27/03/2025
Het blok heeft geadviseerd een noodvoorraad voor drie dagen bij de hand te houden om klaar te zijn voor een crisis.
De afgelopen weken hebben de Europese Commissie en verschillende nationale regeringen een communicatiemachine geactiveerd die doet denken aan de donkerste dagen van de pandemie, of aan het begin van een dreigende oorlog. Overlevingshandleidingen in Frankrijk, strategieën voor ‘civiele veerkracht’ uit Brussel, aanbevelingen om thuis water, medicijnen en voedsel in te slaan, en een gedeeld verhaal dat draait om de dringende noodzaak om ons voor te bereiden op het ergste: een gewapende aanval, een klimaatramp, een ineenstorting van de digitale infrastructuur of een hybride aanval.
Op het eerste gezicht lijkt dit alles het nobele doel te dienen om burgers te beschermen. Maar achter het groeiende alarmisme schuilt een politiek, militair en financieel project van kolossale proporties: de oprichting van een nieuw Europees defensiecomplex dat bijna €1 biljoen zal mobiliseren, waarvan het grootste deel gefinancierd wordt uit staatsschuld, zonder dat er tot op heden een duidelijke routekaart of een echt democratisch debat is over de implicaties ervan.
De Commissie waarschuwt voor verslechterende veiligheidsomstandigheden in haar gloednieuwe Union Preparedness Strategy. Het stelt 30 acties voor om de bevolking voor te bereiden op alle soorten noodsituaties, van cyberaanvallen tot natuurrampen, inclusief sabotage van kritieke infrastructuur en natuurlijk de alomtegenwoordige dreiging van Rusland. Een nauwkeurige lezing van het document onthult echter een duidelijk patroon: angst is de primaire politieke brandstof geworden om enorme uitgaven en centralisatie van macht in Brussel te rechtvaardigen – het officiële document werd vrijgegeven op woensdag 26 maart.
De toon van het document is bijna apocalyptisch, aangezien het ontwerp van de Commissie stelt
Wij moeten voorbereid zijn op grootschalige incidenten en crises die meerdere sectoren bestrijken, met inbegrip van de mogelijkheid van gewapende agressie die een of meer lidstaten treft.
De video, gepost op het account van Commissioner for Equality, Preparedness and Crisis Management Hadja Lahbib, probeert uit te leggen wat een “survival pack” zou moeten bevatten. Het heeft een typisch jaren 50-gevoel, heel erg in de trant van de videogame Fallout , die zich afspeelt in een zogenaamd post-atomair tijdperk.
Dergelijke berichten veronderstellen dat Europa een gewapende aanval zal ondergaan, dat infrastructuren zullen instorten en dat de maatschappij uit elkaar zal vallen zonder civiele steun voor de strijdkrachten. Waar laat dat diplomatie, nationale defensie of subsidiariteit? Alles lijkt op te lossen ten gunste van een project dat, onder het voorwendsel van veiligheid, de politieke en fiscale architectuur van de Europese Unie in een diep interventionistische en top-down richting wil herconfigureren.
Burgers aanmoedigen om zaklampen, houdbaar voedsel, medicijnen en water 72 uur thuis te houden, kan in eerste instantie als verstandig advies lijken. Maar wanneer deze maatregel deel uitmaakt van een bredere strategie die tegelijkertijd voorziet in enorme militaire investeringen en een verhaal van “onvermijdelijke oorlog”, wordt het legitiem om te vragen of we meer getuige zijn van een psychologische conditioneringcampagne dan van daadwerkelijke burgerlijke paraatheid.
In Frankrijk is de regering van plan om deze zomer een survivalhandleiding te verspreiden, met instructies over alles van het afdichten van ramen in het geval van een nucleaire aanval tot het aanmelden als vrijwilliger voor de burgerbescherming. De officiële versie vermijdt expliciete verwijzingen naar oorlog, maar de algehele sfeer, met name in de toespraken van president Macron, draagt duidelijk vooroorlogse ondertonen.
De Zweedse zaak, die het Franse initiatief inspireerde, vertelt ons dat Zweden voor de vijfde keer sinds de Tweede Wereldoorlog soortgelijke gidsen aan zijn bevolking heeft verspreid. Maar nu, met het definitieve NAVO-lidmaatschap en een toenemend oorlogszuchtig politiek discours, krijgen deze campagnes een veel verontrustender toon.
De verborgen kosten: schulden, verlies van soevereiniteit en militarisering van de EU
Wat het meest zorgwekkend is aan deze strategische verschuiving in Europa is dat deze zich ontvouwt zonder eerlijk publiek debat, burgerparticipatie en enorme ondoorzichtigheid met betrekking tot de financiële, sociale en politieke kosten. De EU is van plan om tot € 800 miljard te mobiliseren voor haar herbewapeningsplan, waarvan € 150 miljard afkomstig zal zijn van gemeenschappelijke schulden. Met andere woorden, de toekomst van hele generaties wordt verhypothekeerd in naam van een veiligheidsconcept dat niemand duidelijk kan definiëren.
Bovendien wordt deze militaire push gebruikt om de Europese integratie te bevorderen, die steeds verder loskomt van de fundamentele principes van nationale soevereiniteit. De “spirit van solidariteit” die door de Brusselse autoriteiten wordt aangeroepen, lijkt meer op een eufemisme om de absorptie van militaire, industriële en strategische bevoegdheden te rechtvaardigen die binnen het bereik van de lidstaten zouden moeten blijven.
De vermeende noodsituatie zal de Europese Commissie in staat stellen nieuwe wetgeving voor te stellen om toekomstige criteria te verenigen, waardoor de creatie van de zogenaamde “superstaat” verder wordt versneld.
Het document benadrukt het inbedden van paraatheid en veiligheidsoverwegingen in bestaande en toekomstige EU-wetgeving, beleid en strategische initiatieven. Om dit te bereiken, heeft de Commissie 30 prioritaire acties geïdentificeerd, gegroepeerd in zeven thematische gebieden: samenwerking tussen civiele autoriteiten en militaire structuren, verbetering van de coördinatie tussen publieke instellingen en de private sector, en bevordering van paraatheid binnen de algemene bevolking.
Een bijlage bij het ontwerp beschrijft ongeveer 60 acties voor de komende twee jaar. De urgente prioriteiten voor het huidige jaar zijn verbeterde tracking en management van desinformatiebedreigingen, uitgebreide evaluaties van paraatheid binnen de financiële sector en integratie van paraatheidstraining in onderwijsprogramma’s en schoolcurricula.
Het discours over burgerlijke veerkracht wordt ook een Trojaans paard om militair-civiele samenwerking, gezamenlijke oefeningen en de ondergeschiktheid van het dagelijks leven aan een logica van permanente noodtoestand te promoten. Wat voor soort samenleving bouwen we als onze kinderen niet opgroeien met geschiedenisboeken, maar met gidsen over hoe ze een biologische aanval of een digitale ineenstorting kunnen overleven?
De grote paradox van het catastrofale discours van Brussel is dat het zichzelf presenteert als een passieve reactie op een steeds gevaarlijker wordende wereld, terwijl het niet erkent dat veel van de oorzaken van deze onzekerheid zijn aangewakkerd – of op zijn minst slecht zijn beheerd – door diezelfde Europese instellingen en EU-lidstaten.
De ongecontroleerde oostwaartse uitbreiding van de NAVO, ongereguleerd migratiebeleid, ideologisch gedreven energieafhankelijkheid en de ineenstorting van internationale evenwichten door sancties en blokkades hebben een veel instabielere geopolitieke omgeving gecreëerd. Nu wordt ons gevraagd om, in plaats van die beslissingen te herzien, meer controle, meer uitgaven, meer schulden en minder soevereiniteit te accepteren.
Het zou onverantwoord zijn om te ontkennen dat we in een onstabiele wereld leven waarin noodhulp een legitieme rol heeft. Maar voorzichtigheid en gepland alarmisme zijn niet hetzelfde. De grens tussen een voorbereide en een angstige samenleving is dun, en Europa lijkt er vandaag de dag gretig op uit om die grens te overschrijden.
Onder deze omstandigheden is de Europese herbewapening geen defensief beleid. Het is een ideologische weddenschap, een transformatie van de EU in een gecentraliseerde militaire speler, gevoed door angst en gefinancierd door collectieve schulden. En dat zou ons veel meer moeten alarmeren dan welke oefening of overlevingshandleiding dan ook.
Bron: https://dissident.one/eu-vraagt-burgers-om-voedselvoorraden-aan-te-leggen
