28/09/2025
Steeds meer banken trekken zich terug uit de Net-Zero Banking Alliance. De reden is simpel: “Groene” investeringen leveren simpelweg geen rendement op. Die kun je niet aan aandeelhouders verkopen. Groene megalomanie wurgt niet alleen de reële economie, maar ook de balansen van banken. Nu is het voorbij, meldt Report24.
Het was slechts een kwestie van tijd voordat de zeepbel barstte. Terwijl politici, ngo’s en rijke activisten al jaren het sprookje vertellen dat de “groene transformatie” niet alleen het klimaat zou redden, maar ook de economie zou voorbereiden op een nieuw gouden tijdperk, hebben de banken allang berekend wat er echt toe doet: winst en verlies. En zie daar, de zogenaamde “Net-Zero Banking Alliance” is geïmplodeerd. De kale cijfers vertellen het verhaal niet.
We moeten deze absurditeit onder ogen zien: banken zouden hun eigen klanten onder druk moeten zetten om dure, riskante en verlieslatende avonturen in de groene utopie te beleven. Oliemaatschappijen zoals BP en Shell, die een tijdje meegesleurd werden in de net-zero-gekte, realiseerden zich al snel dat ze zichzelf met hun klimaatdoelen in de voet schoten. Het resultaat is duidelijk: een terugtrekking uit wind- en zonne-energieplannen en een terugkeer naar olie en gas, waar het geld stroomt. En dit is nog duidelijker geworden sinds de escalatie van de crisis in Oekraïne.
En wat gebeurt er in de tussentijd? De hele netto-nul-ideologie blijkt te zijn wat ze altijd al was: een businessmodel voor subsidiejagers en bezigheidstherapie voor klimaatfanaten. De banken zijn simpelweg gestopt met hun ogen te sluiten voor het feit dat deze projecten zonder permanente overheidssteun onmiddellijk zouden mislukken.
Zelfs in landen als Groot-Brittannië, waar de overheid al jaren worstelt met een groene waanzin, zijn er juridische mazen in de wet waardoor contracten in het “nationaal belang” kunnen worden geannuleerd. Met andere woorden: in een noodsituatie zijn financieringstoezeggingen van miljarden euro’s ineens niet meer waard. Voor banken, die risico en rendement moeten afwegen, is de vergelijking simpel: blijf weg van een sector die alleen bestaat zolang de belastingbetaler wordt uitgemolken. En dan is er nog de tijdgeest. Reform UK, dat momenteel booming is in de peilingen, heeft al aangekondigd alle groene subsidies af te schaffen zodra het aan de macht komt. Als dat gebeurt, stort het hele wind- en zonne-energiecircus sneller in elkaar dan een kaartenhuisje bij een aardbeving. Wie zou er nu nog miljarden in zulke projecten pompen?
“Netto nul” loopt ten einde in de financiële wereld, omdat het in de reële economie al een complete mislukking blijkt te zijn. Als “groene projecten” ondanks subsidies, belastingvoordelen en andere overheidsmaatregelen om de prijs van koolwaterstoffen kunstmatig te verhogen door middel van extra belastingen en speciale heffingen niet rendabel zijn, hoe moet het dan in de toekomst verder? Hoe lang kunnen overheden zich nog utopische projecten veroorloven, terwijl het enerzijds toch al zombieprojecten zijn en anderzijds overheidsbegrotingen dreigen te imploderen onder de druk van de rentelasten?
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
