februari 6, 2023 2483 2
Het “officiële narratief” rond het Oekraïense
conflict is de afgelopen weken omgeslagen van het voorbarig
vieren van Kievs vermeende “onvermijdelijke” overwinning naar het nu serieus
waarschuwen voor het waarschijnlijke verlies ervan. Het was daarom achteraf te
verwachten dat ook andere dimensies van de informatieoorlogscampagne die door
het door de VS geleide Westen tegen Rusland wordt gevoerd, zouden veranderen.
Als bewijs daarvan heeft de New York Times (NYT) zojuist toegegeven dat de
anti-Russische sancties van het Westen een mislukking zijn, schrijft Andrew
Korybko.
In het artikel van Ana Swanson over hoe “Russia Sidesteps Western Punishments, With Help From Friends“, haalt zij westerse deskundigen aan die concluderen dat “de import van Rusland mogelijk al is hersteld tot het niveau van voor de oorlog, of dat dit binnenkort zal gebeuren, afhankelijk van hun modellen.” Nog overtuigender is haar verwijzing naar de laatste beoordeling van het IMF van maandag, die “nu verwacht dat de Russische economie dit jaar met 0,3 procent zal groeien, een sterke verbetering ten opzichte van zijn eerdere raming van een krimp van 2,3 procent.”
De New York Times,
noch de westerse deskundigen die schrijfster Ana Swanson aanhaalt, noch het IMF
kunnen er geloofwaardig van worden beschuldigd “Rusland-vriendelijk” te zijn,
laat staan zogenaamde “Russische propagandisten” of zelfs “Russische agenten”,
wat dus de constatering bevestigt dat deze dimensie van de anti-Russische
informatieoorlogscampagne van de Gouden Miljard beslissend is verschoven. Feit
is dat de anti-Russische sancties van het Westen niet hebben geleid tot de
ineenstorting van de economie van deze beoogde multipolaire grootmacht, die
indrukwekkend veerkrachtig blijft.
Het tijdstip waarop
dit narratief veranderde, is ook belangrijk omdat het meer geloofwaardigheid
verleent aan het nieuwe verhaal dat tegenwoordig serieus waarschuwt voor het
waarschijnlijke verlies van Kiev in de
proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland. Immers, als de sancties
het doel bereikten dat ze geacht werden te bereiken en waarvan de door de VS
geleide westerse mainstream media (MSM) tot nu toe logen dat ze dat hadden, dan
volgt daaruit natuurlijk dat Kiev “onvermijdelijk” zou winnen, precies zoals
zij tot half januari beweerden dat zou gebeuren.
Met dit in gedachten is de meest effectieve manier om de gemiddelde Westerling te “herprogrammeren”, na hem de afgelopen 11 maanden te hebben gehersenspoeld in de verwachting van Kievs vermeende “onvermijdelijke” overwinning, de aanvullende narratieven die deze valse conclusie kunstmatig hebben gefabriceerd, resoluut te veranderen. Daartoe werd het bevel gegeven om het publiek bewust te maken van de mislukking van de anti-Russische sancties van de Gouden Miljoen, ergo het laatste stuk van de NYT en de specifieke timing daarvan.
Wat in dat artikel
onvermeld blijft, is de “politiek incorrecte” maar niettemin zwaar
geïmpliceerde opmerking dat het gezamenlijk door BRICS en SCO geleide
Mondiale Zuiden, waarvan Rusland deel uitmaakt, de eisen van de Gouden Miljard
om die multipolaire grootmacht te “isoleren” heeft getrotseerd. Geen enkele
MSM-kanaal zal het ooit toegeven, althans nog niet, maar hun de facto Nieuwe
Koude Oorlogsblok heeft beperkte invloed buiten de onlangs door de VS herstelde
“invloedssfeer” in Europa, waarvan de landen de enige zijn die onder deze
sancties lijden.
Het laatste stuk
van de NYT zou echter onbedoeld veel leden van hun publiek daarvan bewust
kunnen maken, en zij zouden zich er daarom steeds meer tegen kunnen verzetten
dat hun regeringen hun betrokkenheid bij de proxy-oorlog van de NAVO tegen
Rusland onder Amerikaanse druk opvoeren. De Kroatische president Zoran
Milanovic heeft zich onlangs
aangesloten bij de Hongaarse premier Viktor Orban door deze
campagne te veroordelen en een breder bewustzijn te creëren van hoe
contraproductief deze is voor de objectieve belangen van Europa.
Als de Europeanen
zich realiseren dat zij de enigen zijn die lijden onder de anti-Russische
sancties die hun Amerikaanse overheerser hen heeft opgelegd, en dat hun offers
de speciale operatie van die gerichte multipolaire grootmacht niet negatief
hebben beïnvloed, zou er wel eens massale onrust kunnen ontstaan. Het is
onwaarschijnlijk dat dit hun door de VS gecontroleerde leiders zal beïnvloeden
om van koers te veranderen, aangezien de Duitse minister van Buitenlandse Zaken
eind vorig
jaar zwoer dit nooit te zullen doen, maar in plaats daarvan
een gewelddadig politieoptreden zou kunnen katalyseren.
De reden voor deze
pessimistische voorspelling is dat een ommekeer of op zijn minst een
versoepeling van het huidige rigide anti-Russische sanctieregime een ongekend
onafhankelijke stap zou zijn van de Europese staat (staten) die dat doet
(doen). Aangezien dat zelfs niet gebeurde in de acht jaar voorafgaand aan de
succesvolle herbevestiging door de VS van hun unipolaire hegemonie in heel
2022, is de kans dat dat nu gebeurt onder die veel moeilijkere omstandigheden
praktisch nihil.
De “Lead From Behind“-ondergeschikte
van de VS voor het “managen” van Europese zaken als onderdeel van zijn nieuwe
zogeheten “burden-sharing”-strategie, Duitsland, heeft meer dan genoeg
economische, institutionele en politieke invloed om een aantal van die lagere
Amerikaanse vazallen die uit hun plaats gaan te straffen. Het is daarom
onrealistisch om te verwachten dat een enkel EU-lid eenzijdig de anti-Russische
sancties van het blok, waarmee zijn eigen regering eerder heeft ingestemd, zal
negeren.
Gezien deze
realiteit zullen de leiders die aan de macht willen blijven of in ieder geval
niet het risico willen lopen dat de door de VS aangejaagde hybride
oorlog hun economie onderuit haalt, niet graag op zo’n
dramatische manier een schijn van hun grotendeels verloren soevereiniteit
herstellen. Hun meest pragmatische handelwijze is om niet deel te nemen aan het
militaire aspect van deze proxy-oorlog door te weigeren wapens naar Kiev te
sturen, precies zoals het opkomende Centraal-Europese pragmatische blok
van Oostenrijk,
Kroatië en Hongarije heeft gedaan.
Het is dus
onwaarschijnlijk dat de bevolking van die landen tegen de sancties zal
protesteren, zelfs nadat ze op de hoogte is gebracht van de feiten in het
laatste stuk van de NYT en natuurlijk tot de conclusie komt dat de anti-Russische
sancties alleen hun eigen economie hebben geschaad en niet die van de beoogde
grootmacht. Mensen in Frankrijk, Duitsland en Italië zouden echter heel goed
anders kunnen reageren, vooral gezien hun traditie van het organiseren van
massale protesten.
In een dergelijk
scenario kan men verwachten dat hun regeringen een gewelddadig politieoptreden
zullen bevelen, onder welk voorwendsel dan ook, of dat nu is door de
demonstranten valselijk te beschuldigen van het gebruik van geweld, of door hen
allemaal te beschuldigen van zogenaamde “Russische agenten”. Ongeacht hoe het
gebeurt, het resultaat zal hetzelfde zijn: West-Europese landen zullen dieper
afglijden naar een liberaal-totalitaire dictatuur, die op haar beurt zal
bijdragen aan een verdere radicalisering van hun bevolking naar onzekere
doelen.
Om terug te komen
op het stuk van de NYT: het is een opmerkelijke omkering van het “officiële
narratief” door eerlijk toe te geven dat de anti-Russische sancties van het
Westen een mislukking zijn. Dit valt samen met de beslissende verschuiving van
de grotere narratieven die Amerikaanse en Poolse leiders de afgelopen maand
hebben gestuurd, waarbij zij nu serieus waarschuwen voor het waarschijnlijke
verlies van Kiev in de proxy-oorlog van de NAVO tegen Rusland. Het valt nog te
bezien welke andere narratieven ook zullen veranderen, maar het is te
voorspellen dat dat onvermijdelijk meer zal gebeuren.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws
