Volgens Ambrose Evans-Pritchard in de Telegraph was de catastrofale stroomuitval ( apagón ) in Spanje, die het grootste deel van het land platlegde, mogelijk het gevolg van een rampzalig experiment om te testen hoe ver de hernieuwbare energiebronnen van het land konden worden doorgevoerd, schrijft Will Jones.
Maar het waren blijkbaar niet de hernieuwbare energiebronnen die de schuld kregen. Het was de fixatie van de regerende Spaanse Socialistische Arbeiderspartij op het overhaast invoeren van hernieuwbare energiebronnen, zonder te investeren in het elektriciteitsnet:
Bronnen in Brussel hebben aan de Telegraph verteld dat de autoriteiten een experiment uitvoerden voordat het systeem crashte, om te onderzoeken in hoeverre ze de afhankelijkheid van hernieuwbare energiebronnen konden opvoeren ter voorbereiding op de versnelde sluiting van de kernreactoren in Spanje vanaf 2027.
Het lijkt erop dat de overheid het tempo roekeloos heeft opgevoerd, voordat ze de nodige investeringen deed in een geavanceerd, slim elektriciteitsnet voor de 21e eeuw dat dit wel aankan.
Men denkt aan de kernramp in Tsjernobyl in 1986, die begon als een test om te simuleren wat er met een koelreactor gebeurt bij een stroomstoring. De operators negeerden waarschuwingen dat reactor nummer vier te weinig vermogen had. Dit veroorzaakte een kettingreactie van storingen.
Als bewezen wordt dat de stroomuitval een gecontroleerd en mislukt experiment was, en als deze informatie bijna vier weken lang voor het publiek verborgen is gehouden, zal het Spaanse linkse kamp een generatie lang electoraal in de vergetelheid raken.
De regering heeft de facto controle over Red Eléctrica via een gouden aandeel (in strijd met de EU-normen). Ze gaf een socialistische politica en partijgetrouwe partijleider de leiding, ondanks het feit dat ze geen ervaring had op dit gebied en destijds vernietigende kritiek kreeg. Haar salaris in deze topfunctie is zes keer hoger dan dat van de Spaanse premier.
Hernieuwbare energie wordt als de schuldige aangewezen voor de mislukkingen, maar de Spaanse vereniging van elektriciteitsbedrijven (AELEC) beweert dat hernieuwbare energiebronnen de schuld krijgen van een regering die vooral verantwoordelijk is voor wanbeheer:
AELEC, waartoe Endesa, IBM, Iberdrola en Schneider Electric behoren, stelde dat de autoriteiten de waarschijnlijke keten van causaliteit hadden omgedraaid. Het waren niet de generatoren die geen stabiele stroom aan het net leverden: het was het net dat de stroom niet aanstuurde en vervolgens automatisch de generatoren uitschakelde, of het nu ging om zonne-energie, windenergie, kernenergie of gas.
De zonne-energiebedrijven in de zuidelijke regio van Badajoz, Granada en Sevilla zijn verontwaardigd over de beschuldigingen na de stroomuitval, die sugg ereren dat ze te veel of te weinig stroom hebben geleverd – het verhaal blijft veranderen – zonder dat er ooit bewijs voor is gevonden.
Volgens AELEC hadden de autoriteiten het onderzoek feitelijk beperkt tot een tijdsbestek van 20 seconden op 28 april. Ze negeerden daarbij willens en wetens de olifant in de kamer: een reeks heftige spanningsschommelingen die dagen eerder waren begonnen en die op het schiereiland gedurende twee uur voorafgaand aan de stroomuitval het ‘noodniveau’ overschreden.
De spanning steeg van de normale 220 kilovolt (kV) naar extreme waarden van 250 kV. Dit leidde tot veiligheidsstops.
Er zijn beweringen geuit – en ontkend – dat er vlak voor de stroomuitval sprake was van een gebrek aan traagheid in het net, waardoor de frequentie onder de 50 hertz daalde.
Maar:
Moderne systemen repliceren de traagheid op andere manieren, zoals met ‘netvormende’ omvormers in wind- en zonne-energiecentrales. Je kunt synchrone condensatoren installeren in verdeelstations. Groot-Brittannië heeft een vloot vliegwielen die te hulp schieten.
Tegenstanders van groene energie verwarren het traagheidsprobleem graag met de vraag wat er gebeurt als de zon niet schijnt en de wind niet waait. De oplossing op korte termijn is batterijen, cryogene perslucht en interconnectoren. Spanje heeft daar een tekort aan.
Ah ja, hernieuwbare energie zou allemaal prima werken, als iedereen maar genoeg batterijen en interconnectoren had. Die hebben we eerder gehoord. Vertel er alleen niet bij hoeveel het zou kosten om genoeg batterijen te bouwen en te onderhouden om een heel land van stroom te voorzien, het tekort aan de benodigde grondstoffen, het brandgevaar en het probleem dat interconnectoren niet veel kunnen helpen als een hele regio onder dezelfde winterse dunkelflaute lijdt.
Evans-Pritchard concludeert dat de fixatie op ‘absolutisme’ de boosdoener is, het obsessieve geloof dat alle andere energiebronnen moeten worden geëlimineerd in het streven naar 100% hernieuwbare energie:
Meneer Sánchez zou er beter aan doen te stoppen met zijn guerrillaoorlog tegen zijn nucleaire industrie. Foro Nuclear stelde dat de zeven Spaanse reactoren gemiddeld 47 jaar oud zijn en veilig verlengd kunnen worden tot 60 jaar of langer.
Het is de Spaanse Socialistische Arbeiderspartij die in dit fiasco politiek terecht zou moeten staan. Groene energie is het bijkomende slachtoffer.
Ik ben er vrij zeker van dat beide zaken ter discussie zouden moeten staan.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
