zaterdag, 08 maart 2025 11:10

Het wordt tijd dat mensen eindelijk een keer het ware verhaal horen over de oorlog in Oekraïne.
Langzaam maar zeker, stap voor stap, worden wij een oorlog met Rusland ingerommeld.
Politici in Den Haag en Brussel doen hun uiterste best om vrede in Oekraïne te voorkomen en dat lukt ze alleen zolang ze Rusland kunnen labellen als de grote agressor. Een schurkenstaat onder leiding van dictator Poetin die erop uit is om heel Europa te veroveren, inclusief ons land.
Daarom moeten de arme mensen in ons land nog veel armer worden en moeten er krankzinnige bedragen worden geleend om nog meer wapentuig te kopen.
In werkelijkheid ligt de situatie totaal anders en begint het verhaal in de Donbass, de oostelijke regio van Oekraïne ver voordat er sprake was van Russische militaire acties.
“Het probleemkind van Moskou en Kiev.” Zo noemde de Japans-Amerikaanse historicus Hiroaki Kuromiya de Donbas in zijn boek Freedom and Terror in the Donbas uit 1998, tot op de dag van vandaag een van de beste academische studies over deze complexe regio.
Kuromiya analyseert de Donbas, een postindustriële regio op de grens tussen Rusland en Oekraïne, in termen van grenstheorie - het is een grensgebied, stelt hij, dat zich in het centrum van burgerconflicten bevindt. Verschillende grote historische processen hebben dit “probleemkind” gevormd als een sociaal-culturele entiteit. Historisch bekend als “het wilde veld”, werd dit dunbevolkte steppegebied in de 16e-17e eeuw gekoloniseerd door Kozakken. Ongeveer een eeuw later, in 1721-1722, werden in de regio rijke olievoorraden ontdekt, wat het begin was van de eerste industriële boom in de Donbas. Buitenlands kapitaal speelde een belangrijke rol: in 1869 werd de stad die nu Donetsk heet gesticht door de Welshe industrieel John Hughes, wiens achternaam werd getranslitereerd als Yuz, de oorsprong van de oorspronkelijke naam van de nederzetting Yuzovka. Na de revolutie van 1917 werd de Donbas een centrum van Sovjet industrialisatie. Er ontstond een industrieel centrum midden in de steppe, met de grote steden Donetsk en Luhansk omringd door arbeidersnederzettingen en kleinere steden.
In 1991 stortte de Sovjet-Unie in. De Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek, een deelrepubliek van de Sovjet-Unie, stelde een onafhankelijkheidsverklaring op die met een overweldigend referendum werd gesteund en in december 1991 als onafhankelijke staat werd erkend.
De eerste van de op de Donbas gerichte organisaties, de Internationale Beweging van de Donbas, werd opgericht in 1990. Deze organisatie pleitte voor afscheiding van de regio van Oekraïne als Kiev zou besluiten zich af te scheiden van de Sovjet-Unie.
In dezelfde periode, eind jaren '80 en begin jaren '90, vormde zich een soortgelijke organisatie in Luhansk. Het heette de Volksbeweging van Luhansk en de belangrijkste ideoloog was een leraar met de naam Valery Cheker. Hij zei: “Onze beweging staat voor autonomie binnen Oekraïne, als de republiek het unieverdrag ondertekent. Zo niet, dan hebben we het misschien over de overgang naar de jurisdictie van de RSFSR [de Russische Federatieve Sovjetrepubliek].”
En toch in die tijd stemden de burgers van de Donbass zelf voor aansluiting van Oekraïne omdat ze van mening waren dat ze door de Russen waren misbruikt tijdens de Sovjet tijd en waarschijnlijk beter af zouden zijn bij Oekraïne dan bij Rusland.
En in 1991 steunde de meerderheid van de bevolking van de Donbas de Oekraïense onafhankelijkheid - 83,9 procent van de inwoners van Donetsk en 83,6 procent van de inwoners van Luhansk stemden voor. Hiroaki Kuromiya schrijft in Freedom and Terror in the Donbas dat “hun diepe gevoel van vervreemding van Moskou en het gevoel dat Moskou de Donbas gewoon uitbuitte, de arbeiders in de Donbas ertoe aanzette te denken dat ze beter af zouden zijn in een onafhankelijk Oekraïne - dat een onafhankelijk Oekraïne de Donbas niet zo zou uitbuiten als Moskou had gedaan.”
En dat was een grote vergissing want het uitbuiten van de bevolking ging gewoon door alleen nu onder het bewind van een soort politieke elite, de zogenaamde olicharchen, met als gevolg dat de afscheidingsbewegingen steeds meer terrein wonnen.
Bij Armstrong Economics schrijven ze het volgende:
De Amerikaanse pers heeft de neiging te suggereren dat het allemaal om Poetin en zijn troepen aan de grens gaat. Er is ook een afscheidingsbeweging in Oekraïne waar het etnische Russische oosten onafhankelijkheid wil van Oekraïne. Dit wordt genegeerd en daarom heeft Poetin gezegd dat hij het Russische volk zal verdedigen, waar het ook woont.
Het gaat er niet alleen om dat Poetin binnenvalt en dat de mensen slechts pionnen zijn. Er zijn rebellengroeperingen die zich verdedigen tegen Kiev.
Ik heb vanaf het begin gezegd dat Oekraïne opgesplitst had moeten worden op basis van het grote verschil in taal. Ik raad ten zeerste aan om de film Mr. Jones te bekijken, want hij onthult een cruciale achtergrond en waarom er een diepgaand conflict is tussen Oost en West.
Oekraïne kan niet ongeschonden overleven omdat het de etnische Russen in het oosten onderdrukt, allemaal vanwege de diepgewortelde haat die teruggaat tot Stalin. Als Kiev vasthoudt aan grondgebied alleen maar omdat dat een lijn was die onder het communisme werd getrokken, brengt dat het leven van Oekraïners in gevaar, allemaal voor een spelletje over grondgebied dat in de 19e eeuw is uitgestorven.
Het is slim om Russische rebellen die voor hun onafhankelijkheid vechten te hulp te schieten in plaats van binnen te vallen en de mensen te laten denken dat er alleen maar Oekraïners zijn. Poetin zou het recht hebben om binnen te vallen als er wordt geschoten tussen de Oekraïense troepen en die van de Russische rebellen. Dat zou logischer zijn.
Tot zover Armstrong Economics.
En zo kan dat het dat Oekraïne al sinds 2014 bezig is met een soort genocide op de bevolking in het oosten van het land.
Sinds er op 5 september 2014 een staakt-het-vuren is overeengekomen tussen de (pro westerse) overheid in Kiev en de pro Russische separatisten in het oosten van de Oekraine, is het wat nieuws betreft redelijk rustig in die regio.
Het lijkt rustig, maar dat is het allesbehalve. Bijna dagelijks wordt het bestand door troepen uit Kiev geschonden en komen mensen in steden als Donetsk onder vuur te liggen.
Het is dan ook geen toeval dat de Amerikaanse Staatssecretaris van Buitenlandse Zaken, "fuck the EU" Victoria Nuland, in Kiev is aangekomen.
Het regime in Kiev begint nu ook weer openlijk te praten over het hervatten van vijandelijkheden. De mobilisatie is nu volledig afgerond en er zijn verse militaire eenheden gedirigeerd naar het oostelijk deel van de Oekraïne.
Als er iets is dat van toepassing is op de regering in Kiev dan is het wel het fenomeen “spreken met dubbele tong” (double speak). Tijdens besprekingen met de Russische president Poetin en de OSCE (Organisation for Security and Cooperation in Europe) verklaart de overheid vol overtuiging dat ze zich aan het staakt-het-vuren zullen houden en er alles aan willen doen om de situatie te de-escaleren.
Maar, de zogenaamde “hardliners” binnen het regime blijven herhalen dat er helemaal geen wapenstilstand bestaat en dat ze op het punt staan een all-out oorlog met Rusland te beginnen.
Dit laatste blijkt ook uit de praktijk waar de troepen van Kiev geweigerd hebben om zich ook maar een klein beetje terug te trekken en burgerdoelen blijven bestoken met granaten.
Ook als je nu luistert naar de toon van de President Petro Poroshenko dan hoor je de oorlogsretoriek. Zo verscheen hij afgelopen week op televisie voor een toespraak, gekleed in militaire kledij en deelde mee dat de troepen onder zijn bevel klaar waren om “moderne strijdtechnieken” te gebruiken.
Hij vertelde in die toespraak onder andere dat de Oekraïne was overgeschakeld op een soort oorlogseconomie en dat ze er alles aan zullen doen om het leger van de Oekraïne sterker te maken. Terwijl de failliete economie van het land nog 5,3 miljard Dollar schuldig is aan Rusland voor niet betaalde gasleveringen.
Ook premier Yatsenyuk deed een duit in het zakje door te verklaren dat het leger van de Oekraïne voorzien was van nieuwe uitrustingen en winterspullen.
Allemaal tegelijk met de “toevallige” komst van Victoria Nuland in Kiev.Nuland was eveneens prominent aanwezig in Kiev tijdens de staatsgreep eerder dit jaar zoals wij schreven:
Als je dan verder bedenkt dat Victoria Nuland, de Amerikaanse topdiplomaat die de bekende woorden “Fuck the EU” gebruikte en instructies gaf aan ambassadepersoneel in Kiev voor de installatie van een puppetregering, ook nog eens getrouwd is met Robert Kagan, de oprichter van de FPI (neo conservatieve denktank), dan weet je meer dan genoeg.
Nadat het land in april bezoek kreeg van de (Moslim) CIA directeur John Brennan begonnen ze aan een enorm militair offensief in het oosten om de afvallige bevolking weer onder controle te krijgen.
Dit offensief dat de naam kreeg van een anti terrorisme operatie, heeft geresulteerd in de dood van meer 3.600 mensen en meer dan een miljoen vluchtelingen. Volgens een vorige week gepubliceerd Russisch onderzoek zijn er van die doden meer dan 2.500 onschuldige burgers die getroffen zijn door de granaten van het Oekraïense leger in grote steden zoals Donetsk en Luhansk. Wanneer we zeggen leger dan horen daar ook bij de milities van oligarchen zoals Igor Kolomoisky.
Uiteraard allemaal met volledige instemming van Europese landen die dit rechtvaardigen door het regime in Kiev als wettige overheid van het land te erkennen en door genocide promotende media te sponsoren.
Een wapenstilstand en een vreedzame oplossing voor het oosten van de Oekraïne is uiteraard niet wat men voor ogen heeft. Het bezoek van Nuland aan Kiev zal er dan ook alles mee te maken hebben dat ze het vuurtje in het oosten weer verder aan willen wakkeren. Het destabiliseren van de situatie aldaar, de schuld uiteraard bij Rusland leggen en het uitlokken van een oorlog met deze laatste.
Het sterke vermoeden in het oosten bestaat dan ook dat de enige reden dat men akkoord is gegaan met een wapenstilstand is om de kans te krijgen hun bijna verslagen leger weer te hergroeperen.
De vice premier van de Donetsk People’s Republic, Andrei Purgin, zei dan ook: “Ze kunnen nu doen wat ze anders zonder wapenstilstand nooit was gelukt. Al die bewegingen van hun konvooien zouden onmogelijk geweest zijn. Tijdens de wapenstilstand bereiken konvooien van militaire voertuigen hun bestemmingen en bereiden zich voor op aanvallen”.
De rol van Poroshenko was laten lijken alsof men werkelijk was geïnteresseerd in een vreedzame oplossing, terwijl in de achtergrond de militaire opbouw verder ging.
Door de nieuwe oorlogsretoriek uit Kiev lijkt het alsof men de maskers heeft laten vallen. Drie weken geleden toen Poroshenko werd gefêteerd in het Witte Huis, werd er aangekondigd dat de laatste tranche van 53 miljoen Dollar voor militaire hulp aan Kiev overgemaakt zou worden.
Door de recente uitspraken van de regeringsleiders in Kiev is duidelijk dat men de wapenstilstand van nu iets meer dan een maand heeft gebruikt als een tactische manier om onder een totaalverlies uit te komen en te kunnen hergroeperen en herbewapenen.
Alle sinistere tekenen wijzen erop dat de komst van Nuland in Kiev de volgende fase zal inluiden voor nog meer genocide in het oosten van de Oekraïne. Met in het verlengde daarvan een volledige oorlog met Rusland.
En de tot nu gepleegde misdaden in de Oekraïne? Och, daar ligt helemaal niemand meer wakker van. Zeker premier Rutte niet die met smart wacht tot hij zijn felbegeerde schaliegas kan gaan winnen samen met huis van Oranje's Shell in Oost Oekraine.
Misschien hoog tijd dat de oorlogshitsers in Den Haag en Brussel eens kijken naar wat er werkelijk is gebeurd en hoe we in deze situatie zijn beland.
Want als je dat doet dan is het snel afgelopen met het fabeltje van de Russische agressie en kan er misschien eindelijk vrede worden gesloten, de economische banden met Rusland weer opnieuw aangehaald en bovenal de Russische gasleveringen worden hervat zodat wij weer gewoon de thermostaat op de normale stand kunnen zetten.
Bezoek ook eens gezondheidswebwinkel Orjana.nl