Een verkenning van het niet-willen als levenswijze
Galen Sharp
"Niets waargenomen kan mij of de mijne zijn"
Sri Nisargadatta Maharaj
"Alle identificatie met het fenomenale houdt op"
Wei Wu-Wei
We zijn niet iemand. En daarom kunnen we op geen enkele manier onze wil uitoefenen
Galen Sharp
Galen Sharps ‘ Een verkenning van niet-willen als levenswijze’ verscheen in 1993 op het internet en is nog steeds terug te vinden op verschillende websites, waaronder die over hemzelf, www.galensharp.com De respons die Galen ontving op dit artikel inspireerde hem tot het schrijven van zijn nieuwste boek ‘What am I?: a new model of reality’.
Galen Sharp
Waarom zijn we zo ongelukkig? Want niet alles gebeurt zoals wij dat willen. Omdat we opzien tegen de dingen die we niet willen, maar wel moeten doen. En we komen maar weinig toe aan dingen die we echt willen doen.
Dit heeft allemaal te maken met het feit dat we het gevoel hebben dat we een persoon zijn met wensen die strijdig zijn met onze omstandigheden en onze verantwoordelijkheden. Met andere woorden: dat wat we willen strookt niet altijd met wat er gebeurt of wat er gedaan moet worden. Begrijpen wat we zijn en wat mentaal functioneren is, kan ons bevrijden van dat onjuiste gevoel iets te willen te hebben en de last van onze verantwoordelijkheden van onze schouders halen. Dan pas zullen we gelukkig zijn, zonder er zelfs maar ons best voor te doen!
Jij bent niet het mentale functioneren
Ons is geleerd dat we de denkende geest zijn. Maar we kunnen dat niet zijn, omdat we zijn wat dat denken waarneemt. Kijk zelf maar nu op dit moment. Je kijkt naar gedachten vanuit een hoger (voorafgaand) niveau. We kunnen onszelf niet waarnemen, net zomin als ons oog zichzelf kan zien, want het is wat er kijkt. Het mentale functioneren kan niet samenvallen met onszelf. De Chinese ch'an-meester Hsi Yun (Huang Po) zei: "Een waarneming kan niet waarnemen". Daarom: ben je dat wat wordt waargenomen of dat wat waarneemt?
Wij vereenzelvigen ons met het mentale functioneren, vanwege de manier waarop dit functioneren in elkaar steekt. Het begrijpt dingen door waarnemingen met elkaar te vergelijken en daar objectieve ideeën over in het leven te roepen, zodat het het ene idee met het andere kan vergelijken. Dat wordt gezien als kennis. Natuurlijk roept het op den duur een idee over zichzelf als ‘ik’ in het leven, en dan heb je de poppen aan het dansen. Het denken verbindt dus het gevoel van een ‘ik’ te zijn met zijn eigen activiteit en met het lichaam, zodat we gaan geloven en het gevoel gaan krijgen dat we een individuele, denkende en handelende entiteit zijn. Dit is de oorsprong van al ons lijden. Zodra we het gevoel krijgen een individu zijn, gaan we alles zien en interpreteren in het licht van de relatie die we er als individu mee hebben. We worden dingen in een universum van dingen - een heel klein, kwetsbaar, maar o zo belangrijk individuutje (althans in onze eigen ogen) in een uitgestrekte, oneindige, grote en schijnbaar doelloze, onverschillige kosmos. We verliezen ons oorspronkelijke, ware gevoel van samenvallen met het Absolute.
Het mentale functioneren gaat zijn eigen gang
Als we onze gedachten een tijdje in de gaten houden, kunnen we zien dat ons mentale aspect letterlijk ‘op zichzelf’ functioneert. Gedachten ‘verschijnen zomaar’ en blijven automatisch verschijnen. We hebben het gevoel dat ‘ik’ het is die aan het denken is, maar dat is niet meer dan een geconditioneerde reflex die veroorzaakt wordt doordat we onszelf als individu zien. Door gedachten te observeren kunnen we zien hoe ze ongevraagd tevoorschijn komen. Probeer maar eens een paar seconden niet te denken. Je zult merken dat dat onmogelijk is. Er is geen ‘ik’ die ze leidt en beheerst.
We kunnen ons weliswaar verbeelden dat we met opzet aan iets bepaalds denken, maar in feite doet het idee dat we met opzet aan iets bepaalds denken zichzelf spontaan voor. Vervolgens doen we het, automatisch, maar vanuit het onjuiste idee dat wij daar zelf voor kiezen. We zijn niet dat gevoel dat zegt dat we degene zijn die kiest – dat gevoel maakt deel uit van het mentale functioneren. Het is iets dat we waarnemen.
Dit laat zich niet bewijzen door een paar minuten naar je gedachten te kijken. Het kost vaak maanden van zorgvuldig observeren om het werkelijk te zien en overtuigd te raken. Dit is zo omdat het gevoel de ‘denker’ te zijn zo diep verankerd is dat het idee dat het denken zijn eigen gang gaat je belachelijk voorkomt. Maar deze ene ontdekking betaalt zich wel op een geweldige manier ui in termen van bevrijding en een dieper begrip van onszelf en het universum.
Alleen al het idee dat ons mentale aspect op zichzelf functioneert is voor de meeste mensen onaanvaardbaar, omdat het de controle over dat functioneren bij het individu weghaalt en het individu toestaat om niet langer verantwoordelijkheid te nemen voor zijn daden. ‘Dan gaan ze alles doen wat God verboden heeft’. Dat is een deugdelijk argument vanuit het gezichtspunt van een "individu". Maar omdat de menselijke geest zichzelf beschouwd als een individu, zorgen de angst voor beschadiging en het zoeken naar beloning ervoor dat hij geen dingen doet die ‘verkeerd’ zijn (schadelijk voor zichzelf of voor het beeld van zichzelf).
Dit doe je echter niet zelf, dit is iets wat het denken zelf reguleert. Hier komen gevoelens van gebondenheid en frustatie vandaan. Omdat de geest zichzelf als een individu beschouwd, stapelen zich steeds meer behoeften en verlangens op. Het doel is dan ook niet alleen om de remmingen los te laten die ons onder controle houden, maar ook om de illusie te laten verdampen dat we een individu zijn dat de baas is over en samenvalt met het mentale functioneren. Dat laatste zal die remmingen doen verdwijnen, verdwijnen samen met de illusie zelf!
Jij bent niet degene die doet
Je hebt nog nooit iets gedaan! Omdat de geest zichzelf heeft opgevat als een individu, beschouwt hij zichzelf ook als de Denker en ook als de "Actor" of "Doener". Hij is echter niemand. De geest is geen ‘ding’ of een entiteit, maar een proces. Het denkproces. Gewoon een proces dat automatisch plaatsvindt, net zoals het hart automatisch klopt. Daarom kun je geen volmaakt leven leiden, ook al is ons geleerd hoe een ‘goed’ persoon moet handelen. We weten dat we niet boos moeten worden op onze vrouw of onze kinderen van wie we houden, maar ondanks de grootste vastberadenheid doen we het toch. Omdat? Omdat wij niet de denker van onze gedachten zijn, noch de doener van onze daden. Omdat het niet onze gedachten en onze daden zijn. We zijn niet eens de ervaringsdeskundige. Wat zijn we? Wij zijn wat de geest waarneemt en dat is niemand.
Wij zijn wat het doen waarneemt, maar wij zijn niet de doener. We zijn nooit gegaan. We hebben nooit slechte dingen gedaan en we hebben ook nooit goede dingen gedaan. Gedachten worden beïnvloed door de omgeving (zoals dit artikel), interne gewoonten en neigingen, en door het concept van de geest van een ‘ik’, maar niet door een echt ‘ik’. We zijn niet in staat ons met de geest te bemoeien. Omdat? Want er is niemand die zich ermee kan bemoeien. Wij zijn niemand. Daarom hebben we absoluut geen wil. Het begrip individu zijn is een uitvinding van de geest zelf. Het is een artefact van de manier waarop de geest werkt. Het gevoel van wil is een illusie die wordt gegenereerd door dit concept van het ‘ik’.
We kunnen nooit onze eigen wil in een handeling terugvinden. Elke zogenaamde handeling is eigenlijk een automatische reactie van het denken, die gepaard gaat met het gevoel die daad gewild te hebben. Niet "ik", maar het denken gaat zijn eigen gang!
Observeer het gewoon. Wees je bewust van. Meer kan er niet gedaan worden, want dat is alles wat we op dit moment doen. Dat is alles wat we ooit zullen doen. Dat is alles wat we ooit hebben gedaan. Het is de geest die het anders ziet en voelt.
In feite zijn we datgene wat zich bewust is van wat er gedacht en gevoeld wordt. We zijn volkomen open, leeg en stil. We bevinden ons niet in tijd of ruimte. We kunnen door niets en niemand geraakt worden. We kennen helemaal geen behoeften of verlangens. We schitteren alleen maar, moeiteloos.
We zijn dat wat waarneemt wat zich voordoet. Het is juist dankzij dat waarnemen dat zich uberhaupt iets voordoet. Wat we zijn is de zijnheid van wat zich voordoet. De isheid, of eventueel de benheid van het gevoel 'ik ben'. Je kunt ook zeggen dat we het Bewustzijn zijn waarin alles zich voordoet (het hier-nu, het gevoel van aanwezig zijn, gewaarzijn). Zie dat we niet meer en niet minder zijn dan datgene dat ziet dat het mentale functioneren zijn eigen gang gaat. Elke zintuigelijke ervaring maakt daar deel van uit, van de wereld der verschijnselen …. maar niet van onszelf. Van alles wat in welke manier dan ook voordoet, kunnen we zeggen: "Niet ik, niet ik".
Vervulling
Wij zijn Degene die Ziet, niet de denker, of de doener, of degene die ervaart.
Als dit eenmaal volledig ten diepste begrepen wordt, kan de geest het gevoel iets te willen te hebben en een individu te zijn loslaten, ontspannen en opgaan in weten. Alles gebeurt vanzelf. Alles gaat zoals het moet gaan. Alles gaat zoals het hoort.
Als het mentale functioneren zijn gevoel van willen en individualiteit loslaat, laat zich de diepst mogelijke en volledige vrede en vervulling voelen. Het is de Gelukzaligheid waar de oude meesters over spreken. Alle angst verdwijnt.
Nu kijken we vanuit onze ware Bron (zoals altijd al, zonder dat we het wisten), het tijdloze, ruimteloze Absolute, het ongemanifesteerde. Dat is wat we met zijn allen zijn. Het is de uiteindelijke bron van het licht ons gewaarzijn. We nemen het manifeste, het niet-manifeste waar, dat zich uitstrekt in ruimte en tijd, omdat het eeuwig IS.
© 2007 door Galen Sharp
© 2012 - 2025 Nodualidad.info
https://www.nodualidad.info/recursos/intro.html
