Terwijl de wereld vrede zoekt, dreigt de EU oorlog te voeren

 april 19, 2025   13

 

    Foto Credit: https://depositphotos.com/nl

We voelen de wind van oorlogszucht door Europa waaien nu het continent het schrikbeeld van oorlog met Rusland oproept. Onlangs onthulde de Europese Commissie een reeks maatregelen om de verdediging van de EU-lidstaten te versterken, met name via het plan ReArm Europe. Het plan, dat op 6 maart 2025 werd goedgekeurd door de Buitengewone Europese Raad, is erop gericht 800 miljard euro vrij te maken voor de defensiecapaciteit van de EU. Het omvat een herschikking van overheidsmiddelen, maar niet alleen: het omvat ook het gebruik van overheidsbesparingen. Zoals aangekondigd op 17 maart 2025, is deze strategie erop gericht om ongeveer €10.000 miljard aan Europese banktegoeden te bemachtigen en deze te herbestemmen voor de wapenindustrie en het publieke defensiebeleid.

    Een ander Europees voorbeeld: Valérie Hayer, een Franse Europarlementariër en leider van de Renew Europe groep in het Europees Parlement, verklaarde onlangs dat het oude continent “een moment van zwaartekracht” beleeft dat waarschijnlijk niet meer is voorgekomen sinds de Tweede Wereldoorlog. De boosdoener? De oorlog in Oekraïne en de existentiële bedreiging die Rusland vormt voor de democratie en de Europese orde. Om deze dreiging het hoofd te bieden, willen zij en andere Europese politici het spaargeld van de Europeanen mobiliseren om deze collectieve inspanning in de wapenindustrie te financieren, schrijft Ulrich Fromy.

In Frankrijk en Duitsland

Half maart spraken een aantal Franse politici zich uit voor het mobiliseren van particuliere spaartegoeden om het land te herbewapenen tegen de Russische dreiging. Op 13 maart sprak de Franse minister van Economie, Éric Lombard, zich voor deze maatregel uit ten overstaan van Franse senatoren. Op dat moment was er geen sprake van dat er een speciale spaarrekening zou worden geopend, maar dat al het door de bevolking gespaarde kapitaal zou worden aangesproken.

  Angstige verkiezingsstrijd wakkert westerse oorlogszucht aan

 

Gezien de wijdverspreide kritiek kwam Éric Lombard op donderdag 20 maart echter terug en kondigde de oprichting aan van een fonds van 450 miljoen euro dat wordt beheerd door Bpifrance en openstaat voor individuele beleggers die willen bijdragen aan de nationale herbewapeningsinspanning door indirecte aandeelhouders te worden. Het minimumbedrag dat in dit fonds kan worden geïnvesteerd is 500 euro, met een maximale initiële investering die “enkele duizenden euro’s” kan bedragen. Eenmaal geïnvesteerd zullen deze “veilige” fondsen bevroren worden voor tenminste vijf jaar.

Duitsland kent dezelfde oorlogszuchtige retoriek. Voordat hij zijn ambt neerlegde, sprak Olaf Scholz in de Bondsdag over de “Zeitenwende,” het historische keerpunt waar Duitsland momenteel voor staat. Hij beloofde het hoofd te bieden door massaal te investeren in de herbewapening van het Duitse leger, de Bundeswehr. De meest waarschijnlijke toekomstige Duitse kanselier, Friedrich Merz, kreeg een stemming in het Duitse parlement voor elkaar om 1000 miljard euro uit te geven aan de herbewapening van het land. Een ongekende uitgave in een land dat zijn eigen nationale defensie al lang heeft gedelegeerd aan de NAVO en de Verenigde Staten.

Al deze Europese investeringen worden gepresenteerd als “veilige en winstgevende investeringen” (volgens Valérie Hayer). De geschiedenis leert ons echter dat deze investeringen precies het tegenovergestelde zijn.

Wat de geschiedenis ons leert

De samenleving is ontstaan uit het werken aan vrede; de essentie van de samenleving is vrede stichten. Vrede en niet oorlog is de vader van alle dingen. Alleen economische actie heeft de rijkdom om ons heen gecreëerd; arbeid, niet het beroep van wapens, brengt geluk. Vrede bouwt op, oorlog vernietigt. (Mises, Socialisme, p. 59)

  2022... Het jaar dat het einde betekende van Amerika's hegemonie

 

Historisch gezien betekent investeren in oorlogsobligaties en -fondsen altijd dat je het risico neemt om op het verkeerde paard te wedden. Deze weddenschap zou heel goed kunnen leiden tot de ondergang van de kredietverleners van de verslagen staat. Dit was het geval in Duitsland met de onmogelijke terugbetaling van oorlogsobligaties na 1918. Deze obligaties waren waardeloos geworden omdat de herstelbetalingen die het Verdrag van Versailles eiste en de hyperinflatie van de Weimarrepubliek de terugbetaling ervan onmogelijk maakten.

Omgekeerd, als de staat zegevierde, kon de terugbetaling van deze vaak enorme leningen jaren duren, waardoor de schuldeiser geruïneerd werd door de monetaire inflatie en de financiële repressie die na het conflict werd ingevoerd om de schulden van de staat weg te werken. Dit is wat er gebeurde in de Verenigde Staten na 1945 toen de Victory Bonds werden terugbetaald. Het naoorlogse beleid van financiële repressie hield de rentetarieven laag en de inflatie van de dollar hoog, waardoor de waarde van de munt geleidelijk daalde. Terwijl de leningen werden terugbetaald, daalde de koopkracht van de schuldeisers in de jaren na het einde van de oorlog.

Ernstiger dan de ondergang van schuldeisers is de ondergang van de maatschappij. Deze investeringen leiden kapitaal af van echt productieve alternatieven die de levensomstandigheden van mensen daadwerkelijk verbeteren; ze vertragen de vooruitgang door kapitaal (middelen, arbeid en geld) naar deze defensie-industrieën te leiden. Ze begrijpen niet dat de kortetermijnwelvaart die de “vernietigingsindustrie” biedt slechts een illusie is en ten koste gaat van de langetermijnwelvaart voor de samenleving als geheel.

Elke gemilitariseerde, jingoïstische, oorlogszuchtige samenleving zal alleen maar verder achterop raken op de weg naar vooruitgang en betere levensomstandigheden die mogelijk wordt gemaakt door de best mogelijke allocatie van kapitaal in de productieve structuur van de samenleving. Zoals de econoom Frédéric Bastiat schreef, is oorlog een illusie van rijkdom: het creëert zichtbare economische activiteit (de wapenindustrie), maar altijd ten koste van het “onzichtbare” (d.w.z. gemiste kansen en uitgestelde kosten). Oorlog is nooit een uitweg uit een crisis, maar de ultieme crisis die een samenleving kan doormaken.

Kortom, oorlogsstokers van alle pluimage – opgehitst door het idee om financieel voordeel te halen uit een mogelijke oorlog – begrijpen uiteindelijk niets van economie of geschiedenis. Erger nog, ze begrijpen niets van oorlog.

---

 

---

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws.

https://www.frontnieuws.com/terwijl-de-wereld-vrede-zoekt-dreigt-de-eu-oorlog-te-voeren/