29/05/2025
Na corona, oorlog en klimaat lijkt het multilateralisme een nieuw medium te hebben gevonden. De Europese Commissie overweegt waterrantsoenering. Komt er een lockdown voor het waterverbruik ?
Staan we voor een wateroorlog à la “Mad Max”? Je zou het bijna denken, want met het oog op de dreigende gevolgen van de vermeende klimaatverandering zet de Europese Commissie nu blijkbaar druk op haar plan om het waterverbruik binnen de EU beter te registreren, schrijft Philipp Fess. Naar verwachting zal er tegen de zomer een EU-waterstrategie beschikbaar zijn, met passende aanbevelingen voor de lidstaten.
Wat minder duidelijk is gesteld, maar wat wel duidelijk kan worden aangetoond aan de hand van oudere ontwerpresoluties, is dat de plannen van de EU uiteindelijk gericht zijn op rantsoenering van deze kostbare hulpbron.
Wat plausibel lijkt in het licht van regenloze lentes en af en toe voorkomende droogtes, vertoont bij nadere beschouwing opvallende overeenkomsten met het bekendere politieke paradigma van klimaatverandering – inclusief de gevolgen daarvan voor de individuele autonomie en collectieve vrijheid.
Het voorbeeld van de “Habeck-fluisteraar” en econoom Mariana Mazzucato laat ook zien hoe de klimaatcrisis, de coronacrisis en de aangekondigde watercrisis op dezelfde manier verzoend moeten worden a) met het alomvattende paradigma van het veiligheidsbeleid en b) met de belangen van multilaterale organisaties en bedrijven.
“Het bewustzijn veranderen”
Volgens de Europese Commissie leidt klimaatverandering tot een dreigend watertekort in Europa. Dat vereist dringend politieke actie. “De industrie, de boeren, maar ook wij als consumenten moeten ons er allemaal van bewust zijn dat water een eindige hulpbron is”, benadrukte Europees Commissaris voor Milieu Jessika Roswall onlangs.
Daarom stelt de Commissie voor om het waterverbruik in huishoudens nauwkeuriger te meten en zichtbaar te maken, om mensen aan te moedigen er zuiniger mee om te gaan: “We hebben gegevens over het waterverbruik, maar er is vooral een gebrek aan bewustzijn van het probleem”, aldus de Europees Commissaris voor Milieu.
Hoe de EU deze bewustzijnsverandering wil bewerkstelligen, blijkt uit het half april gepubliceerde rapport over de ‘Water Resilience Strategy’. De Commissie Milieu, Klimaatverandering en Voedselveiligheid van de Europese Unie beschrijft daarin maatregelen variërend van ‘digitale monitoringsystemen’ tot ‘stimulansen voor de introductie van innovatieve irrigatieoplossingen’.
Ook wordt gedacht aan een “systeem van regelgevende en financiële prikkels voor het hergebruik van gezuiverd afvalwater in waterintensieve sectoren” en “prikkels voor sectoroverschrijdende samenwerking op het gebied van waterbeheer”.
Net als bij klimaatbescherming lijken de genomen maatregelen zichzelf te legitimeren met het oog op de verwachte dreiging of lijken ze geen alternatief te tolereren. Als het gaat om de mondiale gemeenschappelijke goederen, dat wil zeggen de planetaire gemeenschappelijke goederen van de mensheid, lijken mondiale – of in het geval van de EU aanvankelijk: supranationale – maatregelen eenvoudigweg de enige optie.
Of het nu gaat om corona, klimaat of oorlog: maatregelen en ingrepen in de nationale – en uiteindelijk individuele – ontwikkelingsvrijheid moeten uiteindelijk worden afgemeten aan de vraag of ze noodzakelijk, (uitsluitend) doelmatig en proportioneel zijn. Dit roept ook de vraag op welke alternatieven er zijn voor rantsoenering. Maar daar willen we hier niet verder op ingaan.
Het is veeleer gebaseerd op de overtuigingen van voorstanders van rantsoenering. Een van de meest prominente stemmen, vermaners en waarschuwers met betrekking tot het naderende tijdperk van waterschaarste is de in Italië geboren Amerikaanse econoom Mariana Mazzucato, die niet alleen in Duitsland naam heeft gemaakt als de “favoriete econoom” van voormalig minister van Economische Zaken Robert Habeck, maar ook in het kader van het drieluik Corona-Klimaatoorlog.
Van ‘klimaatlockdown’ naar oorlogseconomie
In september 2020 verscheen Mazzucato’s artikel “Avoiding a Climate Lockdown” op het portaal “Project Syndicate”, een publiek-private samenwerking van mediabedrijven en wereldwijd actieve stichtingen, waaronder met name de Open Society Foundations van investeerder George Soros.
Partners van Project Syndicate zijn onder meer de Wereldbank, de Europese en Aziatische ontwikkelingsbanken, de Wereldhandelsorganisatie, de Verenigde Naties en Allianz Insurance.
Volgens wetenschappelijke publicaties is Project Syndicate in 1994 voortgekomen uit het “Privatiseringsproject”, dat zich ten doel stelde de overgang van voormalige communistische staten naar een vrijemarkteconomie te begeleiden. Volgens andere academische bronnen werd het Ur-project ontwikkeld aan de Centrale Universiteit, die op haar beurt haar oprichting te danken heeft aan George Soros.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Sla maar
vast bier in, want water is binnenkort niet meer te betalen. Oogsten in De
Verenigde Staten, Europa en China mislukken door ongekende droogte. De
Wateroorlogen zijn begonnen. Terwijl sommige delen van de wereld geen water
meer krijgen, en het WEF opschept dat het het weer kan veranderen, staan andere
delen van de wereld … Meer lezen overHet Wereld Economisch Forum wil nu je
drinkwater stelen – Zodat Nestlé het aan je kan verkopen, als je het kan
betalen …
