augustus 31, 2025 6
Patriotten laten hun kleuren zien in Epping.
Deze week werd het
Britse volk opnieuw verteld dat het “niet uitmaakt”: hun mening over het
immigratiebeleid van de regering en hun verlangen om veilig te zijn in hun
eigen gemeenschappen zijn gewoonweg irrelevant.
Het maakt niet uit
Dat was de
boodschap – precies die woorden, bot, ondubbelzinnig, zonder ruimte voor
tegenspraak – die premier Keir Starmer afgelopen zomer aan het Britse volk
bracht in de nasleep van de brute moord op drie kleine meisjes tijdens een
dansles in Southport. Zes anderen raakten in kritieke toestand door
steekwonden, evenals twee leraren, schrijft Raw Egg Nationalist.
Tientallen jaren
van woede over de gevolgen van het multiculturele experiment, een experiment
dat zonder de goedkeuring van het Britse publiek werd uitgevoerd en waaraan
tientallen miljoenen mensen bij meerdere verkiezingen een einde hebben willen
maken, kwam plotseling tot een hoogtepunt. Groot-Brittannië werd opgeschrikt
door protesten.
Het land stond op
scherp.
Hoewel de eerste
geruchten dat de dader van deze gruwelijke misdaad een moslimimmigrant was al
snel onjuist bleken te zijn – en het was nauwelijks een ongerechtvaardigde
veronderstelling – waren ze niettemin in grote lijnen waar. De moordenaar was
geen Engelsman of, zoals de media suggereerden, een donkere Welshman zoals ik.
De moordenaar was Axel Rudakubana, de antracietkleurige zoon van een Rwandese
immigrant.
Later werd bekend
dat Rudakubana op school had gepocht dat hij een nieuwe Rwandese genocide naar
het Verenigd Koninkrijk zou brengen en dat hij handleidingen voor gruweldaden
van ISIS had gedownload, maar deze feiten werden gemakshalve weggepoetst.
Andere relevante feiten, zoals waarom Rudakubana’s familie Rwanda tijdens de
genocide heeft verlaten en de rol van Keir Starmer zelf bij het verlenen van
asiel, zullen wellicht nooit aan het licht komen.
Terwijl de onrust
zich over het land verspreidde, betrad Starmer het podium en richtte zich tot
het Britse volk. Hij vertelde hen in niet mis te verstane bewoordingen, hoewel
zijn stem trilde, dat de demonstranten “extreemrechts” waren, deelnemers aan
“gewelddadig banditisme”; dat hun protesten helemaal geen protesten waren; hun
grieven geen grieven waren; en dat ze de “volle kracht van de wet” zouden
ondervinden, of ze nu ‘direct’ hadden deelgenomen of door “deze actie online
aan te wakkeren en vervolgens zelf weg te lopen.”
Een van degenen die
in het net terechtkwamen, was Lucy Connolly, de vrouw van een conservatief
raadslid. Ze stuurde een boze tweet over het in brand steken van
migrantenhuisvesting en verwijderde die een paar uur later snel weer. Enkele
dagen na de toespraak van Starmer werd ze gearresteerd, door het
“rechtssysteem” gejaagd en veroordeeld tot 31 maanden gevangenisstraf, ondanks
dat haar was verteld dat als ze “niet schuldig” zou pleiten, ze niet als
voorbeeld zou worden gesteld. Een Labour-raadslid dat tegen een joelende
menigte zei dat de “extreemrechtse” demonstranten “de keel doorgesneden”
moesten worden, liep als vrij man de rechtbank uit.
De protesten en de
buitengewoon hardhandige reactie van de Britse regering leidden tot
verontwaardiging in binnen- en buitenland. Toen het ministerie van Buitenlandse
Zaken deze maand zijn jaarlijkse wereldwijde mensenrechtenrapport uitbracht,
werd Groot-Brittannië genoemd als een land waar de individuele vrijheid
volledig en in hoog tempo aan het afnemen is. De president en vicepresident
hebben beiden bij meerdere gelegenheden, onder meer tijdens officiële bezoeken,
hun bezorgdheid over Groot-Brittannië geuit. Keir Starmer en minister van
Buitenlandse Zaken David Lammy werden beiden in verlegenheid gebracht toen ze
moesten ontkennen dat er sprake is van actieve censuur en vervolging, maar hun
vastberadenheid om die censuur en vervolging voort te zetten is onverminderd
gebleven.
Deze week werd het
Britse volk opnieuw verteld: “Het maakt niet uit.”
Het maakt nog
steeds niet uit.
Vrijdag stemden
drie rechters van het Hof van Beroep in het voordeel van de regering en
vernietigden zij een verbod van het Hooggerechtshof tegen de eigenaren van het
Bell Hotel in Epping, Essex, dat hen belette asielzoekers te blijven
huisvesten. Het Bell Hotel stond in het middelpunt van hernieuwde landelijke
protesten tegen het waanzinnige immigratiebeleid van de regering, nadat een
14-jarig Brits meisje was aangerand door een Ethiopische man die daar was
ondergebracht. Het verbod zou vrijwel zeker hebben geleid tot verdere lokale
verboden tegen het beleid om asielzoekers in hotels en andere particuliere
accommodaties onder te brengen.
Even leek het erop
dat het recht van het Britse volk op veiligheid in hun eigen gemeenschappen zou
zegevieren – of, zo niet zegevieren, dan toch in ieder geval een zeldzame,
tijdelijke overwinning zou behalen.
Die hoop is nu de
bodem ingeslagen.
De drie rechters
van het Hof van Beroep oordeelden dat het oorspronkelijke verbod “ernstige
tekortkomingen” vertoonde en “verschillende principiële fouten” bevatte.
Zij stelden dat
handhaving van het bevel van het Hooggerechtshof zou kunnen leiden tot verdere
onrust, omdat daarmee zou worden aangetoond dat protesten – legale protesten
die, ondanks de heftige emoties, grotendeels vrij waren van geweld en
wetsovertredingen – daadwerkelijk iets konden bereiken. En dat kon onmogelijk
worden toegestaan.
Lord Justice Bean:
“Als het uitbreken van protesten de argumenten voor een voorlopige voorziening
versterkt, bestaat het risico dat dit een impuls of stimulans vormt voor
verdere protesten – waarvan sommige mogelijk onrustig zijn – rond
asielzoekerscentra. In het ergste geval, als zelfs onwettige protesten als
relevant worden behandeld, bestaat het risico dat verdere wetteloosheid wordt
aangemoedigd.”
Kemi Badenoch,
leider van de Conservatieve Partij, reageerde als volgt op de uitspraak: “Keir
Starmer heeft laten zien dat hij de rechten van illegale immigranten boven de
rechten van Britse burgers stelt, die zich gewoon veilig willen voelen in hun
steden en gemeenschappen.“
Nigel Farage,
leider van Reform UK, was het daarmee eens: ”Illegale migranten hebben onder
Starmer meer rechten dan de Britse bevolking.”
De protesten zijn
voortgezet. De politie, aangemoedigd door de beslissing, heeft een agressievere
aanpak gekozen. Vrijdag zijn ten minste drie mannen gearresteerd buiten het
Bell Hotel.
De demonstranten
voorspellen nu ernstige burgerlijke onrust.
Een groep die
opvallend betrokken is bij de protesten zijn de “Pink Ladies”, gewone Britse
vrouwen die roze T-shirts hebben aangetrokken en naar de frontlinie zijn
getrokken om hun stem te laten horen voor het recht van Britse meisjes en
vrouwen om niet te worden aangerand en verkracht door buitenlandse mannen die
überhaupt niet in hun gemeenschap zouden mogen zijn.
Carmen, een lid van
de Pink Ladies, sprak met The Guardian. “We komen elke week –
marcheren, protesteren”, zei ze, “en de uitspraak van vandaag is gewoon
verwoestend, absoluut verwoestend. Het zal waarschijnlijk tot burgerlijke
onrust leiden.”
Dit is een
conclusie die moeilijk te weerstaan is. De mate van woede onder de bevolking is
gewoonweg ongekend. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. De spanning is
voelbaar, zelfs in kleine stadjes en dorpen ver van de onrust. Gewone mensen
uiten vrijuit meningen die enkele jaren of zelfs maanden geleden nog bizar en
extreem zouden hebben geleken, over immigratie en de legitimiteit van een
regering die de wil van het volk negeert als beleidskwestie, over wat het
eigenlijk betekent om Brits te zijn.
Ondanks zijn
pretenties van totale controle heeft de Britse regering de controle niet in
handen. Nergens is dit duidelijker dan op social media, en met name op X,
waarvan de eigenaar Elon Musk vrijdag niets minder dan een heilige oorlog
verklaarde aan Keir Starmer en zijn trawanten.
Musk beschuldigde
de Britse regering van “verraad aan haar eigen volk.”
“Een natie met een
regering die tegen haar eigen volk is, zal van de aardbodem verdwijnen!”
twitterde hij, waarna hij waarschuwde: “De nachtmerrie die Epping en honderden
andere steden in Groot-Brittannië en Ierland nu doormaken, zal ook uw stad
treffen, tenzij het volk hier een einde aan maakt.”
De regering-Trump
heeft de bevordering van de vrijheid van meningsuiting in het buitenland tot
een van haar speerpunten gemaakt. Europese pogingen om Elon Musk te intimideren
en onder de duim te houden, zijn niet goed gevallen.
Tijdens de
verkiezingscampagne zorgde de intimidatie door de EU ervoor dat JD Vance
dreigde dat de VS zelfs uit de NAVO zou stappen als de EU niet zou
terugkrabbelen. De Digital Services Act (DSA) van de EU, die
social-mediabedrijven verplicht tot proactieve censuur op algoritmisch niveau
om boetes te voorkomen, schendt actief de rechten van Amerikanen op grond van
het Eerste Amendement, en de regering-Trump weet dat.
Sommigen hebben
zich afgevraagd hoe lang het nog duurt voordat Starmer X in Groot-Brittannië
verbiedt. De weerzinwekkende nieuwe Online Safety Act van de Britse regering,
die bedoeld was om kinderen te beschermen tegen blootstelling aan schadelijke
inhoud, is al gebruikt om beelden van de protesten in het Verenigd Koninkrijk
te censureren. 4Chan en Kiwifarms hebben nu een Amerikaanse rechtszaak aangespannen
tegen Ofcom, de Britse mediaregulator, waarin zij beweren dat de wet de
fundamentele rechten van Amerikanen beperkt, net als de DSA, en natuurlijk
hebben zij gelijk. 4Chan is al met boetes bedreigd omdat het weigert mee te
werken met Ofcom.
De regering van
Starmer zal misschien inderdaad verder gaan in haar pogingen om het Britse volk
en hun roep om vrijheid het zwijgen op te leggen, maar als ze dat doet, zal ze
zeker te maken krijgen met hardere tegenstand van de regering-Trump.
Ik doe op dit moment
geen voorspellingen. Voorspellingen maken ons allemaal belachelijk. Maar één
ding is duidelijk: de strijd is nog niet voorbij.
Hij is nog maar net
begonnen.
Copyright ©
2025 vertaling door Frontnieuws.
