarvoor zij eerder hadden gewerkt bij de rechtbank waren ingediend, zonder een belangenconflict aan te geven en zonder zich terug te trekken uit de behandeling van de zaken (zie pagina 15 van het rapport en de bijlagen 1 en 2.) In één zaak, die in 2018 werd beslist, werden 10 van de 14 NGO’s die de zaak hadden ingediend, gefinancierd door de Open Society Foundation, terwijl 6 van de 17 rechters die de zaak zelf hadden behandeld, banden hadden met dezelfde door Soros gefinancierde groep.

De weigering van de rechters om zich terug te trekken is een schandelijke professionele mislukking, die aantoont dat Europa’s hoogste mensenrechtenorgaan in feite niet onafhankelijk is, maar deel uitmaakt van een ware “mensenrechtenindustrie” – een piramide van geld en een hecht netwerk van professionele relaties, waarvan aan de top  George Soros met zijn miljarden zit. NGO’s worden verondersteld het “maatschappelijk middenveld” te vertegenwoordigen, dat onafhankelijk is van staten; in werkelijkheid gaat het in een zeer groot aantal gevallen om de oprichting van actoren zonder democratische legitimiteit, zoals de Open Society Foundation.

Het feit dat dit corrupte systeem heeft kunnen floreren, heeft verschillende oorzaken. De eerste is dat Soros en de door hem gefinancierde NGO’s de mensenrechtenindustrie op de Balkan en in de Baltische staten domineren. Zijn miljoenen overspoelen deze kleine, arme landen (hij heeft bijvoorbeeld sinds 1992 131 miljoen dollar uitgegeven in Albanië) en zij benoemen op hun beurt rechters voor het EHRM, dat mensenrechtenkwesties regelt voor de 47 lidstaten van de Raad van Europa. In het verslag wordt opgemerkt dat de totale jaarlijkse uitgaven van de Open Society Foundation in Europa van 90 miljoen dollar in feite hoger zijn dan de jaarlijkse begroting van het Europees Hof voor de rechten van de mens (70 miljoen dollar).

Ten tweede voorzien de nieuwe procedures die in 2012 zijn ingevoerd, specifiek in de deelname van NGO’s aan de selectieprocedure voor rechters bij het EHRM. Deze NGO’s kunnen kandidaten voordragen en ze kunnen lobbyen voor hun selectie. Zij hebben dit al vaak gedaan, zoals blijkt uit het verslag. In het geval van Albanië waren in 2018 bijvoorbeeld twee van de drie kandidaten kaderleden van de Open Society Foundation; één van hen werd gekozen.

Ten slotte is het niet nodig dat de personen die bij het EHRM als rechter zijn aangesteld, ook maar enige juridische ervaring hebben. 51 van de 100 rechters die sinds 2009 op het EHRM-bankje zaten, waren nooit rechter of magistraat geweest. In plaats daarvan waren het vaak mensenrechtenactivisten die voor Soros of een van haar frontorganisaties werkten.

Dit is een structurele zwakte die ook de internationale oorlogstribunalen treft. Zoals ik in mijn boek “Travestie” heb laten zien, betekent dit dat mensen rechterlijke macht kunnen uitoefenen die in feite geen opgeleide rechters of magistraten of zelfs noodzakelijkerwijs advocaten zijn, maar politieke activisten. In sommige zeer schandelijke gevallen zijn mensen rechters geworden op de banken van deze tribunalen zonder zelfs maar een rechtendiploma te hebben.

Het resultaat is dat de rechters die in deze organen zitten, zich in feite niet gedragen zoals rechters zouden moeten doen. De rol van de rechter is om te zeggen wat de wet is, niet om te zeggen wat hij of zij denkt dat de wet zou moeten zijn. Helaas is dit precies wat rechters bij het EHRM en bij de nieuwe internationale tribunalen doen. In 1978 verklaarde het EHRM dat het verdrag “een levend instrument is dat moet worden geïnterpreteerd in het licht van de huidige omstandigheden” en dat zijn rechters daarom het recht hadden om nieuwe onderwerpen in het verdrag op te nemen in plaats van ermee in te stemmen dat ze erdoor worden gebonden. Een dergelijk gerechtelijk activisme is een aanfluiting van de rechtsstaat.

Het is een schijnvertoning omdat de gebieden waarop de rechters van het EHRM hun rechtenactivisme uitoefenen juist de politiek meest gevoelige kwesties zijn waarover politici in gekozen parlementen of via referenda naar behoren moeten beslissen, en niet door een elite-kaste van onberekenbare activisten. Deze gebieden omvatten vrijheid van meningsuiting, asiel, LGBT-rechten, gevangenisomstandigheden, rechten van minderheden, enz. Decennialang hebben de rechters van het EHRM een nieuwe visie op de mens toegepast die tegengesteld is aan de oorspronkelijke bedoeling van het verdrag om mensen en hun families te beschermen tegen misbruik van de macht van de staat. Nu besteedt het EHRM het grootste deel van zijn tijd aan het eisen van meer staatsmacht voor deze of gene modieuze “woke” zaak.

George Soros wordt reeds lange tijd aangevallen voor de buitensporige politieke macht die hij met name in het postcommunistische Oost-Europa heeft verworven. Dit verslag van The European Centre for Law and Justice is echter een van de eerste keren dat het corrumperende effect van die macht nauwkeurig is geïdentificeerd en gedocumenteerd met betrekking tot het hoogste orgaan dat belast is met de bescherming van de mensenrechten in Europa. Tot op heden heeft het EHRM geen van de in het verslag beschreven feiten ontkend, en tot zover dat deze feiten niet kunnen worden ontkend, omdat ze van het EHRM zelf afkomstig zijn, ligt zijn geloofwaardigheid als onafhankelijk justitieel orgaan nu in puin.

BRON: https://www.frontnieuws.com/de-geloofwaardigheid-van-het-europees-hof-voor-de-rechten-van-de-mens-ligt-in-ruines-nadat-de-banden-van-de-rechters-met-soros-aan-het-licht-zijn-gekomen/

George Soros, de VN en de EU, geven derde wereldlanders prepaid creditcards om naar Europa te ‘vluchten’

FENIXX KLASSIEKEN De VN, de EU en particuliere banken werken samen om de migratiewetgeving te ondermijnen. Het doel is om de instroom van ‘vluchtelingen’ naar de voormalige blanke landen te vergemakkelijken. Foto: UNHCR-EU MasterCard (met alleen een kaartnummer) © UNHCR De multimiljonair George Soros heeft een globale migratie- en ontwikkelingsproject in handen. Sommige van deze … Meer lezen overGeorge Soros, de VN en de EU, geven derde wereldlanders prepaid creditcards om naar Europa te ‘vluchten’

Frontnieuws

https://www.frontnieuws.com/george-soros-de-vn-en-de-eu-geven-derde-wereldlanders-prepaid-creditcards-om-naar-europa-te-vluchten/

De schokkende waarheid over “witte longziekte”

 Er lijkt een oorzakelijk verband te zijn tussen de mRNA (eigenlijk modRNA) vaccins en Mycoplasma longontsteking.

december 5, 2023   163   0  

   Foto via freepik / avocado_fam

Dit wordt een kort artikel omdat ik niet veel ruimte nodig heb om aan te tonen dat deze witte longziekte-onzin niets meer is dan angstzaaierij en fraude. Onthoud dat dit dezelfde mensen zijn die je vertelden dat COVID iedereen zou doden, dat maskers helpen, dat sociale distantiëring wetenschap is en dat de vaccins veilig en effectief zijn. Letterlijk alles wat ze de afgelopen 4 jaar hebben gezegd is een leugen, dus wanneer vertrouw je een leugenaar? schrijft Tom Renz.

Ten eerste is longontsteking een ziekte, wat betekent dat het een verzameling symptomen is. De symptomen worden veroorzaakt door een onderliggende factor. Ik weet dat sommige van mijn lezers niet van de kiemtheorie houden, maar ik blijf erbij omdat het een onnodige strijd is voor mijn punt. De consensus is dat virussen, bacteriën en soms omgevingsfactoren longontsteking kunnen veroorzaken waarvan de symptomen over het algemeen het gevolg zijn van vocht in de longen dat voortkomt uit die onderliggende problemen. Dit is allemaal vrij eenvoudig en vereist geen wetenschappelijk inzicht. Het CDC legt het hieronder voor je uit:

Ik wil wijzen op de ventilator-geassocieerde longontsteking die cruciaal is voor het begrijpen van de moordprotocollen van het ziekenhuis, maar voor de doeleinden van dit artikel is de meest relevante onderliggende oorzaak in de zin na de opsommingstekens – Mycoplasma pneumoniae.

De bovenstaande CDC screenshot heeft het over andere infecties die longontsteking veroorzaken en is relevant omdat er heel veel oorzaken zijn en het niet ongewoon is dat longontsteking veel voorkomt tijdens het verkoudheids- en griepseizoen. Wat belangrijk is, staat hieronder:

Atypische longontsteking heeft een aantal andere kenmerken dan “typische longontstekingen”, zoals het kan er anders uitzien op een röntgenfoto van de borst dan typische longontsteking. Hoewel dit hier niet wordt vermeld, heb ik begrepen dat de röntgenfoto van de borstkas meer wit ziet in de longen… AKA witte longziekte (wat een nieuwe en verzonnen term is om mensen bang te maken). Het onderstaande screenshot van HET CDC is ook belangrijk:

Hier zien we dat Mycoplasma longontsteking een van deze atypische soorten longontsteking is die de “witte longziekte” röntgenfoto’s veroorzaakt. We zien ook dat het meestal “mild” is en ook bekend staat als wandelende longontsteking (wat aanzienlijk minder eng klinkt dan witte longziekte). Laten we nu teruggaan naar het probleem waar niemand over wil praten.

De afbeelding hierboven komt uit de Pfizer Adverse Event Reports. Er lijkt een oorzakelijk verband te zijn tussen de mRNA (eigenlijk modRNA) vaccins en Mycoplasma longontsteking. Mijn beste gok is dat dit komt doordat de spike-eiwitten die je lichaam maakt na een injectie met de COVID-prikken je longen op dezelfde manier aanvallen als COVID doet… de spike is dezelfde ziekteverwekker in beide vaccins. Ik geef toe dat ik geen wetenschapper ben, maar ik zou graag willen dat iemand me een echte verklaring zou geven waarom de spike gevaarlijk is in COVID en niet in de vaccins (de realiteit is dat het dodelijk is in beide). Omdat ik niet verwacht dat dit zal gebeuren, sta ik achter deze conclusie.

De toename van wandelende longontsteking (de super enge witte longziekte) komt door de COVID-prikken. Als je de prik hebt gekregen of de griepprikken met de COVID-prikken erin, dan loop je waarschijnlijk een hoger risico op luchtwegaandoeningen dan anders het geval zou zijn. Ik zeg al sinds de zomer van 2021 – krijg de prik, krijg COVID en blijf COVID krijgen. Dit is geen verrassing, het is niet onverwacht, en het feit dat ze dit tegen de muur gooien net op tijd voor de VS verkiezingen van 2024 zou genoeg moeten zijn om je alles te vertellen wat je hierover moet weten. De enige echte vraag is of we stom genoeg zijn om er weer in te trappen… Ik zeg dat we #HellNo weer op Twitter moeten laten trenden.

---

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. 

https://www.frontnieuws.com/de-schokkende-waarheid-over-witte-longziekte/

16 parlementsleden krijgen te horen: coronaplannen werden 56 jaar geleden al gesmeed

  

In het Britse Lagerhuis vond maandag een bijzondere bijeenkomst plaats. Op uitnodiging van parlementslid Andrew Bridgen spraken onder anderen Ryan Cole, Robert Malone, Pierre Kory, Angus Dalgleish, David Martin en Steve Kirsch over corona. Zij werden aangehoord door 16 Britse parlementsleden.

Wat we de afgelopen vier jaar hebben meegemaakt in dit land en de rest van de wereld is een doelbewuste aanslag op onze vrijheden geweest, onder het mom van een ‘gezondheidscrisis’, zei dr. Martin tijdens zijn inbreng.

Hij ontdekte dat de Britse organisatie Wellcome Trust al in 1966 onderzoek financierde naar het coronavirus ‘als gewenste vorm van menselijke manipulatie’. Een jaar later, in 1967, sloten de Verenigde Staten en Groot-Brittannië een overeenkomst rond het aanpassen en manipuleren van het coronavirus om ‘een gezonde bevolking te besmetten’.

(Video verwijderd? Klik hier...)

Corona was uitgeroeid

Deze operatie werd dus 56 jaar geleden al gelanceerd, benadrukte hij.

In 2011 kwamen de Wellcome Trust, Rockefeller Foundation, de Gates Foundation, de NIAID van Fauci en het Chinese centrum voor ziektecontrole en preventie bijeen en spraken ze af dat de wereld ‘eind 2020 een universeel vaccin zou accepteren’.

Hoewel het coronavirus volgens de WHO uitgeroeid was, kreeg de wereld in 2015 te horen dat er een universeel griep- of coronavaccin nodig was. Het gaat om een uitspraak van niemand minder dan Peter Daszak in Proceedings of the National Academy of Sciences.

“In wat voor wereld hebben we een vaccin nodig tegen een ziekte die de WHO – in zijn oneindige wijsheid – uitgeroeid heeft verklaard?” vroeg dr. Martin.

Terrorisme

Het doel was het creëren van een hype, waarna investeerders zouden investeren in een vaccin. “Klinkt dat als een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid?” vroeg Martin.

“Dat is een daad van binnenlands en internationaal terrorisme,” benadrukte hij.

In 2016 werd aangekondigd dat ‘virus 1’ van het Wuhan Instituut voor Virologie gereed was om bij de mens te introduceren.

Kaag

Op 18 september 2019 kondigde de Global Preparedness Monitoring Board van de WHO aan dat ergens tussen 19 september 2019 en september 2020 per ongeluk of met opzet een respiratoir pathogeen zou worden losgelaten. “Dat is geen lek, dat is geen ontsnapping.”

Wie was van 2018 tot 2021 lid van de Global Preparedness Monitoring Board van de WHO en verzweeg dat voor de Kamer? Sigrid Kaag.

Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.

‘Wat het duidelijkst achteruit is gegaan, is ons IQ’: psycholoog Wouter Duyck over ons onderwijs

 

     Interview Wouter Duyck

'Ons onderwijs focust te veel op verbredende vaardigheden, zoals kritisch denken en creativiteit', vindt professor Duyck.Beeld Wouter Van Vooren

 

Dinsdag publiceert de OESO de resultaten van nieuw internationaal peilingsonderzoek naar wiskunde. Terwijl Vlaanderen vroeger tot de wereldtop behoorde, verwacht niemand nog reden tot feest. Professor cognitieve psychologie Wouter Duyck (UGent) schreef het van zich af in Mijn kind, slim kind: ‘De Belgische bevolking zal meer dan 10 procent loon verliezen.’

KELLY VAN DROOGENBROECK   4 december 2023, 03:00

Goede resultaten zouden opvallender zijn dan slechte, zei iemand uit het onderwijs onlangs. Wat verwacht u?

Duyck: “We gaan er al sinds 2003 steevast op achteruit en dat zal nu niet anders zijn. Integendeel, onderzoek toont aan dat de coronaschade bij ons wellicht nog groter is dan bij andere landen, omdat onze infrastructuur en leerkrachten niet goed voorbereid waren op digitaal onderwijs. In 2018 deed een leerling er al negen maanden langer over om even goed te kunnen rekenen als een leeftijdgenoot in 2003. Ik schat dat die leervertraging nu tot vijftien maanden oploopt. We bevinden ons daarmee vermoedelijk nog altijd in de buik van het peloton. Maar twintig jaar geleden waren we voor wiskunde veruit nog het beste land ter wereld.”

We leveren geen wereldtop meer af, maar waarschijnlijk ook niet de slechtste wiskundigen. Dat valt dan precies nog mee?

“Neen, want die sterke daling heeft verschillende nefaste gevolgen. Uit onderzoek weten we dat een jaar leren lezen en rekenen, later 10 procent extra salaris oplevert. Als wij vandaag een generatie hebben met een leervertraging van bijna anderhalf jaar, betekent dat dat de volledige Belgische bevolking op termijn meer dan 10 procent loon zal verliezen. Dus worden er veel minder belastingen betaald en heeft de overheid minder geld om een armoede- of pensioenbeleid te betalen. Bovendien zegt onderzoek dat het effect van de beste presteerders op de economie dubbel zo groot is. Het zijn zij die vaccins uitvinden, er een patent op nemen en een fabriek bouwen in Puurs.”

U linkt de dalende leerprestaties ook aan het afnemende mentale welzijn van jongeren.

“Klopt. Ik pleit voor meer ambitie en streven, en krijg daardoor vaak de opmerking dat dat nefast zou zijn voor het mentaal welzijn. Terwijl het juist omgekeerd is. Als er vandaag meer eetstoornissen en depressies zijn, is dat omdat jongeren zich minder goed cognitief ontwikkelen. Goed kunnen denken is goed kunnen voelen. Wie niet goed kan nadenken, zal een eerste relatiebreuk minder goed kunnen verwerken.”

Maar met een gebroken hart is het natuurlijk ook moeilijk om je op je examens te concentreren. Beïnvloeden de twee elkaar niet wederzijds?

“Absoluut. Alleen is de slinger in het onderwijs nu te veel doorgeslagen naar de ene kant. Er is de illusie dat we jongeren op school onder een glazen stolp kunnen afschermen. Vervolgens is men verbaasd dat kinderen niet opgewassen blijken tegen harde commentaren op Instagram of op het werk. Zolang je niet voorbij hun limieten gaat, mag je leerlingen gerust blootstellen aan een uitdaging.”

Cognitief psycholoog Wouter Duyck: 'De verwachtingen zijn verlaagd en iedereen in de klas moet naar een zes op tien streven.'Beeld Stefaan Temmerman

 

Onze hersenen bleven al honderd jaar hetzelfde, schrijft u in uw boek. Waarom presteren Vlaamse leerlingen dan toch steeds slechter?

“Van leraren tot thuistalen tot de kwaliteit van de handboeken: in het onderwijs spelen er altijd honderd factoren mee. Maar wat het meest duidelijk achteruit is gegaan, is ons IQ. Intelligentie is voor de helft genetisch bepaald maar voor de andere helft ook erg maakbaar - anders had onderwijs geen zin - of vernietigbaar. Dat laatste zien we vandaag. En dat komt onder meer omdat we gelijke kansen langzaamaan hebben vervangen door gelijke uitkomsten. Onder dat mom zijn de verwachtingen verlaagd en moet iedereen in de klas naar een zes op tien streven, ook de Gentse Turk die misschien een negen op tien aankon.

“Daarnaast focust ons onderwijs te veel op verbredende vaardigheden, zoals kritisch denken en creativiteit. Natuurlijk is dat belangrijk, maar kunnen lezen en rekenen zijn daar voorwaarden voor.”

U relativeert in het boek de rol van iemands thuissituatie. Nochtans bepaalde afkomst volgens de vorige PISA-ronde bij ons 17 procent van de resultaten, duidelijk meer dan in andere landen.

“Op basis van verschillende onderzoeken situeer ik dat percentage gemiddeld eerder rond de 10 procent. Maar u hebt gelijk, het zou beter nul zijn. Alleen kun je nooit van een school verwachten dat ze de armoede uit de wereld helpt. Als school kan je niet een studeerkamer bouwen voor iemand die op een appartement woont. Wat je wel kan doen, is een leerling in een moeilijke thuissituatie motiveren om na school nog een een uur in de klas te studeren.”

Over het beleid van minister Ben Weyts (N-VA) bent u mild. De Vlaamse toetsen noemt u bijvoorbeeld een ‘bijzondere politieke verdienste’ en ‘historische maatregel’. Aan wie is uw pleidooi dan wel gericht?

“Ik krijg vaak te horen dat ik lief ben voor de Vlaamse regering, maar dat is omdat ik daadwerkelijk vind dat er goed beleid is gevoerd. Onder Weyts is de focus op basisvaardigheden en hoge verwachtingen terug. Alleen is er tijd nodig om de effecten van zijn beleid te zien. Maar in het veld voel ik dat de geesten daar veel minder voor gerijpt zijn. De oplossing voor alle problemen zit niet bij de politiek, maar bij Lieven Boeve, Koen Pelleriaux en Walentina Cools. Als bazen van de drie grootste koepels bepalen zij wat er in de klassen gebeurt. Maar zolang de pedagogische begeleidingsdiensten en leerkrachten geloven dat leerlingen zelf de maaltafels kunnen ‘ontdekken’ in plaats van het aangeleerd te krijgen, zullen kinderen niet goed kunnen rekenen.”

Bron: https://www.demorgen.be/nieuws/wat-het-duidelijkst-achteruit-is-gegaan-is-ons-iq-psycholoog-wouter-duyck-over-ons-onderwijs~b0c15c66/

Greta Turnbroek in 21/06/2018