augustus 15, 2025 19
Guido Cagnacci, The Death of Cleopatra (ca.
1645–1655)
Het spike-eiwit van
SARS-CoV-2 en COVID-19-vaccins heeft ons allemaal aangetast.
Cobragif bestaat
uit een fascinerende cocktail van giftige eiwitten, waaronder de volgende:
·
Drievingerige toxines (3FTx):
Dit is een dominante familie van
eiwitten in cobragif, vooral in elapiden. Het zijn neurotoxines die zich binden
aan nicotinische acetylcholinereceptoren in neuromusculaire verbindingen,
waardoor zenuwsignalen worden verstoord en verlamming ontstaat.
·
Fosfolipase A2 (PLA2):
Deze enzymen dragen bij aan
verschillende effecten, waaronder neurotoxiciteit, myotoxiciteit en
ontstekingen. Ze kunnen ook celmembranen verstoren en weefselschade
veroorzaken.
·
Slangengif-metalloproteïnasen (SVMP):
SVMP’s kunnen bloedingen veroorzaken
door bloedvaten te beschadigen en de bloedstolling te verstoren.
·
Cytotoxines:
Deze eiwitten zijn verantwoordelijk
voor celbeschadiging en celdood, wat leidt tot weefselnecrose.
·
Andere eiwitten:
Cobragif bevat ook enzymen zoals
L-aminozuuroxidase, serineproteasen en C-type lectines, evenals andere
bioactieve peptiden en moleculen, volgens een studie gepubliceerd door de National
Institutes of Health (NIH).
Als u zich afvraagt
hoe al deze giftige eiwitten in slangengif terecht zijn gekomen, bent u niet de
enige. Het is een van de vele miljoenen dingen in de natuur die wij mensen niet
echt begrijpen, schrijft John Leake.
Cobragif werkt snel
in op levende cellen en de schadelijke effecten zijn spectaculair. We ontdekken
echter dat andere eiwitten langzaam en sluipend kunnen werken en de gezondheid
van het organisme geleidelijk aantasten op een manier die kan worden gezien als
een soort versnelde veroudering.
Er gaat bijna geen
dag voorbij dat ik niet het nieuws hoor dat iemand in mijn uitgebreide sociale
netwerk van vrienden van in de veertig en vijftig is getroffen
door een ziekte die we normaal gesproken pas op onze zeventigste of tachtigste
zouden verwachten. In de afgelopen maand heb ik sms’jes of telefoontjes
ontvangen over de volgende gevallen.
1). Een oude
Amerikaanse expatvriend in Parijs (53) kreeg ondraaglijke pijn op de borst en
werd gediagnosticeerd met myocarditis.
2). Een oude
vriendin in Londen (43) ontdekte een vreemde en snel groeiende massa in haar
rectus abdominis (buikspieren). De artsen van de NHS die ze heeft geraadpleegd,
vermoeden een sarcoom, maar lijken geen tijd te kunnen vinden om een biopsie in
te plannen.
3). Een oude
vriendin in New York (48) is onlangs gediagnosticeerd met borstkanker.
Alle bovenstaande
personen hebben het COVID-19-vaccin gekregen.
Vanmorgen las ik
een nieuw manuscript van N. Nathaniel Mead, Peter A. McCullough, Paul Marik,
Nic Hulscher, et al getiteld Compound Adverse Effects of COVID-19 mRNA Vaccination and
Coronavirus Infection: A Convergence of Extensive Spike Protein Harms to the
Human Body (Gecombineerde nadelige effecten van
COVID-19-mRNA-vaccinatie en coronavirusinfectie: een samenloop van uitgebreide
schade door het spike-eiwit aan het menselijk lichaam).
Het is een
verbazingwekkend feit dat slechts een handjevol senior academische artsen –
Peter McCullough en Paul Marik zijn misschien wel de meest bekende – serieus
onderzoek doen naar wat er sinds 2020 met de hele mensheid is gedaan.
De afgelopen jaren
heb ik met enkele van de rijkste mensen van het land gesproken over wat we bij
de McCullough Foundation doen, en ik krijg vaak de indruk dat ze het verhaal
dat ik hen vertel niet helemaal kunnen geloven.
Enkelen van hen
hebben sinds ongeveer 2021 zelf te maken gehad met snel voortschrijdende
kanker, Parkinson of Alzheimer. Als het gaat om het zoeken naar de oorzaak,
zeggen hun artsen nooit iets over de experimentele
gentherapie-injecties die ze in 2021 hebben gekregen.
Het meest
verbazingwekkende van alles is dat onze volksgezondheidsinstanties nog
steeds niet willen praten over het opsporen en analyseren van het vreemde,
giftige eiwit dat ons allemaal heeft besmet, hetzij door
COVID-19-infectie, vaccinatie met mRNA-COVID-19-vaccins, of een combinatie van
beide.
Vreemd genoeg kan
een al lang bestaande standaardmethode voor eiwitdetectie – een test genaamd
ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) – worden gebruikt om de aanwezigheid
van SARS-CoV-2-spike-eiwit in een bepaald monster te detecteren.
En toch heeft niemand bij
het NIH het zelfs maar over het gebruik van deze en andere tests die worden
ontwikkeld om grootschalige bevolkingsonderzoeken uit te voeren naar de
aanwezigheid van spike-eiwit en de correlatie daarvan met een reeks syndromen
en klinische ziekten.
Als auteur van true
crime-boeken heb ik dit verhaal keer op keer gezien. De gemakkelijkste manier
om een misdaad te verbergen is door geen onderzoek te doen. Zolang
je geen bewijs vindt, ben je niet verplicht om te verbergen wat je hebt ontdekt
– althans niet actief.
Lieg er niet over,
maar onderzoek het gewoon niet. Wanneer er vermoedens rijzen –
zelfs ernstige vermoedens – is de strategie simpelweg om onderzoek te weigeren
en te hopen dat mensen het probleem uit het oog verliezen.
Het probleem voor
degenen die dingen verbergen, is dat uiterst schadelijke leugens niet
verdwijnen. Net als een vermoedelijke kanker die niet snel wordt behandeld,
groeien dergelijke leugens en worden ze steeds kwaadaardiger en metastatischer.
Wij van de
McCullough Foundation zijn deze rampzalige situatie beu, maar we zullen niet
stoppen met onderzoek.
Dr. McCullough
gebruikt in zijn klinische praktijk vaak een test om antistoffen tegen
het SARS-CoV-2-spike-eiwit op te sporen. Hij constateert vaak
zeer hoge spike-eiwitantistoffen bij patiënten, zelfs bij mensen die nooit een
vaccin hebben gekregen en die al meer dan een jaar geen acute symptomen van
COVID-19 hebben gehad. Een hoog gehalte aan spike-eiwitantilichamen in het
bloed hangt vaak samen met de symptomen van zogenaamde LONG COVID, die vaak
voorkomt bij personen die meerdere prikken hebben gehad EN meerdere gevallen
van COVID-19 hebben gehad.
Op de een of andere
manier zijn we allemaal blootgesteld aan het giftige spike-eiwit dat Ralph
Baric, Shi Zhengli en anderen in hun laboratoria hebben ontwikkeld. De enige
vraag is hoe lang het duurt voordat ons lichaam het heeft opgeruimd.
Dr. McCullough wees
erop dat het spike-eiwit, net als de ziekteverwekkers die syfilis en de ziekte
van Lyme veroorzaken, in staat is om zich tegen verwijdering uit het lichaam te
verzetten. Zelfs als het geen duidelijke klinische ziekten zoals myocarditis,
beroertes en bloedstolsels veroorzaakt, heeft het waarschijnlijk toch in zekere
mate invloed op ons allemaal in de vorm van verminderde vitaliteit.
We denken vaak aan
gifstoffen als stoffen die onmiddellijk leiden tot spectaculaire klachten en de
dood, zoals slangengif, ricine, botulinetoxine en cyanide. Hoewel het spike-eiwit
dat door de COVID-19-vaccins wordt geïnduceerd, sommige mensen inderdaad snel
kan doden, is het voor de meesten van ons een “subtiele dief van vitaliteit”
(om Milton’s karakterisering van tijd als “een subtiele dief van jeugd” te
parafraseren).
De metafoor van
Milton is nuttig omdat het spike-eiwit een gif lijkt te zijn dat veroudering
versnelt.
Voor de meesten van
ons variëren de symptomen van oorsuizen en slaapstoornissen tot een algemene
vermindering van vitaliteit. We zijn meer geneigd om vermoeidheid en lethargie
te voelen. We hebben last van brain fog, besluiteloosheid en een depressieve
stemming. We bewegen minder snel en lijken pijn en ongemakken te ervaren die
gepaard gaan met ontstekingen.
Met andere
woorden, de hele wereld is vergiftigd.
Momenteel is het
grootste obstakel voor het vinden van een oplossing voor dit gigantische
probleem dat onze hele medische wereld – met uitzondering van prominente
dissidenten als Paul Marik en Peter McCullough – de prikken heeft bepleit en
aan hun patiënten heeft aanbevolen.
De situatie doet me
denken aan het essay “Over domheid” van de
Duitse dissident Dietrich Bonhoeffer, die het in 1943 schreef terwijl hij in de
Tegel-gevangenis zat op verdenking van betrokkenheid bij anti-nazistische
activiteiten. Hij merkte op:
Maar het is hier ook heel duidelijk
dat niet een daad van instructie, maar alleen een daad van bevrijding domheid
kan overwinnen. Daarbij moet men accepteren dat echte innerlijke bevrijding in
de meeste gevallen pas mogelijk is nadat de uiterlijke bevrijding heeft
plaatsgevonden.
Met andere woorden,
het is onwaarschijnlijk dat we enige steun zullen krijgen van de officiële
medische wereld totdat de huidige lichting institutionele leiders allemaal
verdwenen is. Pas nadat zij met pensioen zijn gegaan, zullen we bevrijd zijn
van hun greep op het onderzoek naar en de discussie over deze catastrofe.
Op het risico af
arrogant te klinken, geloof ik dat ons team van de McCullough Foundation – in
samenwerking met andere creatieve dissidente onderzoekers over de hele wereld –
een oplossing zou kunnen vinden als we ook maar een miljoenste deel zouden
krijgen van de belastinggelden die aan het vaccinkartel worden gegeven.

Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/de-hele-wereld-is-vergiftigd/