In Nederland haalde de actie 'wij
eisen de nacht op' al bijna 400.000 euro binnen
Justitie
Jurgen
Ceder 25 augustus 2025
Het begon eind juli. De Engelse vrouwenploeg won toen de finale van het
EK voetbal tegen Spanje. Dat succes van de dames heeft flink wat enthousiasme
losgemaakt in hun thuisland, zichtbaar in onder andere de Engelse vlaggen die
her en der werden opgehangen. Na het einde van het toernooi gebeurde er iets
vreemds. De vlaggen werden niet weggehaald. Er kwamen er integendeel steeds
bij. Nu, een maand later, blijft de vlaggenzee aangroeien. Iedereen weet dat
het al lang niet meer over damesvoetbal gaat.
De Engelse vlag, een rood kruis op een wit veld, ook wel het kruis van
Sint-Joris genoemd, heeft veel gemeen met de Vlaamse Leeuw. Het is het
officiële symbool van het Engelse landsdeel van het VK, maar wordt ter
linkerzijde geassocieerd met nationalisme en rechts militantisme. Die
dubbelzinnigheid wordt niet altijd uitgesproken, maar zowel degenen die deze
vlaggen ophangen als degenen die ze laten weghalen, weten dat over meer gaat
dan het bevlaggen van de openbare ruimte met officiële symbolen.
Wel Palestijnse, geen Engelse vlaggen
De eerste stad waarin de Engelse vlaggen massaal opdoken, was niet
toevallig Birmingham, van alle grote Britse steden die met het grootste aandeel
moslims (30 procent). De Weoley Warriors, een lokaal comité van de wijk Weoley,
begon Engelse vlaggen op te hangen aan verlichtingspalen. Ze wilden daarmee
tonen “hoe trots we zijn op onze geschiedenis, onze vrijheden en onze
verwezenlijkingen”.
“Je kan de vlaggen
zien als spandoeken tegen ongeremde migratie”
Het bestuur van Birmingham, met de Pakistaan Zafar Iqbal als
burgemeester, liet de vlaggen verwijderen ‘omwille van de veiligheid’.
Merkwaardig is dat, want in deze stad werd nooit enige maatregel genomen tegen
de Palestijnse vlaggen die overal werden opgehangen. Aan de vlag als nationaal
symbool kan het ook niet liggen, want op de nationale feestdag van Pakistan
werd het stadhuis nog opgelicht in de groen-witte kleuren van de Pakistaanse
vlag.
De bevlaggingsacties zijn sindsdien overgewaaid naar andere Engelse
steden, waaronder Londen, York, Bradford, Swindon, Manchester en Newcastle. Vlaggenverkopers
melden dat ze de vraag niet kunnen bijhouden.
De Britse politiek weet niet goed hoe met de situatie om te gaan. De
politici beseffen dat achter de acties politiek verzet schuilgaat tegen het
asiel- en migratiebeleid, maar ze kunnen zich ook niet zomaar uitspreken tegen
het vertoon van nationale symbolen.
Ook op de anti-migratieprotesten van Tommy
Robinson zie je veel Engelse vlaggen
“Gevaarlijk moment voor het land”
De militante linkerzijde wordt duidelijk wel zenuwachtig. In The
Guardian zegt een voorman van Stand up to Racism dat een “gevaarlijk moment
voor het land is aangebroken” en waarschuwt hij voor de ‘extreemrechtse’
krachten achter de actie.
Uiteraard is er een verband tussen de bevlagging en de recente protesten
tegen de asielhotels. De betogers dragen dezelfde vlaggen mee. Er worden ook
opvallend veel vlaggen opgehangen in de omgeving van die hotels. De Engelse en
Britse vlaggen, restanten van een groots verleden en van nationale trots, mag
je in dit verband zien als spandoeken tegen de ongeremde immigratie.
“Mensen hebben alle
recht om een verband te zien tussen de afkomst van de dader en zijn daad”
In mijn bijdrage van twee weken geleden schreef ik over het
prerevolutionaire klimaat dat in het VK lijkt te heersen. De moord op drie
meisjes in Southport door een man van Rwandese afkomst werd een kantelpunt.
Sindsdien is de onveiligheid rond de asielhotels, vooral bewoond door jonge
mannen, vaak in woonwijken en soms in de omgeving van scholen, de katalysator
van het ongenoegen over de ongebreidelde immigratie. Het protest tegen de
asielhotels begon in Epping, nadat een Ethiopiër op twee dagen tijd drie meisjes,
waaronder een minderjarige, had aangerand. Een Syriër, uit hetzelfde
asielhotel, deed enkele weken later hetzelfde. In Nuneaton waren het Afghanen
die een meisje van 12 verkrachtten.
Ik hoop dat de lezer mij deze lange inleiding vergeeft. Het aanzwellend
vlaggenprotest is boeiend genoeg als nieuwsfeit op zich – niet voor de Vlaamse
media evenwel –, maar ik wilde vooral de rol belichten van het wangedrag van
asielzoekers tegenover vrouwen in wat stilaan een opstandige burgerbeweging aan
het worden is. Het ongenoegen sluimerde reeds lang, maar een aantal recente
gebeurtenissen, met telkens meisjes of jonge vrouwen als slachtoffer, hebben
het vuur aan de lont gestoken. Je mag, in deze vluchtige tijden, niet te snel
fundamentele omwentelingen zien, maar er lijkt toch wel iets aan de hand.
Alleen al op Facebook merk ik dat elk bericht over ‘Raising the Colours’ niet
tientallen, maar tienduizenden ‘likes’ krijgt.
Twee moorden
In onze contreien werden er op een week tijd twee moorden gepleegd door
asielzoekers. In Gent werd een maatschappelijke werker doodgestoken. Nabij
Amsterdam werd de 17-jarige Lisa vermoord, waarschijnlijk na een mislukte
poging haar aan te randen.
De politieke gevolgen zijn nog niet zichtbaar, maar ik kan mij niet
voorstellen dat de krampachtige pogingen van de media om de olifant in de kamer
te negeren veel succes zullen hebben. Nederlanders en Vlamingen zijn niet
dommer dan Engelsen. Ze weten wie het heeft gedaan. En ze hebben alle recht om
een verband te zien tussen de afkomst van de dader en zijn daad. Een open debat
daarover zou hen minder ergeren dan de belachelijke omerta in de media. In het
VK werd er ook alles aan gedaan om de afkomst van de daders te verzwijgen,
zodat de mensen geen ‘foute conclusies’ zouden trekken, maar de informatiestroom
op sociale media hou je niet tegen. Mensen die je beliegt, worden alleen nog
bozer.
In het geval van de moord op Lisa weigerden politie en parket iets te
zeggen over de nationaliteit van de dader, maar ze konden moeilijk de plaats
verzwijgen waar hij werd opgepakt: een asielcentrum in Amsterdam. Hij was daar
niet als personeelslid. Vooral echter in de commentaren achteraf wordt volledig
genegeerd dat de dader een asielzoeker is.
Surrealistische commentaar
Wat we daar allemaal lezen is bijwijlen hallucinant. Een vrouwelijke
architect mag aan de VRT uitleggen dat we de openbare ruimte anders moeten
inrichten opdat vrouwen er zich veiliger zouden voelen, onder andere met
klassieke muziek in de parkeergarages. Alsof Lisa die nacht zou gebaat geweest
zijn door een groter gevoel van veiligheid. “Het zijn de jongens die zich
moeten leren gedragen”, schrijft Chloë Stylemans in het Nieuwsblad. Onze
jongens, Chloë?
De Morgen wijdt er een hele bladzijde aan: “Waarom blijft het voor
vrouwen onveilig op straat”. Naast de terloopse mededeling dat de dader is
opgepakt in een asielcentrum, wordt geen enkele aandacht besteed aan het
profiel van de dader. Het merkwaardige is dat DM wel durft verwijzen naar de
invloed van cultuur op het gedrag van mannen, maar dan enkel bij westerse
mannen, ook al hebben die er in dit geval niets mee te maken. Het probleem zou
zich namelijk situeren in de ‘manosfeer’. Waarom is Lisa vermoord? Het antwoord
van DM: “Het antwoord is heel complex, maar experten wijzen ook steeds vaker in
de richting van manfluencers als Andrew Tate en de hele manosfeer die online is
gebouwd. Die menen dat de traditionele mannelijkheid aangevallen wordt en dat
ze zich daar heel hard moeten tegen verzetten. Desnoods met geweld.”
Krankzinnig, maar het staat er. De asielzoeker was blijkbaar niet beïnvloed
door de verkrachtingscultuur van Kasjmir, Bangladesh of Zuid-Afrika, maar door
filmpjes van Andrew Tate.
“De vaststelling dat
de daders bijna altijd mannen zijn, is correct. Maar die waarheid wordt een
leugen als je niet preciezer wordt”
In het artikel wordt ook Nienke ’s Gravemade, die graag schrijft over
‘toxische mannelijkheid’, aan het woord gelaten. Zij ziet hoe het ook allemaal
de schuld van politiek rechts is: “Je ziet het tegenwoordig overal, ook in de
politiek. Donald Trump is, ondanks vrouwonvriendelijke uitspraken, opnieuw
verkozen, mede dankzij de steun van jonge mannen.” En zo is ook dat weer de
schuld van Trump (hoewel die eigenlijk net volop bezig is mensen als de
moordenaar van Lisa uit zijn land te zetten).
Afleiding
De media en de experten die ze aan het woord laten om hun eigen mening
te bevestigen, zijn vreselijk naïef. Niemand wordt nog gefopt door dit soort
onzin. Dat betekent niet meteen dat iedereen ook al openlijk de waarheid durft
te zeggen. Na de moord op Lisa verschenen er heel wat berichten op sociale
media met het hekje #rechtopdenacht met daarbij de tekst “Ik eis de nacht op.
Ik eis de straten op. Ik eis dat de angst wordt verlegd. Ik eis dat meisjes van
17 veilig thuiskomen”. Ongetwijfeld hebben velen dat bericht te goeder trouw
gedeeld, maar in feite leidt het de aandacht af van het echte probleem. De
tekst is dan ook van de hand van schrijfster ‘s Gravemade van hoger, die liefst
niets weet over de afkomst en cultuur van de dader, maar de schuld legt bij
toxische mannelijkheid en Donald Trump.
De nacht doodt niemand. Degenen die intimideren, aanranden en doden doen
dat ’s nachts iets vaker, maar doen het overdag ook. De meisjes van Southport,
Epping en Nuneaton werden niet ’s nachts, maar overdag belaagd. Het is niet de
nacht die Lisa heeft vermoord, maar het asielbeleid dat jonge mannen, vaak
avonturiers en desperado’s, uit tribale culturen waarin de vrouw niets meer dan
een gebruiksvoorwerp is, binnenlaat en op de samenleving loslaat.
De vaststelling dat de daders bijna altijd mannen zijn, is dus wel
correct, maar die waarheid wordt een leugen als je niet preciezer wordt. Dat
vrouwen worden geïntimideerd op straat en zich niet meer veilig voelen, is in
disproportionele mate het werk van mannen afkomstig uit buitenlandse,
vrouwonvriendelijke culturen, zoals destijds zichtbaar genoeg in de reportage
‘Femme de la Rue’. Wie niet bereid is die ongemakkelijke waarheid uit te
spreken, kan maar beter zijn mond houden over onze onveilige en
vrouwonvriendelijke straten.
Het asielbeleid is verantwoordelijk
Niet de nacht, niet dé mannen, hebben Lisa vermoord. De dood van Lisa is
het gevolg van een krankzinnig asielbeleid dat maar blijft volharden in de
manifeste leugen dat asiel nog iets te maken heeft met vervolging, maar
intussen gevaarlijke figuren, jihadisten en achterlijke, vrouwvijandige
culturen blijft importeren.
Deze gevaarlijke man had hier nooit mogen zijn. Op zijn minst had hij in
een gesloten instelling moeten zitten. De moordenaar was al enkele dagen eerder
opgepakt voor een ander ‘ernstig zedenmisdrijf’. De week daarvoor was hij ook
al betrokken bij ‘een poging tot seksueel misbruik’. Hoe kon dat roofdier dan
weer de straat op? Waarom blijft onze samenleving dit zichzelf aandoen?
Bron: https://pal.be/2025/08/niet-de-nacht-maar-het-asielbeleid-heeft-lisa-vermoord/
