23/09/2025
De business van de dood: hoe de Amerikaanse transplantatie-industrie patiënten voortijdig in orgaandonoren verandert.
Een onderzoeksrapport van de New York Times schetst een schokkend beeld van een systeem dat, gedreven door overheidsdruk, winstbejag en organisatorische agressie, het leven van patiënten in gevaar brengt, meldt Uncut News.
Het roept de vraag op: worden mensen in de Verenigde Staten te vroeg dood verklaard om hun organen te kunnen oogsten?
Achtergrond: druk om orgaandonaties te verhogen
- In de VS wachten meer dan 100.000 mensen op een donororgaan.
- Sinds 2020 evalueert het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zaken (HHS) orgaanverkrijgingsorganisaties (OPO’s) op basis van het aantal uitgevoerde transplantaties.
- Het resultaat: enorme druk op ziekenhuizen en OPO’s om meer organen aan te oogsten, ongeacht de kosten.
- Donatie na circulatoire dood (DCD) is bijzonder uitgebreid.
- Patiënten liggen in coma, maar leven nog wel en hebben minimale hersenactiviteit.
- Nadat de apparaten zijn uitgeschakeld, moet er binnen 1-2 uur een hartstilstand optreden, anders zijn de organen waardeloos.
- De beslissing of een patiënt ‘niet langer levensvatbaar’ is, blijft een medische prognose – met fatale gevolgen.
Gedocumenteerde gevallen – een schandaal met namen en slachtoffers
De NYT documenteert een aantal schokkende gevallen:
- Misty Hawkins (Alabama)
- 42 jaar oud, in coma na een verstikkingsongeluk.
- Na 103 minuten verklaarde de dokter haar dood en begon de operatie om de organen te verwijderen.
- Tijdens de operatie klopte haar hart weer – ze ademde.
- Chirurgen moesten de operatie afbreken. Haar moeder hoorde pas een jaar later via de pers wat er gebeurd was.
- New Mexico
- Een vrouw moet als donor optreden, afhankelijk van de beslissing van de familie.
- Familieleden merkten op dat ze tekenen van bewustzijn vertoonde.
- Ze herstelde – maar werd bijna levend afgeslacht.
- Florida
- Een man huilde en beet in zijn beademingsbuis.
- Toch werd de beademing stopgezet zodat zijn organen verwijderd konden worden.
- West Virginia
- Een 27-jarige, gedeeltelijk verlamd, werd in de operatiekamer gevraagd of hij wilde doneren – onder sedatie.
- Hij liet door te knipperen weten dat hij het er niet mee eens was.
- De OPO-medewerkers wilden toch doorgaan.
- Colorado
- Een patiënt huilde en keek om zich heen voordat de apparaten werden uitgeschakeld.
- Artsen deden het toch. Een van de betrokken technici zei later: “Ik had het gevoel dat ik had geholpen met doden.”
Systemische fouten – een lijst
- Valse doodsverklaringen: Patiënten vertoonden nog steeds hartslag, ademhaling, reflexen of bewustzijn.
- Tijdsdruk door beschikbaarheid van organen: artsen verklaarden patiënten dood zodat organen ‘op tijd’ beschikbaar zouden zijn.
- Invloed van OPO’s: Families werden onder druk gezet, artsen werden overtuigd en medicijnen zoals morfine en propofol werden gebruikt om de dood te bespoedigen.
- Negeren van familieleden: zorgen van familieleden werden afgedaan als ‘reflexen’.
- Onvoldoende opleiding: Vooral in kleinere klinieken konden jonge artsen geen onderscheid maken tussen reflexen en echte levenstekenen.
- Gebrek aan toezicht: OPO’s zijn grotendeels zelfregulerend en de controle door federale autoriteiten is oppervlakkig.
- Belangenconflict: patiëntenzorg versus vraag naar organen – artsen bevinden zich in een dubbelrol.
Ethische catastrofe
- Mensenrechten geschonden: Sommige orgaandonoren werden levend opengesneden.
- Vertrouwen vernietigd: families kwamen er pas jaren later achter wat er werkelijk was gebeurd.
- Bedrijfsmodel: Leven en dood worden een markt. OPO’s profiteren, ziekenhuizen worden gewaardeerd op basis van aantallen.
Zoals Robert Truog, bio-ethicus aan de universiteit van Harvard, zei: ‘Als de protocollen correct zouden worden toegepast, zou dit niet kunnen gebeuren.’
Toch lijken deze protocollen systematisch te worden omzeild.
Politieke explosiviteit
- Het Amerikaanse Congres hield hoorzittingen nadat een man in Kentucky – die al op de terugtrekkingslijst stond – plotseling weer bij bewustzijn kwam en nog steeds leeft.
- Uit federaal onderzoek blijkt dat er alleen al in Kentucky 73 gevallen zijn gedocumenteerd waarbij vitale functies werden genegeerd.
- Desondanks wijzen OPO’s en ziekenhuizen de kritiek van de hand en spreken ze van ‘uitzonderlijke gevallen’, hoewel de frequentie ervan een structureel probleem aan het licht brengt.
Conclusie: Orgaantransplantaties in de VS – een systeem dat uit de hand loopt – alleen in de VS?
De New York Times heeft onthuld dat het in de Verenigde Staten niet alleen om het redden van levens gaat, maar ook om aantallen, druk en economische belangen.
Het resultaat: levende mensen lopen het risico dood verklaard te worden zodat hun organen geoogst kunnen worden.
Wat bedoeld was als hoop voor de zieken, dreigt een medisch-ethische nachtmerrie te worden.
Zolang het systeem van zelfregulering en succesdruk de overhand heeft,
kan orgaandonatie in de Verenigde Staten ook betekenen dat de dood wordt bespoedigd – niet dat er op wordt gewacht.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Je ligt
verlamd maar bij bewustzijn op de koude operatietafel. De anesthesie had je
geest moeten verdoven en alle gevoel moeten uitwissen, maar er ging iets mis.
In plaats van bewusteloos te raken, ben je verlamd en kun je geen spier meer
bewegen, trillen of schreeuwen. Monitoren piepen om je heen, wat de chirurgen
bevestigt … Meer lezen overOrgaanhandel onthuld: de angstaanjagende
realiteit van ‘hersendood’ en hoe ziekenhuizen hun levende patiënten ontdoen
van hun organen ……
