De machthebbers hebben spectaculair gefaald op twee missie-kritische fronten
februari 24, 2023 3060 8
De “Wisdom of
Crowds”, een hypothese die in 2005 door James Surowiecki in zijn gelijknamige
boek werd gepopulariseerd, behoort tot de meest fascinerende ontdekkingen over
de collectieve menselijke psychologie. Het is een tegenstelling tot Charles Mackay’s “Extraordinary Popular
Delusions and the Madness of Crowds”. Kort
samengevat suggereert Surowiecky dat onder bepaalde omstandigheden de menigte
de waarheid over een bepaalde kwestie kan achterhalen of de meest effectieve
oplossingen voor een probleem nauwkeuriger en betrouwbaarder kan vinden dan
zelfs de best gekwalificeerde deskundigen op dat gebied. Ik zal de bespreking
van concrete gevallen van dit mysterieuze fenomeen overslaan, maar voor
iedereen die geïnteresseerd is, heb ik twee van Surowiecki’s meest fascinerende
voorbeelden samengevat in mijn boek “Mastering
Uncertainty in Commodities Trading” (gratis te
downloaden via de link, u vindt de relevante bespreking op pagina 58 en 59),
schrijft Alex
Krainer.
Social media maken ons opmerkelijk slim
Maar om ervoor te zorgen dat de menigte een dergelijke wijsheid
manifesteert, moet aan een aantal voorwaarden worden voldaan: (1) de
informatiestroom moet gedecentraliseerd zijn; (2) er moet waarheidsgetrouwe
informatie aanwezig zijn in het informatie-universum; (3) er moet een grote
diversiteit aan deelnemers aan de discussie zijn, en (4) de deelnemers mogen
niet van elkaar afhankelijk zijn bij hun oordeel.
Moderne social media hebben wellicht een omgeving gecreëerd waarin op
robuuste wijze aan deze voorwaarden is voldaan, waardoor de manier waarop wij
als collectief op informatie reageren radicaal is veranderd. Tot nog niet zo
lang geleden stroomde informatie vanuit gecentraliseerde bronnen die de
informatie die het publiek bereikte filterden. Zolang de samenleving voor
informatie afhankelijk was van het gedrukte woord, radio of tv, was het
relatief eenvoudig om de informatiestroom te controleren en de narratieven vorm
te geven.
Spontane ontgifting van russofobie
De opkomst van social media heeft deze vreemde orde van zaken wellicht
verstoord, en het perfecte voorbeeld daarvan is het huidige conflict tussen
Rusland en het Westen. De afgelopen twee decennia hebben westerse media de
narratieven over Rusland en zijn leiders strak onder controle gehouden. Een
vijandige opstelling tegenover Rusland is een van de belangrijkste
beleidsprioriteiten van de westerse mogendheden en de berichtgeving over
Rusland in de media is altijd negatief geweest.
Toen Vladimir Pozner een groep onderzoekers opdracht gaf om de archieven
van de New York Times over een periode van 3 jaar, van 2015 tot 2017, uit te
kammen en Rusland-gerelateerde artikelen op te zoeken, vonden zij nul verhalen
waarin Rusland in een positieve context werd genoemd. Hetzelfde geldt
waarschijnlijk ook voor andere westerse media. In het zeldzame geval dat een
positief verhaal ontsnapt aan de waakzame ogen van de censoren, worden
dergelijke verhalen snel verwijderd en memory-holed
Vanaf de dag dat Rusland Oekraïne vorig jaar binnenviel, werd de
controle op het narratief opgevoerd: Westerse mogendheden zuiverden bijna alle
Russische bronnen en pasten zware censuur toe op pro-Russische standpunten.
In het licht van dit alles zou men verwachten dat men in het westen
uniforme negatieve opvattingen over Rusland zou aantreffen. Hoe moeten we
anders aankijken tegen een natie met nul verlossende kwaliteiten, geleid door
een misdadige kleptocratie onder een president die een voormalige KGB-agent is?
En nu deze natie een onuitgelokte, illegale agressie is begonnen tegen een
soeverein buurland, zouden we verwachten dat Rusland in het westen alleen maar
angst, afkeer en vijandigheid zou oproepen. Maar dat is niet gebeurd; het lijkt
erop dat dergelijke sentimenten beperkt blijven tot overheidsfunctionarissen en
de reguliere media, maar niet algemeen gedeeld worden door het publiek.
Dat ging niet zoals gepland
Hoewel het waar is dat de inval van Rusland in Oekraïne schok en
consternatie veroorzaakte bij mensen in het westen, is de aanvankelijke
veroordeling van Rusland grotendeels weggeëbd. In Kroatië, een katholiek land
dat nooit bijzonder close is geweest met Rusland, sympathiseren waarschijnlijk
drie van de vier mensen met de Russische kant. Dat is mijn eigen indruk, die
wordt gedeeld door veel mensen die ik daar heb gesproken. Een aantal informele
peilingen die ik de afgelopen maanden op sociale media tegenkwam, bevestigen
dit gevoel. Hier zijn drie voorbeelden die relatief veel stemmen kregen op
Twitter:
Geen van de drie Twitteraccounts die deze peilingen hebben uitgevoerd
lijken bijzonder pro-Russisch, dus de resultaten moeten niet worden genegeerd.
Ik kwam nog een handvol peilingen tegen, met resultaten die eveneens in strijd
zijn met de het gangbare narratief. Hier is het voorbeeld van vandaag, met dank
aan George Galloway’s Mother of All Talk Shows (MOATS) peiling op YouTube:
Om zeker te zijn, dit waren geen wetenschappelijke peilingen. De
deelnemers konden overal vandaan komen, ook uit Rusland, en de resultaten
kunnen zijn beïnvloed door bots (in beide richtingen, in feite). Maar ik kreeg
nog een bevestiging van een verrassende bron.
Bevolking in NAVO-landen niet zo happig op het
haten van Rusland
Een paar weken geleden ontving ik een e-mail van iemand die voor de NAVO
werkt in een van de lidstaten. Zij vertelden mij dat de NAVO de publieke opinie
in haar lidstaten nauwlettend in de gaten houdt. Dit is wat ze schreven (woord
voor woord, inclusief nadruk): “Ik weet vanuit mijn werk (militair) dat Roemeniërs, Moldaviërs, Bulgaren,
Hongaren, Slowaken, Cyprioten en de hele Balkan ongeveer 3 op de 4 en meer voor
Rusland zijn. Oostenrijkers, Italianen, Tsjechen, Spanjaarden en Fransen
ongeveer 2 op 3.”
Op de YouTube-enquête van George Galloway na dateren ze allemaal van
vóór het recente artikel van Seymour Hersh, waarin de regering-Biden wordt
aangewezen als de schuldigen achter de aanvallen op de Nord
Stream-pijpleidingen van afgelopen september. Deze aanslag zou het sentiment
zeker verder in het voordeel van Rusland hebben gebracht.
Deze keer is het echt anders
Waar we in feite naar kijken, is een enorme mislukking van de westerse
mogendheden op het gebied van narratieven. Controle houden over de narratieven
is geen luxe in de politiek. Het is een essentiële voorwaarde voor succesvol
beleid en als zodanig rechtvaardigt het enorme uitgaven aan middelen voor het
formuleren van de narratieven, het controleren van de informatiestromen en het
censureren van afwijkende meningen. De parasieten van de heersende elites
financieren rijkelijk honderden denktanks om het materiaal te vervaardigen
waarmee overtuigende narratieven worden bedacht en de publieke perceptie wordt
vormgegeven.
Zij hebben hun spel geperfectioneerd met meer dan twee eeuwen ervaring
en knowhow in de kunst van het manipuleren van de publieke opinie. In de
afgelopen drie jaar hebben we ze echter op twee cruciale fronten spectaculair
zien falen: (1) in hun confrontatie met Rusland en (2) in hun poging om ons in
een dystopisch “Nieuwe Normaal” te loodsen na de Covid-19 pandemie.
Zij hebben gefaald omdat de manier waarop wij collectief informatie
verwerken, leren en beslissingen nemen radicaal is veranderd, en waarschijnlijk
voorgoed. Dit alles zou moeten inspireren tot een nieuw geloof in de mensheid
en vormt een dwingende reden voor optimisme over onze toekomst. Deze
veranderingen zijn ook van het grootste belang voor beleggingsspeculatie, omdat
ze het prijsvormingsproces zullen beïnvloeden op manieren die we nog niet
kunnen voorzien. Wat in de afgelopen decennia de norm was, kan achterhaald zijn
als leidraad voor de toekomst.
De markten zullen zich echter in trends blijven bewegen en met
hoogwaardige trendvolgende strategieën zullen beleggers in staat zijn de
komende veranderingen te navigeren en succes te hebben totdat wij het huidige
monetaire systeem kunnen vervangen door eerlijk geld en de hele zaak van
beleggingsspeculatie overbodig wordt.
Bedankt voor het lezen! Dit bericht is openbaar, dus voel u vrij om het
te delen.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
