augustus 12, 2025 9
Boter gemaakt van lucht!? Ja, je raadt het al: het is het nieuwe ‘voedsel van de toekomst’ van deze week, en het wordt gesteund door niemand minder dan Bill Gates.
“Innovatief foodtech-bedrijf Savor heeft ‘s werelds eerste boter op basis van koolstof op de markt gebracht”, aldus een recent lovend artikel in The Carbon Herald.
“Het bedrijf, dat wordt gesteund door Bill Gates’ Breakthrough Energy Ventures, heeft deze technologische doorbraak bereikt door vet moleculair op te bouwen uit kooldioxide (CO₂), groene waterstof (GH₂) en methaan (CH₄), schrijft Raw Egg Nationalist.
“Dit revolutionaire product wil tegemoetkomen aan de groeiende behoefte aan duurzame oplossingen voor de voedselketen die een betrouwbaar alternatief bieden voor van de landbouw afhankelijke oliën.”
Savor heeft een fabriek van 2300 vierkante meter in Batavia, Illinois, waar het een aantal verschillende kunstmatige vetten produceert die palmolie, melkvet en cacaoboter moeten nabootsen, allemaal met behulp van een reeks “op methaan en kooldioxide gebaseerde grondstoffen”. Het bedrijf streeft ernaar om in de nabije toekomst nog meer soorten te produceren.
Het bedrijf is in 2024 met de eerste productie begonnen en wil tegen het midden van dit jaar 100 kg kunstmatige vetten per week produceren. Voor 2027 is een volledige commerciële fabriek gepland, die nog grotere hoeveelheden zal produceren.
Volgens The Carbon Herald “is het geavanceerde boterproduct al door veel Michelin-sterrenrestaurants en vooraanstaande figuren uit de voedingsindustrie in gebruik genomen, wat wijst op een sterke interesse en vraag naar meer van deze alternatieve producten”.
Als “boter” gemaakt van koolstof een voedingsmiddel van de toekomst is, heeft het ook een interessant verleden – een nogal smerig verleden zelfs – want het is al eerder gemaakt en mensen hebben het al gegeten. (Het volgende verslag is ontleend aan hoofdstuk 4 van het uitstekende boek Ultra-Processed People van Chris Van Tulleken.)
De allereerste koolstofboter heette kolenboter, omdat hij van kolen werd gemaakt. Kolenboter werd ontwikkeld in de jaren 1930, toen nazi-Duitsland worstelde om autarkie – onafhankelijkheid van grondstoffen – te bereiken ter voorbereiding op wat de Tweede Wereldoorlog zou worden.
Een ernstig probleem was brandstof. Duitsland heeft enorme steenkoolreserves, maar geen olie. De Duitse industrie en het oorlogsmachine hadden een enorme, betrouwbare brandstofvoorziening nodig, die niet kon worden afgesneden door een Britse zeeblokkade of door de Sovjet-Unie die de toegang tot de olievelden van Ploesti in Roemenië blokkeerde.
Duitse wetenschappers gingen daarom op zoek naar een manier om steenkool om te zetten in olie, aangezien beide koolstofverbindingen zijn. Twee wetenschappers, Franz Fischer en Hans Tropsch, vonden een oplossing door steenkool met stoom en zuurstof te verpulveren tot koolstofdioxide en waterstof, die vervolgens over een katalysator werden geleid om vloeibare brandstof te produceren.
Bij het oplossen van dit probleem boden Fischer en Tropsch ook een oplossing voor een ander probleem: de enorme vraag naar eetbare vetten in Duitsland. In de jaren dertig consumeerden de Duitsers 1,5 miljoen ton vet per jaar, maar konden ze slechts de helft daarvan in eigen land produceren. Ze moesten enorme hoeveelheden lijnzaadolie uit Zuid-Amerika, sojabonen uit Azië en walvisolie uit het Noordpoolgebied importeren. Al deze vetbronnen zouden in geval van oorlog in gevaar komen.
Een man genaamd Arthur Imhausen ging een samenwerking aan met chemiegigant IG Farben en slaagde er met behulp van de Fischer-Tropsch-methode in om ‘s werelds eerste volledig synthetische eetbare vet, of ‘Speisefett’, te produceren.
Speisefett was wit, wasachtig en smaakloos – kortom, vies – dus voegde Imhausen diacetyl toe, dat tegenwoordig wordt gebruikt om magnetronpopcorn zijn boterachtige smaak te geven, en zout. Hij voegde ook bètacaroteen toe – het stof dat wortels oranje maakt – zodat het vet meer op boter leek en minder op kaarsvet. De ‘kolenboter’ was geboren.
De nazi-leiding, inclusief de Führer zelf, was dolgelukkig. Imhausen, wiens moeder joods was, kreeg dankzij lobbywerk van Hermann Göring de status van ‘volledig Arisch’.
Maar er moest nog een belangrijke hindernis worden genomen. Aangezien het plan was om kolenboter aan Duitse soldaten te geven, wilde de nazi-leiding er zeker van zijn dat het product veilig was en hun prestaties op het slagveld op geen enkele manier zou beïnvloeden.
Een van de belangrijkste locaties voor het testen van kolenboter was het concentratiekamp Sachsenhausen, waar gedurende een aantal jaren tests werden uitgevoerd op 6000 gevangenen. De resultaten van de tests werden in 1944 op een conferentie in Berlijn gepresenteerd. In een gepubliceerd wetenschappelijk artikel, “Fatty Acid Synthesis and Its Importance for Securing the German Food Supply” (Vetzuren en hun belang voor de Duitse voedselvoorziening), werd opgemerkt dat “duizenden tests, onder leiding van directeur Prof. Dr. Flössner, de hoge waarde van synthetisch bakvet hebben bevestigd en het tot het eerste synthetische voedingsmiddel ter wereld hebben gemaakt dat voor menselijke consumptie is goedgekeurd”. In het artikel werd niet vermeld waar of op wie de tests waren uitgevoerd.
Uiteindelijk werd het vet alleen echt gebruikt door bemanningsleden van U-boten in de laatste dagen van de oorlog. Aangezien deze mannen een levensverwachting hadden van ongeveer 60 dagen, waren zorgen over de veiligheid van kolenboter op de lange termijn niet relevant.
Ik ben hier niet om de standaard reductio ad Hitlerum toe te passen. Ik vind boter gemaakt van koolstof niet slecht omdat Hitler het maakte en het geweldig vond. Het is gewoon een verhaal dat je moet kennen.
Mijn echte probleem met de koolstofboter van Savor is tweeledig. Het is een leugen, net als zoveel andere nepvoedingsmiddelen die beweren gelijkwaardig te zijn aan aloude natuurlijke producten. Erger nog, we hebben geen idee wat het eten ervan eigenlijk met ons doet, en dat zullen we waarschijnlijk ook niet weten voordat het op de markt komt – tenzij er iets drastisch verandert in de manier waarop al deze nieuwe voedingsmiddelen worden goedgekeurd en gereguleerd.
Laten we beginnen met het eerste bezwaar. Vrijwel alle nieuwe ‘voedingsmiddelen van de toekomst’, of het nu gaat om in het laboratorium gekweekt vlees of melk of plantaardige hamburgers, beweren dat ze qua voedingswaarde gelijkwaardig zijn aan de voedingsmiddelen die ze moeten vervangen.
Eerder dit jaar schreef ik een opiniestuk voor The Epoch Times over melk uit het laboratorium, die door Forbes werd aangeprezen als “een replica van de voedingswaarde, smaak en textuur van traditionele zuivelproducten”. Dit is een absurde bewering, schreef ik.
De simpele waarheid is dat we heel weinig – eigenlijk bijna niets – weten over de stoffen in ons voedsel en wat ze met ons doen, zowel in positieve als in negatieve zin. Dit maakt het namaken van natuurlijke voedingsmiddelen tot een hopeloze onderneming. We kunnen het niet, zelfs als we het zouden willen.
Deze onwetendheid werd benadrukt in een wetenschappelijk artikel uit 2020 van Albert-László Barabási van de Harvard Medical School, waarin hij de term “voedingsdonkere materie” bedacht om de duizenden voedingsstoffen te beschrijven waarvan wordt aangenomen dat ze in voedsel voorkomen, maar waarover geen enkele wetenschappelijke gegevens beschikbaar zijn. Het overgrote deel heeft zelfs geen naam.
“Ons begrip van hoe voeding de gezondheid beïnvloedt, is beperkt tot 150 belangrijke voedingscomponenten”, legt Barabási uit.
Je kunt boter gewoonweg niet namaken als je niet weet wat boter is.
En we weten niet wat boter is.
Ja, als je nepboter maakt, kun je het macronutriëntenprofiel – eiwitten, koolhydraten, vetten – evenaren en misschien zelfs een deel van het vitamineprofiel, maar dat is slechts het topje van de voedingsijsberg, en wat zich onder water bevindt, is misschien nog wel belangrijker dan wat er boven water te zien is.
Hier is een voorbeeld. Een experiment uit het midden van de vorige eeuw toonde aan dat lever een stof bevat die ratten een enorme uithoudingsvermogen gaf wanneer ze tot uitputting moesten zwemmen. De wetenschappers die het experiment uitvoerden, deden verschillende tests om te proberen de stof te identificeren en konden in ieder geval aantonen dat het zeker niet om een van de B-vitamines ging, maar verder hadden ze geen idee. Ze zaten vast. Ze wisten dat het er was, maar ze wisten gewoon niet wat het was.
Daarom heb ik altijd betoogd dat nepvoeding niet ‘vlees’, ‘melk’, ‘eieren’, ‘kaas’, ‘yoghurt’ of andere benamingen die met echt voedsel worden geassocieerd, mag worden genoemd. Als je wordt verteld dat je ‘plantaardige eieren’ echt eieren zijn, word je voorgelogen – en waarom zouden bedrijven over hun producten mogen liegen tegen consumenten?
Het tweede probleem: we weten gewoon niet wat het eten van deze voedingsmiddelen met ons lichaam doet. Ook dit is een algemener probleem bij de introductie van nieuwe voedingsmiddelen op de markt.
Nieuwe voedingsmiddelen worden zonder enige grondige veiligheidstests vrijgegeven voor de verkoop, omdat de algemene houding van de regelgevende instanties is: ‘veilig tot het tegendeel is bewezen’. Dit geldt ook voor levensmiddelenadditieven of nieuwe chemische stoffen die in de industrie worden gebruikt. Tenzij een product onmiddellijke, rampzalige gevolgen voor de gezondheid heeft die tijdens de beperkte tests aan het licht komen, moeten we jaren of zelfs decennia wachten voordat de schadelijke effecten bekend worden. Tegen die tijd is het veel moeilijker om een oorzakelijk verband vast te stellen en staan enorme gevestigde belangen – bergen geld – dat in de weg.
Ik heb uitvoerig geschreven over de mogelijke problemen van het eten van kweekvlees, dat wordt gemaakt met behulp van “geïmmortaliseerde cellijnen”. Onsterfelijke cellijnen zijn in belangrijke opzichten functioneel hetzelfde als kankercellen, en veel van de belangrijkste onsterfelijke cellijnen die in de moderne geneeskunde worden gebruikt, zijn zelfs afkomstig van kankercellen, zoals de HeLa-lijn, die in de jaren vijftig is ontstaan uit een monster van de baarmoeder van een Afro-Amerikaanse vrouw. Mensen hebben geen geschiedenis van het eten van dierlijke cellen die functioneel hetzelfde zijn als kankercellen – en niemand kan u het tegendeel bewijzen.
Mensen hebben ook geen geschiedenis van het eten van boter die gemaakt is van steenkool of een ander type koolstof. Er zijn natuurlijk enkele veiligheidsgegevens van de nazi’s, maar zelfs die zijn dubbelzinnig. Na de oorlog ontdekte de Britse inlichtingendienst andere gegevens die de nazi-wetenschappers hadden proberen te verbergen. Een reeks dierproeven toonde aan dat chronische consumptie van synthetisch vet ernstige nierproblemen en zelfs ontkalking van de botten veroorzaakte. Honden weigerden het gewoon te eten.
We hebben geen reden om aan te nemen dat koolstofboter veilig is voor menselijke consumptie. Helaas zullen de nodige tests om dit met zekerheid vast te stellen niet worden uitgevoerd, tenzij er iets verandert bij de FDA – en dat zou natuurlijk moeten gebeuren.
In het laboratorium gekweekt vlees en plantaardig vlees zijn al goedgekeurd voor consumptie door de FDA, zonder dat er langdurige voedingsstudies zijn uitgevoerd. De veiligheidsgegevens voor deze producten worden namelijk altijd, zonder uitzondering, verstrekt door de bedrijven die ze produceren, wat een duidelijk belangenconflict oplevert.
Wat we met zekerheid kunnen zeggen, is dat de bredere trend in onze voeding, die wordt vertegenwoordigd door de ontwikkeling van koolstofboter – de vervanging van het echte, onbewerkte voedsel dat onze voorouders aten door fabrieksmatig geproduceerd voedsel – een ramp is voor de menselijke gezondheid op een ongekende schaal. Het was vanaf het begin een ramp, zoals Weston A. Price aantoonde in zijn baanbrekende boek Nutrition and Physical Degeneration (1939), een boek dat ik beschouw als het belangrijkste boek over voeding dat ooit is geschreven.
Sinds de jaren dertig van de vorige eeuw is de opmars van bewerkte voedingsmiddelen alleen maar doorgegaan, met steeds nieuwere, nog meer bewerkte varianten met nieuwe additieven en ingrediënten, van fructoserijke glucosestroop tot rode kleurstof 40. We zijn verder verwijderd van het voedingspatroon dat we zouden moeten volgen dan ooit tevoren in onze 200.000 jaar lange geschiedenis als moderne mens.
Tegenwoordig haalt de gemiddelde persoon in de VS of een vergelijkbaar westers land het grootste deel van zijn calorieën uit bewerkte voedingsmiddelen. Als we specifiek naar kinderen kijken, zijn de cijfers nog schokkender. In het Verenigd Koninkrijk halen kinderen van twee tot vijf jaar ongeveer twee derde van hun dagelijkse calorieën uit bewerkte voedingsmiddelen.
Maar koolstofboter is niet eens een bewerkt voedingsmiddel. Door het een bewerkt voedingsmiddel of zelfs een ultra-bewerkt voedingsmiddel te noemen, wordt gesuggereerd dat er ooit voedsel was – voedsel om mee te spelen en te vervormen, maar toch voedsel.
Maar koolstofboter wordt gemaakt van kooldioxide, waterstof en methaan, en geen van deze stoffen is voedsel, tenzij je een plant of een micro-organisme bent. Koolstofboter is, zoals de nazi-wetenschappers verkondigden, een volledig synthetisch voedingsmiddel. En wat mij betreft betekent dat dat het helemaal geen voedsel is.
Ik zal eerlijk zijn: ik geef Savor niet veel kans. “Voedsel van de toekomst” komt en gaat. We hebben de hele rage van plantaardig vlees gehad, die simpelweg is ingestort. Het maakt niet uit hoe groot het bedrijf is. Zelfs “grote jongens” als Impossible en Beyond Meat, waarin miljarden dollars zijn gepompt, gaan sneller ten onder dan de Edmund Fitzgerald, simpelweg omdat niemand ze wil kopen. Iedereen weet dat het product inferieur is aan het echte product. Het smaakt niet zo goed, ziet er niet zo goed uit en bijna niemand gelooft dat het beter voor je is.
Als ik een gokker was, zou ik wedden dat Savor zijn nepboter nooit op grote schaal zal produceren, en als het wel gebeurt, zal het niet lang duren.
Maar dat betekent niet dat de agenda die ons deze verwrongen producten heeft opgeleverd, verdwijnt. Dat is niet het geval.
Elke week verschijnen er nieuwe start-ups die celgekweekt vlees, plantaardige alternatieven, “precisiegisting” (het gebruik van microben om voedsel te ‘brouwen’) en andere innovaties aanbieden; ’s werelds grootste voedselproducenten heroriënteren hun activiteiten en profileren zich voortaan als “eiwitproducenten” in plaats van vlees- of zuivelbedrijven; regeringen blijven de mogelijkheid van CO2-belastingen – zelfs ‘CO2-rantsoenering’ – voor de meest vervuilende consumptiegoederen, waaronder rood vlees en dierlijke producten, in de lucht houden; en de hele medische wereld, de media, beroemdheden, industriëlen en ngo’s, waaronder de VN, promoten ‘plantaardige levensstijlen’ als nieuw, hip, gezond en vooral ethisch.
Dit alles wordt gedaan in naam van de strijd tegen klimaatverandering, de verbetering van onze gezondheid en het ‘eerlijk’ voeden van een wereldbevolking die in 2050 naar verwachting 10 miljard mensen zal tellen, maar de belangrijkste begunstigden zullen bedrijven en regeringen zijn, die nog meer controle zullen krijgen over de voedselvoorziening en onze manier van leven.
Deze dreiging zal blijven bestaan zolang de waanzinnige klimaatveranderingzwendel niet wordt aangevochten, de voedingswetenschap wordt gecorrumpeerd door bedrijfsbelangen en westerlingen worden gechanteerd om te geloven dat het hun plicht is om de ongecontroleerde bevolkingsgroei in de rest van de wereld voor altijd te ondersteunen.
Uiteindelijk is er een andere politieke agenda nodig om deze politieke agenda te bestrijden: een agenda die onze fundamentele rechten als mensen met specifieke voedingsbehoeften op echt hoogwaardig voedsel, met name dierlijke voedingsmiddelen, doet gelden.
We hebben al een glimp opgevangen van hoe zo’n tegenagenda eruit zou kunnen zien in Italië, waar de regering laboratoriumvlees en de vervuiling van meel met insectenmeel heeft verboden, en we hebben het ook gezien in Florida, waar gouverneur DeSantis de productie en verkoop van laboratoriumvlees illegaal heeft gemaakt. Andere Amerikaanse staten volgen nu dit voorbeeld. Goed zo.
Voorstanders van de vrije markt zullen klagen over “overheidsingrijpen”, “te ver gaan” en “Big Brother”, en beweren dat de markt moet beslissen, maar de waarheid is dat de plantaardige agenda, of hoe je het ook wilt noemen – als je nostalgisch bent, waarom noem je het dan niet “de Grote Reset”? – niet gaat over wat jij, de gewone consument, wilt. Het moet gebeuren, of de consument het nu leuk vindt of niet, en ondanks hun voorkeuren, die al lang vastliggen. Je kunt koolstofbelastingen en kunstmatige schaarste niet bestrijden met vrije keuze.
Misschien eet je over twintig jaar geen koolstofboter, maar wel iets anders dat even ongezond is. Sterker nog, je hele eetpatroon zal onherkenbaar zijn als het globalistische voedselplan wordt gerealiseerd. Daarom is het nu tijd om je stem te laten horen en terug te vechten, voordat het te laat is. Met Robert F. Kennedy Jr. aan het hoofd van Volksgezondheid en Human Services is er gewoon geen excuus meer. Hij weet net zo goed als ieder ander wat er aan de hand is – zeker net zo goed als ik.
Het is tijd voor actie.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws.
