Europese schurkachtige politici die doordrenkt zijn van russofobie ontsnappen aan hun verantwoordingsplicht door Rusland hysterisch af te schilderen als een bedreiging voor de rest van Europa. Ze moeten dit doen om hun eis te rechtvaardigen om de Europese economieën te militariseren door een oorlogsagenda tegen Rusland door te drukken, meldt Strategic Culture.
De elitaire heersers van de Europese Unie bewijzen het eeuwenoude gezegde dat oorlog en militarisme een gemakkelijke uitweg zijn uit interne problemen.
En de Europese Unie, maar ook meelopers als de dappere Britten, kampen met een overvloed aan intrinsieke, structurele problemen die neerkomen op een politieke ineenstorting.
In de loop van tientallen jaren heeft het Europese blok van 27 lidstaten zich ontwikkeld tot een gecentraliseerde superstaatsstructuur waarin beleidsbeslissingen volledig losgekoppeld zijn van de democratische voorkeuren van de 450 miljoen burgers.
Onze columnist, Ian Proud, onderzocht in een recent artikel hoe de EU is afgedwaald van een oorspronkelijke visie als een vriendschappelijke alliantie van Europese buren naar een visie van een logge en niet-reagerende bureaucratie die tot in de kern gefixeerd is op ideologische conformiteit.
Zoals Ian Proud opmerkt: “De enige bestaansreden van de Europese Unie lijkt vandaag de dag te bestaan uit het nastreven van een strategische nederlaag tegen een buurland – Rusland – ondanks de enorme politieke en economische kosten voor de Europese bevolking, die door de propaganda van begin tot eind geen inspraak heeft.”
Hij voegt er de volgende waarschuwing aan toe: “De steeds verdergaande centralisatie van bevoegdheden in Europa zal er onvermijdelijk toe leiden dat lidstaten zich onteigend voelen door het verlies van soevereiniteit en de aanval op hun identiteit. Dit zal politieke onenigheid en de druk tot desintegratie blijven aanwakkeren, zoals we die nu al zien in Duitsland, Frankrijk, Hongarije en elders.”
Veel andere waarnemers zijn van mening dat de EU de komende jaren afstevent op een systematische ineenstorting als gevolg van een combinatie van topzware geconcentreerde politieke macht, een gebrek aan democratie, economische malaise en een hypergemilitariseerde, zij het ineffectieve staat.
In een wanhopige poging om de stagnatie te compenseren, proberen de bureaucraten en politieke leiders van het Europese blok (op een paar eervolle uitzonderingen na) hun politieke overleving te bevorderen door roekeloos de angst voor een oorlog met Rusland te verheerlijken. Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie en een talmoed-aanhanger, wil dat het blok zijn totale militaire budget verhoogt tot € 800 miljard. Dit militarisme zal de civiele economie beroven van essentiële grondstoffen en openbare diensten. Het achterliggende doel is om de stagnerende industriële groei van de EU te stimuleren. Rusland tot zondebok maken en een dreigende oorlog aanprijzen is een handige manier om dit krankzinnige militarisme te rechtvaardigen in plaats van de onderliggende oorzaken van de economische malaise aan te pakken, zoals het verspillen van miljarden aan een proxy-oorlog in Oekraïne en het opblazen van gasleidingen vanuit Rusland.
Deze week kwamen de Europese legerleiders van zo’n 30 landen bijeen op het NAVO-hoofdkwartier in Brussel om een zogenaamde “Reassurance Force” voor Oekraïne te versterken.
Opvallend was de afwezigheid van de Amerikanen. De Amerikaanse minister van Defensie Pete Hegseth liet vrijdag ook de Oekraïense Defensie Contactgroep in Ramstein, Duitsland, links liggen.
Terwijl de regering van Trump prioriteit geeft aan diplomatie met Rusland om het al meer dan drie jaar durende conflict in Oekraïne te beëindigen, lijken de Europeanen wanhopig elk vredesinitiatief te willen ondermijnen door de “militaire verdediging” van Oekraïne te promoten.
De Europeanen houden zich bezig met een ridderlijke schijnvertoning door zichzelf voor te doen als een ‘coalitie van bereidwilligen’ die elke vredesovereenkomst die Trump en de Russische president Vladimir Poetin sluiten, wil steunen.
Vorige week ontmoetten Britse en Franse militaire toplieden hun Oekraïense collega’s in Kiev om de inzet van troepen te bespreken, zogenaamd ter ondersteuning van een eventueel vredesakkoord. De havenstad Odessa aan de Zwarte Zee was een van de locaties die in aanmerking kwam voor een Anglo-Franco-contingent.
Dit is niets anders dan een cynische dekmantel om een militaire interventie van de NAVO in Oekraïne voor te bereiden, die onvermijdelijk een escalatie van de oorlog naar een kritiek gevaarlijk in ternationaal niveau zal veroorzaken. Rusland heeft ruimschoots gewaarschuwd dat Europese troepen die in Oekraïne worden ingezet, zelfs als zogenaamde vredeshandhavers, het doelwit zullen zijn van gevechten. Europese kolonels, die de wil van hun even blinde politici uitvoeren, gokken dus op een nucleaire Derde Wereldoorlog.
In plaats van de diplomatie haar gang te laten gaan, zijn de Europese leiders vastbesloten zich ermee te bemoeien en de situatie te verergeren. Dit alles vanuit hun laffe drang om relevant en geloofwaardig over te komen.
Dit wordt veroorzaakt door verschillende factoren: zoals hierboven opgemerkt, de interne politieke spanningen binnen de EU (en Groot-Brittannië), de bezorgdheid van leiders over populistische tegenreacties op de gecentraliseerde, hersenloze structuur en de economische malaise in de Europese lidstaten, met name Duitsland.
Een groot deel van de crisis is veroorzaakt door Europese politici die zich slaafs aan de agenda van de regering-Biden hielden en een proxy-oorlog in Oekraïne tegen Rusland wilden ontketenen – met rampzalige gevolgen.
Rusland heeft de oorlog zo goed als gewonnen, terwijl het regime in Kiev worstelt met wijdverbreide corruptie, repressie en despotisme onder marionettenpresident Zelensky, en met de verwoesting van het slagveld in het oosten van het land. Russische troepen rollen het NAVO-leger op en verwoesten bergen militair wapentuig die de VS en Europa Oekraïne in hebben gejaagd.
De regering-Trump heeft de zinloosheid van de proxy-oorlog toegegeven en probeert de enorme financiële en militaire verliezen te compenseren door de langverwachte diplomatie met Rusland te voeren. Dat geldt niet voor de elitaire Europeanen, die het zich niet kunnen veroorloven hun criminele machinaties in Oekraïne toe te geven. Zij ontkennen het.
Ze moeten doorgaan om hun politieke hachje te redden en hun gokinkomsten te verdubbelen. Hoe kunnen ze de Europese burgers uitleggen dat ze €200 miljard – waarschijnlijk meer – hebben verspild aan een proxy-oorlog tegen Rusland, die heeft geresulteerd in meer dan een miljoen Oekraïense soldatenslachtoffers en miljoenen vluchtelingen die van overheidsgeld leven?
Europese politici die doordrongen zijn van Russofobie, proberen aan hun verantwoording te ontkomen door Rusland op hysterische wijze af te schilderen als een bedreiging voor de rest van Europa.
Ze moeten dit doen om hun bestaan te rechtvaardigen en om hun eis tot militarisering van de Europese economieën te onderbouwen door een oorlogsagenda tegen Rusland te promoten.
Daarom zijn Europese staten begonnen met het uitzenden van waarschuwingen aan hun bevolking om noodvoorraden voedsel, medicijnen en andere essentiële goederen aan te leggen. De waarschuwingen staan los van de realiteit en hebben een Orwelliaans karakter. Rusland vormt geen bedreiging voor de Europeanen. Poetin heeft dergelijke angsten herhaaldelijk verworpen en schrille beweringen dat Moskou klaarstaat om NAVO-landen aan te vallen, genegeerd. Feit is dat Rusland in februari 2022 een defensieve actie in Oekraïne heeft ondernomen om een decennialang NAVO-offensief tegen te gaan.
Toch is het vertellen van angstverhalen over Russische boemannen nodig om de militarisering van de EU te rechtvaardigen, die op zijn beurt weer als een noodzakelijke manier wordt gezien om failliete politieke leiders te laten overleven.
Het is ongetwijfeld een factor in de reden waarom de EU onlangs de draconische maatregel heeft genomen om de publieke toegang tot Russische nieuwsmedia, waaronder dit online tijdschrift, te verbieden. Europese lezers zullen internetproxyservers moeten gebruiken als ze op de hoogte willen blijven van accuratere informatie en perspectieven. Zoveel voor de geroemde Europese “waarden” van vrije meningsuiting en onafhankelijk nieuws.
Kort gezegd is propaganda van de Europese Unie een absurde parodie op een vervlogen Koude Oorlog. Het zit vol leugens en onhoudbare leugens, die dit tijdschrift de afgelopen jaren heeft helpen ontmaskeren. Zie bijvoorbeeld ons archief met wekelijkse redactionele artikelen en de vele onderwerpen die we hebben behandeld en die leugens van de EU, de NAVO en de VS aan het licht hebben gebracht. Daarom worden we verbannen.
De Britse leider “Sir” Keir Starmer, gekleed in militair uniform tijdens manoeuvres met troepen, die belooft “hen op de (Zwarte Zee) stranden te bevechten” à la Winston Churchill, is een parodie op ouderwetse Britse komedie. Terwijl de Franse president Emmanuel Macron belooft “de rest van Europa te verdedigen” tegen “Russische agressie” met Franse kernwapens, is het absurde theater.
Europese illusies zijn lachwekkend. Toch is een gewapende dwaas nog steeds gevaarlijk.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
