De Franse schuldenlast is uit de hand gelopen en er is weer een regering gevallen in een geschil over een nieuwe nationale begroting. Frankrijk is de facto onbestuurbaar geworden en stevent af op “Griekse toestanden” – met desastreuze gevolgen voor de hele EU, schrijft Thomas Röper.
Wie tegenwoordig over Frankrijk wil schrijven, weet nauwelijks waar te beginnen, gezien de chaotische situatie in het land. Daarom begin ik met de economische en financiële situatie.
De facto failliet
Frankrijk bevindt zich, net als Duitsland, sinds 2019 in een feitelijke recessie, omdat de nominale economische groei lager ligt dan de inflatie. Dit betekent dat de Franse economische output, gecorrigeerd voor inflatie, afneemt. De ineenstorting van de Franse economie met bijna 8 procent in het coronajaar 2020 werd gevolgd door een groei van net geen 7 procent in 2021. In 2022 groeide de Franse economie met ongeveer 2,6 procent en in 2023 met 1,2 procent, terwijl de inflatie in beide jaren opliep tot meer dan 6 procent, wat de economische groei aanzienlijk overtrof.
De Franse staatsschuld is volledig uit de hand gelopen. Deze bedraagt momenteel 114 procent van het bbp en het jaarlijkse begrotingstekort bedraagt bijna 6 procent van het bbp. Wat dit betekent, wordt duidelijk als je het in euro’s bekijkt: het Franse begrotingstekort bedroeg in 2024 een onvoorstelbare € 169 miljard en zal naar verwachting de komende jaren oplopen tot meer dan € 200 miljard. Jaarlijks komt er € 200 miljard aan nieuwe schuld bij!
Het is dan ook geen wonder dat de Franse premier Bayrou, die net door het Franse parlement was afgezet , eind augustus waarschuwde dat Frankrijk “nog nooit zo dicht bij de financiële afgrond was geweest” als nu. In juli stelde hij daarom voor om alle sociale voorzieningen te bevriezen, de jaarlijkse uitkeringsverhogingen stop te zetten en zelfs twee feestdagen af te schaffen.
Om te voorkomen dat Frankrijk hetzelfde lot als Griekenland zou ondergaan, stelde hij bezuinigingen voor van maar liefst €44 miljard. Volgens zijn voorstellen zouden overal bezuinigingen moeten worden doorgevoerd, met uitzondering van de militaire uitgaven en de schuldaflossing, omdat de uitgaven voor de schuldaflossing vanzelfsprekend zouden blijven stijgen als Frankrijk zich in de schulden zou blijven steken.
De partij van Macron heeft geen meerderheid in het Franse parlement en de oppositie heeft deze plannen verworpen. Daarom vroeg Bayrou maandag om een motie van vertrouwen, die hij zoals verwacht verloor.
Nu wordt voormalig minister van Defensie Lecornu de nieuwe premier, maar daarmee zijn de problemen niet opgelost. Hoe Frankrijk die denkt op te lossen, is nog maar de vraag.
Griekenland 2.0
Wie wil begrijpen wat het betekent als Frankrijk zo doorgaat, hoeft zich alleen maar de bankencrisis van vijftien jaar geleden te herinneren. Toen werd Griekenland feitelijk failliet verklaard en leidde het daaropvolgende bezuinigingsprogramma van de EU en Duitsland tot een sociale catastrofe waar Griekenland nog steeds onder lijdt. De reële lonen stortten in en de gezondheidszorg was zo failliet dat zelfs ziekenhuizen geen medicijnen meer hadden, waardoor diabetes- en kankerpatiënten vaak zonder behandeling naar huis moesten worden gestuurd.
De EU kon Griekenland met vereende krachten “redden” (in werkelijkheid was het niet Griekenland dat gered werd, maar de banken waarvan de EU hun waardeloze Griekse staatsobligaties had gekocht). Maar de Griekse staatsschuld bedroeg op het hoogtepunt van de crisis slechts € 356 miljard, terwijl de Franse staatsschuld bijna tien keer zo groot is, namelijk € 3.300 miljard.
Noch de EU, noch de ECB zouden Frankrijk kunnen redden als het land het lot van Griekenland zou volgen – en daar lijkt het momenteel op.
De markten worden al nerveus en er worden risicopremies gevraagd op Franse staatsobligaties. De ECB kan, zoals ze na de Griekse crisis mocht doen, Franse staatsobligaties opkopen zodat Frankrijk schulden kan blijven maken. Maar de omvang zal waarschijnlijk beperkt zijn. En dit is natuurlijk geen oplossing; het zou eerder een herhaling zijn van het Griekse scenario, waarbij de EU-lidstaten, oftewel de belastingbetalers in de hele EU, uiteindelijk de Griekse schuld op zich zouden nemen.
Een paar dagen geleden kopte Der Spiegel “Overheidscrisis – Economen zeggen dat Frankrijk niet in staat is tot hervormingen” en meldde dat de kapitaalmarkten over het algemeen kalm reageren op de overheidscrisis in Frankrijk. Dit klopt, aangezien de crisis al lang is ingeprijsd in de voortdurend stijgende risicopremies op Franse staatsobligaties.
Dat de financiële markten zo kalm reageren op de huidige regeringscrisis in Frankrijk, betekent ook iets anders: dat de financiële markten de Franse regering niet meer serieus nemen. En dat betekent, zoals de kop in Der Spiegel suggereerde, dat niemand er nog serieus in gelooft dat Frankrijk zijn problemen onder controle krijgt.
Speculanten kopen Franse staatsobligaties met hogere rentetarieven, in de hoop dat ze deze op het juiste moment kunnen verkopen voordat de Franse financiën instorten.
Blussen met benzine
En omdat een financiële crisis in Frankrijk ook het einde van de euro zou betekenen, wedden de markten er blijkbaar op dat de ECB dit op de een of andere manier zal voorkomen en – net als bij Griekenland – de nu waardeloze staatsobligaties zal opkopen. Maar hoe de ECB dit van plan is te doen, d.w.z. hoe ze het Griekse scenario met Frankrijk wil herhalen, is iets waar, voor zover ik weet, niemand een antwoord op heeft.
Een Frans staatsbankroet zou gigantische schokgolven teweegbrengen. De voortekenen zijn al voelbaar, want in het verleden zouden Duitse staatsobligaties, die altijd als een veilige haven werden beschouwd, geprofiteerd hebben van de onzekerheid in Frankrijk. We herinneren ons: tijdens de Griekse crisis hadden sommige Duitse staatsobligaties een negatieve rente.
Daar is nu geen enkel teken van; Duitse staatsobligaties profiteren niet van de crisis in Frankrijk. En daar zijn twee redenen voor, naast het feit dat Frankrijk Duitsland ook de afgrond in zou slepen als beide landen in de eurozone zouden blijven. Ten eerste heeft de regering-Merz een gigantisch schuldenprogramma aangekondigd van in totaal bijna een biljoen euro voor de komende jaren, waardoor de Duitse schuld zal oplopen tot ongeveer 100 procent van het bbp. Dit betekent dat Duitsland zich over een paar jaar in een vergelijkbare situatie zal bevinden als Frankrijk nu.
Ten tweede heeft de Europese Commissie de Europese economie gewurgd door enerzijds goedkope Russische energiebronnen te verbieden, wat leidde tot een explosie van energieprijzen in Europa, wat leidt tot de-industrialisatie in Duitsland en andere landen. Ten tweede heeft EU-Commissievoorzitter Von der Leyen een deal gesloten met Trump die Europese goederen in de VS benadeelt door eenzijdig hoge tarieven op te leggen. Volledigheidshalve moet worden vermeld dat de EU ook de ooit belangrijke Russische markt is kwijtgeraakt en dat de EU zich waarschijnlijk voorbereidt op een handelsoorlog met China.
Dit zal niet alleen de Europese economie haar concurrentievermogen ontnemen, maar ook haar belangrijkste handelspartners. Er is dan ook geen reden om aan te nemen dat de komende schuldencrisis zal worden gecompenseerd door solide economische groei. Het tegenovergestelde zal gebeuren: de economieën van de belangrijkste EU-lidstaten zullen in recessie blijven of erin afglijden. Nulgroei in de komende jaren zou al een succes zijn; groei in Europa is slechts een droom die uitkomt voor dromers.
Wie nu bezwaar maakt tegen het feit dat er in de media altijd optimistische berichten verschijnen dat de militarisering van Europa tot economische groei zal leiden en dat alle problemen daarmee zullen worden opgelost, moet eraan herinnerd worden dat de militarisering van Europa op krediet wordt gefinancierd. En de onbeheersbare schuldenlast is een van de fundamentele problemen, zoals we die momenteel in Frankrijk zien.
Het feit dat goochelaars zoals bondskanselier Merz een biljoen euro aan schulden willen verkopen als economisch stimuleringspakket, laat zien hoe absurd het is wat er momenteel in de EU gebeurt. Om dit metaforisch uit te leggen: de EU kampt met een brand die is ontstaan door het slinkende benzineverbruik en die het hele huis dreigt te verwoesten, en deze intelligentsia wil deze brand met nóg meer benzine blussen. Briljant!
“In een staat van verval geraakt”
Gezien deze financiële situatie hebben de Europese Commissie en de EU-lidstaten geen beter idee dan de defensie-uitgaven te verhogen tot 5 procent van het bbp. Er is al geen geld meer over, dus geven ze nog meer uit aan defensie.
Dit zal uiteraard leiden tot voorheen ondenkbare bezuinigingen op sociale voorzieningen. De Fransman Bayrou wilde 44 miljard euro bezuinigen op sociale voorzieningen, onderwijs, infrastructuur, enzovoort, en in Duitsland kondigt Merz openlijk het einde van de verzorgingsstaat aan. De vraag is wanneer dit beleid tot sociale onrust zal leiden. Of zullen de Europeanen dit echt tot in den treure blijven aanzien?
Frankrijk is een van de grootste en belangrijkste landen van de EU. En ergens in de komende jaren zal Frankrijk het punt bereiken waarop het óf failliet moet gaan óf de meest brute sociale bezuinigingen in de geschiedenis moet doorvoeren. De vraag is niet of, maar wanneer.
Duitsland volgt deze koers, waarbij Merz aankondigt dat het land volledig gaat lenen. Als de crisis in Frankrijk uitbreekt, zal Duitsland dus falen als anker voor stabiliteit.
En net als bij de Griekse crisis zal de schuldencrisis ook andere EU-landen met een zware schuldenlast hard treffen, omdat hun risicopremies eveneens zullen stijgen.
Dat zal niet van de ene op de andere dag gebeuren. Het is een proces dat jaren in beslag zal nemen, maar dat nu onomkeerbaar is, want de leiders van de EU en haar lidstaten lijken de fundamentele problemen niet eens te willen oplossen.
Het is dan ook geen verrassing dat de Hongaarse premier Orbán onlangs verklaarde dat, zelfs als de begroting voor 2028-2035 wordt aangenomen, dit hoogstwaarschijnlijk de laatste zevenjarige begroting van de EU zal zijn. Hij benadrukte dat, als de huidige koers wordt voortgezet, het vrijwel onmogelijk zal worden om na 2035 een begroting vast te stellen.
Volgens Orban is de EU nu “in een staat van desintegratie beland”.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Bron: https://dissident.one/frankrijk-sleept-de-eu-de-afgrond-in
