rsz dienstplicht duitslandHet grote nieuws vandaag is dat Duitsland nu actief bezig is met het invoeren van de diensplicht.

Ons land (Nederland nvdr.) zal volgen, maar het is natuurlijk niet Duitsland dat dit soort beslissingen neemt.


Een nieuw artikel in De Telegraaf belicht een belangrijke wending in het Duitse defensiebeleid. Duitsland herintroduceert een vorm van dienstplicht, gedreven door de groeiende dreiging van Rusland en de noodzaak om de Bundeswehr (het Duitse leger) fors uit te breiden. Het stuk biedt een gedetailleerde analyse van de plannen, de historische context en de mogelijke implicaties, met citaten van betrokkenen en statistieken over de huidige en gewenste sterkte van de strijdkrachten.

Het centrale nieuws is dat Duitsland vanaf medio 2027 alle jongens van een volledige jaargang zal oproepen voor een medische en fysieke keuring voor militaire dienst. Dit is een eerste stap naar een herinvoering van de dienstplicht, die in 2011 werd opgeschort na de Koude Oorlog.

De oproep is vrijwillig in de basis: tijdens de keuring zullen geschikte kandidaten worden gevraagd om zich vrijwillig aan te melden bij de Bundeswehr.

Echter, als dit niet leidt tot voldoende rekruten, zal er een lotingssysteem worden ingevoerd om een deel van de gekeurden verplicht in dienst te roepen. Dit plan is goedgekeurd door de regering en markeert een breuk met het pacifistische defensiebeleid van de afgelopen decennia.

De aanleiding ligt natuurlijk in de oorlog in Oekraïne en de niet bestaande escalerende dreiging van Rusland.

Bondskanselier Friedrich Merz (CDU) en minister van Defensie Boris Pistorius (SPD) waarschuwen dat Rusland mogelijk binnen enkele jaren NATO-lidstaten zou kunnen aanvallen. Duitsland wil daarom zijn leger transformeren tot het sterkste van Europa, met een focus op snelle mobilisatie en een robuust reservistenbestand.

Het artikel citeert Pistorius: "We moeten voorbereid zijn op het ergste scenario, want de tijd dringt." De regering heeft recentelijk alle budgettaire beperkingen op militaire uitgaven opgeheven, wat een investeringsgolf van miljarden euro's mogelijk maakt.

En zo wordt weer een hele generatie jongeren voorbereid om te worden geofferd op het satanisch altaar van de sekte in de achtergrond waar alles wordt bekokstoofd.

Zoals we zagen bij het verhaal van de satanische vrijmetselaar Aloysius Fozdyke. (De dood levert massa-energie op. De emoties van de dood leveren ook energie op). 

Veel leden van de sekte treft je uiteraard aan in de bankierswereld en daarom noemen ze een oorlog ook wel 'een bankiersoorlog' omdat zij er niet alleen satanisch/emotioneel beter van worden, maar bovenal ook financieel.

Het is dan ook geen toeval dat de Eerste Wereldoorlog begon kort na de oprichting van de Amerikaanse centrale bank, The Federal Reserve.

De uitdrukking "every war is a bankers war" (elke oorlog is een bankiersoorlog) betekent dat oorlogen hoofdzakelijk worden gevoerd in het financiële belang van bankiers en financiële instellingen, die er aanzienlijke winsten uit halen.

De theorie achter deze uitdrukking omvat de volgende punten:

Financiering van conflicten: Centrale en particuliere banken financieren de oorlogsinspanningen van oorlogvoerende regeringen, vaak door geld te drukken of obligaties uit te geven.

Winst door schulden: Dit creëert overheidsschulden, die lucratieve investeringen worden voor banken, omdat zij nog lang na het einde van de oorlog rente-inkomsten ontvangen van de belastingbetaler.

Wederopbouw en winst: Dezelfde banken profiteren vaak ook van de financiering van de naoorlogse wederopbouw.

Controle en invloed: De theorie stelt dat deze bankiers de politieke en financiële aangelegenheden achter de schermen controleren en oorlogen gebruiken als geplande investeringen om hun invloed en financiële systemen, zoals de dominantie van een bepaalde munteenheid, uit te breiden of te beschermen.

Wapenindustrie: Banken profiteren ook door commissies te innen bij de verkoop van oorlogsobligaties en door de financiering van bedrijven in de wapenindustrie en andere oorlogsprofiteurs die goederen en diensten aan het leger leveren.

Kortom, de uitdrukking impliceert dat de werkelijke drijfveer achter oorlogen niet per se politiek, ideologisch of humanitair is, maar eerder economisch, met name gericht op het genereren van winst voor de financiële elite.

Deze opvatting wordt onder andere gepromoot in een gelijknamige documentaire uit 2013 van Michael Rivero.