Matthew Gruter en zijn vrouw waren vanochtend hun een maand oude baby aan het voeden toen gewapende criminelen van de Border Force zijn deur forceerden, hem in de boeien sloegen en hem meesleepten naar het Villawood Detention Centre, dat wordt geregeerd door buitenlandse gangsters en waar veel illegale drugs te vinden zijn, vanwege zijn politieke opvattingen.
Matthew is een jonge vader, echtgenoot, ingenieur en is een productief lid van de maatschappij sinds hij vanuit Zuid-Afrika naar Australië is gekomen, schrijft Sam Duncan.
Hij heeft geen misdaad begaan en in tegenstelling tot de 100.000 nep-asielzoekers die vrij onder ons leven terwijl ze wachten op deportatie, heeft hij niet geprobeerd het systeem te omzeilen om burgerschap te verkrijgen of de rechtbanken te overbelasten. In plaats daarvan is hij gekomen als een volledig legale, geschoolde migrant.
Het protest waaraan hij deelnam met het National Socialist Network – de activistische tak van White Australia, een politieke organisatie die door de politie als niet-crimineel en geweldloos werd beschouwd – verliep vreedzaam. Niet alleen werd de demonstratie vooraf door de politie goedgekeurd, ook de inhoud werd vooraf goedgekeurd. Er werden geen arrestaties verricht.
Maar Matthew is een blanke man.
Een blanke man die het aandurfde om zijn verzet tegen de macht van de Joodse lobby en de invloed daarvan op de Australische politiek kenbaar te maken.
In de ogen van het systeem heeft Matthew een ernstiger misdaad begaan dan moord, pedofilie, verkrachting, drugshandel of huiselijk geweld. Dit blijkt uit het feit dat buitenlanders die veroordeeld zijn voor al het bovenstaande en meer, door dezelfde overheid die deze deportatie beval, in Australië mogen blijven.
Ook zijn er geen anti-Australische linkse immigranten gedeporteerd vanwege hun standpunten, en ook geen pro-Palestijnse demonstranten.
Wat vertelt ons dat?
Matthews ‘misdaad’ is dat hij opkomt voor blanke mensen.
Zijn misdaad is dat hij de macht van de Joodse lobby ter discussie stelt (waar velen niet over willen praten, uit angst dat die macht gebruikt wordt om hun leven te verwoesten) en dat hij het multiculturalisme van de politiestaat ter discussie stelt – een term die door Joel Davis is bedacht voor het huidige systeem waarin multiculturalisme meedogenloos door de staat wordt afgedwongen ten koste van de vrijheid van meningsuiting en de liberale democratie zelf.
Matthew is ook het verkeerde soort Afrikaan.
In tegenstelling tot de honderden gewelddadige Soedanese criminelen die gratis juridische hulp krijgen van linkse advocatenkantoren die direct en indirect door de belastingbetaler worden gefinancierd, kreeg Matthew niet eens een overbruggingsvisum om in beroep te kunnen gaan. En er zijn geen belangenorganisaties voor rechtse, blanke Zuid-Afrikanen.
Vorige week werd het visum van een Afghaanse kindermisbruiker teruggegeven, zeven jaar nadat hij een 15-jarig meisje in een bus in Melbourne seksueel had misbruikt. De rechtbank hield daarbij rekening met de gevolgen die deportatie voor zijn jonge nichtje zou hebben en de moeilijkheden waarmee hij te maken zou krijgen als hij gedwongen zou worden terug te keren naar Afghanistan.
Toch gaf de minister van Immigratie opdracht om Matthew bij zijn pasgeboren baby weg te halen en terug te sturen naar Zuid-Afrika, waar anti-blanke gewelddadigheden wijdverbreid zijn en een grote politieke partij, de EFF, regelmatig oproept tot massamoord op blanke mensen.
Veel Australiërs hebben gereageerd op het nieuws over Matthews dreigende deportatie door de overheid op te roepen consequent te zijn en dezelfde bevoegdheden te gebruiken bij het deporteren van criminelen die geen Amerikaans staatsburger zijn en van mensen die zich bezighouden met anti-Australisch activisme.
“Het precedent is geschapen. Dus alle niet-burgers die deelnemen aan politieke bijeenkomsten in Australië zouden ook het land uitgezet moeten worden”, schreef voormalig liberaal parlementslid Craig Kelly vandaag.
Hoewel het goed is om te zien dat belangrijke politici zich uitspreken tegen politiek gemotiveerde deportaties – senator Ralph Babet heeft hetzelfde gedaan – is deze kritiek op de beslissing van immigratieminister Tony Burke op zijn best naïef.
Het huidige systeem zal nooit niet-blanken deporteren, behalve misschien een enkele moslim-‘haatprediker’, vanwege hun politieke opvattingen, omdat het systeem antiblank is en werkt zoals bedoeld.
De boodschap is duidelijk: blanke Australiërs moeten hun mond houden en hun vervanging accepteren. En blanke immigranten kunnen dat ook beter doen, anders worden ze eruit gezet.
Iedereen wil de dingen die hij of zij liefheeft behouden, iedereen is nationalistisch voor zijn of haar eigen volk en iedereen steunt de deportatie van het soort buitenlanders dat hij of zij niet mag.
De overgrote meerderheid van de Australiërs heeft een hekel aan buitenlanders die kinderen verkrachten ( hij is er nog steeds ), of zich aansluiten bij Afrikaanse machetebendes ( hij is er ook nog steeds ), of aan mensen die heel anders zijn dan wij en wiens aanwezigheid ons land onherkenbaar verandert.
Maar de eenpartij en de politieke elite in het algemeen willen geen buitenlanders uit de derde wereld deporteren. Ze zijn fanatieke aanhangers van het multiculturalisme, willen diversiteit koste wat kost en zijn wanhopig op zoek naar stemmen van minderheden.
En in een multiculturele politiestaat doet het er niet toe wat de meerderheid wil.
Waar het systeem het meest bang voor is, is dat blanke Australiërs een eigen stemblok vormen en in hun eigen belang handelen. Want zodra we dat doen, weten we zeker dat we winnen en ons land terugkrijgen.
Het heeft geen zin om eerlijkheid te eisen van een systeem dat jou haat en jou van de macht wil afhouden. Dat zul je nooit krijgen.
Als je wilt voorkomen dat er meer van dit soort politiek gemotiveerde anti-witte deportaties plaatsvinden, moet je de blanke identiteitspolitiek omarmen, op welke manier dan ook. Als genoeg van ons dit doen, kunnen we niet verliezen.
Bron: https://dissident.one/australie-deporteert-mensen-vanwege-verkeerde-denkbeelden-maar-alleen-als-ze-blank-zijn
Zonder uw gewaardeerde steun kan Dissident niet bestaan. U kunt HIER doneren om mij in staat te stellen elke dag nieuwe artikelen op deze site te plaatsen.
Je zult niet geloven wat er gebeurt als wetenschappers een ingeschakelde mobiele telefoon slechts 10 minuten per dag naast bijenkorven plaatsen...
