Naar aanleiding van een parlementaire vraag van de AfD-fractie presenteerde de federale overheid uitgebreide cijfers over criminaliteit waarbij vermoedelijke asielzoekers betrokken zijn. Deze cijfers tonen een bovengemiddelde criminaliteit onder immigranten sinds 2015, meldt NIUS.
De personen die in de Politiecriminaliteitsstatistieken (PKS) als ‘immigrant’ worden geregistreerd, hebben een van de volgende redenen voor hun verblijf: ‘asielzoeker’, ‘personen die recht hebben op bescherming en asiel, quotavluchtelingen’, ‘getolereerde status’ of ‘illegaal verblijf’. Migranten die al langere tijd in Duitsland wonen en werken, en personen met een (gedeeltelijke) Duitse nationaliteit vallen hier niet onder.
Tussen 2015 en 2024 werden in totaal meer dan 5,1 miljoen misdrijven gepleegd waarbij ten minste één verdachte immigrant betrokken was. Exclusief overtredingen van de immigratiewetgeving bedraagt het totale aantal geregistreerde misdrijven in dezelfde periode 2.802.915 gevallen.
De daders zijn jong, mannelijk en vaak afkomstig uit het Oosten
Vooral het aantal geweldsmisdrijven steeg fors – van 12.512 in 2015 tot 26.329 in 2024, hoewel rekening moet worden gehouden met de toename van het totale aantal immigranten sindsdien. In de afgelopen tien jaar werden in totaal 218.247 gevallen geregistreerd. Immigranten alleen al waren goed voor 33,8 procent, oftewel iets meer dan een derde.
De stijging is nog groter voor seksuele misdrijven (verkrachting, seksuele dwang en aanranding): 11.098 gevallen sinds 2015! Sindsdien zijn er bijna 40.000 overvallen gepleegd door immigranten. Er zijn 163.625 gevallen van gevaarlijke en zware mishandeling geregistreerd. Straatcriminaliteit betreft voornamelijk diefstal (764.940 sinds 2015) en winkeldiefstal (506.034 gevallen).
Het probleem van immigranten die veel vaker dan gemiddeld misdrijven plegen, een probleem dat lang door politici en de media werd ontkend, is inmiddels voldoende gedocumenteerd. Dit geldt met name voor mannelijke niet-Duitsers. “Een bevolkingsgroep met een groter aandeel mannen en jongeren – zoals de niet-Duitse bevolking – zal naar verwachting alleen al om deze reden een hogere criminaliteit hebben”, aldus de Bundesanstalt für Criminologie (BKA).
Jonge immigranten voor de rechter wegens groepsverkrachting.
Syriërs, Irakezen en Afghanen zijn bijzonder vatbaar voor geweldsmisdrijven
Bovendien blijken mensen met een migratieachtergrond meer last te hebben van risicofactoren, waaronder, naast een “ongunstige ruimtelijke en economische leefsituatie”, “psychische stress, persoonlijke ervaringen met geweld in de kindertijd en een positieve houding ten opzichte van geweld.”
Alleen al in 2024 vormden immigranten 8,8 procent van de verdachten (exclusief overtredingen van de immigratiewetgeving). Syriërs, Irakezen en Afghanen zijn bijzonder vaak betrokken bij geweldsmisdrijven, terwijl misdrijven zoals diefstal, overvallen en drugshandel vaak worden gepleegd door jonge immigranten uit Noord-Afrikaanse landen, Georgië en, in zekere mate, bepaalde landen ten zuiden van de Sahara.
Terwijl het aantal Duitse burgers onder criminelen afneemt, neemt de rol van Duitse burgers als slachtoffers van geweld toe. Vooral bij geweldsdelicten zijn Duitsers vaker slachtoffer van immigranten dan andersom, ook al vormen “immigranten” een veel kleinere groep.
Minderheid veel crimineler dan meerderheid
Volgens het Bundesrechercheamt (BKA) werden in 2022 in totaal 47.923 Duitse slachtoffers geteld van misdrijven waarbij immigranten als verdachten werden aangemerkt. Daarentegen waren 12.061 immigranten slachtoffer van een Duitse verdachte. Duitsers liepen dus vier keer meer kans om door immigranten te worden aangevallen dan andersom.
In de zwaarste categorie, moord en doodslag, werden vorig jaar 258 Duitsers slachtoffer van een misdrijf waarbij minstens één immigrant betrokken was, van wie 38 met dodelijke afloop. Tegelijkertijd werden 89 immigranten slachtoffer van misdrijven waarbij minstens één Duitser betrokken was, wat resulteerde in de dood van vijf immigranten.
Ook al worden er vaak “deskundigen” ingeschakeld om het probleem te bagatelliseren en noemen ze herhaaldelijk de leefomstandigheden van de daders, de “nasleep van de coronapandemie” en de hoge inflatie als redenen voor de toename van geweldsmisdrijven, één ding is onmiskenbaar: we hebben een probleem met de vele illegale migranten die de afgelopen tien jaar naar Duitsland zijn gekomen, vooral met de vele jonge mannen onder hen. Een probleem dat zelfs met het beste sociale, educatieve en integratiebeleid niet kan worden opgelost.
Proces tegen jonge immigranten voor gezamenlijk seksueel misdrijf.
Oorsprong en socialisatie zijn het probleem
Dit probleem is des te ernstiger naarmate ze vaker voorkomen in culturen die vatbaar zijn voor geweld, waar conflicten niet vreedzaam maar fysiek worden opgelost, waar de wet van de sterkste heerst, waar de “mannelijke eer” met geweld wordt verdedigd. Waar jonge mannen als kind en adolescent oorlog en burgeroorlog hebben meegemaakt, er misschien zelfs aan hebben deelgenomen; waar geweld wordt verheerlijkt, waar minderheden met geweld worden lastiggevallen.
Dit geldt met name voor landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waar geweld een veelgebruikt middel is om conflicten op te lossen. Daarbij komt nog het te verwachten gebrek aan succes in het westerse land van hun keuze: ze gebruiken geweld om te bereiken wat ze anders niet zouden kunnen krijgen.
Lichte straffen, zelfs voorwaardelijke straffen, geven deze jongemannen het signaal dat ze gemanipuleerd kunnen worden door de ontvangende maatschappij. Deze maatschappij schrikt er namelijk voor terug om criminelen langdurig op te sluiten of zelfs te deporteren naar hun thuisland, vanuit een misplaatst gevoel van tolerantie, zwakte en angst.
Hoe dan ook: 2,8 miljoen misdrijven in tien jaar tijd, gepleegd door mensen die aan de Duitse burgers als “asielzoekers” werden gepresenteerd, zullen hun sporen hebben nagelaten; er zijn immers nogal wat Duitsers onder de slachtoffers. En wie slachtoffer is geworden van een misdrijf gepleegd door een “immigrant”, kan over het algemeen geen enthousiasme opbrengen voor het Duitse asielbeleid.
Zonder uw gewaardeerde steun kan Dissident niet bestaan. U kunt HIER doneren om mij in staat te stellen elke dag nieuwe artikelen op deze site te plaatsen.
Klimaatbescherming als voorwendsel: hoe banken en steden in het geheim een digitaal bewakingssysteem opzetten
Achter de groene façade groeit een netwerk van CO₂-scores, digitale ID en algoritmisch paternalisme, meldt Uncut News.
Van het groene ideaal naar digitaal paternalisme
In het huidige nummer van The Pulse tekent zich een verontrustend patroon af: onder het mom van klimaatbescherming vestigt zich wereldwijd een technocratisch systeem dat gericht is op het sturen van gedrag en volledige dataverzameling.
Wat ooit begon als een ecologisch ideaal, ontwikkelt zich geleidelijk tot een infrastructuur van controle – van bankrekeningen tot privéconsumptie, van mobiliteit tot voeding.
Centraal in het rapport staat “De toekomst van stedelijke consumptie in een wereld met een temperatuur van 1,5°C” van het C40 Cities-netwerk, waartoe ook de Universiteit van Leeds en adviesbureau Arup behoorden. De daarin geformuleerde “ambitieuze doelen” lezen als een script voor een technocratische toekomst: geen vlees, geen melk, geen privévoertuigen, slechts drie nieuwe kledingstukken per jaar – en één korteafstandsvlucht om de drie jaar.
Als banken het leven evalueren
Wat volgens The Pulse vooral verontrustend is, is dat deze transitie niet langer theoretisch is, maar in de praktijk al lang op gang is gekomen.
In het Verenigd Koninkrijk meet de bank NatWest nu de CO2-voetafdruk van elke klant. De app berekent de uitstoot op basis van koopgedrag en suggereert “klimaatvriendelijke alternatieven” – zoals kleding huren in plaats van kopen. Banken veranderen zo in morele autoriteiten: ze beoordelen hoe milieuvriendelijk mensen leven en maken van duurzaamheid een instrument van sociale controle.
De volgende stap ligt voor de hand: het integreren van dergelijke systemen in een digitale ID. Zodra CO₂-gegevens, financiën en identiteit gekoppeld zijn, verdwijnt de grens tussen aanbeveling en dwang volledig. Dan kunnen aankopen, vluchten of voedselkeuzes automatisch worden goedgekeurd – in naam van het klimaat.
Het Duitstalige gebied volgt dit voorbeeld
Wat velen over het hoofd zien, is dat ook in Duitstalige landen de koers allang is uitgezet – stilletjes maar doelbewust.
Sinds 2021 biedt Deutsche Bank een “CO₂-indicator” aan in haar app die de CO₂-voetafdruk van een persoon berekentop basis van transacties. Klanten kunnen zien hoe “duurzaam” hun levensstijl is aan de hand van bankgegevens – gecategoriseerd op huisvesting, mobiliteit, vrije tijd of voeding. Officieel is de functie vrijwillig, maar de stap naar standaardisatie is slechts een kwestie van tijd.
Tegelijkertijd experimenteren overheidsinstellingen en onderzoekscentra met concepten zoals ‘Consumptie 4.0‘, een gedigitaliseerde vorm van gedragssturing die burgerdata gebruikt om aankoopbeslissingen, voeding en mobiliteit ‘duurzamer’ te maken. Het Bundesamt für Umwelt (Milieuagentschap) bespreekt openlijk de ontwikkeling van digitale tools om ‘de consumptie efficiënter te beheren’.
Ook Zwitserland doet mee – CO₂-tracking door PostFinance
Maar Duitsland is niet het enige land dat dergelijke digitale sturingsmechanismen test. Ook het Zwitserse PostFinance heeft een functie geïntroduceerd die het bestedingsgedrag van zijn klanten evalueert.
De interne
CO₂-calculator, geïntegreerd in de PostFinance-app en online bankieren, berekent automatisch uw persoonlijke CO₂-uitstoot op basis van betalingen met uw PostFinance-kaart, creditcards, TWINT of bankoverschrijvingen. U vindt deze hier en hier.
Officieel, aldus de bank, dient de functie om “klanten bewust te maken van hun consumentengedrag”. Critici zien het echter als het begin van een digitale rating-economie die – net als in Groot-Brittannië en Duitsland – de basis legt voor individuele CO2-registratie en de daaropvolgende regulering. Wat vandaag als een vrijwillige dienst wordt gepresenteerd, kan morgen standaard worden – of zelfs een voorwaarde voor “duurzame” financiële dienstverlening.
Wat als technologische innovatie wordt verkocht, is in werkelijkheid de toetreding tot een sociale architectuur die menselijk gedrag algoritmisch evalueert en standaardiseert.
De technocratische blauwdruk
The Pulse legt uit dat al deze maatregelen samenkomen op een gemeenschappelijke basis: digitale identiteit (Digital ID) en het e-KYC-systeem (‘elektronische Know Your Customer’). Wat oorspronkelijk bedoeld was om witwassen te bestrijden, wordt nu geleidelijk uitgebreid naar alle aspecten van het leven – van bankieren tot telecommunicatie en gezondheidszorg. De COVID-pandemie heeft dit proces versneld: biometrische verificatie, online identiteit, gecentraliseerde gegevensopslag – dit alles is tijdens de noodtoestand genormaliseerd.
Tegenwoordig is e-KYC in veel sectoren al verplicht. Dit creëert een wereldwijd identiteitssysteem dat op elk moment kan verifiëren wie er consumeert, reist, communiceert of werkt . Wanneer deze systemen – zoals in het Verenigd Koninkrijk of Duitsland – worden gekoppeld aan CO₂-beoordelingen, smart city-doelen en gedragsanalyses, ontstaat een naadloze digitale dienstverlening.
De stille fusie van economie en moraal
Het verhaal van de “groene transitie” dient steeds meer als morele rechtvaardiging voor een maatschappelijke transformatie waarin economische macht, datacontrole en politiek bestuur samensmelten. Steden, banken en technologiebedrijven vormen de ruggengraat van deze nieuwe orde – niet door open wetgeving, maar door sluipende standaardisatie. Vandaag is het een app, morgen een ESG-score, overmorgen een verplicht koolstofbudget.
Zo wordt de democratie vervangen door het bestuur, en de consument door de ‘verantwoordelijke dataset’. Individuen mogen nog steeds stemmen, maar alleen binnen digitaal gedefinieerde grenzen.
Conclusie: Controle over alles
Wat The Pulse laat zien, is geen verre dystopie, maar een proces dat al lang aan de gang is – zelfs in Centraal-Europa. Banken transformeren tot scholen voor sociale hervorming, steden tot technocratische laboratoria en burgers tot gemonitorde datapunten. Onder het label duurzaamheid ontstaat een systeem dat het gedrag van mensen in realtime meet, evalueert en vormgeeft.
Klimaatbescherming is slechts een voorwendsel. Het doel is controle over alles.
Zonder uw gewaardeerde steun kan Dissident niet bestaan. U kunt HIER doneren om mij in staat te stellen elke dag nieuwe artikelen op deze site te plaatsen.
Een heldere, bijna verontrustend begrijpelijke uitleg van Patrick Savalle over wat AI met ons leven doet in gesprek met Ab Gietelink van blckbx.tv.
Over vrijheid en eigenheid. Red and blue pills. Over Palantir, Google
en Oracle. De NAVO en Gaza. Over hoe technologie ons observeert,
beïnvloedt– en uiteindelijk overneemt.
Van privacy tot singularity, van gesloten surveillancesystemen tot volledige gedragssturing.
Het
moment dat digitale perfectie bereikt wordt, komt snel dichterbij. En
daarmee ook iets ongemakkelijks: als alles digitaal foutloos is,
verliest het zijn waarde. Misschien volgt eerst nog een zucht van
verlichting – een herontdekking van wat echt en menselijk is – voordat
AI zich rechtstreeks met ons brein verbindt en we geen zintuigen, en dus
geen ander, meer nodig hebben.
Klinkt dystopisch. Misschien is het dat ook. Maar het komt akelig dichtbij.
Je hoort er weinig over, maar de situatie in Duisland is vele malen erger dan velen denken. Het land bevindt zich in een vrije val en dat gaat heel wat verder dan een tekort aan chips voor de worstelende auto industrie.
Stap voor stap, stukje bij beetje, wordt Europa klaar gestoomd voor het communisme. Dit alles als onderdeel van de Great Reset, waarbij eerst alles moet worden gesloopt om plaats te maken voor de nieuwe geplande maatschappij, waarbij alles draait om jou als digitale identiteit.
Het land dat op het punt schijnt te staan om volledig in elkaar te storten is Duitsland, ooit de motor van de Europese economie.
Mario Vaval schrijft het volgende over Duitsland:
DUITSLAND IN VRIJE VAL - DE INDUSTRIE BLOEDT, BANEN VERDWIJNEN, RESTAURANTS STERVEN
De zogenaamde "motor van Europa" hoest rook op. De Duitse economie vertraagt niet alleen – ze raakt ontwricht.
De horecasector, ooit het zachte kussen van de Mittelstand, heeft net catastrofale zomercijfers bekendgemaakt: de reële omzet daalde in augustus met 3,5%, zelfs in het hoogseizoen.
Het feest is voorbij - restaurants, hotels, cateraars gaan allemaal tegelijk ten onder.
Achter de schermen heeft het industriële hart dat naoorlogs Duitsland aandreef sinds 2018 een kwart van zijn productie verloren.
Fabrieken sluiten, bedrijven vluchten, 270.000 banen in de maakindustrie verloren in iets meer dan een jaar. De private sector krimpt; de bureaucratie zwelt aan met 50.000 nieuwe staatsbanen.
1,3 miljoen banen in de particuliere sector verdwenen. Faillissementen stijgen met 27% alleen al in de horeca. Het land is op weg naar 25.000 faillissementen van bedrijven dit jaar - €60 miljard aan economische schade.
Berlijns oplossing? Verlaag de btw voor restaurants terug naar 7%. Een symbolisch pleister op een lijk.
Het probleem van Duitsland is niet inflatie - het is uitputting. Te veel belastingen, te veel bureaucratie, te weinig vertrouwen.
Het bier is nog koud, maar het optimisme is weggeëbd.
De Duitse activiste Naomi Seibt heeft asiel aangevraagd in Amerika omdat ze in haar thuisland wordt vervolgd vanwege haar mening. Ze is de eerste Duitser die asiel aanvraagt in de VS onder Trump vanwege politieke vervolging.
De 25-jarige Seibt, die ook wel ‘anti-Greta’ wordt genoemd, verblijft in de VS en heeft zich daar als asielzoeker gemeld. Ze zegt in Duitsland te vrezen voor haar leven en voor vervolging vanwege haar ideeën en haar strijd voor de vrijheid van meningsuiting.
Seibt wordt al enige tijd gevolgd door de geheime dienst en krijgt aan de lopende band doodsbedreigingen van Antifa. De politie doet niets zolang ze ‘niet verkracht of vermoord is’.
Het meest alarmerend
Het Amerikaanse congreslid Anna Paulina Luna heeft zich persoonlijk over Seibt ontfermd en de documentatie in haar asielzaak doorgenomen. Omdat ze weigert zich te conformeren aan de linkse ideologie dreigt ze te worden vastgezet of erger nog: loopt ze fysiek gevaar als ze terugkeert naar Duitsland, aldus Luna.
En dat allemaal omdat ze zich distantieert van het groepsdenken dat het land op dit moment domineert en de Duitse economie verwoest.
Wat het congreslid nog het meest alarmerend vindt, is dat ze op de korrel werd genomen door de Duitse inlichtingendiensten en overheidsfunctionarissen omdat ze de partij AfD steunt.
Nazisme
Dezelfde Duitse overheid die beweert nazisme te bestrijden, gedraagt zich als de geheime politie, benadrukt Luna. Als je een meme deelt, belandt je mogelijk in de gevangenis. Als je een politicus bekritiseert, hangt er een gevangenisstraf boven je hoofd.
Ze zegt tegen bondskanselier Merz dat de gehele internationale gemeenschap en met name de VS de ontwikkelingen in Duitsland op de voet volgt. “De Duitse overheid is uitleg verschuldigd aan de bevolking.”
Over de auteur: Robin de Boer is economisch geograaf. Volg hem hier op Substack.
Tijdens een anti-digitale ID-mars in Londen gebruikte ik mijn stem - een megafoon en mijn recht op vrije meningsuiting - om het publiek te waarschuwen voor digitale ID en wat eraan komt. Toen probeerden ze me de mond te snoeren. Ze probeerden te controleren waar ik liep, waar ik stond en hoe ik sprak.
Het liefst zouden ze iedereen de mond snoeren die dingen zegt die tegen de belangen van de gevestigde orde gaan. En dan hebben we het over overheden, die fungeren als beschermers van de echte machtshebbers in de achtergrond. Met hun hate speech wetten kunnen ze al veel arresteren en dat doen ze dan ook regelmatig, maar ze kunnen nog niet alles verbannen.
Desondanks krijgen hun lakeien wel de opdracht om iedereen die gebruik wil maken van het recht op vrije meningsuiting het leven zo zuur mogelijk te maken.
Een dergelijk verhaal wordt verteld door een dame die Victoria Nazarin heet en de mensheid wil waarschuwen voor de gevolgen van de digitale ID.
Tijdens een anti-digitale ID-mars in Londen gebruikte ik mijn stem - een megafoon en mijn recht op vrije meningsuiting - om het publiek te waarschuwen voor digitale ID en wat eraan komt. Toen probeerden ze me de mond te snoeren. Ze probeerden te controleren waar ik liep, waar ik stond en hoe ik sprak - allemaal onder artikel 12 van de Public Order Act.
Ze omsingelden me en gebruikten hun lichamen om me fysiek te blokkeren en in de richting te duwen waar ze me wilden hebben - alsof ik toestemming nodig had om in de openbare ruimte te bestaan. Het was pure intimidatie vermomd als "menigtebeheersing".
Ze vergeten dat ik geen eigendom van de staat ben. Ik ben een vrij individu en ik kan gaan waar ik wil. Sinds wanneer is vreedzaam spreken in het openbaar iets dat "geregisseerd" of "gecontroleerd" moet worden?
Dit is de staat van "vrije meningsuiting" in het VK op dit moment - waar je als een crimineel wordt behandeld omdat je je stem laat horen. De politie wordt gebruikt als instrumenten van naleving, die stilte afdwingen bij iedereen die het waagt het verhaal ter discussie te stellen.
En dit is precies waar Digitale ID toe zal leiden - een wereld waarin elke beweging, elk woord, elke "niet-conforme" mening wordt gevolgd, gescoord en bestraft via een sociaal kredietsysteem. Spreek je te veel uit, dan schakelen ze je toegang uit. Daar gaat dit naartoe.
Maar hier is de waarheid die ze niet willen dat je beseft: als genoeg van ons opstaan, kunnen ze het niet doorvoeren. Het wordt onmogelijk. Hun controlesysteem werkt alleen als we ons eraan onderwerpen - en elke dag worden meer mensen wakker.
Daarom is het zo belangrijk om te blijven opdagen en je uit te spreken.
📅 VOLGENDE VRIJHEIDSMARS IN LONDEN Zaterdag 22 november – 13:00 uur – Marble Arch, Londen
Laat angst je niet stilzetten. Blijf spreken, blijf vragen stellen, blijf je mannetje staan.
Want als we onze stem verliezen, verliezen we alles.
De Belgische minister van Defensie heeft een interview gegeven waarover de Duitse media met geen woord hebben gerept. Dat is geen wonder, want de minister heeft openlijk gezegd dat de Europeanen al lang in oorlog zijn met Rusland, iets wat het Duitse publiek nog steeds niet mag weten.
De Belgische minister van Defensie Francken heeft op 27 oktober een interview gegeven dat laat zien hoe de leidende Europese politici echt denken. Het interview bevestigt eens te meer waarom ik van mening ben dat een hete oorlog in Europa slechts een kwestie van tijd is, want de heersende “mentaliteit” van deze mensen, die Francken hier openlijk heeft gepresenteerd, is dezelfde “mentaliteit” die ook mensen als Merz en andere Duitse oorlogsstokers, of Macron, von der Leyen, Kallas, Starmer enzovoort hebben.
Ik heb met dit artikel bewust een paar dagen gewacht, omdat ik wilde zien of de Duitse media aandacht zouden besteden aan het interview met de Belgische minister van Defensie Francken, maar dat is niet gebeurd. Alleen in de Berliner Zeitung heb ik een artikel hierover gevonden. De Duitsers mogen niet weten welke ‘denkwijze’ en welk oorlogszuchtig vocabulaire er in de EU werkelijk heerst – en het zwijgkartel van de Duitse mainstreammedia (dat natuurlijk als ‘gelijkschakeling’ kan worden bestempeld, wat een complottheorie is) werkt perfect, schrijft Thomas Röper.
Laten we beginnen met een vraag over de defensie-uitgaven:
Vraag: Hendrik Vos, hoogleraar internationale politiek, schreef in De Standaard: “Zelfs zonder Amerika hebben de Europese NAVO-landen in vergelijking met Moskou een groot aantal uitrustingsstukken. Wanneer hebben we genoeg? Als we alles nog eens verdubbelen? Misschien wel vertienvoudigen?”
Francken: Dat klopt niet. De Russen hebben hun capaciteiten vergroot. Hun oorlogseconomie produceert vier keer meer munitie dan de hele NAVO samen. Je kunt de budgetten ook niet vergelijken, want de Russen kunnen met hetzelfde bedrag veel meer kopen dan wij.
Hier heeft de minister de centrale vraag aan de orde gesteld die de reden is voor de oorlog van het Westen tegen Rusland en de confrontatie van het Westen met China en vele andere landen. Ik vertel vaak dat een artilleriegranaat in het Westen vóór de escalatie ongeveer 2.000 dollar kostte, terwijl dezelfde artilleriegranaat het Russische leger slechts ongeveer 500 dollar kostte. Hoe kan dat?
Heel eenvoudig: de Russische wapenindustrie is staatsindustrie, haar doel is niet om winst te maken en de eigen aandelenkoersen omhoog te drijven, maar om het leger te voorzien van goede, onderhoudsvriendelijke en goedkope wapens, terwijl westerse wapenconcerns het tegenovergestelde doen en de afgelopen 30 jaar wapensystemen hebben ontwikkeld die duur en ingewikkeld te onderhouden zijn en in een grote oorlog slechts beperkt bruikbaar zijn.
Met deze wapens konden miljarden worden verdiend en ze waren geschikt voor de kleine blitzkriegen in Irak of Libië of voor oorlogen die bestonden uit commando-operaties, zoals in Afghanistan. Maar in de oorlog in Oekraïne hebben deze wapens hun zwakke punten laten zien, doordat de lopen van westerse artillerie niet geschikt zijn voor langdurig vuren, voortdurend kapot gaan en moeten worden vervangen (zoals bij de Duitse Panzerhaubitze 2000) of doordat westerse wapens gevoelig zijn voor vuil (zoals de Franse Caesar-houwitser), enzovoort.
De westerse wapenproducenten werken volgens de regels van vraag en aanbod. Toen vanaf 2022 de vraag naar artilleriegranaten explodeerde omdat het Westen ze wereldwijd tegen elke prijs opkocht om ze naar Oekraïne te sturen, explodeerde ook de prijs. Vandaag de dag kosten artilleriegranaten in het Westen ongeveer 8.000 dollar per stuk, terwijl het Russische leger ze nog steeds voor 500 dollar kan krijgen.
En dat is de systeemkwestie waar het om gaat in het geopolitieke conflict van het Westen met Rusland, China en alle andere landen die het Westen tot vijanden heeft verklaard: het westerse systeem is door en door corrupt, alleen wordt dat niet “corruptie” genoemd, maar “lobbyisme” (het meest recente voorbeeld uit Duitsland vindt u hier), maar dat verandert niets aan het principe dat in het Westen uiteindelijk de concerns (en niet de regeringen of zelfs het volk) de dienst uitmaken en dat het bij alle kwesties alleen maar gaat om het binnenhalen van miljarden aan belastinggeld voor de bedrijven.
Alle landen ter wereld die zich hiertegen verzetten en de westerse ngo’s, die tot taak hebben het westerse systeem als het beste ter wereld te presenteren en daarmee uiteindelijk de markten van andere landen (d.w.z. afzetmarkten of grondstofvoorraden) open te stellen voor westerse bedrijven, worden tot vijanden verklaard die zogenaamd de “vrije handel” verstoren of – het favoriete thema – vreselijk ondemocratisch zijn en de mensenrechten schenden.
Dat het Westen niet om democratie of ‘waarden’ zoals de rechten van vrouwen, homoseksuelen of wie dan ook geeft, blijkt uit het feit dat de Arabische dictaturen (die eufemistisch ‘koninkrijken’ worden genoemd) die gehoorzaam zijn aan het Westen, vaak geen parlementen of verkiezingen hebben en waar homoseksuelen soms in het openbaar worden onthoofd, niet worden bekritiseerd door het Westen.
Dat is wat deze kleine, maar veelzeggende zin van de Belgische minister van Defensie, “de Russen kunnen met hetzelfde bedrag veel meer kopen dan” de westerse staten, in feite betekent.
Het Westen is in oorlog met Rusland
Maar het citaat hierboven was niet het einde van het antwoord van de minister. Daarna werd het interessant, zoals blijkt uit het volgende deel van zijn antwoord en de daaropvolgende vragen:
Francken: Mensen die beweren dat we niet bang hoeven te zijn voor de Russen, hebben het helemaal mis. Dit is een geopolitieke supermacht met een sterk leger en een enorme vechtmentaliteit. Ze hebben gewonnen in Tsjetsjenië, ze hebben tien jaar lang de oorlog in Syrië gedomineerd en ze zijn actief op vele fronten in Afrika. Europa heeft niet eens een centraal commando. Behalve een paar Eurocorps-troepen in Straatsburg hebben we niets dat we onmiddellijk in de strijd kunnen gooien.
Vraag: Maar in Oekraïne komen de Russen niet door.
Francken: Omdat ze tegen het hele Westen vechten! De Oekraïners vechten met wapens, munitie en geld van ons. Anders zouden ze al lang geleden overrompeld zijn.
Ik heb de afgelopen dagen inverschillendeartikelen vanuit verschillende invalshoeken aangetoond dat het Westen – in ieder geval de EU en haar lidstaten – al lang in oorlog is met Rusland. Dat wordt voor de Duitsers verzwegen, maar in Europa wordt het openlijk gezegd, zoals hier weer blijkt, want Francken spreekt de waarheid uit die Duitse politici (nog) niet durven uit te spreken: de Russen vechten tegen het hele Westen, of met andere woorden: het hele Westen vecht tegen Rusland.
En dat zou geen oorlogsdeelname zijn?
Natuurlijk is dat dat wel. En in Europa wordt wat ik al maanden en jaren schrijf steeds openlijker uitgesproken: de staten van Europa zijn al lang in oorlog met Rusland. Dat is het zelfbeeld van de leidende politici van de EU en de meeste van haar lidstaten – de enige uitzonderingen zijn momenteel Hongarije en Slowakije.
Dat heeft de Belgische minister van Defensie in het interview ook heel openlijk gezegd. Op de vraag hoe de oorlog in Oekraïne zich zal ontwikkelen, antwoordde hij:
Francken: Ik zie nog geen realistische weg naar vrede. Poetin wil niet echt onderhandelen, hij wil maximaal profiteren van de zwakte van Europa. Hoe eerder we ons bewapenen, hoe kleiner zijn kansen worden om Oekraïne te veroveren. Maar het zal niet mogelijk zijn om de Russen militair op de knieën te dwingen als we niet honderdduizenden Europese soldaten sturen. Ik kan dat altijd voorstellen in het parlement, maar daar zal weinig enthousiasme voor zijn. We moeten proberen Rusland economisch te breken. Dat is de afgelopen honderd jaar al drie keer gelukt. Dat betekent: de economische sancties verder uitbreiden en hun inkomsten uit olie en gas afsnijden, want dat is de motor van hun oorlogseconomie. De afgelopen maanden heeft Oekraïne een kwart van de Russische olieraffinaderijen zwaar getroffen.
Dat Francken verwijst naar voorbeelden uit het verleden, bevestigt wat ik zojuist heb geschreven. Ik kan me weliswaar slechts twee voorbeelden uit de vorige eeuw herinneren waarin het Westen erin geslaagd is “Rusland economisch te breken”, maar beide gingen niet alleen gepaard met de val van de Russische regeringen, maar ook met pogingen om Rusland als staat te vernietigen.
De eerste poging was de Eerste Wereldoorlog, die eindigde met de Russische nederlaag en de revolutie. Dat leidde tot een jarenlange burgeroorlog, waarin – informatie hierover moet men zoeken in westerse geschiedenisboeken – ook Groot-Brittannië, de VS en andere westerse staten meevochten. Enerzijds steunden zij de onafhankelijkheidsstrevingen in delen van Rusland en anderzijds vochten zij tegen de bolsjewieken, omdat het Westen in hun opkomst een gevaar voor het westerse systeem zag, aangezien de brede massa in het Westen ook in armoede leefde, wat de bolsjewieken beloofden te veranderen, waardoor de communistische partijen destijds ook in Europa steeds meer aanhangers kregen.
De tweede poging om Rusland als staat te vernietigen was het einde van de Koude Oorlog met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de daaropvolgende pogingen van het Westen om ook Rusland te vernietigen door overal in Rusland separatistische krachten te ondersteunen. Het bekendste, maar zeker niet enige voorbeeld is de oorlog in Tsjetsjenië in de jaren 90.
En de pogingen om Rusland als staat te vernietigen gaan onverminderd door onder de eufemistische term “dekolonisatie van Rusland”, zoals ik herhaaldelijk meld. Ook de Belgische minister van Defensie zegt dit openlijk.
Dat is de reden waarom in Rusland steeds luider wordt geroepen om de steeds verder escalerende Europeanen eindelijk een harde slag toe te dienen. Sommigen eisen zelfs het preventief afwerpen van een tactische (dus “kleine”) atoombom op Polen, omdat anders het gevaar bestaat dat de oorlog nog heel lang zal voortduren en de strategie van het Westen om Rusland uit te putten en te vernietigen uiteindelijk toch zou kunnen slagen.
Op dit moment lijkt dat niet het geval, maar feit is dat Rusland zich de spelregels en escalatiestappen door het Westen laat dicteren en Russische experts eisen daarom dat Rusland het heft in eigen handen neemt en de Europeanen een duidelijke slag toebrengt.
Hierover wordt in Rusland heftig gediscussieerd, maar één ding is zeker: als de Europeanen niet worden tegengehouden, neemt het gevaar toe dat er een hete oorlog in Europa uitbreekt, die op een gegeven moment waarschijnlijk ook nucleair zal worden.
En de Belgische minister Francken zegt – en dat is veelzeggend – in feite heel openlijk dat het Westen achter de Oekraïense aanvallen op Russische raffinaderijen zit, wanneer hij het doel van het Westen omschrijft als het afsnijden van de Russische inkomsten uit olie en gas en daarbij lovend – ja bijna trots – de Oekraïense aanvallen op de Russische olieraffinaderijen noemt.
Maar het Westen is geen oorlogvoerende partij?
De rode lijnen
De Belgische minister Francken bevestigt in zijn interview overigens de argumenten van de Russische deskundigen die pleiten voor het preventief gebruik van een atoombom tegen Europa, want hem werd gevraagd:
Vraag: Trump overweegt ook Amerikaanse Tomahawk-raketten te leveren op kosten van Europa. Hierdoor kan Oekraïne doelen tot 2.000 kilometer diep in Rusland raken. Het Kremlin waarschuwt voor een “dramatisch keerpunt”.
Francken: Dat zei Poetin ook toen Finland en Zweden tot de NAVO toetraden, toen we tanks, raketten en F-16’s leverden… De les is dat we ons niet mogen laten intimideren. In het begin durfden we ons in Oekraïne alleen maar te verdedigen uit angst voor Poetins reactie. Op die manier hebben we de oorlog alleen maar verlengd, omdat alle bevoorradingslijnen door Rusland lopen. Je moet ze aanvallen, zoals wij dat eindelijk doen. Ook dat was een rode lijn voor Poetin, maar wat deed hij? Niets. Hij weet: als ik kernwapens inzet, zullen ze Moskou van de kaart vegen. Dan is het einde van de wereld nabij.
Dat is het grootste gevaar waar Europa vandaag de dag mee te maken heeft, en dat Rusland heeft toegestaan door de kleine escalatiestappen die hebben geleid van de levering van beschermende helmen aan Oekraïne in maart 2022 tot de levering van zware artillerie, gevechtstanks, raketten, kruisraketten, gevechtsvliegtuigen, enzovoort. Het gevaar is dat de Europeanen er nu van overtuigd zijn dat Rusland alleen maar bluft.
Dat is een gevaarlijke misvatting, want vanuit Russisch oogpunt gaat het om existentiële bedreigingen voor Rusland. En zoals elke atoommacht zal ook Rusland eerder de wereld mee de afgrond in sleuren dan zijn eigen vernietiging toestaan. Niet voor niets antwoordde Poetin ooit op een soortgelijke vraag: “Waarom hebben wij (Russen) een wereld nodig waarin Rusland niet meer bestaat?”
Dat westerse politici het geduld van Rusland bij de geleidelijke escalatie van het Westen ter ondersteuning van Oekraïne interpreteren als zwakte of bluf, is een uiterst gevaarlijke misvatting. Als ze de Russische rode lijnen blijven overschrijden, zal er op een gegeven moment – zoals eind februari 2022 – een punt komen waarop Rusland met alle macht terugslaat. Als het Westen zo doorgaat, is het niet de vraag of dat gebeurt, maar alleen wanneer.
Dat is ook een reden waarom Russische experts pleiten voor het preventief gebruik van een atoombom: om de Europeanen te laten zien dat Rusland het serieus meent en niet alleen bluft. Dit is een poging om een hete oorlog in Europa te voorkomen door Europese politici – die blijkbaar vergeten zijn wat oorlog betekent – duidelijk te maken dat het ook hen kan overkomen.
De Russische deskundigen hopen dat dit de Europeanen en hun provocaties (bijvoorbeeld in de Oostzee) zal stoppen, voordat dit uitgroeit tot een hete oorlog in Europa en daarmee vroeg of laat zeker tot een atoomoorlog, want in dat geval zouden de atoommachten Rusland enerzijds en Frankrijk en Groot-Brittannië anderzijds in oorlog met elkaar zijn.
Atoomoorlog
Dat de Europeanen blijkbaar van mening zijn dat ze in Oekraïne oorlog kunnen voeren tegen Rusland en ook straffeloos achter aanvallen op doelen in Rusland kunnen staan, blijkt uit het volgende fragment uit het interview:
Vraag: Bent u niet bang dat Poetin ooit een niet-nucleaire raket naar Brussel zal sturen?
Francken: Nee, want dan raakt hij het hart van de NAVO, en dan gooien we Moskou plat.
Volgens de logica van de Europeanen zou zelfs een niet-nucleaire Russische raket op doelen in Europa een nucleaire aanval op Moskou betekenen.
Maar moet Rusland werkeloos blijven toekijken hoe de Europeanen achter aanvallen op Russische steden, raffinaderijen enzovoort zitten – en dat inmiddels ook openlijk zeggen? Geloven ze echt dat Rusland daar nooit op zal reageren?
De kwestie van de NAVO
In Europa geloven politici nog steeds in de NAVO. Ze geloven oprecht dat de VS Washington zou opofferen voor Warschau en Boston voor Brussel. Dat geloofde de Georgische regering in 2008 en dat geloofde de regering in Kiev in 2022. Omdat hen achter de schermen precies dat was beloofd, hebben beiden een oorlog met Rusland geriskeerd en uitgelokt. De resultaten zijn bekend.
Maar de Europeanen geloven echt dat hen niet hetzelfde zal overkomen als ze een hete oorlog met Rusland uitlokken, zoals blijkt uit dit fragment uit het interview:
Vraag: Bent u er zeker van dat Trump artikel 5 van de NAVO zal respecteren?
Francken: Natuurlijk. (Geïrriteerd) De vooringenomenheid tegen de Amerikaanse regering is zo groot in Europa. Ongelooflijk. Waarom zou hij dat niet doen?
Vraag: Want hij heeft zelf tijdens de NAVO-top twijfel gezaaid: “Het hangt af van uw definitie, er zijn veel definities van artikel 5.”
Francken: Oh, president Trump heeft vaak van die vreemde bijzinnen. Daar moet je doorheen kijken. Hij heeft letterlijk gezegd dat de Verenigde Staten hun NAVO-bondgenoten voor honderd procent zullen blijven steunen. Een kruisraket op Brussel? Dat is kinderspel, welke definitie je ook hanteert. Poetin zal dat ook niet doen. Ik houd eerder rekening met scenario’s in de grijze zone: kleine groene mannetjes die de Russisch sprekende minderheid in Estland zullen ophitsen tegen het “naziregime”. Voor je het weet hebben ze een deel van Estland geannexeerd.
De Belgische minister van Defensie heeft artikel 5 van het NAVO-verdrag duidelijk niet gelezen, want dat er “veel definities van artikel 5 zijn”, was geen “vreemde bijzin” van Trump, maar de zeer voorzichtige formulering van de voor Europeanen onaangename waarheid. En die luidt: artikel 5 van het NAVO-verdrag verplicht de NAVO-lidstaten tot helemaal niets.
Volgens artikel 5 van het NAVO-verdrag moeten alle lidstaten eerst unaniem besluiten dat er sprake is van een zogenaamd bondgenootschappelijk geval, pas daarna is artikel 5 van toepassing. En artikel 5 verplicht de NAVO-landen de facto tot helemaal niets, want daarin staat dat elke partij bij het NAVO-verdrag in dat geval “de maatregelen neemt, met inbegrip van het gebruik van wapengeweld, die zij nodig acht”.
Met andere woorden: wie het niet nodig acht om te helpen, doet dat gewoon niet. Ik heb dit enige tijd geleden uitgebreid uitgelegd, u kunt het hier nalezen.
Natuurlijk zou de NAVO politiek dood zijn als zij het bondgenootschap zou oproepen en vervolgens niet alle NAVO-landen gezamenlijk ten strijde zouden trekken, maar als de VS de keuze hebben tussen de “dood” van de NAVO en de nucleaire vernietiging van hun eigen land – wat denkt u dat de Amerikaanse regering dan zou kiezen?
Het was niet voor niets dat de VS bij de oprichting van de NAVO aandrongen op deze niet-bindende formulering van de ‘bijstandsbelofte’ (die er juist geen is), omdat ze na de oprichting van de NAVO niet door iemand in Europa tegen hun wil in een oorlog met de Sovjet-Unie wilden worden meegesleept.
Het doel van het NAVO-verdrag was om de Europeanen aan de VS te binden, niet andersom. De VS konden beslissen wanneer ze een oorlog met de Sovjet-Unie (tegenwoordig Rusland) wilden riskeren of uitlokken. Aangezien de oorlog in Europa zou plaatsvinden, zouden de Europeanen automatisch in oorlog zijn. Omgekeerd is dat niet het geval, want als iemand in Europa een oorlog met Rusland riskeert of uitlokt, scheidt een oceaan de VS van de oorlog en kunnen zij beslissen of ze al dan niet aan de oorlog willen deelnemen.
En daarmee zijn we weer terug bij de cruciale vraag: gelooft u echt dat de VS Washington zou opofferen voor Warschau en Boston voor Brussel?
De Belgische minister van Defensie gelooft dat. En de andere oorlogsstokers in Europa ook. Ik geloof dat niet.
En u?
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
In Brussel worden
plannen gesmeed die alles zouden kunnen veranderen. Onder de onschuldig
klinkende titel “Defence Readiness Roadmap 2030”
bereidt de EU zich voor op militaire onafhankelijkheid – met een duidelijke
doelstelling: confrontatie met Rusland.
Wat wordt verkocht
als een “defensie-initiatief” is in werkelijkheid een massale
bewapeningscampagne. Miljarden aan belastinggeld moeten worden gestoken in
nieuwe wapenprogramma’s, drones, raketafweersystemen en militaire logistiek. De
bureaucratie is al bezig met plannen om Europa “tegen het einde van het
decennium inzetbaar” te maken.
Niemand heeft de
burgers gevraagd of ze deze weg willen inslaan.
Geen referendum,
geen echt
debat in de parlementen.
Beslissingen worden genomen in Brussel, tussen
commissievergaderingen en topverklaringen door – ver weg van democratische
controle.
Terwijl overal in
Europa sociale systemen afbrokkelen,
scholen sluiten
en er een tekort aan
zorgpersoneel is,
wordt het grootste bewapeningsprogramma in de geschiedenis
van de EU goedgekeurd.
Miljarden die uit dezelfde zakken komen: die van
de Europese belastingbetalers.
Officieel gaat het
om “afschrikking” en “veiligheid”. Maar officieus bereidt men zich voor op een
nieuw geopolitiek conflict, waarin Europa de zwaarste last zal dragen –
financieel, politiek en misschien ook militair.
Men spreekt over
vrede, maar men handelt voor oorlog.
De taal van de
diplomatie wordt vervangen door de logica van bewapening. Er blijven nog vijf
jaar over voordat het concept volledig operationeel moet zijn.
De vraag is: wie stopt deze koers voordat hij
onomkeerbaar wordt?
En nog belangrijker: wie heeft er überhaupt ooit ingestemd dat
Europa op weg is naar oorlog?
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat
die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven
schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van
Frontnieuws.
Brussel is na Washington de grootste lobbyhoofdstad ter wereld, met lobbyisten die ~75% van de meetings met Commissarissen domineren Dat is de reden dat we steeds vaker te maken krijgen met verboden op alles wat niet door de farmaceutische industrie wordt geproduceerd.
De Nederlandse burger die consistent lijkt te stemmen op pro Europa partijen heeft geen flauw benul wat er eigenlijk allemaal gebeurt in Brussel.
Eén ding hadden ze wel kunnen weten en dat is dat het nooit hun wensen zijn die zullen worden uitgevoerd door Brussel, maar altijd die van grote bedrijven en andere machtige belanghebbenden.
De schattingen lopen uiteen, maar feit is dat er dagelijks zo'n 30.000 personen zich in Brussel bezig houden met lobbyen. Lobbyen wil dus niets anders zeggen dan politici omkopen/overhalen om iets wel of niet te doen.
Het is ook de ideale plaats als je ongewenste concurrentie wil uitschakelen.
Een grote concurrent van de farmaceutische industrie is colloïdaal zilver, het middel dat bacteriën doodt en een uitstekend alternatief is voor antibiotica.
En dus komt er nu de zoveelste Verordnung uit Brussel, dit keer een verbod om nog langer cosmetica te verkopen waar colloïdaal zilver, goud of platina zit.
Volgens een EU-verordening (die ook in Nederland geldt) mogen cosmetische producten met colloïdaal zilver (een nanomateriaal) vanaf 1 november 2025 datum niet meer op de markt worden gebracht of verkocht in de hele EU. Dit verbod geldt specifiek voor producten zoals crèmes, lotions of andere huidverzorgingsmiddelen waarin colloïdaal zilver zit.
Het verbod geldt ook voor andere nano-materialen zoals goud, platina, koper en styreen-copolymeren – allemaal om dezelfde redenen.
Nano zilver en nano goud worden al eeuwenlang gebruikt. Zilver staat bekend om zijn antibacteriële eigenschappen en werd vroeger zelfs toegepast in verbanden en waterzuivering. Nano goud wordt al lange tijd gebruikt in specifieke therapeutische toepassingen en in hoogwaardige huidverzorging. Tot het einde van de 20e eeuw stonden deze stoffen zelfs geregistreerd als officiële medicijnen.
Toch mag een producent al jaren niet meer vermelden dat deze producten geschikt zijn voor inname. En nu wordt ook het gebruik in cosmetica verboden. Dit besluit is geen gevolg van nieuwe wetenschappelijke inzichten die aantonen dat nano zilver en nano goud onveilig zouden zijn, maar een beleidsmatige keuze waarin álle nano-materialen op één hoop worden gegooid.
Deze beperking is onderdeel van een bredere trend: alleen producten die binnen het farmaceutische of cosmetische kader passen, mogen gezondheidsclaims maken en gebruikt worden in formuleringen. Dit betekent dat natuurlijke producten, supplementen en traditionele remedies steeds vaker onder een vergrootglas worden gelegd – niet omdat ze gevaarlijker zijn dan voorheen, maar omdat ze niet passen binnen het bestaande marktmodel.
En zo kan het dat producten zoals cosmetica met zilver, goud of platina worden verboden, omdat de wetenschap niet heeft kunnen bepalen of het wel veilig is, terwijl een coronaprik die ondertussen voor miljoenen doden heeft gezorgd, wel wordt toegestaan met de claim 'veilig en effectief'.
Gelukkig mag het colloïdaal zilver water en colloïdaal goud water nog steeds worden verkocht, maar ongetwijfeld zullen ze vroeger of later ook deze aanpakken.
Al met al betekent dit dat in de praktijk alleen nog vandaag cosmetische producten met nanodeeltjes zilver, goud of platinum mogen worden verkocht.
Bij Orjana hebben ze één product wat in de straks verboden categorie valt en dat is een platina crème. Mensen die het product gebruiken zijn er enthousiast over, maar zullen binnenkort moeite hebben om het nog ergens te vinden.
Wil je je vandaag nog bestellen voordat deze morgen uit het assortiment is verdwenen, dan kan je vandaag tot middernacht nog bestellen met een aantrekkelijke korting.
Mocht tijdens de dag de voorraad uitverkocht raken, dan stopt de verkoop van dit product eerder dan middernacht.
