De harde waarheid over klimaatonzekerheid. Illustratie: Shutterstock
De ongemakkelijke waarheid over klimaatonzekerheid
Jurgen
Ceder 5 augustus 2025
Vorige week is in de VS een wetenschappelijk rapport rond het klimaat
voorgesteld. Het is opgesteld op vraag van het Departement voor Energie. De
bevoegde minister, Chris Wright, had daarvoor vijf onafhankelijke
wetenschappers samengebracht die in het verleden kritische opmerkingen hadden
laten horen over het radicale klimaatalarmisme en het overheidsbeleid dat
daarop is gebaseerd. Het werd een welgekomen bries van frisse lucht in de
beklemmende dogmatiek rond klimaatverandering.
De wetenschappers konden gemakkelijk een consensus bereiken over een
aantal vaststellingen die eigenlijk evident zouden moeten zijn, maar die je
zelden zult horen in het discours van de ‘experten’ die in de media aan bod
komen. Ze wijzen, ten eerste, op de vele onzekerheden in de verbanden tussen CO2,
klimaatverandering en ‘extreem weer’. Het rapport stelt ook dat, in
tegenstelling tot wat alarmisten en de media vertellen, er geen toename kan
vastgesteld worden in het aantal of de intensiteit van stormen, droogtes en
overstromingen. Een ander hoofdstuk is gewijd aan de opmerkelijke vergroening
van de planeet ten gevolge van CO2.
Politiek gesproken is het laatste deel van het verslag misschien het interessantst: de maatregelen van de overheid, met de bedoeling klimaatverandering tegen te gaan, hebben weinig effect en – vooral – richten meer schade aan dan ze voorkomen. Voorspelbaar genoeg kreeg het rapport weinig aandacht van de media. Binnen de klimaatkerk was de reactie uiteraard ook negatief. Critici zeggen dat dit een politiek rapport is, want opgesteld op vraag van een regering. Ze vergeten dat talloze andere klimaatstudies ook zijn uitgevoerd in opdracht en met geld van overheden, met een welbepaald resultaat voor ogen en bijna altijd in het kader van het aanzwengelen van een klimaat alarmistische politieke agenda. Er mag ook eens een andere stem klinken, al dan niet met steun van de overheid.
Hoe de dynamiek achter
klimaatalarmisme werkt
Bij de vijf auteurs zitten een aantal interessante figuren. Een van hen
is Steven Koonin, die nog minister voor Wetenschapsbeleid was onder het
presidentschap van Barack Obama. Niet bepaald een rechts figuur dus. Hetzelfde
geldt voor klimaatwetenschapper Judith Curry die haar hele leven Democratisch
heeft gestemd en nog geld heeft gestort voor de verkiezingscampagne van Obama.
Curry werd ooit bekend als een van de opstellers van een studie die
stelt dat zich een wereldwijde toename voordoet van catastrofale stormen (CNN:
“Curry toont aan dat het aantal orkanen met 60 procent is gestegen!”). Ze werd
daarna door media en het klimaatbestel onthaald als een rockster, vertelt ze.
Curry werd de wereld rondgevlogen om betaalde toespraken te geven en
conferenties bij te wonen. Ze mocht ook als klimaatwetenschapster bij het IPCC
aan de slag. Toen later bleek dat de gebruikte data onjuist waren, trok ze de
studie weer in uit academische integriteit. Vanaf dat moment werd ze door de
media en het klimaatbestel als een paria behandeld en kreeg ze nauwelijks nog
fondsen van de overheid. Het verhaal van deze integere wetenschapper vertelt
veel over de dynamiek achter klimaat alarmistische wetenschap.
De studie zal de opgelegde klimaatconsensus niet verbrijzelen, maar kan
hopelijk wel een keerpunt betekenen en eindelijk wat realisme binnenbrengen in
het debat.
Meer over klimaat en milieu
Europese koolstoftaks verijdelt geplande lastenverlaging:
“Vestzak-broekzak-operatie”
Gewelddadig klimaatactivisme in opmars: “Morele kader
rond gebruik van geweld is opgeschoven”
Doemberichten over ‘extreem weer’ moeten Europees
klimaatbeleid rechtvaardigen
De eerste Vlaamse klimaatarts: een mislukte
marketingstunt van de overheid
Bron: https://pal.be/2025/08/de-ongemakkelijke-waarheid-over-klimaatonzekerheid/
