10/07/2025
Soms voelt het alsof de Europese Unie een zelfmoordpact is.
U heeft misschien gehoord dat Duitsland probeert dit waanzinnige utopische project, de energietransitie, te voltooien. Dit houdt in dat vertrouwde, betrouwbare methoden voor elektriciteitsopwekking geleidelijk worden afgeschaft ten gunste van windmolens en zonnepanelen, de enige acceptabele energiebronnen voor de energietransitie, schrijft Eugyppius.
Het probleem is dat wind- en zonne-energie slechts incidenteel elektriciteit opwekken, terwijl het Europese elektriciteitsnet altijd en overal een constante frequentie van 50 Hertz moet leveren.
Gasgestookte elektriciteitscentrales zijn dé manier om deze cirkel te sluiten, omdat ze snel kunnen op gang komen wanneer er een wolk voor de zon trekt of de wind plotseling gaat liggen. Omdat Duitsland hoopt al zijn kolencentrales in 2030 te hebben afgeschaft, hebben we 21 gigawatt aan nieuwe gascentrales nodig om ze te vervangen en samen te werken met onze kostbare hernieuwbare energiebronnen om de lichten aan te houden. Dat is geen metafoor of overdrijving. Zonder deze centrales zullen we letterlijk moeite hebben om de lichten aan te houden.
Het probleem, zoals Welt uitlegt in dit ontnuchterende artikel, is tweeledig: enerzijds zal geen enkele particuliere investeerder geld steken in de bouw van deze nieuwe gascentrales. Dit komt door de waanzinnige energietransitie zelf en de bijbehorende krankzinnige randvoorwaarden, zoals de plannen van Skycastle om de nieuwe gascentrales na 2035 om te bouwen tot waterstofcentrales, wanneer we onze nieuwe strategie voor groene waterstofenergie realiseren (iets wat absoluut gaat gebeuren). Er is hier te veel onzekerheid. De Duitse regering moet deze centrales daarom subsidiëren, maar daarvoor is de goedkeuring van de Europese Commissie vereist, en de Europese Commissie is fel gekant tegen het toestaan dat welke lidstaat dan ook fossiele energieopwekking subsidieert. Ideologisch gezien is dit onaanvaardbaar.
Pogingen om de Commissie van het tegendeel te overtuigen, gaan terug tot de vorige regering. De toenmalige minister van Economische Zaken, Robert Habeck, slaagde er niet in hen op andere gedachten te brengen, en onze huidige minister van Economische Zaken, Katherina Reiche, is niet overtuigender gebleken. Volgens onze tijdlijn voor de energietransitie zouden wind- en zonne-energie in 2030 goed moeten zijn voor 80% van onze elektriciteitsopwekking. Zonder de nieuwe gascentrales zitten we in de problemen.
De Europese Commissie maalt er niet om, en de voorstanders van energietransities lijken er ook niet veel om te geven. Hun oplossing tot nu toe was om onze kolencentrales te behouden, en indien nodig zelfs na 2030 te blijven draaien, zodat de lichten niet onverwachts uitvallen. Kolencentrales vervuilen natuurlijk veel meer dan gascentrales, maar om de een of andere reden deert dat de voorstanders van energietransities niet.
Dit plan heeft slechts één gebrek. Het blijkt dat als je een hele sector vertelt dat je hoopt het in de komende jaren uit te faseren, die sector feitelijk al rekening houdt met de geplande dood en op basis daarvan personeelsbeslissingen neemt. Sinds de vorige socialistische/Groene regering de uitfasering van steenkool naar voren heeft gehaald tot 2030, hebben kolencentrales vrijwel geen nieuw personeel aangenomen en vier hebben al onverwacht moeten sluiten omdat er niemand was om ze draaiende te houden. De Bundesnetzagentur (BNetzA) – de toezichthoudende instantie die toezicht houdt op onze elektrische infrastructuur – heeft op deze dreigende crisis gereageerd door te verordenen: “durf niet te sluiten, bro” dat personeelstekorten geen acceptabele reden zijn voor “systemisch belangrijke” energiecentrales om hun activiteiten te staken, omdat “demografisch gerelateerde personeelsreducties kunnen worden tegengegaan door in een vroeg stadium nieuw operationeel personeel op te leiden.”
Wanneer ik over klimaatonzin schrijf, reageren veel gewaardeerde lezers sceptisch en stellen ze dat de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde echt is. Ik begrijp waarom ze deze argumenten aanvoeren, maar toch heb ik vaak spijt van deze aanpak, omdat het er gewoon niet toe doet. Als reactie op de klimaathysterie doen we werkelijk absurde dingen die heel slecht zouden zijn en nergens op zouden slaan, zelfs als alles wat de klimaatdeskundigen beweren waar zou zijn. Alle hernieuwbare energiebronnen die we bouwen, zullen geen meetbaar effect hebben op iets anders dan onze portemonnee. We riskeren catastrofale stroomuitval – het soort ramp dat mensenlevens eist – zonder enige reden. En zoals altijd is er geen plan, geen rechtvaardiging, gewoon niets.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
