30/09/2025
Over de langzame dood van het klimaatbeleid in Europa.
Op 25 september 2018 hield de Amerikaanse president Donald Trump zijn eerste toespraak voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, schrijft Eugyppius.
Op een gegeven moment waarschuwde hij Duitsland voor de plannen voor Nord Stream 2, die het land volgens hem “volledig afhankelijk zou maken van Russische energie als het niet onmiddellijk van koers zou veranderen”. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken Heiko Maas (SPD) en de permanente VN-vertegenwoordiger Christoph Heusgen lachten hem in zijn gezicht uit.
Deze clowns dachten toen dat ze het allemaal wel begrepen. We zouden een heleboel windturbines bouwen en zonnepanelen installeren en het verschil compenseren met Russisch aardgas. Het zou goedkoop zijn, de klimaatdeskundigen zouden er blij mee zijn en ook veel belangengroepen zouden ervan kunnen profiteren.
Niemand lacht meer. De hele strategie is ingestort, want zonder Russisch gas is de energietransitie hopeloos. Ze kan nooit slagen, ze zal nooit ergens heen gaan en de enige vraag is hoe lang we onze economie nog zonder reden zullen vernietigen. De zeer intelligente, uiterst volwassen en zeer vooruitziende volwassenen van het Duitse politieke establishment worden geconfronteerd met een langzaam smeulende economische en politieke noodsituatie, en ze zijn volstrekt niet bereid die zelfs maar te erkennen, laat staan er iets aan te doen.
Dit zou de reden zijn waarom niemand lachte toen Trump vorige week terugkeerde om een tweede toespraak te houden voor de Algemene Vergadering van de VN. Met het oog op Europa zei Trump: “Jullie landen gaan naar de hel”, voordat hij met name zijn afkeuring uitsprak over wat hij het “dubbelstaartige monster” van massamigratie en klimaatsverandering noemde. Hij zei dit alles recht voor de voorzitter van de Algemene Vergadering, die toevallig de aartsgroene milieuactiviste Annalena Baerbock blijkt te zijn.
Ik heb zijn belangrijkste uitspraken over het klimaatbeleid en de energietransitie voor u opgeschreven:
Energie is nog een gebied waarop de Verenigde Staten momenteel floreren als nooit tevoren.
We doen de valselijk genoemde hernieuwbare energiebronnen weg. Trouwens, ze zijn een lachertje. Ze werken niet. Ze zijn te duur. Ze zijn niet krachtig genoeg om de centrales te laten draaien die je nodig hebt om je land groot te maken. De wind waait niet. Die grote windmolens zijn zo zielig en zo slecht, zo duur in gebruik, en ze moeten steeds opnieuw gebouwd worden en ze beginnen te roesten en te rotten. De duurste energie die ooit bedacht is. … Je hoort geld te verdienen met energie, niet om geld te verliezen. Je verliest geld, de overheden moeten subsidiëren. Je kunt ze niet plaatsen zonder enorme subsidies. En de meeste worden in China gebouwd, en ik geef China veel krediet. Ze bouwen ze, maar er zijn maar heel weinig windmolenparken. Dus waarom bouwen ze ze en sturen ze ze de hele wereld over, maar gebruiken ze ze nauwelijks? Weet je wat? Ze gebruiken steenkool, ze gebruiken gas, ze gebruiken bijna alles, maar ze houden niet van wind, maar ze verkopen de windmolens wel graag.
In 1982 voorspelde de directeur van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties dat klimaatverandering tegen het jaar 2000 een wereldwijde catastrofe zou veroorzaken. Hij zei dat die onomkeerbaar zou zijn, net als elke nucleaire holocaust. Dat zeiden ze bij de Verenigde Naties. Wat is er gebeurd? Hier zijn we dan. Een andere VN-functionaris stelde in 1989 dat binnen tien jaar hele landen door de opwarming van de aarde van de kaart zouden kunnen worden geveegd. Dat gebeurt niet. Al deze voorspellingen van de Verenigde Naties en vele anderen, vaak om slechte redenen, waren onjuist. Ze waren gedaan door domme mensen…
Ik zeg je dat als je niet wegkomt van de groene-energiezwendel, je land ten onder gaat. … Ik ben de president van de Verenigde Staten, maar ik maak me zorgen om Europa. Ik hou van Europa. Ik hou van de mensen in Europa, en ik vind het vreselijk om te zien hoe het wordt verwoest door energie en immigratie. Dit monster met twee staarten vernietigt alles wat het in zich draagt, en dat kunnen ze niet langer laten gebeuren. Je doet het omdat je aardig wilt zijn, omdat je politiek correct wilt zijn en omdat je je erfgoed vernietigt.
Ze moeten de controle over de ongebreidelde immigratieramp en de nep-energiecatastrofe onmiddellijk en krachtig overnemen, voordat het te laat is. De CO2-voetafdruk is een hoax, verzonnen door mensen met kwade bedoelingen, en ze zijn op weg naar totale vernietiging. …
Europa heeft zijn eigen CO2-voetafdruk met 37% verminderd. Denk daar eens over na. Gefeliciteerd Europa. Goed gedaan. Je hebt jezelf veel banen gekost, veel fabrieken gesloten, maar je hebt de CO2-voetafdruk met 37% verminderd. Maar ondanks al die offers en nog veel meer, is die volledig tenietgedaan door een wereldwijde toename van 54%, waarvan een groot deel afkomstig is uit China en andere landen die floreren rond China, dat nu meer CO2 produceert dan alle andere ontwikkelde landen ter wereld. Dus al deze landen werken zo hard aan de CO2-voetafdruk, wat overigens onzin is. Het is onzin…
Het is allemaal krankzinnig. Het belangrijkste effect van dit brute groene-energiebeleid is niet dat het het milieu helpt, maar dat de productie en industriële activiteiten worden herverdeeld van ontwikkelde landen die de krankzinnige regels volgen naar vervuilende landen die de regels overtreden en er een fortuin mee verdienen. Ze verdienen een fortuin.
De Europese elektriciteitsrekeningen zijn nu vier tot vijf keer duurder dan die in China, en twee tot drie keer hoger dan die in de Verenigde Staten … Het hele globalistische concept om van succesvolle, geïndustrialiseerde landen te eisen dat ze zichzelf pijn doen en hun hele samenleving radicaal ontwrichten, moet onmiddellijk worden verworpen, en wel onmiddellijk. …
Een dag na deze vernietigende opmerkingen begaf Wopke Hoekstra, de klimaatcommissaris van de Europese Unie, zich naar de New York Times om progressieve Amerikanen te verzekeren dat “de wereld niet vertraagt op het gebied van klimaat“. Dat is alleen op een heel oppervlakkig niveau waar. Ideologisch gezien is het klimaatisme voorbij. Alle steun van de basis is verdwenen en het blijft alleen bestaan vanwege institutionele inertie, als een complex geheel van technocratische oplichtingspraktijken. De Duitse Groenen hebben bijna al hun steun verloren, buiten hun terminaal toegewijde basis van onwetende stadsmensen die niets meer willen weten. Ze staan op het punt volledig uit de deelstaatparlementen van Oost-Duitsland te verdwijnen, en in het Westen krijgen ze ook een flinke klap te verduren. De kiezers in Noordrijn-Westfalen hebben zojuist de meeste groene burgemeesters van grote gemeenten weggestuurd. In de hele Bondsrepubliek is de linkse energie overgeslagen naar de hardcore socialisten van Die Linke.
Vier dagen na Trumps toespraak hielden de Duitse klimaatactivisten van Fridays for Future een landelijke “klimaatstaking”, zoals ze die in 2019 elke vrijdagmiddag hielden. Deze evenementen brachten vroeger honderdduizenden naïeve universiteitsstudenten, verwarde bureaucratische Gutmenschen en schoolkinderen de straat op. Nu zijn de protesten nog maar in naam een staking; ze moesten hun grote evenement verplaatsen naar een zaterdag, omdat niemand meer werkuren wil verspillen aan dit soort onzin.
Marius Marx schrijft op Apollo News over “De stille ondergang van de klimaatbeweging”:
De beelden van het weekend spreken boekdelen: in Berlijn kwamen zelfs volgens eigen cijfers van de organisatoren slechts 4.300 mensen opdagen, terwijl de politie er slechts 3.000 telde.
In Hamburg waren er ongeveer 2500 demonstranten, in München ongeveer 1500. En in Potsdam, waar beroemdheden Luisa Neubauer en klimaatonderzoeker Stefan Rahmstorf aanwezig waren, waren er slechts een paar honderd. Landelijk deden er minder dan 50.000 mensen mee… Ter vergelijking: in 2019, toen de demonstraties van Greta Thunberg elke vrijdag plaatsvonden, gingen alleen al in Berlijn honderdduizenden de straat op.
Wat ooit een breed gedragen en naïef geïdealiseerde massabeweging met een brede maatschappelijke impact was … is uitgegroeid tot een kleine splintergroep die ideologisch vastzit in een eigen wereldbeeld: de klimaatbeweging is allang gekrompen tot een kern van radicale dromers. Zelfs Greta Thunberg, het voormalige klimaaticoon, is overgestapt op nieuwere, actuelere zorgen.
Alleen al de slogans op de spandoeken laten zien hoe ver de beweging is afgedwaald van haar oorspronkelijke doel.
Dat is Luisa Neubauer zelf, die met een handvol linkse activisten in Potsdam marcheert. Op de banner achter haar staat: “Voor klimaatrechtvaardigheid. Snap je het?” Sinds de oorlog in Gaza horen we veel meer over “klimaatrechtvaardigheid” dan over “klimaatverandering”, omdat de klimaatactivisten niet langer het eeuwige linkse protest leiden. Antikolonialisme is belangrijker; CO2 is alleen van belang voor zover het een westers onrecht vertegenwoordigt dat ergens aan bruine mensen wordt opgelegd. Sterker nog, links verliest klimaatactivisme terrein ten opzichte van allerlei andere zorgen. Daarom hebben onze klimaatactivisten hun logo op de transvlag geplakt en moeten ze naast activisten marcheren met banners waarop ze klagen over “de rijken” en kritiek leveren op “nazi’s”. De hele beweging vervalt tot de standaard linkse klachtenbrij.
Het weekend heeft laten zien dat Fridays for Future zijn massale aanhang heeft verloren en dat klimaat als politiek thema zijn mobiliserende kracht heeft verloren. Terwijl het grote publiek discussieert over een terugkeer naar klimaatvriendelijke kernenergie, het beleid voor verwarming van woningen, elektriciteitsprijzen en mobiliteit, marcheert de Duitse klimaatbeweging door stadscentra met spandoeken waarvan de boodschap duidelijk niets te maken heeft met het dagelijks leven van de meeste burgers. Om deze reden, en omdat sommige demonstranten in 2019 waarschijnlijk zijn gaan begrijpen dat Fridays for Future weliswaar klimaatbescherming zegt, maar in werkelijkheid neerkomt op degrowth, deïndustrialisatie en opzettelijke vernietiging van welvaart, staat de beweging nu op de rand van onbeduidendheid.
Het klimaatdenken bestond altijd uit twee delen.
Het eerste deel was een hilarisch verhaal over hoe de industrialisatie de atmosfeer vernietigt door de uitstoot van koolstofdioxide, hoe de koraalriffen afsterven, de poolkappen smelten en de oceanen stijgen.
Het tweede deel ging over de energietransitie – een pakket aan onheilspellende maatregelen die samen de de-industrialisatie betekenen voor elk land dat het aandurft ze serieus te implementeren, maar die geen enkele hoop bieden om ook maar enigszins het paniekverhaal uit het eerste deel te verzachten.
Als je deze onzin zou herleiden tot een Venn-diagram, zou je twee elkaar niet kruisende cirkels zien. De activistische linkerzijde hypte het hysterische panieknarratief van het eerste deel, terwijl ze de catastrofaal destructieve maatregelen van het tweede deel steunde (al klaagde ze af en toe dat deze maatregelen niet ver genoeg gingen). De technocratie hypte de catastrofaal destructieve maatregelen van het tweede deel en steunde (zij het vaak stilzwijgend) de hysterie van het eerste deel.
Dit slinkse, onsamenhangende ideologische systeem is volledig kapot. De activisten propageren een hele reeks grieven over wereldwijd onrecht die nauwelijks iets te maken hebben met technocratisch beleid, en de technocraten blijven Duitsland de-industrialiseren zonder enige ideologische steun of rechtvaardiging van links – en soms zelfs in oppositie tegen een traditioneel en heroplevend links anti-elitarisme. (Weinig ideologieën belichamen immers de zorgen van de elite zo duidelijk en met zo weinig respect voor de economisch achtergestelden als het klimaatbeleid.) Het is het begin van een algemene klimaatpolitieke desintegratie.
Hoewel de eurocraten die momenteel het klimaatbeleid nastreven goed beschermd zijn tegen verschuivingen in de publieke opinie, kunnen ze deze niet eindeloos negeren. Het beleid dat centraal staat in het klimaatbeleid heeft natuurlijk een dieperliggend doel dat grotendeels verschilt van het paniekverhaal dat de activisten verkopen. Als de eurocraten dit beleid blijven voeren, zullen ze met nieuwe verhalen moeten komen over waarom de economische vernietiging die ze aanrichten noodzakelijk is. Tot nu toe tonen ze geen interesse in dat soort ideologische verzinsels. De verhalen die ze nu vertellen, zijn van een heel andere strekking. Ze gaan over buitenlandse dreigingen en binnenlandse slopers, over de ernstige gevaren die de Russen in het buitenland en de fascisten in eigen land vormen. Achteraf gezien denk ik dat het klimaatbeleid een ideologie was, bedacht voor een wereld zonder concrete schurken – een wereld waar industriële processen en gassen de enige denkbare vijanden waren. We leven niet meer in die wereld, en daarom is het klimaatbeleid voorbij.
***
Dissident: Ik moet een kanttekening plaatsen bij de gebruikelijke bullshit van Trump.
Ik hou van Europa. Ik hou van de mensen in Europa, en ik vind het vreselijk om te zien hoe het wordt verwoest door energie en immigratie.
Hij is er zelf deels verantwoordelijk voor. Door zowel in zijn eerste als deze tweede termijn de oorlogen van Israël in het Midden-Oosten te steunen die de immigratie deze kant uit drijven. En recent verklaarde hij nog er trots op te zijn Nordstream opgeblazen te hebben. ‘Biden was de uitvoerder, maar het was mijn idee’
Het is ook Trump die Von der Leyen laatst een dwangdeal in der maag splitste om de komende jaren verplicht voor 750 miljard veel te duur en smerig Amerikaans fracking-gas te kopen.
Het is ook Trump die weigert de Oekraïense proxy-oorlog tegen Rusland te stoppen, maar wil dat wij Europeanen het nu van Oekraïne overnemen nu de Oekraïense mannen op zijn.
Trump houdt niet van ons. Hij wil ons dood, nadat hij ons eerste beroofd heeft.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
