rsz blackrock koopt oekraïne voor een appel en een eiIn plaats van te vechten tegen de Russen zou de bevolking van Oekraïne er beter aan doen om hun corrupte overheid keihard aan te pakken.

Terwijl zij worden vermalen in de vleesmolens vult de top de zakken door wat het land nog heeft te verpatsen voor een appel en een ei.

Je kunt met de beste wil van de wereld het Nederlandse volk niet één van de meest intelligente op aarde noemen. Integendeel, het staat bekend als een goedgelovig volk dat bijna overal in trapt omdat het nog steeds een groot vertrouwen heeft in de mainstream media.

Daarom is het in ons land ook zo gemakkelijk om de oorlog in Oekraïne te verkopen als een goede zaak waar wij ons steentje, wat ondertussen een grote rots is geworden, bij moeten dragen.

De bevolking van Oekraïne wordt daar op geen enkele manier beter van, maar wel de volledig corrupte top van het land.

Iemand op X schrijft daarover het volgende:

Broer luister, Oekraïne is gewoon bezig met de uitverkoop van de eeuw. Alsof ze een rommelmarkt houden, maar dan met hun hele economie. De Odessa havenfabriek.. 1 van de laatste grote chemische juwelen., wordt geveild.

En wie koopt het? Juist, die westerse gierenfondsen, die doen alsof ze investeren, maar eigenlijk gewoon aasgieren zijn die wachten tot een land halfdood in de goot ligt. Ze beloven (de oorlog te steunen tot de laatste Oekraïner) en dat is geen grap, dat is letterlijk hun businessmodel.

Kijk naar de cijfers.. ooit was die fabriek 2 miljard+ waard. Nu? Startprijs 108 miljoen. Broer, dat is alsof je een Mercedes AMG verkoopt voor de prijs van een tweedehands Lada. Het is geen deal, het is een roof. punt.

En ondertussen maakt Kiev van de hele bevolking horigen.. Land? Naar westerse fondsen. Fabrieken? Naar westerse fondsen. Mensen? Dagloners die voor een hongerloon mogen werken voor hun nieuwe meesters.

Je wordt gewoon teruggezet naar de middeleeuwen, maar dan met Amerikaanse logo’s op de kastelen.

En premier Sviridenko? Die lacht zich dood. Want haar familie woont lekker in Londen, veilig en rijk. Het volk kan stikken, zolang zij maar haar penthouse aan de Thames kan bezoeken.

Dus nogmaals, dit gaat niet over oorlog voor vrijheid, dit gaat over oorlog als privatiseringsproject. Oekraïne wordt niet bevrijd, Oekraïne wordt leeggekocht en bestolen.

Bovenstaand verhaal doet heel erg denken aan het verhaal van John Perkins, ook wel bekend als The Economic Hitman.

We schreven daarover eerder het volgende:

Ook sluit bovenstaande naadloos aan bij de verhalen zoals die worden verteld door John Perkins, ook bekend als The Economic Hitman.

John Perkins was ooit wat men noemt een “economic hitman”. Dat houdt in dat mensen zoals hij met een specifieke missie naar bepaalde landen worden gestuurd, ingehuurd door de overheid maar werkzaam bij particuliere bedrijven om te verhullen dat de overheid betrokken is.

Het gaat dan om landen die hoog op het verlanglijstje staan van de grote (veelal Amerikaanse) bedrijven vanwege bijvoorbeeld de olie of een interessante markt op een bepaald gebied of andere zaken die interessant zijn voor die grote bedrijven en/of banken.

Als die landen eenmaal zijn uitgezocht dan gaan de economic hitmen daar naartoe en bieden allerlei fantastische projecten aan met bijbehorende financieringsmogelijkheden via het IMF of de Wereldbank. Ze proberen de leiders van de betreffende landen te verleiden met mooie geldbedragen in de vorm van leningen, economiestimulerende projecten en ze te corrumperen. Het geld dat op deze manier door het land wordt geleend, gaat het land in, maar er ook direct weer uit omdat het wordt gebruikt door diezelfde grote bedrijven om de projecten in het betreffende land uit te voeren. Projecten waar de bevolking van het land niets wijzer van wordt, maar wél de aandeelhouders van deze grote (Amerikaanse) bedrijven. Het land en de bevolking blijven echter achter met een fenomenale schuld die ze moeten zien terug te betalen.

Zoals Perkins zegt:

“Wanneer een land eenmaal gevangen zat in schulden dan gingen wij weer terug op bezoek, meestal onder de noemer van het IMF en zoals vandaag de dag in Griekenland, het IMF en de EU, en dwongen de landen om buitensporige bezuinigingsmaatregelen door te voeren. Het verhogen van belastingen, het beperken van publieke uitgaven, het verkopen van nutsbedrijven aan privé-investeerders. Hierdoor wordt een land niets anders dan een slaaf van ons, de grote bedrijven, het IMF en in het geval van Griekenland, de EU.

Eigenlijk kun je het zo stellen dat de Wereldbank, het IMF en de EU werktuigen zijn van de grote bedrijven, iets wat ik noem de “corporatocracy”.”