“Zodra de digitale ID is ingevoerd, is het game over voor de mensheid.” Deze zin besluit een video die momenteel online voor ophef zorgt. En het vat de boodschap kernachtig samen: het gaat niet om gemak, maar om macht, meldt Uncut News.
Een oud verhaal – opnieuw verpakt
De drang om mensen te controleren is zo oud als de mensheid zelf. Maar wat ooit gebeurde met grenzen, paspoorten en belastingen, wordt nu gedigitaliseerd. We hebben het over de ultieme centralisatie van controle in de handen van niet-gekozen, supranationale organisaties. Grondstoffen, energie, voedsel – alles zou in dezelfde private zakken moeten belanden.
Van democratie naar technocratie
Het transcript beschrijft een radicale transformatie: de omverwerping van de liberale democratie ten gunste van een wereldwijde technocratie. Een “staatsgreep zonder tanks” – met regels, digitale valuta en sociale kredietpunten in plaats van contant geld en stemrecht. Een omgekeerde gevangenis formeel vrij, in werkelijkheid afhankelijk.
Klimaat als voorwendsel
Het plan: land innemen, de landbouw verminderen en de voedsel- en energievoorziening transformeren – allemaal onder het mom van een klimaatcrisis die niet duidelijk wetenschappelijk bewezen is. De video beschrijft ‘netto nul’ als Europa’s ‘economische zelfmoord‘, als opzettelijke de-industrialisatie en verarming van de bevolking.
Oorlog tegen de landbouw
Bijzonder explosief: de spreker spreekt van een “wereldwijde oorlog tegen de landbouw“. Boeren geven het op en voedseltekorten dreigen. Degenen die echt voedsel vervangen door “farmaceutisch voedsel” beheersen niet alleen de markten, maar ook de mensheid zelf.
PR-fraude of blauwdruk?
Wat hier als klimaatbeleid wordt verkocht, verschijnt als de grootste PR-fraude uit de wereldgeschiedenis – en als een actieplan: totale bewaking van elke handeling, van energieverbruik tot levensstijl.
Digitale ID als eindpunt
De laatste zin van de video is schokkend:
“Zodra de digitale ID is geïntroduceerd, is het spel voorbij voor de mensheid.”
Dit maakt duidelijk: digitale identiteit is niet zomaar een handig hulpmiddel – het is de sleutel tot volledige controle. Degene die eigenaar is van het systeem, bepaalt wie er nog meer mag deelnemen.
Conclusie
Of je de analyse van de video nu deelt of niet, het benadrukt de cruciale vraag van onze tijd: wie is de eigenaar van de infrastructuur waarop we leven? Het antwoord op deze vraag zal bepalen of democratie een relikwie uit het verleden wordt of niet.
KIJK:
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
Jaren
geleden had ik het fout toen me gevraagd werd wat het einddoel was. Toen
antwoordde ik dat een digitaal concentratiekamp het doel was. Ik had Goelag
moeten zeggen tegen Karel van Wolveren op de eerste vraag die hij me stelde
toen we gingen zitten in zijn werkruimte/bibliotheek. Karel had me uitgenodigd
omdat hij wilde … Meer lezen overZe bouwen een goelag voor de goyim – “Dat is
de essentie”…….
Visual Capitalist
heeft onlangs een grafiek gemaakt met beschikbare gegevens over migranten per
geboorteland per 1 januari 2024.
Liechtenstein staat
bovenaan de lijst van Europese landen met de meeste immigranten. 70% van de
40.000 inwoners is in het buitenland geboren en ongeveer twee derde komt van
buiten de EU, schrijft Rhoda Wilson.
Duitsland staat
bovenaan de lijst met de meeste immigranten in absolute cijfers. 16,9 miljoen
mensen, gelijk aan een vijfde van de Duitse bevolking, zijn in het buitenland
geboren, waarvan een op de acht in de EU.
De onderstaande
infographic geeft een overzicht van de rangorde van 31 Europese landen op basis
van het aandeel immigranten en vermeldt hun absolute aantallen voor meer
context.
De gegevens voor
deze visualisatie zijn afkomstig van Eurostat, dat de
bevolking per geboorteland bijhoudt per 1 januari 2024.
In een tabel, die
we hier niet hebben opgenomen, somt Visual Capitalist de
Europese landen met de meeste immigranten op. Het aandeel van 70% buitenlanders
in Liechtenstein springt in het oog, maar ook Luxemburg (51%) en Malta (31%)
zijn sterk afhankelijk van immigranten, aldus Visual Capitalist,
dat verder zegt: Hun kleine binnenlandse beroepsbevolking, gunstige
belastingstelsels en grensoverschrijdende arbeidsmarkten vormen sterke
aantrekkingsfactoren. In alle drie de landen vormen niet-EU-migranten de
meerderheid, wat hun rol als mondiale – en niet alleen Europese – talenthubs
onderstreept.
Duitsland heeft de
meeste immigranten in Europa
Met 16,9 miljoen
immigranten is Duitsland alleen al goed voor een kwart van alle in het
buitenland geboren inwoners van de EU.
De vergrijzende bevolking en de
robuuste productiebasis zorgen voor een constante vraag naar arbeidskrachten.
Toch komt slechts
37% van deze nieuwkomers uit de EU, wat suggereert dat de aantrekkingskracht
van Duitsland veel verder reikt dan het continent en een bredere geopolitieke
aantrekkingskracht weerspiegelt, waaronder instroom uit het Midden-Oosten en
Azië.
De
oost-westmigratiepatronen in Europa
In West- en
Noord-Europa ligt het gemiddelde aandeel immigranten boven de 15%, terwijl dat
in veel Oost-Europese landen onder de 5% blijft.
Polen (3%) en
Roemenië (3%) staan onderaan.
Dit is een
weerspiegeling van het migratiepad tussen Oost en West
Hoewel de
economische convergentie de loonverschillen tussen de twee delen van Europa
heeft verkleind, blijven de westerse arbeidsmarkten en de hogere
levensstandaard Oost-Europeanen aantrekken, waardoor er een opvallende demografische
onbalans in de EU ontstaat.
Welke immigranten
zijn in de gegevens opgenomen?
De meeste
EU-lidstaten baseren zich op administratieve gegevens om aan de EU te
rapporteren, zoals registers voor bevolking, buitenlanders, verblijf,
werkvergunningen, ziektekostenverzekering of belastingen.
Deze gegevens
omvatten dus geen immigranten die illegaal zijn binnengekomen of die op een
manier verblijven die niet door een overheidsinstantie wordt geregistreerd.
Bovendien nemen
alle landen, behalve de vier genoemde landen – Polen, Slowakije, Zweden en
Liechtenstein – Oekraïners met een tijdelijke verblijfsvergunning of
vluchtelingenvergunning op in hun migratiestatistieken.
Immigranten moeten
langer dan 12 maanden in het land verblijven om te worden meegeteld.
Vind je het
belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt
gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en
onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Over de langzame dood van het klimaatbeleid in Europa.
Op 25 september 2018 hield de Amerikaanse president Donald Trump zijn eerste toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, schrijft Eugyppius.
Op een gegeven moment waarschuwde hij Duitsland voor de plannen voor Nord Stream 2, die het land volgens hem “volledig afhankelijk zou maken van Russische energie als het niet onmiddellijk van koers zou veranderen”. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD) en de permanente VN-vertegenwoordiger Christoph Heusgen lachten hem in zijn gezicht uit.
Deze clowns dachten toen dat ze het allemaal wel begrepen. We zouden een heleboel windturbines bouwen en zonnepanelen installeren en het verschil compenseren met Russisch aardgas. Het zou goedkoop zijn, de klimaatdeskundigen zouden er blij mee zijn en ook veel belangengroepen zouden ervan kunnen profiteren.
Niemand lacht meer. De hele strategie is ingestort, want zonder Russisch gas is de energietransitie hopeloos. Ze kan nooit slagen, ze zal nooit ergens heen gaan en de enige vraag is hoe lang we onze economie nog zonder reden zullen vernietigen. De zeer intelligente, uiterst volwassen en zeer vooruitziende volwassenen van het Duitse politieke establishment worden geconfronteerd met een langzaam smeulende economische en politieke noodsituatie, en ze zijn volstrekt niet bereid die zelfs maar te erkennen, laat staan er iets aan te doen.
Dit zou de reden zijn waarom niemand lachte toen Trump vorige week terugkeerde om een tweede toespraak te houden voor de Algemene Vergadering van de VN. Met het oog op Europa zei Trump: “Jullie landen gaan naar de hel”, voordat hij met name zijn afkeuring uitsprak over wat hij het “dubbelstaartige monster” van massamigratie en klimaatsverandering noemde. Hij zei dit alles recht voor de voorzitter van de Algemene Vergadering, die toevallig de aartsgroene milieuactiviste Annalena Baerbock blijkt te zijn.
Ik heb zijn belangrijkste uitspraken over het klimaatbeleid en de energietransitie voor u opgeschreven:
Energie is nog een gebied waarop de Verenigde Staten momenteel floreren als nooit tevoren.
We doen de valselijk genoemde hernieuwbare energiebronnen weg. Trouwens, ze zijn een lachertje. Ze werken niet. Ze zijn te duur. Ze zijn niet krachtig genoeg om de centrales te laten draaien die je nodig hebt om je land groot te maken. De wind waait niet. Die grote windmolens zijn zo zielig en zo slecht, zo duur in gebruik, en ze moeten steeds opnieuw gebouwd worden en ze beginnen te roesten en te rotten. De duurste energie die ooit bedacht is. … Je hoort geld te verdienen met energie, niet om geld te verliezen. Je verliest geld, de overheden moeten subsidiëren. Je kunt ze niet plaatsen zonder enorme subsidies. En de meeste worden in China gebouwd, en ik geef China veel krediet. Ze bouwen ze, maar er zijn maar heel weinig windmolenparken. Dus waarom bouwen ze ze en sturen ze ze de hele wereld over, maar gebruiken ze ze nauwelijks? Weet je wat? Ze gebruiken steenkool, ze gebruiken gas, ze gebruiken bijna alles, maar ze houden niet van wind, maar ze verkopen de windmolens wel graag.
In 1982 voorspelde de directeur van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties dat klimaatverandering tegen het jaar 2000 een wereldwijde catastrofe zou veroorzaken. Hij zei dat die onomkeerbaar zou zijn, net als elke nucleaire holocaust. Dat zeiden ze bij de Verenigde Naties. Wat is er gebeurd? Hier zijn we dan. Een andere VN-functionaris stelde in 1989 dat binnen tien jaar hele landen door de opwarming van de aarde van de kaart zouden kunnen worden geveegd. Dat gebeurt niet. Al deze voorspellingen van de Verenigde Naties en vele anderen, vaak om slechte redenen, waren onjuist. Ze waren gedaan door domme mensen…
Ik zeg je dat als je niet wegkomt van de groene-energiezwendel, je land ten onder gaat. … Ik ben de president van de Verenigde Staten, maar ik maak me zorgen om Europa. Ik hou van Europa. Ik hou van de mensen in Europa, en ik vind het vreselijk om te zien hoe het wordt verwoest door energie en immigratie. Dit monster met twee staarten vernietigt alles wat het in zich draagt, en dat kunnen ze niet langer laten gebeuren. Je doet het omdat je aardig wilt zijn, omdat je politiek correct wilt zijn en omdat je je erfgoed vernietigt.
Ze moeten de controle over de ongebreidelde immigratieramp en de nep-energiecatastrofe onmiddellijk en krachtig overnemen, voordat het te laat is. De CO2-voetafdruk is een hoax, verzonnen door mensen met kwade bedoelingen, en ze zijn op weg naar totale vernietiging. …
Europa heeft zijn eigen CO2-voetafdruk met 37% verminderd. Denk daar eens over na. Gefeliciteerd Europa. Goed gedaan. Je hebt jezelf veel banen gekost, veel fabrieken gesloten, maar je hebt de CO2-voetafdruk met 37% verminderd. Maar ondanks al die offers en nog veel meer, is die volledig tenietgedaan door een wereldwijde toename van 54%, waarvan een groot deel afkomstig is uit China en andere landen die floreren rond China, dat nu meer CO2 produceert dan alle andere ontwikkelde landen ter wereld. Dus al deze landen werken zo hard aan de CO2-voetafdruk, wat overigens onzin is. Het is onzin…
Het is allemaal krankzinnig. Het belangrijkste effect van dit brute groene-energiebeleid is niet dat het het milieu helpt, maar dat de productie en industriële activiteiten worden herverdeeld van ontwikkelde landen die de krankzinnige regels volgen naar vervuilende landen die de regels overtreden en er een fortuin mee verdienen. Ze verdienen een fortuin.
De Europese elektriciteitsrekeningen zijn nu vier tot vijf keer duurder dan die in China, en twee tot drie keer hoger dan die in de Verenigde Staten … Het hele globalistische concept om van succesvolle, geïndustrialiseerde landen te eisen dat ze zichzelf pijn doen en hun hele samenleving radicaal ontwrichten, moet onmiddellijk worden verworpen, en wel onmiddellijk. …
Een dag na deze vernietigende opmerkingen begaf Wopke Hoekstra, de klimaatcommissaris van de Europese Unie, zich naar de New York Times om progressieve Amerikanen te verzekeren dat “de wereld niet vertraagt op het gebied van klimaat“. Dat is alleen op een heel oppervlakkig niveau waar. Ideologisch gezien is het klimaatisme voorbij. Alle steun van de basis is verdwenen en het blijft alleen bestaan vanwege institutionele inertie, als een complex geheel van technocratische oplichtingspraktijken. De Duitse Groenen hebben bijna al hun steun verloren, buiten hun terminaal toegewijde basis van onwetende stadsmensen die niets meer willen weten. Ze staan op het punt volledig uit de deelstaatparlementen van Oost-Duitsland te verdwijnen, en in het Westen krijgen ze ook een flinke klap te verduren. De kiezers in Noordrijn-Westfalen hebben zojuist de meeste groene burgemeesters van grote gemeenten weggestuurd. In de hele Bondsrepubliek is de linkse energie overgeslagen naar de hardcore socialisten van Die Linke.
Vier dagen na Trumps toespraak hielden de Duitse klimaatactivisten van Fridays for Future een landelijke “klimaatstaking”, zoals ze die in 2019 elke vrijdagmiddag hielden. Deze evenementen brachten vroeger honderdduizenden naïeve universiteitsstudenten, verwarde bureaucratische Gutmenschen en schoolkinderen de straat op. Nu zijn de protesten nog maar in naam een staking; ze moesten hun grote evenement verplaatsen naar een zaterdag, omdat niemand meer werkuren wil verspillen aan dit soort onzin.
De beelden van het weekend spreken boekdelen: in Berlijn kwamen zelfs volgens eigen cijfers van de organisatoren slechts 4.300 mensen opdagen, terwijl de politie er slechts 3.000 telde.
In Hamburg waren er ongeveer 2500 demonstranten, in München ongeveer 1500. En in Potsdam, waar beroemdheden Luisa Neubauer en klimaatonderzoeker Stefan Rahmstorf aanwezig waren, waren er slechts een paar honderd. Landelijk deden er minder dan 50.000 mensen mee… Ter vergelijking: in 2019, toen de demonstraties van Greta Thunberg elke vrijdag plaatsvonden, gingen alleen al in Berlijn honderdduizenden de straat op.
Wat ooit een breed gedragen en naïef geïdealiseerde massabeweging met een brede maatschappelijke impact was … is uitgegroeid tot een kleine splintergroep die ideologisch vastzit in een eigen wereldbeeld: de klimaatbeweging is allang gekrompen tot een kern van radicale dromers. Zelfs Greta Thunberg, het voormalige klimaaticoon, is overgestapt op nieuwere, actuelere zorgen.
Alleen al de slogans op de spandoeken laten zien hoe ver de beweging is afgedwaald van haar oorspronkelijke doel.
Dat is Luisa Neubauer zelf, die met een handvol linkse activisten in Potsdam marcheert. Op de banner achter haar staat: “Voor klimaatrechtvaardigheid. Snap je het?” Sinds de oorlog in Gaza horen we veel meer over “klimaatrechtvaardigheid” dan over “klimaatverandering”, omdat de klimaatactivisten niet langer het eeuwige linkse protest leiden. Antikolonialisme is belangrijker; CO2 is alleen van belang voor zover het een westers onrecht vertegenwoordigt dat ergens aan bruine mensen wordt opgelegd. Sterker nog, links verliest klimaatactivisme terrein ten opzichte van allerlei andere zorgen. Daarom hebben onze klimaatactivisten hun logo op de transvlag geplakt en moeten ze naast activisten marcheren met banners waarop ze klagen over “de rijken” en kritiek leveren op “nazi’s”. De hele beweging vervalt tot de standaard linkse klachtenbrij.
Het weekend heeft laten zien dat Fridays for Future zijn massale aanhang heeft verloren en dat klimaat als politiek thema zijn mobiliserende kracht heeft verloren. Terwijl het grote publiek discussieert over een terugkeer naar klimaatvriendelijke kernenergie, het beleid voor verwarming van woningen, elektriciteitsprijzen en mobiliteit, marcheert de Duitse klimaatbeweging door stadscentra met spandoeken waarvan de boodschap duidelijk niets te maken heeft met het dagelijks leven van de meeste burgers. Om deze reden, en omdat sommige demonstranten in 2019 waarschijnlijk zijn gaan begrijpen dat Fridays for Future weliswaar klimaatbescherming zegt, maar in werkelijkheid neerkomt op degrowth, deïndustrialisatie en opzettelijke vernietiging van welvaart, staat de beweging nu op de rand van onbeduidendheid.
Het klimaatdenken bestond altijd uit twee delen.
Het eerste deel was een hilarisch verhaal over hoe de industrialisatie de atmosfeer vernietigt door de uitstoot van koolstofdioxide, hoe de koraalriffen afsterven, de poolkappen smelten en de oceanen stijgen.
Het tweede deel ging over de energietransitie – een pakket aan onheilspellende maatregelen die samen de de-industrialisatie betekenen voor elk land dat het aandurft ze serieus te implementeren, maar die geen enkele hoop bieden om ook maar enigszins het paniekverhaal uit het eerste deel te verzachten.
Als je deze onzin zou herleiden tot een Venn-diagram, zou je twee elkaar niet kruisende cirkels zien. De activistische linkerzijde hypte het hysterische panieknarratief van het eerste deel, terwijl ze de catastrofaal destructieve maatregelen van het tweede deel steunde (al klaagde ze af en toe dat deze maatregelen niet ver genoeg gingen). De technocratie hypte de catastrofaal destructieve maatregelen van het tweede deel en steunde (zij het vaak stilzwijgend) de hysterie van het eerste deel.
Dit slinkse, onsamenhangende ideologische systeem is volledig kapot. De activisten propageren een hele reeks grieven over wereldwijd onrecht die nauwelijks iets te maken hebben met technocratisch beleid, en de technocraten blijven Duitsland de-industrialiseren zonder enige ideologische steun of rechtvaardiging van links – en soms zelfs in oppositie tegen een traditioneel en heroplevend links anti-elitarisme. (Weinig ideologieën belichamen immers de zorgen van de elite zo duidelijk en met zo weinig respect voor de economisch achtergestelden als het klimaatbeleid.) Het is het begin van een algemene klimaatpolitieke desintegratie.
Hoewel de eurocraten die momenteel het klimaatbeleid nastreven goed beschermd zijn tegen verschuivingen in de publieke opinie, kunnen ze deze niet eindeloos negeren. Het beleid dat centraal staat in het klimaatbeleid heeft natuurlijk een dieperliggend doel dat grotendeels verschilt van het paniekverhaal dat de activisten verkopen. Als de eurocraten dit beleid blijven voeren, zullen ze met nieuwe verhalen moeten komen over waarom de economische vernietiging die ze aanrichten noodzakelijk is. Tot nu toe tonen ze geen interesse in dat soort ideologische verzinsels. De verhalen die ze nu vertellen, zijn van een heel andere strekking. Ze gaan over buitenlandse dreigingen en binnenlandse slopers, over de ernstige gevaren die de Russen in het buitenland en de fascisten in eigen land vormen. Achteraf gezien denk ik dat het klimaatbeleid een ideologie was, bedacht voor een wereld zonder concrete schurken – een wereld waar industriële processen en gassen de enige denkbare vijanden waren. We leven niet meer in die wereld, en daarom is het klimaatbeleid voorbij.
***
Dissident: Ik moet een kanttekening plaatsen bij de gebruikelijke bullshit van Trump.
Ik hou van Europa. Ik hou van de mensen in Europa, en ik vind het vreselijk om te zien hoe het wordt verwoest door energie en immigratie.
Hij is er zelf deels verantwoordelijk voor. Door zowel in zijn eerste als deze tweede termijn de oorlogen van Israël in het Midden-Oosten te steunen die de immigratie deze kant uit drijven. En recent verklaarde hij nog er trots op te zijn Nordstream opgeblazen te hebben. ‘Biden was de uitvoerder, maar het was mijn idee’
Het is ook Trump die Von der Leyen laatst een dwangdeal in der maag splitste om de komende jaren verplicht voor 750 miljard veel te duur en smerig Amerikaans fracking-gas te kopen.
Het is ook Trump die weigert de Oekraïense proxy-oorlog tegen Rusland te stoppen, maar wil dat wij Europeanen het nu van Oekraïne overnemen nu de Oekraïense mannen op zijn.
Trump houdt niet van ons. Hij wil ons dood, nadat hij ons eerste beroofd heeft.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
Steeds meer banken trekken zich terug uit de Net-Zero Banking Alliance. De reden is simpel: “Groene” investeringen leveren simpelweg geen rendement op. Die kun je niet aan aandeelhouders verkopen. Groene megalomanie wurgt niet alleen de reële economie, maar ook de balansen van banken. Nu is het voorbij, meldt Report24.
Het was slechts een kwestie van tijd voordat de zeepbel barstte. Terwijl politici, ngo’s en rijke activisten al jaren het sprookje vertellen dat de “groene transformatie” niet alleen het klimaat zou redden, maar ook de economie zou voorbereiden op een nieuw gouden tijdperk, hebben de banken allang berekend wat er echt toe doet: winst en verlies. En zie daar, de zogenaamde “Net-Zero Banking Alliance” is geïmplodeerd. De kale cijfers vertellen het verhaal niet.
We moeten deze absurditeit onder ogen zien: banken zouden hun eigen klanten onder druk moeten zetten om dure, riskante en verlieslatende avonturen in de groene utopie te beleven. Oliemaatschappijen zoals BP en Shell, die een tijdje meegesleurd werden in de net-zero-gekte, realiseerden zich al snel dat ze zichzelf met hun klimaatdoelen in de voet schoten. Het resultaat is duidelijk: een terugtrekking uit wind- en zonne-energieplannen en een terugkeer naar olie en gas, waar het geld stroomt. En dit is nog duidelijker geworden sinds de escalatie van de crisis in Oekraïne.
En wat gebeurt er in de tussentijd? De hele netto-nul-ideologie blijkt te zijn wat ze altijd al was: een businessmodel voor subsidiejagers en bezigheidstherapie voor klimaatfanaten. De banken zijn simpelweg gestopt met hun ogen te sluiten voor het feit dat deze projecten zonder permanente overheidssteun onmiddellijk zouden mislukken.
Zelfs in landen als Groot-Brittannië, waar de overheid al jaren worstelt met een groene waanzin, zijn er juridische mazen in de wet waardoor contracten in het “nationaal belang” kunnen worden geannuleerd. Met andere woorden: in een noodsituatie zijn financieringstoezeggingen van miljarden euro’s ineens niet meer waard. Voor banken, die risico en rendement moeten afwegen, is de vergelijking simpel: blijf weg van een sector die alleen bestaat zolang de belastingbetaler wordt uitgemolken. En dan is er nog de tijdgeest. Reform UK, dat momenteel booming is in de peilingen, heeft al aangekondigd alle groene subsidies af te schaffen zodra het aan de macht komt. Als dat gebeurt, stort het hele wind- en zonne-energiecircus sneller in elkaar dan een kaartenhuisje bij een aardbeving. Wie zou er nu nog miljarden in zulke projecten pompen?
“Netto nul” loopt ten einde in de financiële wereld, omdat het in de reële economie al een complete mislukking blijkt te zijn. Als “groene projecten” ondanks subsidies, belastingvoordelen en andere overheidsmaatregelen om de prijs van koolwaterstoffen kunstmatig te verhogen door middel van extra belastingen en speciale heffingen niet rendabel zijn, hoe moet het dan in de toekomst verder? Hoe lang kunnen overheden zich nog utopische projecten veroorloven, terwijl het enerzijds toch al zombieprojecten zijn en anderzijds overheidsbegrotingen dreigen te imploderen onder de druk van de rentelasten?
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
Door een sluw complot, zijn dubieuze organisaties als het IPCC en in hun kielzog, klimaatactivisten als Greta Thunberg de grote promotors geworden van het demoniseren van CO2; de levens-essentiële stof kooldioxide, die werd en wordt afgeschilderd als een veelkoppige draak die koste wat kost dient te worden bestreden..! Maar deze demonisering staat haaks op het feit dat CO₂ EEN NATUURLIJKE en ABSOLUUT noodzakelijke bouwsteen is en blijft, in de kringloop van het leven. EN DAT ER VOLGENS EMINENTE WETENSCHAPPERS ALS DR. WILLIAM HAPPER, ZELFS EEN CO2-HONGERSNOOD IS IN ONZE AARDSE ATMOSFEER..!
Binnen de kosmische geschiedenis ontwikkelde de aarde een kringloop, waarbij CO₂ uiteindelijk naar de atmosfeer wordt terug gevoerd, als essentiële grondstof voor fotosynthese en de voedselproductie. Het verhaal is ZÓ simpel en TOCH werden we massaal in de CO2-angst gedompeld..!
Dankzij water en leven raakte de meeste atmosferische CO₂ op aarde over miljarden jaren heen, gebonden in kalkhoudende gesteenten. Alleen een cataclysme, zoals een thermische ontbinding op planetaire schaal, zou die opgeslagen CO₂ opnieuw vrijmaken. Klimaatwetenschappers waarschuwen dan wel voor de smeltende toendra die de aardkorst fragiel maakt, maar dat is absoluut onjuist. Het gaat dan meer om methaangas, dan om CO2.
Om ons op te zadelen met een Venusachtige, broei-atmosfeer, blijft een heftig-krachtige externe factor nodig, zoals bijvoorbeeld een asteroïdenbombardement die de aardkorst openrijt als een ritssluiting, zodat magma en hitte ongehinderd naar buiten kan stromen. Maar… Hollywood is nooit veraf … Terwijl we ons blindstaren op een teveel aan CO₂, vraagt niemand zich af of alle CO₂ – en dus alle leven – ooit kan verdwijnen. Vandaag ontstaan nog altijd nieuwe kalksteenlagen.
Onze angst werkt blijkbaar maar in één richting.. Het wonder van de koolstofcyclus raakt daarbij vergeten. Al 400 miljoen jaar beheerst de aarde een dynamisch systeem waarin het CO₂-gehalte in de atmosfeer fluctueert tussen 180 en 3.000 ppm (parts per million = deeltjes per miljoen). Alle CO₂ draait daarbij in een kringloop mee, maar deze loopt deels langs geologische tijdsschalen, waarbij precies dié traagheid ons inzicht volledig vertroebelt. Streven naar een koolstofarme wereld is dan ook écht absurd.
dr.ir. Coen Vermeeren
Het is dan ook een sluw complot om CO₂, het gas dat wij als mensen ook dagelijks uitademen, af te schilderen als een dodelijk klimaatgif. Dit beeld is een complete omkering van de werkelijkheid!! Dr. Ir Coen Vermeeren, auteur van boeken over UFO’s (HIER) en 911 (HIER) schreef een boek over CO2, getiteld ‘Het Levensgas’. Het boek laat zien wat iedereen kan zien: kooldioxide is geen vijand, maar de bouwsteen van al het leven. Zonder CO₂ geen fotosynthese, geen bossen, geen oogsten, dus geen leven.
Waarom dan -nogmaals- deze obsessie met CO₂ als bedreiging? Omdat angst wordt ingezet om peperduur klimaatbeleid te rechtvaardigen en de mens te controleren – terwijl de echte problemen, zoals vervuiling van lucht, water en bodem, vaak buiten beeld blijven. Het nieuwe boek biedt meer dan kritiek, want het schetst een toekomst van overvloed in plaats van gebrek, waarin innovatieve energiebronnen – nu nog tegengehouden – ons de ruimte geven voor groei en ontwikkeling.
(klik voor lead naar onze bookshop)
Het Levensgasis geen standaard klimaatboek, maar een uitnodiging aan jou als lezer, om anders te kijken: van angst naar vertrouwen, van beperking naar mogelijkheden. Onze jeugd heeft dus wel degelijk een toekomst!! Het wordt de hoogste tijd om het narratief om te draaien; om de MISLEIDING TE ONTMASKEREN!
Coen Vermeeren schrijft in het voorwoordL
“Het is eigenlijk vreemd dat dit boek – Het Levensgas – geschreven zou moeten worden. De logica ervan is zo duidelijk dat je zou denken dat het compleet overbodig zou zijn. Toch is dat niet zo. Ik voelde me ertoe gedwongen, niet alleen door wat ik de afgelopen twintig jaar met eigen ogen heb gezien en meegemaakt, maar ook vanwege de richting die onze samenleving is ingeslagen.
En dat is niet zomaar een van de vele richtingen waaruit samenlevingen kunnen kiezen: een voor de mensheid “doodlopende weg” is nog de beste omschrijving van waar we ons op dit moment bevinden. Dat daarbij belangen meespelen, zal duidelijk blijken..”
De CO2-logica!! De biologie en geologie spreken voor zich, via heel duidelijke taal: de hogere CO₂-niveaus gingen in het verleden op Aarde altijd sámen met bloei, biodiversiteit en.. overvloed!! Vertalen we dat naar de actuele situatie, dan zien we de bevestiging hiervan en dienen we alleen maar te kijken naar plaatjes die NASA ons aanreikt, om dit verhaal onderbouwd te zien..!
Na de afname van CO₂ door kalkvorming ontstond een geologisch evenwicht, waarin subductie, geothermische warmte en vulkanisme de gebonden koolstof opnieuw in circulatie brengen (HIER). Bij planten en dieren werkt de koolstofkringloop sneller, via ademhaling en rotting. Zelfs methaan uit runderen oxideert binnen een tiental jaar, dus laten we vooral ook stoppen met die verstikkende fixatie op de veestapel. Organische resten in humusrijke bodems blijven meestal een paar decennia hangen, maar ook niet langer.
Ook koolstof in fossiele brandstoffen keert zonder menselijke tussenkomst ooit terug als CO2. Hoge CO₂ werkt dus niet onnatuurlijk of rampzalig.Ecosystemen passen zich aan en evolueren mee. Zo zat tijdens het Eoceen (56-34 miljoen jaar geleden) tot 2.000 ppm CO₂ in de lucht en was het gemiddeld 6°C warmer dan vandaag..! Toch bloeide het leven op aarde, sterker nog: het was een sleutelperiode voor de diversificatie van zoogdieren en speelde zo een cruciale rol bij het ontstaan van onze voorouders!!
Meer en meer landbouwwetenschappers wijzen erop dat de wereldbevolking een overvloedige toekomst tegemoet kan gaan, dankzij het stijgende CO₂-niveau.
De afgelopen 50 jaar steeg de CO₂-concentratie tot 420 ppm, 50 procent meer dan het pre-industriële niveau. De wereldbevolking verdubbelde in die periode wel tot 8 miljard. Intussen wijzen meer en meer landbouwkundigen erop dat die bevolking mede kan gedijen dankzij het stijgende CO₂-niveau. Het zorgt namelijk voor een sterk verhoogd rendement bij de groei van essentiële gewassen als tarwe, rijst en soja. Toch betalen we vandaag boeren ook om humusrijke gronden aan te leggen om zo CO₂ te vangen via de zogenaamde carbon farming-programma’s. Hoe ver zal de hysterie nog doorslaan?
Kijk naar deze uitspraak hieronder van de inmiddels overleden IPCC-wetenschappelijke hoofd-auteur, prof.dr. Schneider. Een ongelooflijke uitspraak die hij doet, vanuit een diepe, diepe angst; het is niet anders te duiden. Een wetenschapper die door de knieën gaat voor angst; voor een toekomstbeeld dat hem schrik aan joeg.. Een toekomstbeeld dat dúsdanig heftig was, dat er vervolgens dan ook maar WETENSCHAPPELIJKE FRAUDE gepleegde diende te worden, om het ’tij te keren’..!! Door ‘angstige scenario’s aan te bieden’en ‘gesimplificeerde dramatische statements’…!!
CO2 als grondstof De huidige toestand is dus geen eindpunt dat koste wat kost behouden moet worden. In plaats te denken dat we deze CO2-cyclus dienen te bestrijden, zouden we hem beter leren beheren als een goede akker. Dat vraagt om meer inzicht en studie, eerder dan het te verdoemen en ervoor weg te vluchten. Ons instinct drijft ons als soort voort om eeuwig te gedijen, maar dan moeten we ook binnen een kosmische tijdschaal durven denken. Oosterse culturen staan hierin traditioneel verder dan het ‘nerveuze’ Westen.
Misschien is het geen toeval dat Japan sterk inzet op de omzetting van atmosferisch CO2 tot synthetische brandstof (DAC). Wellicht vandaag nog een brug te ver, maar we kunnen wel al starten met de productie van synthetisch aardgas via methanisatie. Naast waterstof is daarvoor CO2 te gebruiken die vrijkomt uit biogasproductie. Omdat synthetisch aardgas gebruikmaakt van de bestaande infrastructuur en een hogere energiedichtheid heeft dan pure waterstof, wordt het kostenplaatje economisch interessant. Er bestaat inmiddels een procédé met een omzettingsrendement van meer dan 93% (HIER). Methanisatie is daarbij ook een bekend proces in de petrochemie.
(klik voor artikel hier op de site)
* * *
MEER LEZEN?
OVER DE MISLEIDING, DIE HET GROOTSTE DEEL VAN DE KLIMAATDISCUSSIE BEHEERST?
(klik voor link naar Succesboeken voor info en evt. bestellen)
De auteur van het boek ‘Ongemakkelijke twijfels’, de Canadese Joanne Marcotte kreeg bekendheid vanwege haar politieke documentaire ‘The Quiet Illusion’ die ze in 2006 regisseerde, een film over sociale en economische problemen in Quebec. Ze heeft een bachelordiploma in computertechniek van de Université Laval. Ze becommentarieert politiek nieuws op haar persoonlijke blog en na meer dan dertig jaar alarmisme rond klimaatverandering nodigt Joanne Marcotte lezers van haar boek uit, kennis te maken met het werk van wetenschappers, humanisten en economen die ons oproepen om apocalyptisch alarmisme te verwerpen en te kiezen voor meer realistische, pragmatische oplossingen.
Ongemakkelijke twijfelsbiedt een tegenwicht voor de klimaatdoctrine die beweert dat we door onze eigen schuld getuige zijn van een dreigende planetaire en humanitaire catastrofe. Het boek is bedoeld voor mensen die begrijpen dat wetenschap een proces van observatie en ontdekking is, en geen religie. In die zin is de titel van het boek natuurlijk een mooie paraphrase tegen de claim van Al Gore met zijn ‘Ongemakkelijke waarheid’ (‘An inconvenient Truth’)..!
‘Ongemakkelijke twijfels’ is ook bedoeld voor jongeren (en hun ouders) die last hebben van eco-angst. Tegen hen zegt Marcotte: “Maak je niet zo’n zorgen. Het zit allemaal niet zo in elkaar als ze je hebben wijsgemaakt.”
Wat is precies de vaak genoemde wetenschappelijke consensus? Hoe staat de klimaatwetenschap ervoor? Zijn de modellen en scenario’s van het IPCC betrouwbaar? Is het Net Zero-beleid van de VN haalbaar? Deze en vele andere vragen worden beantwoord door de verschillende wetenschappers en auteurs die we in dit boek ontmoeten.
Klimaatverandering is reëel. Maar in hoeverre is deze door de mens veroorzaakt? Is er een betere bestemming denkbaar voor de miljarden die onze regeringen uitgeven aan CO2-reductie?
Dit zijn vragen die klimaatalarmisten en hun politieke handlangers, die volhouden dat hun beleid is gebaseerd op ‘de wetenschap’ liever niet gesteld zien worden, alsof de feiten over dit complexe onderwerp al ‘vaststaan’. Dat is niet het geval. In dit helder geschreven boek biedt Joanne Marcotte een goed onderbouwde rondleiding, langs de tegenargumenten van vier zeer gerenommeerde en rationele wetenschappers.
Een onmisbaar boek voor iedereen die zoekt naar evenwichtige informatie over het ‘klimaatprobleem’…
Wat is precies de vaak genoemde wetenschappelijke consensus? Hoe staat de klimaatwetenschap ervoor? Zijn de modellen en scenario’s van het IPCC betrouwbaar? Is het Net Zero-beleid van de VN haalbaar? Deze en vele andere vragen worden beantwoord door de verschillende wetenschappers en auteurs die we in dit boek ontmoeten.
