Een lezeres – een arts en moeder van twee kinderen – stuurde me een e-mail met haar verhaal. Het is kort en krachtig en ik moest het delen, omdat ik vermoed dat het bij ALLE lezers weerklank zal vinden.
augustus 22, 2025 18
Foto Credit: https://depositphotos.com/nl
Een paar jaar
geleden zat ik op een doordeweekse zomerdag in een openluchtbar in het centrum
van Manhattan te wachten op een afspraak. Het was druk met twintigers en
dertigers die flirten en drinken, rijk en zorgeloos.
En plotseling bedacht ik me dat ik misschien wel de enige persoon in deze bar was die het Covid-vaccin niet had genomen. Waarschijnlijk hadden ze er geen last van, waarschijnlijk waren ze allemaal in orde, zouden ze allemaal in orde blijven… maar geen van hen besefte het risico dat ze namen. Het waren brave jongens en meisjes, het systeem had altijd voor hen gewerkt, het had hen op deze prachtige plek gebracht waar ze cocktails van 15 dollar dronken, waarom zouden ze daar ooit hardop vraagtekens bij zetten? schrijft Alex Berenson.
Er was niet echt
iemand met wie ik hierover kon praten, dus ik dronk gewoon mijn biertje, kroop
in een hoekje en keek toe.
Maar ik moest aan
die middag denken toen ik deze e-mail las. En vooral aan de zin die ik
vetgedrukt heb.
Unreported Truths
is een plek voor tegensprekers die sceptici zijn geworden en sceptici die weten
dat sommige complottheorieën – zoals het complot tussen
topfunctionarissen van Pfizer en het Witte Huis om mij te censureren – waar
zijn. Ook al wil de wereld die waarheid niet erkennen.
We zijn hier
allemaal geradicaliseerd, sommigen meer dan anderen. Sommigen luider dan
anderen. Maar we hebben allemaal de waarheid gezien – tijdens Covid, of
daarvoor.
Haar woorden,
alleen bewerkt om een paar mogelijk identificerende details te verwijderen:
Ik ben arts,
getrouwd met een arts, en volg je op de voet sinds COVID begon. Je bent een van
de weinige evenwichtige, objectieve en verstandige stemmen geweest waaraan ik
me tijdens die tumultueuze tijd kon vastklampen.
Ik ben moeder en
had op dat moment twee kinderen op de middelbare school in [het landelijke deel
van een diepblauwe staat]. Ik ben nog steeds woedend over wat mijn kinderen is
aangedaan en wat hen is ontnomen. Vooral mijn zoon, wiens laatste schooljaar is
verwoest. Hij veranderde van een vrolijke, charismatische jongen in een ernstig
depressief persoon. Uiteindelijk ging hij in het najaar van 2021 naar een grote
universiteit in het zuiden, waar COVID niet echt voorkwam en hij tot bloei
kwam. Het gaat geweldig met hem, hij is afgestudeerd en heeft een baan en een
vriendin van wie hij houdt.
Mijn dochter heeft
het beter gedaan tijdens COVID, omdat we haar naar een kleine privéschool
konden sturen die dankzij de kleine klassen wel fysiek onderwijs kon geven.
Mijn zoon wilde zijn grote openbare middelbare school niet verlaten voor zijn
laatste jaar en volgde voornamelijk onderwijs op afstand. U weet hoe dat is
gegaan en hoeveel levens van kinderen zijn verwoest. De mijne hebben geluk
gehad, ze hadden twee ouders die veel van hen hielden en over middelen
beschikten.
Wat betreft mijn
mening over de geneeskunde en de medische wereld: het was een transformatieve
tijd voor mij. Ik ben altijd een beetje rebels geweest en heb autoriteit in
twijfel getrokken, maar ik had wel een diep vertrouwen in de medische wereld
die mij had opgeleid.
Ik verloor mijn
onschuld en dit vertrouwen volledig. Ik was zo diep teleurgesteld in de meeste
van mijn collega’s, mentoren, CDC en FDA. Ik kon de kuddementaliteit, de omvang
van de leugens en de onderdrukking niet geloven. Alles wat ons werd opgedragen,
druiste in tegen de medische praktijk en het gezond verstand: het dragen van
mondkapjes, afstand houden, behandelingen en wat we al vroeg hadden geleerd
over het vaccin, maar wat verborgen werd gehouden.
Ik werkte in die
tijd voornamelijk in een staatsgevangenis voor mannen met gemiddeld
beveiligingsniveau. Ik bleef patiënten persoonlijk zien, terwijl alle
particuliere artsen op afstand werkten. Ik vond het geweldig om in de
gevangenis te werken, maar dat is een ander verhaal.
Wat ik fascinerend
vond, was de natuurlijke scepsis van alle gevangenen ten aanzien van alles wat
hen werd opgedrongen. Ze waren veel minder geneigd om de mondkapjes en het
vaccin te accepteren dan mijn hoogopgeleide voetbalmoeders in de buitenwijken.
Hun wantrouwen jegens de overheid en autoriteiten kwam hen goed van pas. De
gevangenbewaarders (een zeer conservatieve groep, die de democratische
gouverneur van de staat verachtte) toonden ook veel gezond verstand en scepsis
ten aanzien van de boodschap van de overheid.
Ik had meer gemeen
met mijn patiënten (moordenaars, bendeleden) en de bewakers dan met de meeste
van mijn artsenvrienden!
Overigens hadden we
heel veel COVID in mijn gevangenis – onder het personeel en de gevangenen – en
slechts één patiënt is ooit naar het ziekenhuis gegaan (en dat is goed gegaan).
Het is een jongere bevolkingsgroep, maar er is veel diabetes, hypertensie, obesitas,
hiv, hepatitis C en drugsverslaving.
Hoe dan ook, mijn
punt is dat je uitgebreide, ijverige onderzoek en gepassioneerde artikelen over
alles wat met COVID te maken heeft, van vaccins tot vrijheid van meningsuiting
en lockdowns, een duidelijke stem van de rede waren. Je was mijn reddingsboei
toen ik in mijn beroep en privéleven door complete waanzin werd omringd. Dank
je wel.
Nee, ik dank jou.
Jullie allemaal.
We zijn het
misschien niet over alles eens, maar tijdens Covid hebben we elkaar gezond gehouden,
en dat doen we nog steeds. Hoe succesvol we ook zijn, we hebben geleerd dat het
systeem werkt voor zichzelf — en misschien voor de mensen aan
de top — niet voor ons.
Het is meer dan
alleen zien.
Als je die waarheid
eenmaal in je botten voelt, kun je die niet meer vergeten.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/hoe-covid-zo-velen-van-ons-heeft-geradicaliseerd/
