Je zult niet geloven welke naam ze het project hebben gegeven…
De reguliere media hebben je waarschijnlijk verteld dat geo-engineering
niets meer is dan een gekke, extreemrechtse samenzweringstheorie, toch?
Nou, dat is niet meer zo. Sterker nog, de media hebben plotseling hun
mening over dit onderwerp veranderd. Het ging van iets wat niet gebeurde naar
iets wat nu plotseling gebeurt en zelfs goed is, schrijft Peter Imanuelsen.
Zo gaat het meestal met de media. Eerst liegen ze en zeggen ze dat het
niet gebeurt. Dan, als ze het niet meer kunnen verbergen, gebeurt het wél, en
nu is het goed.
Maar een paar jaar geleden gebeurde er iets en je zult niet geloven hoe
ze dit project noemden.
In 2022 besloten Britse onderzoekers van een bedrijf genaamd European
Astrotech om een weerballon op grote hoogte op te laten stijgen en daarbij
ZWAVELDIOXIDE in de stratosfeer te blazen.
Waarom, vraagt u zich misschien af?
Omdat ze de zon wilden BLOKKEREN.
Weet jij hoe dit project heette?
Het transport en de nucleatie van aerosolen in de stratosfeer – of
kortweg ‘satan’.
Ze maken mensen dus letterlijk belachelijk. Hoe is het mogelijk dat ze
dit soort projecten mogen uitvoeren en de zon voor de rest van de mensheid
proberen te blokkeren? Dit lijkt me ronduit slecht.
Bovendien gebeurde dit allemaal zonder dat het publiek er echt van op de
hoogte was, aangezien er in de reguliere media niet veel over is bericht.
Een ander bedrijf, Make Sunsets, stootte ook zwaveldioxide uit in de
atmosfeer met als doel de zon te blokkeren. Ze deden dit in Mexico, maar de
overheid was er terecht niet blij mee en VERBODEN toekomstige experimenten met
geotechniek.
Het punt is dat het sproeien van zwaveldioxide in de atmosfeer klinkt
alsof het verschrikkelijk slecht zou zijn voor het milieu. En als de zon dan
ook nog eens wordt geblokkeerd, zou dat heel slecht zijn voor het leven op
aarde zoals wij dat kennen.
Ze doen dit dus vanwege klimaatverandering. Maar hoe zit het met al die
zonnepanelen, hoe werken die als ze de zon blokkeren? Iemand heeft hier zijn
verstand niet gebruikt. Of zit er misschien iets anders achter?
Wat is precies deze chemische stof die ze vrijgeven? Zwaveldioxide
is ZEER giftig
bij inademing en tast de luchtwegen aan. Het kan ernstige irritatie van
neus, ogen, keel, longen en huid veroorzaken.
Dit zwaveldioxide wordt in de bovenste atmosfeer gesproeid en
vormt zwavelzuurwolken. Weet je wat zwavelzuur is? Het is hetzelfde
als wat er in je autoaccu’s zit. Het is letterlijk accuzuur.
Om het klimaat te redden, brengen ze wolken accuzuur de atmosfeer in.
Een zeer giftige en bijtende chemische stof. Je kunt dit niet verzinnen.
Dus nu vervuilen deze mensen onze aarde door giftige chemicaliën in de
atmosfeer te brengen onder het mom van ‘klimaatverandering’.
Klimaatfanaten brengen nu wolken accuzuur in de atmosfeer om de planeet
te redden. Dit lijkt niet erg slim…
Volgens mij is dit een schending van de mensenrechten, omdat mensen
hierdoor de zon niet kunnen zien.
Maar nu heeft de Britse overheid plannen aangekondigd om
geo-engineeringproeven te FINANCIEREN met maar liefst £ 57 miljoen.
Ze financieren vijf proeven die waarschijnlijk buiten zullen worden
uitgevoerd. In drie van de projecten willen ze de wolken boven de oceaan
lichter maken. Met andere woorden, ze willen ervoor zorgen dat de wolken meer
zonlicht reflecteren – oftewel, de zon blokkeren.
Een ander project dat ze financieren, is het spuiten van chemicaliën in
de stratosfeer, net als het “Satan”-project. Dit om de zon te BLOKKEREN.
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik wil op aarde leven zonder een
stel gekke wetenschappers die de zon proberen te blokkeren.
De reguliere media hebben nauwelijks bericht over deze enorme aanval op
de mensheid
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische
instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het
publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
De massamarketing van interraciale relaties, met name die tussen blanke vrouwen en zwarte mannen, is zo alomtegenwoordig en militant geworden dat zelfs de minst oplettende leden van onze cultuur het zijn gaan opmerken, schrijft Richard Houck.
Toen ik laatst door een winkelcentrum liep, zag ik drie grote marketingafbeeldingen van stellen in drie verschillende winkels. Twee van de drie waren interraciale stellen, met een blanke vrouw en een zwarte man; het derde stel was blank. Wat me misschien het meest opviel, was het feit dat in de stad waar ik aan het winkelen was, blanken ongeveer 97% van de bevolking uitmaken, terwijl zwarten minder dan 2% uitmaken.Ik vroeg me af of het doel van ‘diverse’ reclame was om meer producten te verkopen, of dat het vooral was om te indoctrineren, te conditioneren en te signaleren hoe ‘progressief’ ze zijn.
Op basis van een kleine blik op de cultuur zou je kunnen aannemen dat de helft of meer van alle relaties te maken heeft met een vorm van rassenvermenging. Als iemand die geen informatie heeft over de VS of Europa onze televisie-, tijdschrift-, billboard- en winkelreclames zou zien, zou hij kunnen aannemen dat er vrijwel geen normale blanke mannen te vinden zijn. De combinatie van blanke vrouwen en zwarte mannen is zonder twijfel het meest voorkomende gemengde koppel in reclames; die combinatie staat centraal in dit essay.
Ik dacht na over de waarschijnlijkheid dat twee van de drie reclamekoppels die ik die middag in het winkelcentrum zag, daar toevallig waren. Tussen mannen en vrouwen, blank, zwart, Latijns-Amerikaans, Aziatisch en ‘anders’, zijn er 25 mogelijke combinaties van koppels. Twintig daarvan zijn interraciaal. Hier zijn de mogelijke interraciale combinaties.
Zwarte man: Aziatische vrouw, Latijns-Amerikaanse (Hispanic) vrouw, andere vrouw.
Zwarte vrouw: Aziatische man, Latijns-Amerikaanse (Hispanic) man, andere man.
Aziatische man: Amerikaanse (Hispanic) man vrouw, andere vrouw.
Aziatische vrouw: Amerikaanse (Hispanic) man man, andere man.
Latijns-Amerikaanse (Hispanic) man: andere vrouw.
Latijns-Amerikaanse (Hispanic) vrouw: andere man.
Als de “diversiteit” in reclame echt draaide om het aanspreken van zoveel mogelijk (potentiële) klanten, lijkt het tonen van blanke vrouwen met zwarte mannen op zo’n hoog niveau een vreemde strategie. Zoveel aandacht besteden aan één combinatie en zoveel andere negeren – er moet gewoon een ander doel zijn dan alleen het verkopen van merchandise.
Resultaten
Er is een opmerkelijk en interessant corpus aan onderzoek naar interraciale relaties en huwelijken, het is zeker niet uitputtend, maar we kunnen de beschikbare gegevens synthetiseren om een accuraat beeld te vormen van dergelijke relaties. Pew Research 2012 voerde een groot onderzoek uit naar interraciale huwelijken dat een aanzienlijke hoeveelheid gegevens oplevert. Sinds 1980 is het totale percentage interraciale huwelijken gestegen van 3,2% naar 8,4%. Van nieuwe huwelijken steeg het percentage van 6,7% naar 15,1%. In 2010 was het meest voorkomende gemengde huwelijk Blank/Latijns-Amerikaanse (Hispanic), met 43,3%, andere gemengd met 30,4%, Blank/Aziatisch met 14,4% en Blank/zwart, het minst voorkomend , met 11,9%. Natuurlijk zijn niet alle interraciale relaties huwelijken, maar we kunnen de huwelijksgegevens gebruiken om de informatie redelijkerwijs te extrapoleren naar de bredere samenleving en relaties.
In 2010 was de kans dat blanken buiten hun eigen ras zouden trouwen gemiddeld het kleinst; minder dan 10% van de blanken trouwde met een ander ras, terwijl de kans dat latino’s, zwarten en Aziaten met een ander ras trouwen twee tot drie keer zo groot was. [1]
Wat betreft het gecombineerde mediane inkomen van interraciale huwelijken, verdienden zwarte echtgenoten met blanke vrouwen het laagste van alle andere combinaties. De combinatie van zwarte man en blanke vrouw was ook het laagst opgeleid. Van de interraciale combinaties bleken huwelijken tussen blanken en zwarten het minst stabiel te zijn en het meest waarschijnlijk te eindigen in een scheiding. Het echtscheidingspercentage is hoger in alle interraciale huwelijken voor blanke vrouwen in vergelijking met een blank huwelijk. [2]
Uit een onderzoek naar meer dan twee miljoen online datinginteracties bleek dat er duidelijke raciale voorkeuren tussen groepen bestonden. Blanke vrouwen reageerden het vaakst op blanke mannen, en het minst vaak op zwarte mannen. [3] In het licht van deze gegevens is het des te vreemder dat de combinatie van een blanke vrouw met een zwarte man zo vaak in reclames voorkomt.
De cijfers voor seksueel overdraagbare aandoeningen volgens het Center for Disease Control uit 2016 spreken voor zich. [4] [5] [6]
Een onderzoek uit 2015 onderzocht de uitkomsten van vrouwen die kinderen krijgen van zwarte mannen, de resultaten waren verbluffend. Momenteel wordt 70% van de zwarte kinderen buiten het huwelijk geboren, maar wanneer de moeder blank is en de vader zwart, stijgt het percentage naar 97%. 98% van de onderzochte blanke moeders gaf aan dat de vader hun kinderen niet financieel ondersteunt, 97% geeft aan dat de vader geen rol speelt in het leven van het kind, en 97% van de vrouwen heeft een uitkering gebruikt om zichzelf en hun kinderen te onderhouden. Slechts 10% van de vrouwen die buiten het huwelijk kinderen krijgen van zwarte mannen trouwt uiteindelijk. De overgrote meerderheid van de blanke vrouwen die kinderen krijgen van zwarte mannen leeft ver onder de armoedegrens. [7]
Niet erg waarschijnlijk
In een onderzoek uit 2013 naar partnergeweld in relaties, waaraan bijna tienduizend mensen deelnamen, stelden de auteurs de hypothese op dat interraciale stellen meer geweld zouden ervaren dan intraraciale relaties. Ze ontdekten dat, vergeleken met blanke relaties, zowel zwarte stellen als interraciale stellen statistisch significant meer geweld in relaties ervaren. Partnergeweld wordt geclassificeerd als bedreiging, fysiek of emotioneel geweld tussen twee mensen in een vaste relatie. Het National Center for Injury Prevention and Control schat dat geweld in relaties jaarlijks ongeveer $ 4,1 miljard kost aan medische en geestelijke gezondheidszorg. [8]
Onwaarschijnlijk
Houdingen
Onder de blanken keurde in 1958 slechts 4% interraciale huwelijken tussen blanken en zwarten goed; in 2007 gaf 75% van de blanken aan dergelijke verbintenissen goed te keuren. Historisch en hedendaags hebben zwarten en latino’s altijd een hogere goedkeuringsscore voor interraciale huwelijken gehad. [9]
Uit een onderzoek van Pew Research uit 2011 blijkt dat 40% van de blanken, 51% van de zwarten en 48% van de latino’s aangeeft dat het trouwen van meer mensen van verschillende rassen een positieve verandering in de samenleving betekent. 12% van de blanken, 8% van de zwarten en 9% van de latino’s zegt dat het een negatieve verandering is, en de overige ondervraagden zeggen dat er geen verschil is. Hoe jonger de cohort, hoe waarschijnlijker het is dat ze zeggen dat de toename van interraciale huwelijken een positieve verandering is. Linksen zeggen vaker dan conservatieven dat interraciale huwelijken een positieve verandering zijn, en ook universitair afgestudeerden steunen dit idee vaker. [10]
Even terzijde: mijn persoonlijke mening, gebaseerd op een aanzienlijke hoeveelheid tijd die ik in de academische wereld heb doorgebracht, is dat “hoger opgeleide” leden van onze samenleving niet “open-minded” zijn dan “lager opgeleide” leden. Ik ben van mening dat gemiddeld genomen, hoe langer iemand in de academische wereld zit, hoe groter de kans is dat hij geïndoctrineerd raakt door critical theory. Er speelt waarschijnlijk ook een zelfselectiebias mee. Degenen die eerder geneigd zijn het narratief van critical theory te omarmen, gedijen beter in een omgeving die hun gevoelens weerspiegelt.
Uit onderzoek van Pew Research uit 2010 bleek dat 69% van de ondervraagden zei dat het slecht is dat alleenstaande vrouwen kinderen krijgen, 43% zegt dat het slecht is dat ongehuwde stellen kinderen opvoeden, en slechts 14% zegt dat gemengde huwelijken slecht zijn. [11] Er is iets vreemd ironisch aan het feit dat men voorstander is van interraciale relaties, terwijl men tegelijkertijd een afkeer heeft van de logische uitkomsten van die relaties.
Zowel Pew Research als Gallup’s meest recente bevindingen geven aan dat de meerderheid van de Amerikaanse burgers interraciale huwelijken en relaties goedkeurt. Hoewel dit over het algemeen zelfrapportage-enquêtes zijn en anoniem, suggereert een onderzoek naar hersenscans dat er sprake is van een vertekening van sociale wenselijkheid. Vertekening van sociale wenselijkheid is de neiging van deelnemers aan enquêtes en onderzoeken om sociaal controversiële vragen te beantwoorden op een manier die sociaal en publiekelijk aanvaardbaar is, zelfs wanneer de enquêtes anoniem zijn.
Een onderzoek uit 2017 in het Journal of Experimental Social Psychology keek naar insula-activiteit in de hersenen wanneer deelnemers afbeeldingen van interraciale stellen vergeleken met die van stellen van dezelfde etniciteit. Insula-activatie is verantwoordelijk voor diverse emoties. Uit onderzoek blijkt dat insula-activiteit aanwezig is wanneer iemand walging ervaart en wordt beschouwd als een betrouwbare marker voor zowel walging als afkeer. De studie vond een statistische significantie tussen insula-activatie bij deelnemers die naar stellen van dezelfde etniciteit keken en bij deelnemers die naar stellen van verschillende etniciteiten keken. Hoewel een minderheid van de deelnemers expliciet aangaf het oneens te zijn met interraciale dating en huwelijk, vertelde het elektro-encefalogram (EEG) een ander verhaal.
Deze studie gebruikte ook een impliciete associatietaak (IAT) om de reactietijden van deelnemers te meten bij het categoriseren van interraciale koppels en koppels van hetzelfde ras met een silhouet van een mens of een silhouet van een dier. Deelnemers werden in twee condities geplaatst, één geprimed met walgelijke afbeeldingen, de andere met positieve afbeeldingen. Onderzoekers ontdekten dat alle deelnemers een impliciete vooringenomenheid vertoonden om interraciale koppels te matchen met dieren, en de conditie geprimed om walging te ervaren was nog sneller, met een grotere impliciete vooringenomenheid tegen interraciale koppels. Er was zowel een neurale reactie van walging als een impliciete reactie van walging op interraciale koppels. De auteurs schrijven in de samenvatting van dit artikel dat “Deze bevindingen bijzonder zorgwekkend zijn, gezien het bewijs van antisociale reacties (bijv. agressie, gewelddadigheid) op gedehumaniseerde doelen.” [12]
De psychologie
We weten nu dat blanken het minst geneigd zijn om buiten hun eigen ras te trouwen. We weten dat wanneer blanke vrouwen buiten hun eigen ras trouwen, ze een grotere kans hebben om mishandeld te worden, alleenstaande moeder te worden, in armoede te leven, en dat blanken die buiten hun eigen ras daten ons blootstellen aan een grotere kans op het oplopen van een seksueel overdraagbare aandoening. We weten dat blanken, ondanks de geveinsde acceptatie, een legitieme afkeer tonen van interraciale relaties. We weten ook dat, ondanks de stortvloed aan “diversiteit” in films, televisie en reclames, koppels van hetzelfde ras nog steeds verreweg het meest voorkomen. Dus, wat is het doel van deze schaamteloze propaganda?
David Vinjamuri schrijft voor Forbes: “Wat is het voordeel van een grotere verscheidenheid aan gender, etniciteit en seksuele aanwezigheid in media en reclame? Simpel gezegd: we identificeren ons eerder met iemand die op ons lijkt.” [13]
Michelle Castillo van CNBC suggereert dat Amerikanen nog meer ‘diversiteit’ in advertenties willen. Ze citeert hiervoor een onderzoek onder 2000 mensen, waaruit 66% aangeeft dat diversiteit in advertenties een factor is om te overwegen bij de aankoop van een product. [14]
Dit zijn op zijn best excuses. We hebben nog steeds geen antwoord gekregen op de vraag waarom we keer op keer die heel specifieke verhouding tussen blanke vrouwen en zwarte mannen zien. Ik geloof geen seconde dat interraciale reclame onder het mom van “diversiteit” draait om de verkoop van kleding, wasmiddel of ontbijtgranen. Het is propaganda pur sang. Het doel is om een vertekend wereldbeeld te presenteren, te vernederen, te bespotten en zelfgenoegzaam te maken. Blanke mannen vormen de laatste voorhoede tegen deze bezetting door een vijandige elite. Blanke vrouwen worden samen met niet-blanke mannen afgebeeld, niet om spullen te verkopen, maar als tactiek van psychologische oorlogsvoering tegen onze beschaving. Blanke mannen worden nog maar zelden in een gunstig daglicht gesteld; ze zijn vaak de zwaarlijvige, dwaze, onhandige, halfslachtige mensen die op vrouwen en niet-blanken vertrouwen om de boel te redden. Van films tot televisie en reclames, dit is een steeds vaker voorkomende anti-blanke onzin.
De toenemende acceptatie van interraciale relaties in de afgelopen 70 jaar is niets anders dan een gevolg van toegenomen propaganda-inspanningen. De resultaten zijn sociaal en individueel onwenselijk; er komt weinig tot geen goeds voort uit het promoten van daten en trouwen met mensen buiten hun eigen ras. Wat we zien is een systematische aanval op de blanke identiteit; we zien slechts één van de vele aspecten van de oorlog tegen blanken die in het Westen een sluipende normaliteit wordt.
De psychologische effecten van reclame zijn goed gedocumenteerd. Reclame kan mensen ertoe aanzetten een inferieur product te kiezen, simpelweg door de affectieve conditionering te manipuleren. [15] Studies suggereren dat de gemiddelde Amerikaan dagelijks aan wel 5000 reclames wordt blootgesteld. De American Psychological Association heeft geconcludeerd dat er een verband bestaat tussen reclame voor ongezond voedsel en obesitas bij kinderen, en een verband tussen tabaks- en alcoholreclames en roken en drinken onder de wettelijke leeftijd. De APA vond deze effecten zo sterk dat ze hebben opgeroepen tot strenge regelgeving voor reclame die op kinderen is gericht. [16]
De kracht van reclame is zo sterk dat het de centrale routeverwerking en rationaliteit kan overrulen, onbewuste onenigheid kan zaaien en ons kan overtuigen onverantwoordelijke beslissingen te nemen. [17] Bovendien heeft reclame de macht ons te conditioneren om meer accepterend te zijn en sociale verandering teweeg te brengen. De prevalentie van gemengde koppels en een toename van LGBT-representatie in advertenties heeft de sociale perceptie in niet geringe mate veranderd. [18] Hoewel viscerale reacties van walging blijven bestaan, zijn uiterlijke sociale houdingen alle vormen van degeneratie en sociaal verval gaan accepteren.
Het gevaar
Blanke mensen zijn niet de enigen die constant beelden zien van blanke vrouwen met zwarte mannen in het Westen. Deze beelden hebben ook effect op zwarte mannen. De filmindustrie, televisie en reclame vertellen hen dat het niet alleen natuurlijk is, maar ook gebruikelijk dat blanke vrouwen voor zwarte mannen kiezen. Ik twijfel er niet aan dat deze beelden een niet onbelangrijke rol spelen in het toegenomen aantal slachtoffers onder blanke vrouwen door toedoen van niet-blanke mannen. Deze advertenties sturen een duidelijke boodschap naar zwarte mannen: blanke vrouwen begeren je. Dit speelt zich in de realiteit af wanneer zwarte mannen, ondanks dat ze door reclame geconditioneerd zijn om te geloven dat blanke vrouwen hen begeren, in werkelijkheid door blanke vrouwen worden afgewezen. Ze worden vaak boos en vallen de vrouwen aan (zoals te zien is in deze video ), [19] in de veronderstelling dat ze nemen “wat van hen is.” Bijna 100% van de interraciale verkrachtingen zijn blanke vrouwen die verkracht worden door niet-blanke mannen ( National Crime Victimization Survey , 2008, Tabel 42). Deze reclamebeelden, die een niet onbelangrijk deel uitmaken van de mentaliteitsverandering, bevorderen niet alleen een dysgenetische samenleving, ze brengen onze bevolking ook in groot gevaar.
Leveranciers
Het meest recente en misschien wel agressieve voorbeeld van anti-blanke propaganda kwam van Netflix via een serie van drie reclamespots voor het bedrijf. De serie van de drie reclamespots heet The Couple en toont een blanke vrouw en een zwarte man. De reclame “Open Relationship” uit de serie toont twee stellen, een interraciaal stel en een blank stel, waarbij de blanke man wordt afgeschilderd als klein, zwak, onzeker, “niet-progressief” en “bekrompen”. Zijn blanke vriendin besluit hem al snel aan de kant te schuiven om de avond door te brengen met het interraciale stel, terwijl de zwarte man letterlijk de vriendin van de man voor zijn ogen afpakt en hem vernedert. Dit is een reclamespot met de vermeende bedoeling om meer mensen aan te moedigen zich te abonneren op Netflix.
Het viel me op dat deze reclame niet het resultaat was van blank etnomasochisme, maar misschien wel van iets veel verontrustenders. HLG Studios uit Los Angeles zat achter de productie van de drie reclamespots. HLG heeft gewerkt aan reclamecampagnes voor een groot aantal nationale merken, van fastfoodketens tot banken, technologiebedrijven en kledingwinkels. HLG Studios werd opgericht door Yuri Baranovsky, dezelfde man die de rassenvermengende, anti-blanke propagandastukken van Netflix regisseerde. Baranovsky is Joods. [20]
Deze onthulling wekte mijn interesse en stuurde me een beetje het konijnenhol in van de reclamebranche. Ik ontdekte al snel dat de marketingbranche sterk verwant is aan de mediabranche. Slechts vier megabedrijven beheersen de overgrote meerderheid van alle reclamebureaus. De Omnicom Group uit New York, WPP uit Londen, Publicis uit Parijs en Interpublic uit New York zijn de belangrijkste bedrijven in het Westen. Dentsu uit Tokio is de op één na grootste groep en staat wereldwijd op de vijfde plaats.
De New York Times stelt dat deze bedrijven zo machtig zijn dat ze ‘indirect de tv-programma’s van netwerken kunnen bepalen en tijdschriften kunnen laten uithongeren of juist kunnen helpen floreren’ door te bepalen hoe en wanneer reclamegelden moeten worden uitgegeven. [21] Elk bedrijf bezit tientallen, zo niet honderden, kleinere bureaus; Omnicom heeft alleen al meer dan 150 bedrijven gekocht.
CEO John Wren, van Ierse afkomst, staat momenteel aan het hoofd van Omnicom Group. Omnicon werd opgericht door Allen Rosenshine, Keith Reinhard en John Bernbach, alle drie Joods. [22]
De langdurige CEO van Publicis (1987-2017) was Maurice Lévy, die zijn grootvader, een rabbijn, aanhaalde als zijn grootste inspiratiebron. [23] Lévy is door de Anti-Defamation League geëerd voor zijn werk in de strijd tegen antisemitisme en zijn onvermoeibare promotie van ‘diversiteit’. [24]
WPP van Londen werd opgericht en wordt momenteel geleid door Martin Sorrell, van Joodse afkomst. [25]
Voorzitter en CEO van de Interpublic Group (IPG) is Michael Isor Roth. Ik heb geen vermelding van zijn etniciteit gevonden. Roth veroordeelde echter wel de “witte suprematistische ideologie” in Charlottesville en noemde de hele gebeurtenis “zeer verontrustend”, zoals hij schreef in een intern memo aan 50.000 IPG-medewerkers. Roth schreef verder dat de acties niet getolereerd kunnen worden en dat “diversiteit” natuurlijk een Amerikaanse waarde is. Ten slotte suggereerde hij dat de gebeurtenissen in Charlottesville geen politieke kwesties zijn, maar “een kwestie van fundamentele menselijkheid en opkomen voor wat juist is”. [26] Ik ben het eens met Roths mening. Deze hele beweging is in veel opzichten niet echt politiek. Het gaat hier om fundamentele menselijkheid en het vechten voor wat juist is. Het is nu eenmaal zo dat sommigen van ons onze culturele genocide en onteigening niet zien als een kwestie die verder gaat dan de fundamentele menselijkheid. We hebben het recht om te bestaan, of Roth en zijn soortgenoten dat nu leuk vinden of niet.
Even dacht ik dat ik iets op het spoor was. Er lijken onevenredig veel Joden en mensen met Joodse sympathieën in de reclamewereld te zitten. Van kleine startende bedrijven tot miljardenbedrijven, die allemaal vijandige anti-blanke onzin verspreiden, terwijl ze “diversiteit” en “inclusie” prijzen. Ik weet zeker dat het gewoon weer toeval is.
Als je een beschaving zou willen vernietigen, hoe zou je dat dan aanpakken? Als je dysgenetische chaos in een samenleving zou willen creëren, wat zou dan je wapen zijn? Om onze beschaving te vernietigen, zou je willen beginnen met het vernietigen van een van de hoekstenen van onze cultuur, het kerngezin. En wat is een betere manier om het blanke kerngezin te vernietigen dan door blanke mensen, vooral blanke vrouwen, aan te moedigen om te paren met buitenlandse mannen die hen waarschijnlijk niet zullen onderhouden of hun kinderen zullen opvoeden? Als je een chaotische samenleving wilt creëren die gemakkelijk te overheersen is, zou je ervoor zorgen dat de kinderen door de staat worden opgevoed, de vrouwen afhankelijk zijn van de staat en dat de mannen door hun eigen volk worden gemarginaliseerd en als sociale paria’s worden gezien. Wat is een betere manier om een volk te vernietigen dan door een relatie te bevorderen die nooit blanke kinderen kan voortbrengen en die van nature dysgenetisch is?
De media, de pers en adverteerders hebben een cultuur van anti-blanke haat gecreëerd. Deze bedrijven promoten niet alleen ‘diversiteit’ en proberen een breder scala aan consumenten aan te spreken, ze promoten ook het toenemende misbruik van blanke vrouwen. Ze promoten een toename van besmettelijke ziekten onder onze bevolking. Ze promoten een generatie arme, vaderloze kinderen, waar ons belastinggeld naartoe zal vloeien. Ze proberen niet alleen producten te verkopen, ze proberen een natie, onze natie, zonder ons te herscheppen. Ze zeggen dat ze niet willen dat er blanke kinderen worden gemaakt. Ze vertellen blanke mannen dat ze geen plaats hebben in de maatschappij. En daar komen wij in beeld.
We moeten met onwrikbare en waakzame ogen de wacht houden en licht werpen op de constante stroom aanvallen. Elke keer dat ik een advertentie tegenkom die “diversiteit” op een absurde manier benadrukt of rassenvermenging promoot, zorg ik ervoor dat ik die online en met mijn vrienden en familie deel. Persoonlijk let ik op bedrijven die erop staan rassenvermenging te promoten en geef ik mijn geld daar niet aan uit. Als ze de “diverse” consument willen, kunnen ze die krijgen. Wanneer de vijandige elite de boodschap uitdraagt dat jonge blanke mannen geen plaats hebben in de maatschappij, is het onze taak om er voor hen te zijn. Om hen een plaats en, belangrijker nog, een doel te geven. De toekomst van de beschaving, de toekomst van ons volk, wordt slechts door één groep mensen geboden, en dat zijn wij. Wij zijn in veel opzichten de laatste voorhoede tegen een systeem dat onze uitsterving veruit het liefst zou zien.
Elke film met een vijandige, anti-blanke boodschap zou beoordeeld, bekritiseerd en ontleed moeten worden door degenen onder ons die artikelen schrijven en podcasts maken. We hebben het intellectuele vermogen om onze eigen kritiek te ontwikkelen, om de strijders te zijn tegen deze culturele opstand, en om de huidige bezetting te laten weten dat ze ons kunnen uitsluiten van hun onzinnige reclames, vreselijke sitcoms, ontaarde films en tijdschriftadvertenties die rassenvermenging promoten, maar dat is alles wat ze zullen kunnen bereiken.
En nog één ding, wat betreft Dentsu, de Japanse reclamegigant? Hun hele geschiedenis van leidinggevenden is Japans geweest. [27] Elke juli reizen nieuwe werknemers en pas gepromoveerde leidinggevenden van het bedrijf naar de berg Fuji om samen de berg te beklimmen. Een bedrijfstraditie die teruggaat tot de jaren twintig. Ergens in dit verhaal van propaganda over rassenvermenging te midden van degeneratie, valt een diepgaande les te leren van de Japanners. Hoewel ze niet zonder fouten zijn (Dentsu heeft de reputatie hun werknemers te veel te laten werken), is er iets te bewonderenswaardigs aan een groep mensen die traditie, land, natuur, natie en elkaar eren.
En voor ons? We hebben onze eigen berg Fuji voor ons, die met zonsopgang oprijst en naar de hemel reikt, wachtend om veroverd te worden. In een vijandige omgeving die er veel meer van houdt dat we ons neerleggen en ons lot aanvaarden. Ik geef me niet over, maar we trekken elkaar die berg op – zoals we altijd al hebben gedaan.
Notities
[1] Wang, Wendy. “Chapter 4: Public Attitudes on Intermarriage.” Pew Research Center’s Social & Demographic Trends Project, 15 Feb. 2012, www.pewsocialtrends.org/2012/02/16/chapter-4-public-attitudes-on-intermarriage/.
[2] Zhang, Yuanting, and Jennifer Van Hook. “Marital Dissolution Among Interracial Couples.” Journal of Marriage and Family, Blackwell Publishing Inc, 27 Jan. 2009, onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1741-3737.2008.00582.x/full.
[3] King, Ritchie. “The uncomfortable racial preferences revealed by online dating.” Quartz, Quartz, 20 Nov. 2013, qz.com/149342/the-uncomfortable-racial-preferences-revealed-by-online-dating/.
[4] “2016 Sexually Transmitted Diseases Surveillance.” Centers for Disease Control and Prevention, Centers for Disease Control and Prevention, 26 Sept. 2017, www.cdc.gov/std/stats16/minorities.htm.
[5] “Genital Herpes.” Centers for Disease Control and Prevention, Centers for Disease Control and Prevention, 22 Sept. 2017, www.cdc.gov/std/herpes/stats.htm.
[6] “HIV/AIDS.” Centers for Disease Control and Prevention, Centers for Disease Control and Prevention, 29 Nov. 2017, www.cdc.gov/hiv/statistics/overview/ataglance.html.
[7] Calloway, Tiffany N. “Ninety Two Percent: Examining the Birth Trends, Family Structure, Economic Standing, Paternal Relationships, and Emotional Stability of Biracial Children with African American Fathers.” SSRN Electronic Journal, 2015, doi:10.2139/ssrn.2625893.
[8] Martin, Brittny A., et al. “Intimate Partner Violence in Interracial and Monoracial Couples.” Family Relations, vol. 62, no. 1, 2013, pp. 202–211., doi:10.1111/j.1741-3729.2012.00747.x.
[9] Gallup, Inc. “Most Americans Approve of Interracial Marriages.” Gallup.com, 16 Aug. 2007, news.gallup.com/poll/28417/most-americans-approve-interracial-marriages.aspx.
[10] Wang, Wendy. “Chapter 4: Public Attitudes on Intermarriage.” Pew Research Center’s Social & Demographic Trends Project, 15 Feb. 2012, www.pewsocialtrends.org/2012/02/16/chapter-4-public-attitudes-on-intermarriage/.
[12] Skinner, Allison L., and Caitlin M. Hudac. “Yuck, you disgust me!” Affective bias against interracial couples.” Journal of Experimental Social Psychology, vol. 68, 2017, pp. 68–77., doi:10.1016/j.jesp.2016.05.008.
[13] Vinjamuri, David. “Diversity In Advertising Is Good Marketing.” Forbes, Forbes Magazine, 20 Mar. 2017, www.forbes.com/sites/davidvinjamuri/2015/12/11/diversityinadsisgoodmarketing/#376232b54248.
[14] Castillo, Michelle. “Study: Americans want more diversity in ads.” CNBC, CNBC, 7 Mar. 2016, www.cnbc.com/2016/03/07/study-americans-want-more-diversity-in-ads.html.
[15] Markman, Art. “What Does Advertising Do?” Psychology Today, Sussex Publishers, 31 Aug. 2010, www.psychologytoday.com/blog/ulterior-motives/201008/what-does-advertising-do.
[16] Dittmanin, Meliss. “Protecting Children from Advertising.” Monitor on Psychology, American Psychological Association, June 2004, www.apa.org/monitor/jun04/protecting.aspx.
[17] Tytyk, Kimberly. “The Psychology of Advertising,Manipulation in Advertising | StopAd.” StopAd Blog: Practical Content and Insights, Not Just about Ads, StopAd, 323 Oct. 2017, stopad.io/blog/manipulating-maslow-how-advertising-is-hijacking-our-heads-and-making-us-unhappy.
[18] Scheybani, Omid. “How Advertising Has Become an Agent of Social Change.” Medium, Medium, 11 Feb. 2015, medium.com/@moonstorming/how-advertising-has-become-an-agent-of-social-change-148aa0ef303a.
[19] Black immigrants in France hit white girl for not giving number, https://vimeo.com/91783904
[21] [21] Elliott, Stuart. “Advertising’s Big Four: It’s Their World Now.” The New York Times, The New York Times, 30 Mar. 2002, www.nytimes.com/2002/03/31/business/advertising-s-big-four-it-s-their-world-now.html.
[22] Delo, Cotton. “DDB’s Keith Reinhard on the Origins of Omnicom – Beet.TV.” Beet.TV – The Root to the Media Revolution, 5 Aug. 2015, www.beet.tv/2015/08/reinhard-ddb-2.html.
[24] “French Advertising Magnate Honored By ADL.” Anti-Defamation League, www.adl.org/news/press-releases/french-advertising-magnate-honored-by-adl.
[25] Bunder, Leslie. “Top Jewish Earners.” Top Jewish Earners, 11 Mar. 2003, www.somethingjewish.co.uk/articles/553_top_jewish_earners.htm.
[26] Coffee, Patrick. “IPG’s Michael Roth Becomes First Holding Company CEO to Speak Out on Charlottesville Violence via Internal Memo.” AgencySpy, AgencySpy, www.adweek.com/agencyspy/ipgs-michael-roth-becomes-first-holding-company-ceo-to-speak-out-on-charlottesville-via-internal-memo/135876.
[27] “Corporate History.” Corporate History – WHO WE ARE – DENTSU INC., www.dentsu.com/whoweare/sp/summary/corporatehistory.html.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
De Hongaarse premier
Viktor Orbán geeft een sombere analyse van de EU als een intellectuele
misvatting die er niet in is geslaagd de traditionele Europese waarden en
soevereiniteit te beschermen.
Tijdens de CPAC 2025-conferentie besprak hij
de migratiecrisis als een bewuste sociaal-politieke strategie van marxistisch
links in Europa om het conservatieve en traditionele culturele en demografische
landschap van Europa te veranderen door de komst van overwegend islamitische
migranten die het christelijke erfgoed van Europa niet delen, schrijft Hanne Herland.
EU verliest
relevantie
Orbán stelt dat
migratie het politieke evenwicht fundamenteel verandert door de invloed van
autochtone, christelijke kiezers te verminderen. Het basisidee van de EU – dat
een supranationale unie diverse naties kan besturen zonder duidelijke
verantwoordingsplicht – is gebrekkig. Deze structuur heeft geleid tot een
verlies van soevereiniteit, een democratisch tekort en het onvermogen om
kritieke kwesties zoals migratie of economische hervormingen effectief aan te
pakken.
Het benadrukt de
spanning tussen nationale soevereiniteit en supranationaal bestuur, een debat
dat centraal staat in de EU-politiek. Orbán suggereert dat het huidige model
van de EU zonder hervormingen of ontbinding onhoudbaar is.
Hij stelt het
strenge migratiebeleid van Hongarije tegenover dat van West-Europese landen die
al miljoenen migranten hebben opgenomen, en uit zijn scepsis over de
mogelijkheid om deze demografische veranderingen door middel van “remigratie”
ongedaan te maken.
Orbán presenteert
migratie niet alleen als een humanitaire of economische kwestie, maar als een
bewuste strategie van links om de culturele en electorale samenstelling van
Europa te veranderen. Door het aantal moslimmigranten, die waarschijnlijk niet
op christelijk-conservatieve partijen zullen stemmen, te vergroten, verschuift
het politieke evenwicht in het voordeel van linkse en progressieve agenda’s.
Dit inzicht laat zien hoe migratie raakvlakken heeft met identiteitspolitiek,
verkiezingsstrategieën en langdurige maatschappelijke transformaties, waardoor
het een zeer omstreden en polariserend onderwerp is in Europa.
Orbán wijst erop dat de enige
manier om immigratie te stoppen is door vast te houden aan de wetten die Europa
al eeuwenlang heeft: je hebt een vergunning nodig om een ander land binnen te
komen. Als je zonder vergunning binnenkomt, overtreed je de wet.
Hoewel Hongarije
strenge migratiecontroles handhaaft, is Orbán pessimistisch over het feit dat
landen als Duitsland of Zweden hun demografische verschuivingen zullen omkeren.
Hij wijst op de concentratie van migranten in stedelijke gebieden en hun sterke
gemeenschaps- en spirituele banden, die volgens hem hun demografische en
politieke aanwezigheid zullen versterken. Dit suggereert dat zodra migratie een
kritische massa bereikt, sociale en politieke integratie steeds complexer
wordt, wat de conventionele assimilatieverhalen op losse schroeven zet.
Hij moedigt
rebellie tegen het migratiebeleid van de EU aan in plaats van te vertrouwen op
hervormingen, die volgens hem geen betekenisvolle verandering zullen brengen.
Orbán benadrukt ook het belang van gezinsbeleid dat gericht is op het verhogen
van het geboortecijfer als alternatief voor migratie. Opmerkelijk is dat het de
linkse partijen in Europa waren die in de jaren zestig aandrongen op
abortusrechten en daarmee hun zin kregen. Het resultaat is dat miljoenen
ongeboren Europeanen zijn vervangen door miljoenen buitenlanders die het
christelijke erfgoed en de traditionele waarden van Europa niet delen.
Het uitgebreide
gezinsbeleid van Hongarije, met onder meer belastingvrijstelling voor moeders
en gezinsvriendelijke stimuleringsmaatregelen, is Orbáns antwoord op de
demografische achteruitgang zonder toevlucht te nemen tot migratie. Deze
proactieve aanpak staat in contrast met het beleid van veel westerse landen,
die vertrouwen op migratie om de bevolkingsomvang en de arbeidsmarkt op peil te
houden. Het beleidsmodel van Orbán biedt een conservatief, op waarden gebaseerd
alternatief waarin de nadruk ligt op vruchtbaarheid, gezinscohesie en nationale
continuïteit.
Op economisch en
institutioneel vlak is Orbán van mening dat de EU aan concurrentievermogen
inboet en afstevent op financiële insolventie, waarbij haar voortbestaan
afhankelijk is van kostbare financiële overdrachten en schuldenopbouw. Hij
benadrukt de noodzaak van sterk leiderschap om pijnlijke economische
hervormingen door te voeren, iets wat volgens hem ontbreekt bij het huidige
Europese leiderschap.
Orbán benadrukt dat
economisch concurrentievermogen de belangrijkste uitdaging voor de EU is,
aangezien de huidige koers leidt tot toenemende schulden en financiële
instabiliteit. Hij stelt dat alleen sterk leiderschap dat bereid is pijnlijke
hervormingen door te voeren, het concurrentievermogen kan herstellen, een rol die
volgens hem ontbreekt in het huidige Europese leiderschap. Dit onderstreept de
politieke moeilijkheid van structurele economische hervormingen in
democratische samenlevingen, vooral in een context van toenemend populisme en
uiteenlopende nationale belangen.
Orbán erkent de
diepgewortelde invloed van progressieve ideologieën in de academische wereld en
de cultuur en pleit voor de oprichting van alternatieve instellingen om
traditionele christelijke en nationale waarden te koesteren. Deze
langetermijnstrategie op cultureel gebied weerspiegelt bredere mondiale trends
waarbij conservatieve bewegingen via onderwijs, media en het maatschappelijk
middenveld culturele verhalen en waarden willen herwinnen, met als doel het
evenwicht te herstellen of de progressieve dominantie tegen te gaan.
Op cultureel gebied
erkent Orbán de dominantie van linkse progressieve ideologieën in
universiteiten, maar hij dringt aan op de oprichting van alternatieve culturele
instellingen om traditionele waarden te behouden. Hij reflecteert op zijn eigen
politieke ontwikkeling van een liberale vrijheidsstrijder in zijn jeugd tot een
conservatieve verdediger van het gezin, de natie en christelijke waarden. De
rol van culturele instellingen en onderwijs moet zijn om de zeer destructieve
progressieve linkse dominantie tegen te gaan en traditionele waarden te
behouden.
