Qua belang was de Covid-19-pandemie de grootste gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid sinds de Tweede Wereldoorlog. Sindsdien heeft niets zoveel angst veroorzaakt over de hele wereld als wat in 2020 begon. Door de wijdverbreide terreur bereikten we met lockdowns het punt waarop de wereld volledig tot stilstand kwam, iets wat nog nooit eerder in de geschiedenis was voorgekomen. Als bewijs bleven we achter met de angstaanjagende en dystopische foto’s van enorme lege metropolen en vliegtuigen die op de landingsbanen van luchthavens geparkeerd stonden.
Tijdens de Koude Oorlog, met de Cubaanse rakettencrisis van 1962, toen de Sovjet-Unie kernraketten naar Cuba bracht, was er veel angst. Sommige gezinnen in de VS en Europa bouwden zelfs overlevingsbunkers in hun huizen. Maar dat kwam niet eens in de buurt van de wereldwijde omvang van de terreur die Covid-19 veroorzaakte, schrijft Filipe Rafaeli.
De angst die de Koude Oorlog veroorzaakte – het gevoel dat de wereld elk moment kon eindigen in nucleaire explosies – leidde, hoewel deze angst meer lokaal was en korter duurde, al snel tot een formidabele cultuur: de Beatles, die een revolutie teweegbrachten in de muziek en de wereld interpreteerden, kwamen daaruit voort.
Ook The Rolling Stones en Pink Floyd kwamen voort uit die angst. Tegelijkertijd werd de minirok uitgevonden, verscheen de anticonceptiepil en werd seksuele vrijheid veroverd. In 1968, bekend als “het jaar dat nooit eindigde”, wilden jongeren over de hele wereld protagonisten zijn en gingen ze de straat op in steden op elk continent. De hippiebeweging, van vrede en liefde, kwam voort uit die broeierige situatie.
Ik begrijp dat het een proces van bevrijding was, waarin de jeugd van de planeet die goedgevoede angst voor een nucleaire oorlog begroef. Iedereen dacht en uitte luid en revolutionair: “Wij willen leven.”
Covid trof ouderen veel harder
Om dit artikel verder te lezen, moet u het op één punt met mij eens zijn. U moet het ermee eens zijn dat Covid-19 een ziekte is die ouderen veel harder treft dan jongeren en kinderen. Ouderen hebben immers veel meer comorbiditeiten, opgebouwd gedurende hun hele leven, dan jongeren. Dit is heel basaal en ik ga niet eens verwijzen naar wetenschappelijke studies die dit feit bewijzen.
Verkoopstrategie
“Je vaccineert niet alleen voor jezelf. Je vaccineert ook om de samenleving te beschermen en in het bijzonder om degenen van wie je het meest houdt te beschermen”, verklaarde Albert Bourla, CEO van Pfizer, tijdens de bijeenkomst van het World Economic Forum in 2022. Dat was de belangrijkste boodschap over de hele wereld. In Brazilië bijvoorbeeld was de boodschap in elk televisieprogramma identiek: “Het vaccin beschermt zowel u als de mensen om u heen”, verklaarde epidemioloog Pedro Hallal, rector van de Federale Universiteit van Pelotas, op TV Globo – het grootste netwerk van Brazilië – eveneens begin 2022.
Wat maar weinig mensen weten, is dat deze boodschap vooraf was onderzocht en getest. Voordat de vaccins werden uitgerold, hebben wetenschappers van Yale onderzoek gedaan om te achterhalen welke boodschappen het meest effectief zouden zijn om mensen te laten meewerken. “Het is nog effectiever om taal toe te voegen die vaccinatie framet als een manier om anderen te beschermen”, concludeerden de wetenschappers in het onderzoek.
Met andere woorden, de hele toon van de vaccinatiecampagne werd “Bescherm oma”. Vanaf dat moment, met het breed uitgedragen idee dat de Covid-19-vaccins een sociaal pact waren, voerden politici in verschillende delen van de wereld gezondheidspassen in en maakten ze in sommige gevallen vaccinatie verplicht voor iedereen, inclusief kinderen en baby’s.
Er is slechts één probleem met die boodschap
Het is niet waar. De meest effectieve marketingboodschap beweerde dat Covid-19-vaccins een eigenschap hadden die ze in werkelijkheid nooit hadden: het verminderen of stoppen van de overdracht.
Het was oktober 2022. Rob Roos, een Nederlandse politicus, stelde tijdens een hoorzitting van de speciale commissie Covid-19 van het Europees Parlement een directe vraag aan Janine Small, een senior manager van Pfizer die het bedrijf officieel vertegenwoordigt bij dergelijke hoorzittingen: “Is het Covid-vaccin van Pfizer getest op het stoppen van de overdracht van het virus voordat het op de markt kwam?”, vroeg hij. Janine antwoordde zonder omwegen: “Nee.”
Naast het rechtstreeks vragen aan de fabrikant, stelde een ander lid van het Europees Parlement een directe vraag aan het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), dat de vaccins voor de hele Europese Unie heeft goedgekeurd. Emer Cooke, de uitvoerend directeur van het bureau, antwoordde door toe te geven: “U hebt inderdaad gelijk als u erop wijst dat Covid-19-vaccins niet zijn goedgekeurd voor het voorkomen van overdracht van de ene persoon op de andere. De indicaties zijn alleen bedoeld voor de bescherming van de gevaccineerde personen.”
“In de beoordelingsrapporten van het EMA over de goedkeuring van de vaccins wordt gewezen op het gebrek aan gegevens over de overdraagbaarheid”, voegde Cooke toe in het document.
Met andere woorden, de zeer effectieve boodschap dat de Covid-vaccins een sociaal pact waren, was misleidende propaganda op wereldwijde schaal. Maar voor degenen die de staat van dienst van de industrie nauwlettender volgen, is dit geen verrassing. Volgens een onderzoek uit 2020, gepubliceerd in het tijdschrift JAMA, hebben de grootste farmaceutische bedrijven in de Verenigde Staten alleen al tussen 2003 en 2016 33 miljard dollar aan strafrechtelijke en civielrechtelijke boetes betaald voor illegale activiteiten, waaronder fraude, omkoping en misleidende reclame.
Dat is geen kleinigheid. Maar de rekensom klopt: “Grote farmaceutische bedrijven: boetes 2 miljard dollar per jaar, omzet 600 miljard dollar per jaar. De georganiseerde misdaad neemt toe omdat misdaad loont”, zei Peter Gøtzsche, Deens arts, emeritus hoogleraar en medeoprichter van de Cochrane Collaboration, waaruit hij werd gezet vanwege zijn aanklachten tegen de farmaceutische industrie.
“Patiënten betalen met hun leven, want medicijnen zijn de belangrijkste doodsoorzaak. Waarom worden de ergste misdaden op aarde niet gestopt?”, vraagt hij zich af.
Ze hebben iedereen voor de gek gehouden, zoals gewoonlijk. En zoals te verwachten was bij iets met zo’n enorme economische dominantie, waren er geen schreeuwende krantenkoppen over de hele wereld.
Degenen die het probeerden aan de kaak te stellen, werden gecensureerd
Om het gat op te vullen dat was ontstaan doordat de grote kranten de misleidende reclame niet aan de kaak stelden, begonnen onafhankelijke journalisten een onderzoek, zoals Alex Berenson, voormalig wetenschapsverslaggever van de New York Times.
“Is het niet tijd om toe te geven dat de vaccins de overdracht van Covid niet stoppen? De gegevens zijn duidelijk”, schreef Berenson in augustus 2021 op zijn Twitter. Zijn uitspraak was gewoonweg waar. Hij haalde vroege observationele studies aan die een zekere vermindering van de overdracht aantoonden, maar geen eliminatie – vooral met de Delta-variant.
De volgende dag werd hij permanent verbannen van Twitter. De reden die werd opgegeven: schending van de regels voor het verspreiden van “valse informatie over Covid-19”. Kort daarna werd bewezen dat het Witte Huis druk had uitgeoefend op social mediaplatforms om talrijke journalisten, wetenschappers en klokkenluiders te censureren die erop wezen dat de vaccinpropaganda misleidend was.
Laat ik dit even in het juiste perspectief plaatsen. In de Verenigde Staten is de vrijheid van meningsuiting zo diep geworteld in de samenleving dat men, in naam van dat principe, tolereert dat mensen met nazivlaggen door de straten marcheren. Met andere woorden, in de VS kun je in het openbaar met zo’n vlag rondlopen, maar je mag niet wijzen op misleidende reclame voor een farmaceutisch product. Dat gaat te ver. Dat is onaanvaardbaar, snap je?
Werkzaamheidsvermindering op korte termijn
Halverwege 2022 publiceerde The Lancet al dat de werkzaamheid van het pediatrische Covid-vaccin tegen symptomatische infectie na iets meer dan een maand na toediening was gedaald tot een schamele 21%. En zelfs toen was nog niet bewezen dat de vermindering van symptomatische infecties ook daadwerkelijk leidde tot een verminderde overdracht van de ziekte.
Helemaal aan het einde van 2022 publiceerde Vinay Prasad, een gerenommeerd professor aan de Universiteit van Californië, een belangrijk onderzoek in het BMJ, een van ’s werelds meest prestigieuze medische tijdschriften. Het onderzoek ging over de ethiek van het dwingen van jonge mensen met een laag risico (in termen van Covid-19-sterfte) om de Covid-19-vaccins te nemen door middel van vaccinpaspoorten op scholen en universiteiten. Zijn conclusie was alarmerend: het risico dat een jongere in het ziekenhuis wordt opgenomen als gevolg van bijwerkingen van het vaccin was groter dan het risico om in het ziekenhuis te worden opgenomen als gevolg van een mogelijke Covid-19-infectie.
De gegevens maakten duidelijk: er zouden tussen de 30.000 en 40.000 jongeren moeten worden gevaccineerd om één enkele Covid-ziekenhuisopname in deze groep te voorkomen. Die vaccinaties leidden echter tot 18,5 ernstige bijwerkingen – waaronder myocarditis en pericarditis – die op hun beurt tussen de 1,5 en 4,6 ziekenhuisopnames veroorzaakten. Met andere woorden, zou het aantal ziekenhuisopnames als gevolg van bijwerkingen van het vaccin groter zijn dan het aantal Covid-ziekenhuisopnames dat zou worden voorkomen.
Kinderen en jongeren als menselijk schild
De ouderen controleren de macht: regeringen, bedrijven en de media. Ouderen waren de echte risicogroep. Ouderen gaven kinderen en jongeren – die een zeer laag risico liepen op de ziekte – het bevel zich te laten vaccineren onder het voorwendsel van “oma beschermen”. ” Met andere woorden, zichzelf beschermen. Dit alles was gebaseerd op onbewezen propaganda, zoals de directeur van Pfizer en de directeur van het EMA openlijk toegaven, dat de vaccins de overdracht zouden verminderen.
Slechts één gezondheidsinstantie van een regering kwam ooit in de buurt van een verkapte verontschuldiging voor het feit dat zij ooit Covid-19-vaccins voor kinderen en adolescenten had aanbevolen. Dat was de Deense minister van Volksgezondheid, Søren Brostrøm, begin 2022. Hij deed dit omdat hij ooit het vaccin had aanbevolen voor kinderen en adolescenten van 5 tot 17 jaar. Nog voor de studie van Prasad zei Brostrøm in een tv-interview waarin hij commentaar gaf op het besluit van de Deense regering om het programma te beëindigen: “Achteraf gezien hebben we niet veel gewonnen bij de uitbreiding van het vaccinatieprogramma naar kinderen in termen van epidemiebeheersing. Maar dat is achteraf gezien.”
Toch gingen veel landen, waar voldoende product beschikbaar was, de tegenovergestelde weg en begonnen ze Covid-vaccins aan te bevelen voor baby’s vanaf 6 maanden, zoals in de Verenigde Staten en Brazilië.
Een kanttekening: Brazilië ging nog verder en maakte vanaf 2023 Covid-19-vaccinatie verplicht voor baby’s – daarmee werd het enige land ter wereld dat dit deed. Met andere woorden, Brazilië veranderde zichzelf in een stortplaats voor farmaceutische producten die elders werden afgewezen. In de VS volgde immers minder dan 5% van de ouders de aanbeveling voor baby’s vanaf 6 maanden op.
Tweede kanttekening: nu, in 2025, heeft de Verenigde Staten die aanbeveling ingetrokken en zich aangepast aan de meeste Europese landen. Maar in Brazilië blijft dit waanzinnige voorschrift nog steeds van kracht.
Mijn eigen ervaring
Begin 2023 raakte ik geschokt door de absurditeit dat Brazilië het enige land ter wereld was dat Covid-19-vaccinatie verplicht stelde voor alle baby’s vanaf 6 maanden — bovenop het feit dat veel scholen en universiteiten het nog steeds verplicht stelden voor inschrijving — raakte ik in discussie met een kinderarts die ook apotheker en hoogleraar geneeskunde is aan een van de meest prestigieuze federale universiteiten van Brazilië. Ik was er oprecht van overtuigd dat het tonen van het nieuwste wetenschappelijke bewijs meer dan voldoende zou zijn om alle universiteiten in Brazilië ertoe te bewegen officieel stelling te nemen tegen deze maatregel, en dat deze waanzin van de regering dan zou instorten.
Tijdens de discussie stuurde ik hem de link naar een paper in Science met de titel “Is het nog steeds zinvol om vaccinatie tegen Covid-19 verplicht te stellen?” Het paper, gepubliceerd in maart 2023 en geschreven door de Duitse correspondent van Science, stelde: ” Het is duidelijk geworden dat door vaccinatie opgewekte immuniteit snel zijn vermogen verliest om infectie en verdere overdracht van de meest recente varianten te voorkomen“, concludeerde de auteur.
De professor, die ouder is dan 60, klaagde dat het artikel in Science geen peer-reviewed onderzoeksartikel was waarin hij de methoden, resultaten en discussie kon controleren, maar slechts een nieuws-/opinieartikel: ” Dit is slechts een rapport van Gretchen Vogel waarin wordt gewezen op de noodzaak om bepaalde vaccinatiecriteria te herzien, maar het doet niets af aan het belang van vaccins bij de bestrijding van pandemieën”, antwoordde hij.
Aangezien de professor een degelijk wetenschappelijk artikel met alle berekeningen en methoden eiste, stuurde ik hem onmiddellijk de studie van Prasad – die aantoont dat 30.000 tot 40.000 jongeren gevaccineerd zouden moeten worden om één enkele Covid-ziekenhuisopname te voorkomen, terwijl dit ongeveer 18 ernstige bijwerkingen zou veroorzaken en tussen 1,5 en 5 ziekenhuisopnames als gevolg van hartproblemen bij diezelfde jongeren.
De professor ontkende de ernstige bijwerkingen of de hartproblemen niet. Hij dacht gewoon aan iets anders: “Ze hebben het risico van ziekteoverdracht naar vatbare (kwetsbare) contacten in die omgeving of in huishoudens niet besproken. Het artikel stelde het beschermende effect van de vaccins en hun positieve invloed op de pandemie niet ter discussie.”
En de effectiviteit neemt snel af… en wordt zelfs negatief
Slechts enkele maanden later, medio 2023, publiceerde de Cleveland Clinic – een van de grootste ziekenhuisnetwerken in de Verenigde Staten – een onderzoek naar de effectiviteit van vaccins onder haar meer dan 50.000 werknemers. Ze vergeleken ongevaccineerde en gevaccineerde personen, en vergeleken ook het effect bij degenen die weinig versus alle aanbevolen doses hadden gekregen.
Het onderzoek was rigoureus en had sterke punten: aangezien het om een ziekenhuisinstelling ging, werd het personeel bij het minste vermoeden sterk aangemoedigd om zich te laten testen – zelfs om hen vrij te stellen van hun werk. Daardoor werd de opsporing van gevallen streng gecontroleerd.
Tot dan toe wisten we al dat de effectiviteit tegen Covid-19-infectie laag was en snel afnam, en we wisten nog steeds niet zeker of het de overdracht überhaupt verminderde. Met deze studie kwamen we erachter dat de effectiviteit niet alleen bleef dalen, maar zelfs negatief werd. Met andere woorden, het verhoogde de kans op besmetting, precies het tegenovergestelde van wat een vaccin zou moeten doen.
“Hoe meer vaccindoses iemand eerder had gekregen, hoe groter het risico op Covid-19”, schreven de wetenschappers van de Cleveland Clinic.
Kortom, de nu geconsolideerde informatie is: elke vermindering van het infectierisico is van voorbijgaande aard, neemt snel af, beschadigt het immuunsysteem en wordt uiteindelijk negatief.
Het ging helemaal mis.
Gemakkelijk vergeten
Vanaf het begin van de pandemie tot vandaag zijn we meer dan vijf jaar, bijna zes jaar, verder. Het was een van de grootste verstoringen van het dagelijks leven in de geschiedenis. Tegelijkertijd praat niemand over dit onderwerp in de media, waardoor het niet aan de orde komt in gesprekken of bijeenkomsten met vrienden.
Hierin schuilt een sterke interesse om de hele samenleving de kwestie te laten vergeten en vooruit te laten kijken, naar andere dingen.
Als we het over de recente geschiedenis zouden hebben, zou de hele samenleving geconfronteerd worden met een systematische review die in 2025 in Health Affairs Scholar is gepubliceerd. Deze studie analyseerde 132 andere studies over lockdowns in de VS en wees op een ramp voor de volksgezondheid: schadelijke effecten in meer dan 90% van de indicatoren voor geestelijke gezondheid, obesitas en gezondheidsgerelateerde sociale behoeften (ontwikkeling van kinderen, werkgelegenheid, toegang tot voedsel, economische stabiliteit). Maar het heeft toch levens gered? Daar vonden ze geen bewijs voor: “weinig of geen effect op de sterfte door Covid-19”, schreven de wetenschappers.
Als het onderwerp nog steeds van belang was, zou iedereen een Taiwanese studie met bijna 3 miljoen deelnemers volgen, die in 2025 in het International Journal of Medical Sciences werd gepubliceerd. In deze studie werden gevaccineerde en ongevaccineerde personen met elkaar vergeleken en werd bij de met Covid-19 gevaccineerden een toename van 84% geconstateerd in het risico op dialyse na een jaar follow-up, zelfs na correctie voor leeftijd, comorbiditeiten en andere nierrisicofactoren. Bijna een verdubbeling.
Nadat zoveel regeringen het product aan mensen hebben opgedrongen, met steun van de media, instanties, universiteiten en bedrijven, is het echt beter om de Italiaanse studie over de gehele bevolking van een provincie (296.015 mensen) niet onder de aandacht te brengen. Na 30 maanden follow-up constateerde de studie, in de vergelijking tussen gevaccineerden en ongevaccineerden tegen Covid-19, een toename van 54% in het risico op ziekenhuisopname voor borstkanker bij gevaccineerde vrouwen, plus een toename van colorectale kanker (34%) bij gevaccineerden en blaaskanker (62%), eveneens bij gevaccineerden.
Deze bevindingen werden later bevestigd door een Koreaans onderzoek met 8,4 miljoen deelnemers, dat vergelijkbare patronen vond bij zes soorten kanker, ook bij een vergelijking tussen gevaccineerden en ongevaccineerden: prostaatkanker (69% hoger risico), longkanker (53%), schildklierkanker (35%), maagkanker (34%), colorectale kanker (28%) en borstkanker (20%), waarbij de risico’s varieerden naar leeftijd, geslacht en type vaccin.
Als de pandemie nog steeds op de agenda stond, zouden we het moeten hebben over de Japanse studie die een versnelde progressie van alvleesklierkanker constateerde bij gevaccineerden in vergelijking met pngevaccineerden, wat de gegevens uit Korea en Italië bevestigt.
Het is echt beter dat mensen dit vergeten, want anders zouden we het moeten hebben over het Israëlische onderzoek onder 500.000 kinderen. Ook in dit onderzoek werden gevaccineerde en ongevaccineerde personen met elkaar vergeleken en werd een toename van 23% in auto-immuunziekten bij gevaccineerde kinderen tijdens de onderzoeksperiode vastgesteld. En op de lange termijn? We zullen gewoon moeten afwachten.
Nu het onderwerp ter sprake is gekomen, moeten we het ook hebben over een ander onderzoek onder 500.000 mensen, eveneens uit Zuid-Korea. Hieruit bleek een toename van 22,5% in het aantal gevallen van Alzheimer bij gevaccineerden in vergelijking met degenen die ervoor kozen het product niet te nemen. Daarnaast was er tijdens de onderzoeksperiode een toename van 137% in milde cognitieve stoornissen – het beginstadium van Alzheimer.
Hoe zouden kranten, die meestal worden gerund door ouderen en vooral jonge mensen dwingen om zich te laten vaccineren, verslag doen van een ander Zuid-Koreaans onderzoek, gepubliceerd in een tijdschrift van de Nature-groep, met meer dan 2 miljoen patiënten, waarin bij een vergelijking tussen gevaccineerden en ongevaccineerden een enorme toename van psychische stoornissen werd geconstateerd – zoals 68% meer depressies bij gevaccineerden, 44% meer angststoornissen, dissociatieve stoornissen, stressgerelateerde stoornissen en 93% meer slaapstoornissen? Moeilijk om dat tot een kop te maken, laten we zeggen.
Nu het onderwerp nog steeds actueel is, moeten we het ook hebben over een ander Israëlisch onderzoek dat meer dan 220.000 zwangerschappen volgde en een toename constateerde van spontane abortussen en doodgeboren kinderen na Covid-19-vaccinaties bij gevaccineerde zwangere vrouwen, in vergelijking met ongevaccineerde zwangere vrouwen.
Dit zijn grote observationele studies in gerenommeerde tijdschriften, met controlegroepen. Als we deze verwerpen, moeten we ook de observationele studies verwerpen die “bewijzen” dat vaccins miljoenen levens hebben gered. Je kunt niet de ene norm accepteren en de andere verwerpen. De oorspronkelijke RCT’s (gouden standaard studies) voor de vaccins lieten immers geen daling van de mortaliteit zien.
Toch worden in het “officiële verhaal” voor voordelen zoals minder sterfgevallen observationele studies behandeld als definitief causaal bewijs.
“De vaccins hebben X miljoen levens gered” wordt een kop in de krant en methodologische beperkingen worden gebagatelliseerd. Voor schadelijke effecten (kanker, myocarditis, enz.) worden observationele studies afgedaan als “slechts correlatie” en worden RCT’s geëist (wat om ethische redenen nooit zal gebeuren). En “We kunnen geen causaliteit claimen” wordt het mantra. (Hier plaats ik u, de lezer, op een eerlijk kruispunt: accepteer beide soorten studies of verwerp beide. Er is geen ontkomen aan als u uw intellectuele integriteit wilt behouden.)
Als de recente geschiedenis een onderwerp van dagelijkse belangstelling was, zouden mensen zich zeker afvragen waarom zoveel studies waarin gevaccineerden en ongevaccineerden worden vergeleken, alleen uit Zuid-Korea en Israël komen. In dat geval zou het recente nieuws dat in de Telegraph uit Engeland is gepubliceerd, waarschijnlijk veel weerklank vinden. Zij meldden dat de Britse regering betrapt was op het verbergen van gegevens die een verband leggen tussen Covid-vaccins en een hoger aantal sterfgevallen, en dat het excuus van de regering was dat dit was om “leed of woede te voorkomen”.
Met andere woorden, er zijn veel meer mensen die onderzoek willen doen naar deze en andere ziekten, maar de meeste regeringen houden de gegevens achter. De gegevens wijzen al op een lelijke realiteit en een nog slechtere toekomst, en dat is misschien nog maar het topje van de ijsberg.
Als we het over de pandemie blijven hebben, moeten we vermelden dat de Telegraph – officieel gezien een van de belangrijkste kranten van het Verenigd Koninkrijk – onlangs melding maakte van een herziening van de cijfers, op basis van een nieuwe berekening van Stanford University. “Covid-19-vaccins hebben veel minder levens gered dan aanvankelijk werd gedacht.”
Voorheen sprak de WHO over 20 miljoen levens die door Covid-19-vaccins waren gered. Nu hebben ze het over een fractie daarvan: slechts 12,5% van de schatting van de WHO. In het nieuwsartikel wordt zorgvuldig uitgelegd dat eerdere berekeningen “buitensporig optimistisch” waren. Het was geen misleidende propaganda, mensen. Het was optimisme, begrepen?
En het nieuws gaat verder: “Agressieve mandaten en fanatisme om iedereen koste wat kost te vaccineren waren waarschijnlijk een slecht idee.” Met andere woorden, de paspoorten waren niet bedoeld om vraag te creëren en winst te genereren door het product te verkopen aan mensen die het nooit nodig hadden. Het was gewoon een slecht idee, begrijp je? Een kleine onschuldige wetenschappelijke misstap, zonder voordeel voor wie dan ook, snap je?
Maar dan vraag ik me af: zou iemand verbaasd zijn als ze in de volgende herziening zeggen dat het niemand heeft gered? Persoonlijk zou ik dat niet zijn. Of dat, op iets langere termijn, in het licht van studies waarin kritieke ziekten tussen gevaccineerden en ongevaccineerden worden vergeleken, de Covid-19-vaccins meer mensen hebben gedood dan gered, waardoor ze de grootste medische ramp voor de mensheid zijn geworden? Persoonlijk zou ik dat niet zijn.
En als we allemaal de pandemie zouden analyseren, zouden we niet alleen naar de gezondheidskwestie kijken. We zouden het moeten hebben over hoe dit de grootste overdracht van rijkdom in de geschiedenis van de mensheid was, van de armen naar de miljardairs. Dat is geen retoriek. Ja, het was de grootste in de geschiedenis, volgens het Oxfam Global 2022-rapport. Tussen 2020 en 2022, terwijl miljarden mensen te maken kregen met banenverlies, honger en extreme armoede, zagen miljardairs hun fortuin explosief groeien, aangedreven door economische stimuleringsmaatregelen, stijgingen op de aandelenmarkt en recordwinsten van bedrijven.
“De tien rijkste mannen verdubbelen hun fortuin tijdens de pandemie, terwijl de inkomsten van 99 procent van de mensheid dalen” is de titel van het rapport.
“De tien rijkste mannen ter wereld hebben hun vermogen meer dan verdubbeld, van 700 miljard dollar tot 1,5 biljoen dollar – met een snelheid van 15.000 dollar per seconde of 1,3 miljard dollar per dag – tijdens de eerste twee jaar van een pandemie waarin het inkomen van 99% van de mensheid daalde en meer dan 160 miljoen mensen in armoede terechtkwamen”, aldus de gegevens. “Elke 26 uur komt er een nieuwe miljardair bij, terwijl ongelijkheid ertoe bijdraagt dat er elke vier seconden iemand sterft.”
Als de samenleving hierover zou discussiëren, zouden verschillende intellectuelen zeker vragen stellen, vooral over hoe dit allemaal gepland was. Volgens een ander artikel in de Telegraph uit Engeland gaven wetenschappers toe dat ze angst gebruikten om gedrag te beïnvloeden. “Wetenschappers in een commissie die het gebruik van angst aanmoedigden om het gedrag van mensen tijdens de Covid-pandemie te beïnvloeden, gaven toe dat hun werk onethisch en totalitair was.” Echt waar? Dat had ik nooit kunnen bedenken.
“Er werd gediscussieerd over de noodzaak om angst te gebruiken om naleving te stimuleren, en er werden beslissingen genomen over hoe die angst kon worden opgevoerd. De manier waarop we angst hebben gebruikt is dystopisch”, vertelde een wetenschapper aan The Telegraph.
“Het is duidelijk dat het gebruik van angst als controlemiddel niet ethisch is. Het gebruik van angst riekt naar totalitarisme. Het is geen ethische houding voor een moderne regering. Van nature ben ik een optimistisch persoon, maar dit alles heeft me een pessimistischer beeld van mensen gegeven”, zei Gavin Morgan, psycholoog in het wetenschappelijke team, tegen de krant.
“Het gebruik van angst was zeker ethisch twijfelachtig. Het was als een vreemd experiment. Uiteindelijk werkte het averechts omdat mensen te bang werden.“
En iedereen zag het onderwerp als een afgesloten hoofdstuk.
Lafheid en culturele leegte
De generatie van de Koude Oorlog werd gevormd door oude mannen die de macht hadden over de nucleaire knop. De reactie van de jongeren was daverend: ”Rot op, wij gaan kunst maken, liefhebben en revolutie bedrijven.”
Onze generatie werd gevormd door oude mannen aan de macht die kinderen opdroegen zich te laten vaccineren, zodat ze als menselijk schild konden dienen. Het antwoord was stille gehoorzaamheid.
Vijf jaar na de rakettencrisis brachten The Beatles Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band uit. Het was een revolutie in de muziek. Op de radio concurreerde het met de hit “(I Can’t Get No) Satisfaction” van The Rolling Stones. Vijf jaar na de lockdowns leerde onze samenleving hoe ze vergaderingen op Zoom moest houden.
De Koude Oorlog leidde tot een seksuele revolutie, de hippiebeweging, de minirok, jongeren die de straat op gingen in de VS, Rio, Mexico-Stad, Parijs, Afrika en Azië. Het leidde tot mei ’68. Een existentiële angst veroorzaakte een monumentale culturele explosie. Tijdens Covid plaatsten we foto’s van zelfgebakken brood op Instagram.
Koude Oorlog: kleiner op wereldschaal, leidde tot vragen en een monumentale culturele explosie.
Covid: de grootste verstoring in de moderne geschiedenis, leidde tot absolute culturele leegte.
En waar is de beweging die voortkwam uit deze collectieve ervaring van angst? Niets. We hebben TikTok-dansen. De mensheid maakte het grootste collectieve trauma sinds de Tweede Wereldoorlog door en kwam er… kleiner uit. Angstiger. Lafhartiger. Meer bereid om te gehoorzamen. Meer bereid om jongeren op te offeren om ouderen te beschermen. En dat zonder ook maar één Woodstock om te laten zien.
Wanneer Science, de Wall Street Journal en zelfs de wetenschappelijke gemeenschap zelf toegeven dat mandaten niet langer zin hebben? Stilte. Niemand biedt excuses aan. Niemand reflecteert. Ze veranderen gewoon van onderwerp. Op veel plaatsen blijven de mandaten tot op de dag van vandaag van kracht, zoals in Brazilië.
Wat het nog perverser maakt, is de groteske morele omkering. Door de geschiedenis heen hebben de ouderen zich opgeofferd voor de jongeren. Kapiteins gingen als laatste met het schip ten onder. “Vrouwen en kinderen eerst” op de reddingsboten van de Titanic. Ouders beschermen hun kinderen, niet andersom.
Tijdens Covid: de kinderen kunnen de pot op, we moeten de ouderen beschermen. Zelfs met Prasad’s studie die aantoonde dat jonge mensen een hoger risico op ziekenhuisopname hadden door het vaccin dan door de ziekte zelf. “Het is de moeite waard om hen op te offeren”, concludeerde de wereld, voor een mogelijke tijdelijke, kortstondige vermindering.
In primitieve samenlevingen, wanneer de goden offers eisten, waren het altijd de jongeren. Maagden die in vulkanen werden gegooid. Eerstgeborenen die op altaren werden geofferd. De ouderen beslisten, de jongeren stierven. We dachten dat we geëvolueerd waren.
“Mensen vonden het normaal om de gezondheid van kinderen te ruïneren in naam van valse bescherming van ouderen. Ze werden misleid, ze logen veel, en nu willen ze dat al dit kwaad gewoon verdwijnt. Ze reageren met minachting of agressie wanneer ze met de waarheid worden geconfronteerd“, vertelde een vriend van mij, een hartchirurg, me.
De gebruikte taal was niet wetenschappelijk, maar religieus. ”Doe je deel“, ”Bescherm de kwetsbaren“, ”Volg de wetenschap“. Dogma’s, geen methode. Vragen stellen werd ketterij. ”Ontkenner“, ‘antiwetenschap’, ”moordenaar”. Morele beschuldigingen, geen wetenschappelijke meningsverschillen.
Deskundigen als priesters. Jongeren als offergaven. Gehoorzaamheid als deugd. Allemaal voor een “groter goed” dat nooit heeft bestaan, dat een misleiding was.
Tijdens de Koude Oorlog controleerde de militair-industriële lobby de angst. Tijdens Covid was het de farmaceutische lobby die de touwtjes in handen had. Beslissingen waren gericht op recordwinsten, terwijl 160 miljoen mensen in extreme armoede werden gedreven. Dat is geen toeval.
We zijn in feite de meest laffe samenleving aller tijden. Het was geen lafheid om bang te zijn voor Covid. De angst was gerechtvaardigd. De ziekte was echt. De sterfgevallen waren echt. De lafheid was iets anders. Het was het accepteren van de morele omkering – oude mensen die jonge mensen opofferen – zonder dat iemand zijn stem verhief.
Het was het gehoorzamen aan misleidende propaganda van bedrijven met een geschiedenis van 33 miljard dollar aan boetes voor fraude. Het was het creëren van niets – geen kunst, geen beweging, geen betekenisvolle cultuur – uit het grootste collectieve trauma in decennia. Het was snel vergeten toen herinneren ongemakkelijk werd.
De Koude Oorlog gaf ons “Born to Be Wild” en de slogan “Make love, not war”. Covid gaf ons vaccinatiepaspoorten en bezorgapps. Geen transformatieve kunst. Geen revolutie in het denken.
Zeven jaar na de rakettencrisis, in augustus 1969, betrad Joe Cocker het podium in Woodstock en zong “With a Little Help from My Friends.” Zijn herinterpretatie van het nummer van The Beatles werd het krachtigste liveoptreden in de muziekgeschiedenis. Vierhonderdduizend mensen vierden het leven, niet de dood of menselijke schilden.
Tijdens het festival werden twee baby’s geboren. Vrouwen die negen maanden zwanger waren, besloten dat ze dat moment niet konden missen. Stel je de sfeer eens voor.
Wat hebben we nu, bijna zes jaar na de wereldwijde lockdowns van maart 2020? Zoomvergaderingen. Zelfgebakken brood op Instagram. TikTok-dansjes.
Of gelooft iemand echt dat we over twee jaar ons eigen Woodstock zullen hebben?
Vind je het belangrijk dat er nog onafhankelijke berichtgeving bestaat die niet wordt gestuurd door grote belangen? Met jouw steun kunnen we blijven schrijven en onderzoeken. Klik hieronder en draag bij aan het voortbestaan van Frontnieuws.
Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws.
