Wist u dat er bij de fabricage en bouw van een windturbine meer CO2 vrijkomt dan er gedurende zijn totale levensduur wordt bespaard? En dat er in datzelfde tijdsbestek voor het fabriceren, opzetten en onderhoud meer energie wordt verbruikt dan het oplevert? Vindt u dat niet eigenaardig? Dat schrijft Luk Adang in een artikel op de website van auteur Steven Arrazola de Oñate.
“Je vraagt je dan af: ‘Wat is de winst, en het rendement?’ Dan hebben we het nog niet gehad over het gigantische prijskaartje, de uitputting van natuurlijke bronnen, de milieueffecten, de gevaren voor onze gezondheid, de gigantische afvalberg om de 20 à 30 jaar en noem maar op,” vervolgt Adang.
Waarom is men zo bang voor de waarheid?
In het artikel gaat hij in op de productie en montage van windturbines, waar gigantisch veel materialen voor nodig zijn. “Er gaat énorm veel materiaal in. Én energie!”
Arrazola de Oñate deelde het artikel op LinkedIn, waarna zijn account voor de tweede keer in een jaar werd verwijderd. “Wie betaalt LinkedIn voor het actief censureren van personen die kritiek geven op het mainstream narratief? Waarom is men zo bang voor de waarheid?” vraagt hij.
Het einde van de democratie
Hij schrijft dat de censuur van LinkedIn niet thuishoort in een liberale democratie. Zijn account werd weer hersteld. Hij gaat er geen kritische artikelen meer posten, ‘want anders volgt er een nieuwe ban’.
Vervolgens werd het account opnieuw verwijderd. “Censuur is het einde van de democratie. Misschien toch ook maar juridische stappen ondernemen?”
