juni 19, 2022 33367 29
Beste vrienden, collega’s! Ik heet de deelnemers en gasten van het 25e Internationaal Economisch Forum van Sint-Petersburg van harte welkom op zijn verjaardag. Zij vindt plaats op een moeilijk moment voor de hele wereldgemeenschap, nu de economie, de markten en de grondbeginselen van het mondiale economische systeem onder vuur liggen. Veel handels-, productie- en logistieke betrekkingen die vroeger door de pandemie werden verstoord, worden nu aan nieuwe beproevingen onderworpen. Bovendien zijn belangrijke bedrijfsconcepten zoals de reputatie van bedrijven, de onschendbaarheid van eigendom en het vertrouwen in de wereldvaluta grondig ondermijnd – helaas ondermijnd door onze partners in het Westen, en dat is opzettelijk gedaan, uit ambitie om in naam van achterhaalde geopolitieke illusies in stand te houden.
Vandaag zal ik onze visie – met “onze” bedoel ik de Russische leiders – geven op de situatie waarin de wereldeconomie zich bevindt. Ik zal in detail bespreken hoe Rusland in deze omstandigheden handelt en hoe het zijn ontwikkeling in een dynamisch veranderende omgeving plant.
Rusland in het midden van de huidige situatie van
de wereldeconomie
Anderhalf jaar geleden heb ik op het Forum van Davos nogmaals benadrukt
dat het tijdperk van de unipolaire wereldorde voorbij is – ik begin daar maar
mee, er is geen ontkomen aan – het is ten einde, ondanks alle pogingen om het
in stand te houden, alle pogingen om het met alle middelen in stand te houden.
Verandering is een natuurlijk verloop van de geschiedenis, want de beschavingsdiversiteit
van de planeet, de rijkdom van culturen, is moeilijk te combineren met
politieke, economische en andere patronen, patronen werken hier niet, patronen
die ruw en zonder alternatief vanuit een centrum worden opgelegd.
De tekortkoming ligt in het idee zelf, volgens hetwelk er een macht is,
zij het een sterke, met een beperkte kring van vazallen – of, zoals zij zeggen,
staten – die er recht op hebben. Alle regels van het bedrijfsleven en van de
internationale betrekkingen worden, zo nodig, uitsluitend in het belang van
deze macht ten uitvoer gelegd. Ze werken allemaal in één richting, het spel
gaat in één richting. Een wereld die op dergelijke dogma’s gebaseerd is, is
beslist niet duurzaam.
De Verenigde Staten, die zich in de Koude Oorlog tot overwinnaar
verklaarden, verklaarden zich ambassadeurs van de Heer op aarde, die geen
verplichtingen hebben, maar alleen belangen, en die belangen worden heilig
verklaard. Zij schijnen niet in de gaten te hebben dat er de laatste decennia
nieuwe machtscentra op de planeet zijn ontstaan, die steeds krachtiger worden.
Elk van hen ontwikkelt zijn eigen politieke stelsels en overheidsinstellingen,
voert zijn eigen modellen van economische groei in, en heeft uiteraard het
recht die te beschermen om de nationale soevereiniteit te waarborgen.
Wij hebben het over objectieve processen, over waarlijk revolutionaire,
tektonische veranderingen in de geopolitiek, in de wereldeconomie, in de
technologische sfeer, in het hele stelsel van internationale betrekkingen, waarin
de rol van dynamische, veelbelovende staten en regio’s sterk toeneemt, wier
belangen niet langer kunnen worden genegeerd.
Het systeem zal niet terugkeren naar de oude
toestand
Ik herhaal: deze veranderingen zijn fundamenteel, beslissend en niet
tegen te houden. En het is een vergissing te denken dat men de periode van
turbulente verandering, zoals men zegt, kan uitzitten, afwachten, dat zogenaamd
alles weer normaal zal worden, dat alles weer als vroeger zal zijn. Dat zal
niet gebeuren.
Het schijnt echter dat de heersende elites van sommige westerse staten
precies dit soort illusie koesteren. Zij willen het voor de hand liggende niet
opmerken, maar klampen zich hardnekkig vast aan de schaduwen van het verleden.
Zo wordt bijvoorbeeld aangenomen dat de dominantie van het Westen in de
wereldpolitiek en -economie een onveranderlijke, eeuwige waarde is. Niets is
voor de eeuwigheid.
Bovendien ontkennen onze collega’s niet gewoon de werkelijkheid. Zij
proberen de loop van de geschiedenis tegen te gaan. Zij denken in termen van de
vorige eeuw. Zij zitten gevangen in hun eigen waanideeën over landen buiten het
zogenaamde gouden miljard, zij beschouwen al het andere als periferie, hun
achtertuin. Zij behandelen deze landen nog steeds als kolonies, en de volkeren
die er wonen beschouwen ze als tweederangs mensen, omdat zij zichzelf als
uitzonderlijk beschouwen. Als zij uitzonderlijk zijn, dan is ieder ander
tweederangs.
Vandaar de onvermoeibare drang om te straffen, om economisch te
vernietigen, degenen die zich onderscheiden van de algemene gelederen, degenen
die niet blindelings willen gehoorzamen. Bovendien dringen zij ruw en
schaamteloos hun eigen ethiek, hun opvattingen over cultuur en hun ideeën over
geschiedenis op, waarbij zij soms de soevereiniteit en integriteit van staten
in twijfel trekken en hun bestaan bedreigen. Het volstaat te herinneren aan het
lot van Joegoslavië, Syrië, Libië en Irak.
De Cancel-cultuur is gericht tegen alle
andersdenkenden
Als een dissident niet kan worden opgejaagd, gepacificeerd, dan probeert
men hem te isoleren of, zoals men nu zegt, te “annuleren”. Alles wordt
gebruikt, ook sport, de Olympische beweging, een verbod op cultuur,
meesterwerken uit de kunst – alleen maar omdat de scheppers ervan van
“verkeerde” afkomst zijn.
Dat is de aard van de huidige aanval van Russofobie in het Westen en de
krankzinnige sancties tegen Rusland. Krankzinnig en, zou ik zeggen,
ondoordacht. Zowel hun aantal als de snelheid van de stormloop kennen geen
precedenten.
De aanval op de Russische economie heeft niet
gewerkt
De calculus was duidelijk: onbeschaamdheid om in één klap de Russische
economie kapot te maken, door bedrijfsketens te vernietigen, Westerse bedrijven
met geweld van de Russische markt te halen, binnenlandse tegoeden te bevriezen
en zo de industrie, de financiën en de levensstandaard van de mensen te
treffen.
Het werkte niet. Het is duidelijk dat het niet gewerkt heeft, niet
gebeurd is. Russische ondernemers en autoriteiten werkten doelgericht en
professionals, burgers gaven blijk van solidariteit en verantwoordelijkheid.
Wij normaliseren geleidelijk de economische situatie. Ten eerste hebben
wij de financiële markten, het banksysteem en het handelsnetwerk
gestabiliseerd. Daarna zijn wij begonnen de economie te verzadigen met
liquiditeiten en werkkapitaal om de stabiliteit van de bedrijven, de
werkgelegenheid en de banen te handhaven.
De sombere voorspellingen over de vooruitzichten voor de Russische
economie die aan het begin van de lente werden uitgesproken, zijn niet
uitgekomen. Tegelijkertijd is het duidelijk waarom deze propagandacampagne werd
opgeblazen, waar al die spreuken over een dollar voor 200 roebel en over de
ineenstorting van onze hele economie vandaan kwamen – dit alles was en blijft
een instrument van informatieoorlogvoering, een factor van psychologische
invloed op de Russische samenleving, op de binnenlandse zakenkringen.
Overigens zijn sommige van onze deskundigen gezwicht voor deze druk van
buitenaf, in hun prognoses gingen zij ook uit van de onvermijdelijke
ineenstorting van de Russische economie en de kritieke verzwakking van de
nationale munt – de roebel.
Wij moeten de situatie altijd eerlijk en
realistisch beoordelen
Het leven heeft dergelijke voorspellingen weerlegd. Ik wil echter
benadrukken en opmerken dat wij, om succes te kunnen blijven boeken, de
situatie zo eerlijk en realistisch mogelijk moeten inschatten, tegelijkertijd
onafhankelijk moeten zijn in onze conclusies en natuurlijk in onze eigen kracht
moeten geloven – dat is heel belangrijk. Wij zijn sterke mensen en overwinnen
elke uitdaging. Net als onze voorouders lossen wij elk probleem op. De hele
duizendjarige geschiedenis van onze natie getuigt daarvan.
Letterlijk drie maanden na het massale sanctiepakket hebben wij de
stijging van de inflatie de kop ingedrukt. Zoals u weet, bedraagt de inflatie,
na een piek van 17,8 procent, nu 16,7 procent en daalt zij. De economische
dynamiek stabiliseert zich, de overheidsfinanciën zijn stabiel. Vervolgens zal
ik een vergelijking maken met andere regio’s. Ja, dat is natuurlijk te veel
voor ons. 16,7 procent is een hoge inflatie. Daar moeten en zullen wij aan
werken, en ik ben er zeker van dat wij een positief resultaat zullen bereiken.
Federaal begrotingsoverschot bedraagt een half
biljoen roebel
Volgens de resultaten van de eerste vijf maanden van dit jaar eindigde
de federale begroting met een overschot van 1,5 biljoen roebel en de
geconsolideerde begroting met een overschot van 3,3 biljoen roebel.
Tegelijkertijd bedroeg het overschot op de federale begroting alleen al in mei
bijna een half biljoen roebel, meer dan een verviervoudiging ten opzichte van
mei vorig jaar.
Vandaag is het onze taak de voorwaarden te scheppen voor een stijging
van de productie en een toename van het aanbod op de binnenlandse markt en, op
een evenwichtige manier met de groei van het aanbod, de eindvraag en de
kredietverlening door de banken aan de economie te herstellen.
Concrete oplossingen voor de economie en de burgers
Ik heb het al gezegd: wij hebben speciale maatregelen genomen om het
bedrijfskapitaal van de ondernemingen aan te vullen. Daaronder zullen bedrijven
in bijna alle sectoren het recht krijgen om verzekeringspremies voor het tweede
kwartaal van dit jaar uit te stellen. Tegelijkertijd hebben de verwerkende
bedrijven meer mogelijkheden: zij kunnen het uitstel in het derde kwartaal
gebruiken. In feite is het een renteloze lening van de staat.
In de toekomst hoeven de uitgestelde verzekeringspremies niet in één
keer betaald te worden. Dit kan in gelijke termijnen over 12 maanden vanaf juni
volgend jaar.
Bovendien. Sinds mei is de rentevoet op preferentiële hypotheken
verlaagd. Het is nu negen procent. Tegelijkertijd is het preferentiële hypotheekprogramma
zelf verlengd tot het einde van dit jaar. Zoals ik al zei, is het doel van een
dergelijke maatregel de burgers te helpen hun huisvestingsproblemen op te
lossen, de bouwsector en aanverwante sectoren te steunen, en wij hebben daar
miljoenen werknemers in dienst.
Na een sterke stijging in het voorjaar daalt de rente in de Russische
economie geleidelijk, en de Centrale Bank verlaagt het belangrijkste
rentetarief. In dit verband denk ik dat het mogelijk is de rentevoet op
preferentiële hypotheken nogmaals te verlagen, nu tot zeven procent.
Maar waar moet u op letten? De looptijd van het programma blijft
onveranderd – tot het einde van dit jaar. Dit betekent dat onze burgers die hun
levensomstandigheden met deze uitkering willen verbeteren, er dit jaar nog
gebruik van moeten maken.
De maximumbedragen van de leningen blijven ook dezelfde: 12 miljoen
roebel voor Moskou en Sint-Petersburg en zes miljoen roebel voor de andere
delen van de Federatie.
Ik zou hieraan willen toevoegen dat het in het algemeen voor ons van
belang is de beschikbaarheid van langetermijnfinanciering en krediet voor de
economie te vergroten. In de nabije toekomst moet het accent bij de
ondersteuning van het bedrijfsleven verschuiven van fiscale
stimuleringsmaatregelen naar marktgerichte bankkredietmechanismen.
Het is van essentieel belang dit proces te ondersteunen. Daarom zullen
wij, om de capaciteit van de VEB Project Finance Factory te vergroten, Rs 120
miljard uit het Nationaal Welzijnsfonds toewijzen. Een dergelijke maatregel zal
extra krediet verschaffen voor veeleisende initiatieven en projecten ten belope
van ongeveer een half biljoen roebel.
Sanctiewapen brengt zijn bedenkers aanzienlijke
schade toe
Beste collega’s.
Ik heb reeds gezegd dat de economische blitzkrieg tegen Rusland geen
vooruitzicht op succes had. Tegelijkertijd is, zoals u weet, en de praktijk van
de laatste jaren duidelijk aantoont, het sanctiewapen tweesnijdend. Het brengt
vergelijkbare en zelfs grotere schade toe aan dezelfde ideologen en ontwerpers.
En het gaat niet alleen om de huidige duidelijke gevolgen. Wij weten dat
onder de leiders van de Europese landen op het niveau van informele
besprekingen, zoals men zegt, heimelijk zeer verontrustende vooruitzichten
worden besproken dat sancties niet alleen aan Rusland kunnen worden opgelegd,
maar vroeg of laat aan elke overtredende staat, dit kan iedereen treffen, ook
de leden van de EU zelf en de Europese bedrijven.
Zover is het tot nu toe nog niet gekomen, maar de Europese politici
hebben hun economie al een zware slag toegebracht – ze hebben het zelf gedaan,
met hun eigen handen. Wij zien hoe de sociale en economische problemen in
Europa en ook in de Verenigde Staten verergerd zijn, hoe de kosten van
goederen, levensmiddelen, elektriciteit en autobrandstof stijgen, hoe de
levenskwaliteit van de Europeanen afneemt en het concurrentievermogen van de
bedrijven verloren gaat.
Volgens deskundigen zullen de directe, “telbare” verliezen voor de
Europese Unie, alleen al door de sanctiekoorts, volgend jaar waarschijnlijk
meer dan 400 miljard dollar bedragen. Dit is de prijs van beslissingen die niet
in overeenstemming zijn met de werkelijkheid en indruisen tegen het gezond
verstand.
Deze kosten zullen rechtstreeks door de bevolking en de ondernemingen
van de Europese Unie worden gedragen. De inflatiegroei in sommige landen van de
eurozone heeft de 20 procent al overschreden. Ik heb het over onze inflatie
gehad, maar de landen van de eurozone voeren geen speciale militaire operaties
uit, en de inflatie in die landen – in sommige van die landen – is opgelopen
tot 20 procent. De Verenigde Staten hebben ook een onaanvaardbare inflatie, de
hoogste in 40 jaar.
Ja, natuurlijk, de inflatie in Rusland staat ook nog steeds in de
dubbele cijfers. Maar wij hebben de sociale uitkeringen en de pensioenen reeds
geïndexeerd, het minimumloon en het leefloon verhoogd, en aldus de
minstbedeelde burgers beschermd. En ook hier maakten de hoge rentetarieven het
mogelijk om het spaargeld van de mensen in het Russische banksysteem te houden.
Voor bedrijfsvertegenwoordigers is het natuurlijk begrijpelijk: Een hoge
basisrente zet de economie onder druk – en dat is begrijpelijk. Voor de burgers
is het in de meeste gevallen een pluspunt: zij hebben een aanzienlijk bedrag
aan de banken teruggegeven tegen een hoge rente.
In Rusland zijn de bevolking en de economie niet
degenen die eronder lijden
Dit is het voornaamste verschil met de landen van de Europese Unie, waar
de groei van de inflatie rechtstreeks leidt tot een daling van het reële
inkomen van de bevolking en hun spaargeld opeet, en waar de huidige crisis
vooral de burgers met een laag inkomen treft.
De stijging van de kosten voor de Europese bedrijven en het verlies van
de Russische markt hebben ook ernstige gevolgen op lange termijn. Het resultaat
ligt voor de hand – het verlies aan concurrentievermogen in de wereld en een
systematische vertraging van het groeitempo van de Europese economie, voor de
komende jaren.
Dit alles leidt tot een verergering van diepe problemen in de westerse
samenlevingen. Ja, natuurlijk hebben wij zelf ook genoeg problemen, maar daar
moet ik het nu over hebben, want zij wijzen voortdurend met de vinger naar ons,
maar zelf hebben zij ook genoeg problemen. Ik heb daar ook over gesproken in
Davos. Een rechtstreeks gevolg van het optreden van de Europese politici en van
de gebeurtenissen van dit jaar zal een verdere verslechtering van de
ongelijkheid in deze landen zijn, die op haar beurt hun samenlevingen verder
zal verdelen, en het probleem betreft niet alleen het welvaartspeil, maar ook
de waardeoriëntaties van de verschillende groepen in deze samenleving.
Ja, nu worden deze tegenstellingen verdrongen, “onder het tapijt
geveegd”. Democratische procedures, verkiezingen in hetzelfde Europa – om
eerlijk te zijn, soms kijkt u naar wat daar gebeurt, welke krachten aan de
macht komen – dat alles lijkt op een canvas, want politieke partijen wisselen
elkaar af in de macht, net als bij een tweeling. De essentie ervan verandert
echter niet. De werkelijke belangen van de burgers en de nationale economie
worden steeds verder naar de achtertuin, naar de periferie gedrongen.
In het Westen is er een kloof tussen de wensen van
het volk en die van de machthebbers
Zo’n loskoppeling van de werkelijkheid, van de eisen van de samenleving,
zal onvermijdelijk leiden tot een opleving van het populisme en de groei van
extreme, radicale bewegingen, ernstige sociaal-economische veranderingen,
degeneratie en, in de nabije toekomst, een wisseling van elites. De
traditionele spelers verliezen, zoals u ziet, voortdurend. Er ontstaan enkele
nieuwe formaties, maar als die weinig verschillen van de traditionele, hebben
ook zij weinig overlevingskansen.
Alle pogingen om een goed gezicht op te zetten in een slecht spel, alle
gepraat over zogenaamd aanvaardbare kosten in naam van pseudo-eenheid kunnen de
hoofdzaak niet verhullen: de Europese Unie heeft eindelijk haar politieke
soevereiniteit verloren en haar bureaucratische elites dansen naar de pijpen
van anderen, aanvaarden alles wat hun van bovenaf wordt gezegd, en berokkenen
hun eigen bevolking en hun eigen economie, hun eigen zaken schade.
Wat is hier nog meer van fundamenteel belang? De verslechtering van de
situatie in de wereldeconomie is geen zaak van de laatste paar maanden. Nu zal
ik mij concentreren op dingen die ik uiterst belangrijk vind. Wat er nu gebeurt
is niet het resultaat van de laatste paar maanden, natuurlijk niet. Bovendien
is het niet het resultaat van een speciale militaire operatie van Rusland in de
Donbass. Dergelijke verklaringen zijn een openlijke en opzettelijke verdraaiing
van de feiten.
Sterke inflatie reeds vóór de militaire operatie in
Oekraïne
Een sterke stijging van de inflatie op de markten voor grondstoffen en
basisproducten was reeds lang vóór de gebeurtenissen van dit jaar een feit. De
wereld werd herhaaldelijk in zo’n situatie gedreven door jarenlang
onverantwoord macro-economisch beleid van de zogenaamde G7-landen, met onder
meer een ongecontroleerde uitstoot en een opeenhoping van ongedekte schulden.
Bovendien zijn deze processen alleen maar versneld en geïntensiveerd met de
uitbraak van de coronavirus-pandemie in 2020, toen zowel het aanbod van als de
vraag naar goederen en diensten wereldwijd drastisch daalden.
De vraag is: wat heeft onze militaire operatie in de Donbass ermee te
maken? Het heeft er helemaal niets mee te maken.
Zonder andere formules uit te vinden of ze niet te willen gebruiken,
begonnen de autoriteiten van de toonaangevende westerse economieën gewoon met
de drukpers. Op zo’n eenvoudige manier begonnen zij ongekende
begrotingstekorten te dekken.
Ik heb dit cijfer al genoemd: in de afgelopen twee jaar is de
geldhoeveelheid in de Verenigde Staten met meer dan 38 procent gegroeid.
Vroeger was er decennia lang zo’n stijging, maar hier in twee jaar tijd is 38
procent 5,9 biljoen dollar. Ter vergelijking: weinig landen in de wereld hebben
een groter BBP.
Ook de geldhoeveelheid van de Europese Unie is in deze periode sterk
toegenomen. Het volume ervan is met ongeveer 20 procent of 2,5 biljoen euro
toegenomen.
Het Westen spreekt van Poetin-inflatie – een stommiteit voor
analfabeten.
De laatste tijd hoor ik steeds meer over de zogenaamde – neem me niet kwalijk,
ik hou er niet van om hier te pontificeren, en ik hou er niet van om mezelf op
welke manier dan ook te noemen, maar ik kan het niet laten – we horen allemaal
over de zogenaamde Poetin-inflatie in het Westen. Als ik dit zie, denk ik
altijd: voor wie is deze domheid bedoeld – voor hen die niet kunnen lezen en
schrijven, dat is alles. Degenen die op zijn minst kunnen lezen, begrijpen waar
het werkelijk om gaat.
Rusland, onze acties om de Donbass te bevrijden, hebben er absoluut
niets mee te maken. De huidige prijsstijging, de inflatie, de problemen met
voedsel, brandstof en benzine in de hele energiesector zijn het gevolg van
systematische fouten in het economisch beleid van de huidige Amerikaanse
regering en de Europese bureaucratie. Hier zijn de redenen, en alleen in deze.
Ik zal ook over onze operatie het volgende zeggen: ja, die had enige
betekenis, maar de wortel ligt juist hierin – in hun verkeerde economische
beleid. Voor hen is het begin van onze operatie in de Donbass een reddingslijn
die hen in staat stelt anderen, in dit geval Rusland, de schuld te geven van
hun eigen misstappen. Maar iedereen met ten minste een lagere schoolopleiding
begrijpt de werkelijke redenen voor de huidige situatie.
Het Westen drukt geld om arme landen te plunderen
Zij drukten geld in enorme hoeveelheden, en wat dan? Waar is al dat geld
gebleven? Uiteraard: zelfs de aankoop van goederen en diensten buiten de
Westerse landen – daar stroomde het, dat geld is gedrukt. Zij begonnen
letterlijk te “stofzuigen”, de wereldmarkten leeg te maken. Natuurlijk dacht
niemand aan de belangen van andere staten, ook niet van de armste, en wilde men
er ook niet aan denken. Zij hielden alleen over wat onze mensen brokjes noemen,
en dat zelfs tegen astronomische prijzen.
Dus als eind 2019 de invoer van goederen in de Verenigde Staten ongeveer
250 miljard dollar per maand bedroeg, dan is die nu gegroeid tot 350 miljard
dollar. Opmerkelijk is dat de groei 40 procent is geweest – verhoudingsgewijs
precies gelijk aan het rondpompen van dollargeld in de afgelopen jaren. Zij
drukten, zij deelden geld uit, en voor dat geld zogen zij alle goederen van de
markten van derde landen.
Ik wil er nog iets aan toevoegen: De Verenigde Staten zijn lange tijd
een belangrijke leverancier van voedsel aan de wereldmarkt geweest, terecht,
inderdaad, terecht trots op – en er was iets – zijn landbouw, zijn
landbouwtradities, dit is een voorbeeld voor velen, en ook voor ons, trouwens.
Maar vandaag is de rol van Amerika drastisch veranderd. Een netto-exporteur van
voedsel is een netto-importeur geworden. Grofweg drukken zij geld en trekken
zij goederenstromen aan, waarbij zij voedsel over de hele wereld kopen.
Nog hogere stijgingspercentages van de invoer van grondstoffen zijn te
zien in de Europese Unie. Het is duidelijk dat zo’n sterke stijging van de
vraag, die niet door het aanbod van producten werd ondersteund, een golf van
tekorten en wereldwijde inflatie teweegbracht. Dat is waar het vandaan komt,
die wereldwijde inflatie. Bijna alles in de wereld is de laatste jaren duurder
geworden: Grondstoffen, consumptiegoederen en vooral levensmiddelen.
Ja, natuurlijk blijven deze landen, ook de staten, importeren, maar het
evenwicht tussen export en import gaat nu al de andere kant op: er is nu al 17
miljard meer import dan export, volgens mij. Dat is waar het allemaal om gaat.
Invoer van goederen met steeds zwakker wordend
inflatiegeld
Volgens de Verenigde Naties was de wereldvoedselkostenindex in februari
van dit jaar al 50 procent hoger dan in mei 2020, en de samengestelde
grondstoffenindex is in dezelfde periode verdubbeld.
In de context van een inflatoire storm hebben veel ontwikkelingslanden
een legitieme vraag: waarom goederen inwisselen voor dollars en euro’s die voor
onze ogen aan waarde verliezen? De conclusie ligt voor de hand: de economie van
de denkbeeldige eenheden wordt onvermijdelijk vervangen door de economie van de
reële waarden en goederen.
Volgens het IMF zijn er nu wereldwijd 7,1 biljoen dollar en 2,5 biljoen
euro aan deviezenreserves, en dit geld verliest met ongeveer acht procent per
jaar aan waarde. Bovendien kunnen ze op elk moment in beslag genomen of
gestolen worden, als het beleid van bepaalde staten de Verenigde Staten iets
niet bevalt. Nu is dit, naar mijn mening, absoluut reëel geworden voor zeer
veel landen die hun goud- en deviezenreserves in deze valuta’s aanhouden.
Volgens deskundigen zal dit in de komende jaren een objectief feit zijn,
het proces van omzetting van de wereldreserves zal op gang komen – met zulke
tekorten kunnen ze gewoon nergens heen – van valuta’s die hun waarde verliezen
in reële hulpbronnen, dat zullen andere landen natuurlijk doen, – zoals
voedsel, energie en andere grondstoffen. Het is duidelijk dat dit proces de
wereldwijde dollarinflatie zal blijven aanjagen.
Ook in Europa hebben het misplaatste energiebeleid, de blinde
weddenschap op hernieuwbare energie en de leveringen van aardgas geleid tot een
sterke stijging van de energiekosten, die ook sinds het derde kwartaal van
vorig jaar wordt waargenomen, een extra negatieve bijdrage geleverd aan de
prijsvorming – ik herhaal, lang voor het begin van onze operatie in de Donbass.
Wij hebben er absoluut niets mee te maken. Zij hebben daar zelf gehandeld, de
prijzen zijn omhoog geschoten, en zij zijn weer op zoek naar schuldigen.
Meststoffencrisis als gevolg van misrekeningen van
het Westen
De misrekeningen van het Westen hadden niet alleen gevolgen voor de
stijging van de kosten van vele goederen en diensten, maar leidden ook tot een
daling van de productie van meststoffen, hoofdzakelijk stikstof, die uit
aardgas worden gemaakt. In het algemeen zijn de meststofprijzen wereldwijd met
meer dan 70 procent gestegen van medio vorig jaar tot februari dit jaar.
Helaas zijn er vandaag geen voorwaarden om dergelijke prijstendensen te
veranderen. Integendeel, tegen deze achtergrond worden de werkzaamheden van de
ondernemingen en de logistiek van de meststoffenleveringen uit Rusland en
Wit-Rusland geblokkeerd. Zo wordt de situatie verder in een impasse gedreven.
Het is niet moeilijk om het verdere verloop van de gebeurtenissen te
berekenen. Het tekort aan meststoffen betekent een daling van de opbrengsten,
waardoor de risico’s van onderbevoorrading van de wereldmarkt met voedsel
zullen toenemen, de prijzen nog verder zullen stijgen, waardoor vooral in de
armste landen honger dreigt, en dit geheel op het geweten van de Amerikaanse
regering en de Europese bureaucratie.
Ik wil het nog eens benadrukken: Dit probleem is vandaag niet ontstaan,
niet in de laatste drie of vier maanden, en het is zeker niet de schuld van
Rusland, zoals sommige demagogen nu zeggen, die proberen de
verantwoordelijkheid voor alles wat er in de wereld gebeurt op Rusland af te
schuiven.
Het is een nieuwe koloniale politiek van het Westen
Natuurlijk zijn wij blij te horen dat wij zo machtig en almachtig zijn:
wij blazen de inflatie de hoogte in in het Westen, in de VS, in Europa, wij
doen daar iets dat iedereen koorts geeft. Misschien zou het fijn voor ons zijn
om zo’n macht te voelen, maar dat is niet waar. De situatie is in de loop der
jaren gerijpt, aangewakkerd door het kortzichtige optreden van degenen die
gewoon zijn hun problemen op te lossen ten koste van anderen, die vertrouwd
hebben en nog steeds vertrouwen op het mechanisme van de financiële uitgifte om
de handelsstromen te overstemmen en aan te trekken, waardoor de tekorten nog
groter worden en er humanitaire rampen ontstaan in bepaalde regio’s waar vrede
heerst. Ik zou daaraan willen toevoegen: Dit is in wezen hetzelfde roofzuchtige
koloniale beleid, maar natuurlijk in een nieuwe vorm, een nieuwe uitgave, veel
subtieler en geraffineerder. U zult niet onmiddellijk begrijpen wat er aan de
hand is.
De belangrijkste taak voor de hele wereldgemeenschap is nu de aanvoer
van voedsel naar de wereldmarkt te vergroten, en daarbij ook te voorzien in de
behoeften van landen die bijzonder veel voedsel nodig hebben.
Rusland, dat zijn interne voedselzekerheid, zijn binnenlandse markt,
waarborgt, is in staat de uitvoer van levensmiddelen en meststoffen aanzienlijk
op te voeren. Zo zou het volume van onze graanleveringen volgend seizoen kunnen
toenemen tot 50 miljoen ton.
Wij zullen onze leveringen bij voorrang richten op de landen waar de
behoefte aan voedsel het grootst is en waar het gevaar bestaat dat het aantal
hongerigen toeneemt. In de eerste plaats hebben wij het over Afrikaanse landen
en de regio van het Midden-Oosten.
Europa onbuigzaam als molenstenen van de 18e eeuw
Er zijn hier echter moeilijkheden, ook buiten onze schuld. Ja, formeel
over Russisch graan, voedsel en meststoffen… Trouwens, de Amerikanen hebben
sancties opgelegd op onze meststoffen, gevolgd door de Europeanen. Toen namen
de Amerikanen het en annuleerden het – zij beseften wat zij aan het doen waren.
Maar de Europeanen deden dat niet. Hun bureaucratie werkt gewoon als
molenstenen in een 18e eeuwse molen. Daarom begrijpt iedereen dat zij iets
stoms gedaan hebben, maar op de een of andere manier, om bureaucratische
redenen, is het moeilijk om het los te schroeven.
Ik herhaal dus dat Rusland bereid is zijn bijdrage te leveren aan het in
evenwicht brengen van de wereldmarkten voor landbouwproducten, en uiteraard
zijn wij verheugd over de openheid voor een dialoog over deze kwestie van de
kant van onze collega’s van de VN, die de ernst, het wereldvoedselprobleem,
begrijpen. Het onderwerp van zo’n gesprek kan zijn het scheppen van normale
voorwaarden – logistiek, financieel, vervoer – voor een toename van de
Russische uitvoer van levensmiddelen en meststoffen.
Wat – ik kan het niet nalaten ook dit te vermelden, er wordt helaas veel
over gespeculeerd – de Oekraïense voedselleveranties aan de wereldmarkt
betreft: wij bemoeien ons er niet mee. In godsnaam. Wij hebben de Zwarte
Zee-havens van Oekraïne niet ondermijnd. Laat ze ontmijnen en haal ze weg. Wij
zullen toezien op de veiligheid van de beloodsing van deze civiele schepen. Er
is geen enkele twijfel over mogelijk.
Oekraïense graanproductie irrelevant voor de wereld
Maar waar gaat het om? USDA schat dat het om zes miljoen ton tarwe gaat;
onze schattingen zijn ongeveer vijf. En zeven miljoen ton maïs elders. Alles.
En als wij bedenken dat er in de wereld 800 miljoen ton tarwe geproduceerd
wordt, dan maakt vijf miljoen ton voor de wereldmarkt, dat begrijpt u, helemaal
geen weerslag.
Toch zijn er exportmogelijkheden, en niet alleen via de Zwarte
Zeehavens. Uitvoer via Wit-Rusland – de goedkoopste manier, trouwens. Door
Polen, Roemenië – zoveel als u maar wilt. Er zijn vijf of zes
afhaalmogelijkheden.
Het gaat niet om ons, het gaat om de aannames van de mensen die in Kiev
aan de macht zijn. Laat hen zelf beslissen wat zij doen, en in dit geval zouden
zij in ieder geval niet naar hun meesters naar het buitenland moeten kijken,
van overzee.
Maar er bestaat ook het gevaar dat dit graan gebruikt zal worden om de
geleverde wapens te betalen. Dan wordt het heel droevig.
Het Westen heeft geweigerd eerdere toezeggingen na
te komen
Beste vrienden.
Zoals ik al eerder heb gezegd, maakt de moderne wereld een tijdperk van
fundamentele veranderingen door. De internationale instellingen storten in en
falen. Veiligheidsgaranties worden gedevalueerd. Het Westen heeft fundamenteel
geweigerd zijn eerdere verbintenissen na te komen. Het is gewoon onmogelijk om
er nieuwe overeenkomsten mee te sluiten.
In de huidige situatie, tegen de achtergrond van toenemende risico’s en
bedreigingen voor ons, was het besluit van Rusland om een speciale militaire
operatie uit te voeren noodgedwongen. Moeilijk, zeker, maar gedwongen en
noodzakelijk.
Het is het besluit van een soeverein land, dat overigens krachtens het
VN-Handvest het absolute recht heeft zijn veiligheid te verdedigen. Een besluit
dat gericht is op de bescherming van onze burgers, de inwoners van de
Volksrepubliek Donbass, die acht jaar lang door het regime in Kiev aan een
genocide werden onderworpen, en neonazi’s, die de volledige bescherming van het
Westen hebben gekregen.
Het Westen probeerde niet alleen het “anti-Rusland” scenario uit te
voeren, maar stuurde ook aan op een actieve militaire ontwikkeling op het
Oekraïense grondgebied, waarbij het Oekraïne letterlijk volpompte met wapens en
militaire adviseurs. Dat doet hij nu nog steeds. Eerlijk gezegd geeft niemand
om de ontwikkeling van de economie, om het welzijn van de mensen die er wonen,
het kan ze gewoon niet schelen. Maar er is geld voor de NAVO om in het Oosten
voet aan de grond te krijgen, gericht tegen Rusland, om agressie, haat en
Russofobie te cultiveren.
Vechten voor het recht van Rusland op
soevereiniteit en cultuur
Vandaag vechten onze soldaten en officieren, de militie van de Donbass,
om hun volk te beschermen. Zij verdedigen het recht van Rusland op een vrije en
veilige ontwikkeling als een groot multinationaal land dat zijn eigen
beslissingen neemt, zijn eigen toekomst bepaalt, vertrouwt op zijn
geschiedenis, cultuur en tradities, en alle pogingen afwijst om van buitenaf
opgelegde pseudo-waarden van ontmenselijking en moraal op te leggen.
Alle taken van de speciale militaire operatie zullen zeker opgelost
worden. En de sleutel daartoe is de moed en de heldenmoed van onze soldaten, de
consolidatie van de Russische samenleving, wier steun het Russische leger en de
Russische marine kracht en vertrouwen geeft, een diep inzicht in de juistheid
en de historische rechtvaardigheid van onze zaak – het opbouwen en versterken
van de soevereine macht van Rusland.
Waarop wil ik de nadruk leggen? Soevereiniteit in de 21e eeuw kan niet
partieel of fragmentarisch zijn. Al zijn elementen zijn even belangrijk, zij
versterken elkaar en vullen elkaar aan.
Daarom is het voor ons belangrijk niet alleen onze politieke
soevereiniteit en nationale identiteit te verdedigen, maar ook alles te
versterken wat bepalend is voor de economische onafhankelijkheid van het land,
zijn financiële, persoonlijke, technologische onafhankelijkheid en autonomie.
Het Westen gelooft in sprookjes over de zwakte van
Rusland
De constructie zelf van de westerse sancties was gebaseerd op de valse
stelling dat Rusland economisch gezien niet soeverein is, maar uiterst kwetsbaar.
Zij waren zo verrukt van de propaganda van mythen over de achterlijkheid van
Rusland, over de zwakke positie van het land in de wereldeconomie en -handel,
dat zij het blijkbaar zelf geloofden.
Bij het plannen van hun economische blitzkrieg hebben zij de ware feiten
van hoe ons land de laatste jaren veranderd is, niet opgemerkt, zij hebben die
gewoon genegeerd.
En deze veranderingen zijn het resultaat van onze geplande werkzaamheden
om een duurzame macro-economische structuur tot stand te brengen, voedselzekerheid
te garanderen, importvervangende programma’s uit te voeren, ons eigen
betalingssysteem te vormen, enzovoort.
Natuurlijk hebben de sanctiebeperkingen het land voor veel moeilijke
taken gesteld. Sommige bedrijven hebben nog steeds problemen met onderdelen.
Een aantal technologische oplossingen zijn voor onze bedrijven ontoegankelijk
geworden. De logistiek is verbroken.
Maar aan de andere kant opent dit alles nieuwe mogelijkheden voor ons –
wij hebben het er vaak over, maar het is waar. Dit alles is een stimulans om
een economie op te bouwen met een volledig, en geen gedeeltelijk,
technologisch, industrieel, menselijk en wetenschappelijk potentieel en
soevereiniteit.
Zo’n ingewikkeld probleem kan natuurlijk niet, zoals men zegt, in één
oogwenk opgelost worden. Wij moeten ons systematisch op de toekomst gericht
werk voortzetten. Dat is precies hoe Rusland te werk gaat, door
langetermijnplannen uit te voeren voor de ontwikkeling van de economische
sectoren en de versterking van de sociale sfeer. En de huidige proeven brengen
alleen aanpassingen en verfijningen in deze plannen aan, maar veranderen niets
aan de strategische richting ervan.
Basisprincipes van de Russische economie van de
toekomst
En vandaag zou ik willen spreken over de grondbeginselen op basis
waarvan ons land en onze economie zich zullen ontwikkelen.
De eerste is openheid. Werkelijk soevereine staten zetten zich altijd in
voor een gelijkwaardig partnerschap om hun bijdrage te leveren aan de
ontwikkeling van de wereld. En integendeel, wie zwak en afhankelijk is, is
meestal bezig vijanden te zoeken, xenofobie te zaaien om uiteindelijk zijn
originaliteit, onafhankelijkheid te verliezen, blindelings zijn leider te
volgen.
Rusland – hoewel onze westerse vrienden er bij wijze van spreken
letterlijk van dromen – zal nooit de weg van zelfgekozen isolement en autarkie
gaan. Wij zullen ook de uitwisselingen uitbreiden en blijven ontwikkelen met al
degenen die belangstelling hebben om met ons samen te werken. Er zijn er veel,
ik zal ze niet opnoemen. Dat is de overgrote meerderheid van de mensen op
aarde. Nu ga ik niet al die landen opnoemen, iedereen kent ze wel.
Ik zal niets nieuws zeggen als ik u eraan herinner dat iedereen die met
Rusland wil blijven werken en samenwerken openlijk door de Verenigde Staten en
Europa onder druk wordt gezet, soms zelfs rechtstreeks wordt bedreigd.
Dergelijke chantage betekent echter weinig als het gaat om landen die geleid
worden door oprechte leiders, die duidelijk begrijpen waar anderen staan en
waar nationaal hun eigen belangen, de belangen van hun volkeren, liggen.
Rusland zal economische samenwerking met dergelijke staten tot stand
brengen en gezamenlijke projecten bevorderen. Tegelijkertijd zullen wij
natuurlijk contacten onderhouden met westerse bedrijven die ondanks het
ongekende “armdraaien” met succes op de Russische markt blijven opereren,
dergelijke bedrijven bestaan ook.
Uitbreiding van de vervoerscapaciteiten
Wij zien de ontwikkeling van een gemakkelijke en onafhankelijke
betalingsinfrastructuur in nationale valuta’s als een solide, voorspelbare
basis voor de verdieping van de internationale samenwerking. En om de bedrijven
in onze landen te helpen logistieke en samenwerkingsrelaties op te bouwen,
geven wij vorm aan de ontwikkeling van vervoerscorridors, vergroten wij de
capaciteit van de spoorwegen, de overslagcapaciteiten van de havens in de
Arctische, oostelijke, zuidelijke en andere richtingen. Met inbegrip van de
bekkens van de Azov-Zwarte Zee en de Kaspische Zee, zullen zij het
belangrijkste gedeelte van de Noord-Zuid-corridor worden, die stabiele
communicatiekanalen met het Midden-Oosten en Zuid-Azië zal bieden. Wij
verwachten dat het vrachtverkeer op deze route in de nabije toekomst gestaag
zal toenemen.
Maar het is niet alleen de internationale handel die telt. Rusland wil
de samenwerking op wetenschappelijk, technologisch, cultureel, humanitair en
sportief gebied opbouwen op basis van de beginselen van gelijkheid en respect
voor de partners. Tegelijkertijd zal ons land streven naar verantwoordelijk
leiderschap op al deze gebieden.
Vertrouwen in ondernemersvrijheid
Het tweede beginsel van onze ontwikkeling op lange termijn is het
vertrouwen op de vrijheid van ondernemerschap. Elk particulier initiatief dat
op het welzijn van Rusland is gericht, moet maximale steun en ruimte voor
uitvoering krijgen.
De pandemie en de huidige gebeurtenissen hebben het belang van
flexibiliteit en vrijheid in een economie bevestigd. Het is de particuliere
sector die, onder barre omstandigheden en tegen de achtergrond van pogingen om
onze ontwikkeling met alle middelen te vertragen, heeft bewezen dat zij op de
wereldmarkten kan concurreren. De aanpassing aan de snel veranderende externe
omstandigheden gaat ook ten koste van de particuliere sector. Natuurlijk moet
de dynamische ontwikkeling van de economie gewaarborgd worden door een beroep
te doen op de particuliere sector.
Wij zullen de administratieve rompslomp blijven verminderen. Daarom
hadden wij van 2016 tot 2018 een moratorium op geplande inspecties van kleine
bedrijven. Later werd het verlengd, in totaal tot eind 2022. In 2020 gold dit
moratorium ook voor middelgrote ondernemingen. Bovendien is het aantal
niet-geplande inspecties bijna viermaal zo klein geworden.
Einde van bedrijfsinspecties wanneer veiligheid
geen punt is
Maar wij zijn verder gegaan en hebben in maart van dit jaar afgezien van
geplande inspecties van alle ondernemers, ongeacht de grootte van het bedrijf,
op één voorwaarde: als hun activiteiten geen groot gevaar opleveren voor de
burgers en het milieu. Als gevolg daarvan is het aantal geplande inspecties
zesmaal zo klein geworden als het jaar daarvoor.
Waarom vertel ik dit nu zo gedetailleerd? Het is een feit dat na de
invoering van inspectiemoratoria het aantal overtredingen door ondernemers –
een dergelijk resultaat – niet is gestegen, maar gedaald, het aantal
overtredingen is afgenomen. Dit spreekt van de rijpheid en verantwoordelijkheid
van het Russische bedrijfsleven. Zij moet gemotiveerd zijn en, uiteraard, niet
gedwongen worden om aan normen en eisen te voldoen.
Dit betekent dat er alle reden is om nog een kardinale stap voorwaarts
te zetten: voorgoed en onophoudelijk weigeren de meeste inspecties uit te
voeren bij alle Russische bedrijven waarvan de activiteiten niet gepaard gaan
met grote risico’s op schade. Het is iedereen al lang duidelijk: het is niet
nodig om iedereen te inspecteren. Een op risico’s gebaseerde aanpak zou moeten
werken. Ik roep de regering op om in de komende maanden de concrete parameters
van een dergelijke hervorming vast te stellen.
En hier is nog een andere zeer gevoelige kwestie voor het bedrijfsleven,
en vandaag gaat het ook over onze nationale veiligheid en economische
duurzaamheid. Om allerlei vormen van misbruik en achterpoortjes voor het
uitoefenen van druk op ondernemers te verminderen en tot een minimum te
beperken, schaffen wij consequent de vage normen van het strafrecht af met
betrekking tot de zogenaamde economische delicten.
In maart werd een wet ondertekend die bepaalt dat strafvervolging van
ondernemers wegens belastingmisdrijven alleen kan worden ingesteld op voorstel
van de belastingdienst – en niets anders. In de nabije toekomst moet een
wetsontwerp worden aangenomen om de verjaringstermijn voor belastingmisdrijven
te verkorten en om te weigeren strafvervolging in te stellen na volledige
terugbetaling van achterstallige belastingen.
In het algemeen moet de decriminalisatie van een aantal zogenaamde
economische structuren voorzichtig maar tegelijk grondig benaderd worden.
Bijvoorbeeld die in verband met werk zonder vergunning of accreditatie. Nu is
dit een zeer gevoelige kwestie vanwege het onwettige gedrag van bijvoorbeeld
onze westerse partners die weigeren dergelijke vergunningen af te geven.
De staat moet zich niet bemoeien met het werk van
ondernemers
In dergelijke gevallen moeten onze staatsagentschappen, zoals men zegt,
niet eigenhandig Russische bedrijven ten onder brengen, hoewel onze ondernemers
daar niet echt schuld aan hebben. Zij begrijpen wat er op het spel staat. Zelfs
degenen die in kleine bedrijven werken, begrijpen dat heel goed. De vergunning
is verlopen, de Westerse partners vernieuwen niet – wel, wat moeten zij doen?
De zaak sluiten, nietwaar? Wat het ook is, de manier werkt. Natuurlijk moet
alles onder staatscontrole blijven, maar hun werk mag niet verstoord worden.
Zij moeten ook nadenken over een verhoging van de
aansprakelijkheidsdrempel voor niet-betaling van rechten en andere verplichte
betalingen. Bovendien hebben wij de parameters voor de vaststelling van grote
en bijzonder grote verliezen lange tijd niet gewijzigd, ondanks de inflatie die
zich heeft opgestapeld. Zo’n discrepantie tussen de wettelijke norm en de
realiteit van het leven moet natuurlijk gecorrigeerd worden. Van 2016 tot
vandaag is de inflatie opgelopen tot ongeveer 50 procent, en deze parameters
zijn niet veranderd – ze moeten natuurlijk veranderd worden.
Tenslotte moeten de redenen om ondernemers in hechtenis te houden en het
vooronderzoek te verlengen, opnieuw worden bekeken. Het is geen geheim dat deze
normen zeer dikwijls worden toegepast waar er geen objectieve noodzaak is.
Het gevolg is dat ondernemingen reeds in de onderzoeksfase gedwongen
zijn hun activiteiten te staken of volledig stop te zetten. Daarbij worden niet
alleen directe verliezen geleden en marktposities en banen verloren, maar wordt
ook de reputatie van de bedrijven en hun leidinggevenden aangetast.
Ik vraag de aandacht van de wetshandhavers hierop: er moet een einde
komen aan deze praktijk. En ik roep de regering op met de Hoge Raad samen te
werken om passende wetswijzigingen voor te bereiden. Ik verzoek u dit werk vóór
1 oktober van dit jaar te voltooien.
Bovendien heeft de Veiligheidsraad een speciale instructie uitgevaardigd
om situaties te analyseren waarin strafzaken worden ingeleid maar niet voor de
rechter worden gebracht. Het aantal van dergelijke gevallen is de laatste jaren
sterk toegenomen. Wat hierachter zit is voor iedereen duidelijk. Vaak wordt een
zaak geopend zonder voldoende rechtvaardiging of wordt zij gebruikt om
bedrijven of bepaalde personen onder druk te zetten. In het najaar zullen wij
deze kwestie afzonderlijk bespreken en verdere besluiten nemen over de
wetgeving en de organisatie van het werk van de wetshandhavingsdiensten.
Natuurlijk spelen de regionale managementteams een grote rol bij het
creëren van een modern bedrijfsklimaat. Op het platform van het Forum van
Sint-Petersburg wijs ik traditiegetrouw op de gebieden van de Federatie die
aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt in de nationale rating van het
investeringsklimaat die door het Bureau voor Strategische Initiatieven wordt
bijgehouden.
Vele regio’s zijn er economisch op vooruitgegaan
Hier hebben wij veranderingen in de top drie. Moskou en Tatarstan, die
aan de leiding blijven, kregen dit jaar gezelschap van de regio Moskou. In de
loop van het jaar steeg het van de achtste plaats naar de top, naar de top
drie. Ook de regio’s Toela, Nizjni Novgorod, Tjoemen, Novgorod, Sachalin,
Sint-Petersburg en Basjkortostan staan bovenaan de ranglijst.
Afzonderlijk zou ik de regio’s willen noemen waar de grootste
vooruitgang is geboekt: Dat zijn de regio Koergan – een stijging met 36
plaatsen, de gebieden Perm en Altai – een stijging met 26 plaatsen, Ingoesjetië
– met 24 plaatsen en de regio Ivanovo, die met 17 plaatsen is gestegen.
Voor dit werk wil ik onze collega’s in de regio’s bedanken en
feliciteren.
En natuurlijk moet het zwaartepunt van de federale, staats- en
plaatselijke overheidsteams liggen bij de ondersteuning van
ondernemersinitiatieven van burgers in kleine steden en afzonderlijke nederzettingen
en afgelegen gebieden. Ook wij hebben zulke voorbeelden van succes. Daartoe
behoren het maken van populaire software, de verkoop van milieuvriendelijke
producten en goederen uit onze eigen productie in het hele land via
binnenlandse websites.
Het is belangrijk hier nieuwe mogelijkheden te scheppen om moderne
handelsformaten in te voeren, met inbegrip van elektronische platforms, zoals
ik al eerder zei, om logistiek, vervoer en andere kosten te verminderen, onder
meer door gebruik te maken van gemoderniseerde filialen van de Russische Post.
Ook moeten werknemers van kleine bedrijven, zelfstandigen en startende
ondernemers geholpen worden om extra vaardigheden en bekwaamheden te verwerven.
Passende maatregelen die specifiek gericht zijn op kleine steden,
plattelandsgebieden, afgelegen gebieden en territoria, vraag ik u op te nemen
in een speciale lijn in het nationale project voor de ontwikkeling van het
midden- en kleinbedrijf.
Vandaag zou ik mij willen richten tot onze leiders, de eigenaars van grote
ondernemingen – onze grote ondernemers en managers.
Beste collega’s, vrienden!
Blijvend succes hangt samen met huis, gezin en
kinderen
Echt, blijvend succes, waardigheid en zelfrespect komen pas als u uw
toekomst, de toekomst van uw kinderen, met uw huis verbindt. Velen van ons
hebben al heel lang een relatie, en ik ken de gevoelens van veel van onze
bedrijfsleiders en -eigenaars. Ik heb vaak van u gehoord dat zaken doen veel
meer is dan winst maken zoals het is, en levens om u heen veranderen, bijdragen
aan de ontwikkeling van uw woonplaats, streek, land in zijn geheel is een
uiterst belangrijke zaak voor zelfontplooiing, het dienen van mensen en de
samenleving is niet iets wat zij kunnen vervangen. Dat is de hele zin van het
leven, de hele zin van het werk.
De recente gebeurtenissen hebben alleen maar bevestigd wat ik al die
tijd al heb gezegd: thuis is het veiliger. Degenen die deze duidelijke
boodschap niet wilden horen, verloren in het Westen honderden miljoenen, zo
niet miljarden dollars – zo was de veronderstelde rustige haven van het
kapitaal.
Ik zou nogmaals tegen mijn collega’s willen zeggen, ook tegen degenen
die vandaag in de zaal aanwezig zijn en degenen die er niet zijn: gelieve niet
op de oude hark te stappen. Ons land heeft een gigantisch potentieel en de
taken die het gebruik van zijn energie vereisen zijn eindeloos. Investeer hier,
investeer in het scheppen van nieuwe bedrijven en banen, in de ontwikkeling van
toeristische infrastructuur, steun scholen, universiteiten, gezondheids- en sociale
diensten, cultuur en sport. Ik weet dat veel mensen dat doen – ik wil het
alleen nog eens benadrukken.
Zo hebben de Bakroesjins en de Morozovs, de Sjtsjoekins en de
Ryaboesjinskys, de Aktsjoerins en de Galejevs, de Apanajevs en de Matsjevs, de
Mamontovs, de Tretjakovs, de Arsanovs, de Dadasjevs en de Gadzjevs hun opdracht
begrepen. Vele Russische, Tataarse, Boerjatse, Tsjetsjeense, Dagestaanse,
Jakoetische, Ossetische, Joodse, Armeense en andere koopmans- en zakenfamilies
die hun directe erfgenamen niet beledigd hebben, hebben hun namen voor altijd
in de geschiedenis van ons land gegrift.
Ik zou trouwens nog iets anders willen benadrukken. Voor erfgenamen,
mogelijke erfgenamen van kapitaal, is het nog onbekend wat belangrijker is: het
geld, het bezit of de goede naam die zij geërfd hebben en de verdiensten van
hun voorouders voor het land. Dit is zeker, niemand die het zal verspillen,
excuseer de slechte manieren, niemand zal het opdrinken.
En wat zal er overblijven voor de toekomstige generaties erfgenamen –
een goede naam zal voor altijd bij hen blijven. En dat zal hen zeker door het
leven begeleiden, van generatie op generatie, zal hen helpen, steunen door het
leven, hen sterker maken dan zelfs het geld dat zij kunnen erven, of de
bezittingen.
Beste collega’s!
Het derde beginsel van onze ontwikkeling op lange termijn is een
verantwoord en evenwichtig macro-economisch beleid. In vele opzichten was het
deze lijn die ons in staat stelde de ongekende druk van de sancties te
weerstaan. Maar nogmaals, voor ons is dit beleid belangrijk, niet alleen om de
huidige uitdagingen aan te gaan, maar ook op lange termijn. Wij zullen niet de
trieste ervaring herhalen van onze westerse tegenhangers die een
inflatiespiraal in gang hebben gezet en hun financiën uit evenwicht hebben
gebracht.
Stabilisering van de economie op lange termijn
Ons doel is de economie de komende jaren op een stabiele manier te
ontwikkelen, de inflatoire last voor burgers en bedrijven te verlichten en het
nagestreefde inflatiepercentage van vier procent op de middellange en lange
termijn te bereiken. Ik was begonnen met de inflatie en nu wil ik er graag aan
toevoegen: vier procent – wij hebben nog steeds zo’n streefcijfer.
Ik heb de regering reeds opdracht gegeven om voorstellen voor nieuwe
begrotingsregels uit te werken. Zij moeten zorgen voor de voorspelbaarheid van
het begrotingsbeleid en de voorwaarden scheppen voor een maximaal gebruik van
de externe economische situatie. Dit alles is nodig om de basis van de
economische groei te versterken, infrastructuur- en technologieproblemen op te
lossen, wat de basis is voor de verbetering van het welzijn van de burgers.
Geef slechts zoveel uit als u verdiend hebt
Ja, sommige reservevaluta’s van de wereld zijn nu suïcidaal, dat is
duidelijk, in ieder geval hebben zij suïcidale neigingen. Natuurlijk is het
vandaag zinloos om onze geldvoorraad met hun hulp te “steriliseren”. Maar het
hoofdbeginsel – uitgeven, op basis van inzicht in hoeveel u verdiend hebt,
blijft, en niemand heeft het opgegeven. Wij begrijpen dit.
Het vierde beginsel van onze ontwikkeling is sociale rechtvaardigheid.
De groei van de economie en het bedrijfsleven, de industriële mogelijkheden en
het wetenschappelijk en technologisch potentieel van het land moeten een sterke
sociale belichaming hebben. Een dergelijke ontwikkeling zou moeten leiden tot
een vermindering van de ongelijkheid, en niet tot een verergering ervan, zoals
in sommige andere landen het geval is. En eerlijk gezegd zijn wij ook geen
meesters in het oplossen van deze problemen, wij hebben hier nog veel
vraagstukken en problemen.
Het terugdringen van armoede en ongelijkheid is de vraag naar
binnenlandse producten en in het hele land, en dus het verkleinen van de
potentiële kloof tussen de regio’s, het scheppen van nieuwe banen precies daar
waar ze het hardst nodig zijn, is over het algemeen een cruciale voorwaarde voor
verdere economische ontwikkeling.
Ik wil benadrukken dat de positieve dynamiek van de reële inkomens van
de burgers, de vermindering van de armoede de belangrijkste indicator is van de
doeltreffendheid van het werk van de regeringsinstanties en van de staat in
zijn geheel. Bovendien moeten hier, ondanks alle objectieve moeilijkheden,
reeds dit jaar tastbare resultaten worden bereikt, en een dergelijke taak is
aan de regering gesteld.
Nogmaals, wij geven gerichte steun aan de meest kwetsbare groepen burgers:
gepensioneerden, gezinnen met kinderen, en ook mensen die in een moeilijke
levenssituatie verkeren.
Pensioenen worden altijd meer verhoogd dan de
inflatie
De pensioenen stijgen jaarlijks met een percentage dat hoger ligt dan de
inflatie. Dit jaar werden zij tweemaal verhoogd, onder meer met nog eens tien
procent vanaf 1 juni.
Tegelijk met de pensioenen werd het minimumloon met tien procent
verhoogd, evenals het leefloon, waaraan vele andere sociale uitkeringen en
betalingen gekoppeld zijn, deze zullen naar verwachting ook dienovereenkomstig
stijgen, hetgeen rechtstreeks van invloed is op de inkomens van ongeveer 15
miljoen mensen .
In de afgelopen jaren hebben wij een samenhangend systeem opgebouwd om
behoeftige gezinnen met kinderen te steunen. Staatssteun is beschikbaar voor
een vrouw vanaf de vroege zwangerschap totdat het kind 17 jaar oud is.
Het welzijn van de mensen, hun welvaart is de belangrijkste factor van
de demografische ontwikkeling, en hier is de situatie uiterst moeilijk, gezien
de elkaar overlappende negatieve demografische golven. In april werden in
Rusland minder dan 100.000 kinderen geboren, dat is bijna 13 procent minder dan
in april 2020.
Ik roep de regering op voortdurend toe te zien op de ontwikkeling van
aanvullende maatregelen ter ondersteuning van gezinnen met kinderen. Zij moeten
van fundamentele aard zijn en in verhouding staan tot de omvang van de
buitengewone demografische uitdaging waarvoor wij staan.
De toekomst van Rusland is gezinnen met kinderen
De toekomst van Rusland is een gezin met twee, drie of meer kinderen.
Daarom moeten wij het niet alleen hebben over directe financiële steun – wij
moeten met name het gezondheidsstelsel, het onderwijs en alle gebieden die de
kwaliteit van het leven van de mensen bepalen, aanpassen aan de behoeften van
gezinnen met kinderen.
Het nationale sociale initiatief, dat de regionale teams en ASI samen
uitvoeren, is bedoeld om dit probleem op te lossen. In het najaar zullen wij de
resultaten van dit werk evalueren en de resultaten van de beoordeling van de
levenskwaliteit in de regio’s samenvatten, zodat de beste ervaringen en
praktijken zo breed mogelijk in het land kunnen worden toegepast.
Een ander, vijfde beginsel waarop Rusland zijn economisch beleid
baseert, is de prioritaire ontwikkeling van de infrastructuur.
Wij hebben de directe begrotingsuitgaven voor de versterking van de
verkeersaders reeds verhoogd. Volgend jaar zal een grootschalig project van
start gaan om het kernnetwerk van federale en staatswegen aan te leggen en te
herstellen. Over vijf jaar moet ten minste 85 procent van de lengte in een
standaardconditie worden gebracht.
Zo’n nieuw instrument als begrotingsleningen voor infrastructuur wordt
actief gebruikt. Zij worden uitgegeven voor 15 jaar tegen een rente van drie
procent. Ik heb al gezegd dat de vraag ernaar veel groter was dan wij
oorspronkelijk hadden gepland. De regio’s hebben veel goed ontwikkelde,
veelbelovende projecten – wij kunnen de start ervan niet uitstellen. Wij zijn
nog aan het nadenken over wat wij met deze steunmaatregel moeten doen.
Gisteravond was er enige discussie over. Hoe dan ook, alles wat ik nu kan
zeggen is dat dit hulpmiddel betrouwbaar werkt.
Modernisering van huisvesting en infrastructuur
Een aparte kwestie is de modernisering van huisvesting en
gemeenschappelijke diensten. Er zijn hier veel problemen. De sector is
chronisch ondergeïnvesteerd, naar schatting 4,5 biljoen roebel. Meer dan 40
procent van de netwerken moet worden vervangen. Vandaar het lage rendement en
de hoge verliezen. Tezelfdertijd gaat elk jaar ongeveer drie procent van de
netwerken achteruit en wordt onbruikbaar, en niet meer dan twee procent wordt
vervangen door nieuwe, wat betekent dat het probleem elk jaar erger wordt.
Ik stel voor de middelen te consolideren en een alomvattend programma
voor de modernisering van de huisvesting en de gemeenschapsdiensten op te
zetten, dat wordt gesynchroniseerd met andere plannen voor de ontwikkeling van
de infrastructuur en met de kapitaalreparaties van het woningbestand. De taak
is de situatie radicaal te veranderen, het aandeel van de verouderde netwerken
consequent te verminderen, zoals wij doen door noodopvangplaatsen te herbouwen
en wegen te herstellen. Wij zullen de kwesties van huisvesting en
gemeenschapsdiensten en de ontwikkeling van het bouwcomplex volgende week
uitvoerig met de gouverneurs bespreken tijdens een vergadering van het
Presidium van de Staatsraad.
Daarnaast stel ik afzonderlijk voor meer geld uit te trekken voor projecten
om een comfortabel stadsmilieu te creëren in kleine steden en historische
nederzettingen. Dit programma werkt goed voor ons. Ik stel voor om in 2023-2024
jaarlijks nog eens tien miljard roebel voor deze doeleinden uit te trekken.
Wij zullen extra middelen uittrekken voor de vernieuwing van steden in
het verre oosten. Ik dring er bij de regering op aan om voor deze doeleinden
speciale limieten vast te stellen in het kader van de programma’s voor leningen
uit de infrastructuurbegroting en voor de modernisering van huisvesting en
gemeentelijke diensten, en ook voor andere ontwikkelingsprogramma’s.
Vorm geven aan en ontwikkelen van
plattelandsgebieden
Onze absolute prioriteit is de alomvattende inrichting en ontwikkeling
van plattelandsgebieden. Mensen die op het platteland werken, het platteland
voeden en, zoals nu duidelijk is, een aanzienlijk deel van de wereld, moeten in
comfortabele en fatsoenlijke omstandigheden leven. In dit verband vraag ik de
regering om extra middelen voor het profielprogramma. Uitvoerrechten op de
verkoop van landbouwproducten kunnen hier een bron van financiering worden. Dit
is een permanente bron. Natuurlijk, het kan schommelen, maar het zal blijvend
zijn.
Tegelijkertijd stel ik apart voor om de programma’s voor de wederopbouw en
modernisering van culturele huizen op het platteland, regionale en
stadstheaters en musea uit te breiden door in 2023 en 2024 zes miljard roebel
voor deze doeleinden uit te trekken.
Een buitengewoon veeleisende en belangrijke taak van het volk is wat ik
zojuist gezegd heb op het gebied van de cultuur. Ik zal u een zeer recent
voorbeeld geven: tijdens de uitreiking van de “Held van de Arbeid” medailles
vroeg een van de ontvangers uit Jakoetië, Vladimir Afrikanovitsj Michailov, in
een afgesloten gedeelte rechtstreeks om hulp bij de bouw van een cultureel
centrum in zijn geboortedorp. Natuurlijk zijn wij daar zeker mee bezig. Maar
het feit dat er op alle niveaus over gesproken wordt, toont aan dat er veel
vraag naar is.
Offensief toerisme
Ik maak ook een kleine uitweiding, die toepasselijk is nu, met het begin
van de zomer – de traditionele tijd voor vakantie hier in Rusland.
Elk jaar bezoeken meer en meer toeristen de mooiste natuurplaatsen van
ons land : nationale parken, natuurreservaten, beschermde gebieden. Men schat
dat de stroom toeristen dit jaar meer dan 12 miljoen mensen zal bedragen. Het
is belangrijk dat de regeringsinstanties, de bedrijven en de toeristen weten
wat in deze gebieden wel en niet is toegestaan, waar het mogelijk is om
toeristische faciliteiten te bouwen en waar dat ten strengste verboden is, waar
het risico’s inhoudt voor unieke en bedreigde ecosystemen.
De Staatsdoema buigt zich reeds over een wetsontwerp dat de organisatie
van het toerisme in speciaal beschermde gebieden zou regelen en een beschaafde
basis voor dergelijke activiteiten zou scheppen.
In dit verband zou ik op het volgende willen wijzen: alle beslissingen
die hier worden genomen moeten weloverwogen en evenwichtig zijn, en wij moeten
dit ernstig nemen.
Ik zou vooral de nadruk willen leggen op de taak het Baikalmeer te
redden en te behouden. Dat is met name het doel van een uniek project voor de
geïntegreerde ontwikkeling van Baikalsk, dat de maatstaf moet worden voor een
verstandig, milieugericht beheer.
De schade aan het Baikalmeer wegwerken en een
ecoregio creëren
Het gaat er niet alleen om de schade aan de natuur, veroorzaakt door de
activiteiten van de pulp- en papierfabriek Baikal, op te heffen, maar ook om de
stad op een fundamenteel ander niveau van leven te brengen en haar tot het
waarmerk van het Russische ecotoerisme te maken. Het project moet worden
uitgevoerd met de meest geavanceerde technologieën en milieuvriendelijke
energiebronnen.
In het algemeen zullen wij schone technologieën ontwikkelen om de
gestelde doelen voor de milieumodernisering van ondernemingen te bereiken en de
schadelijke uitstoot in de atmosfeer te verminderen, vooral in grote
industriële centra. Wij zullen ook blijven werken in het kader van projecten op
het gebied van de circulaire economie, groene projecten en klimaatbescherming,
waarover wij vorig jaar hier in het Forum uitvoerig hebben gesproken.
In dit verband is het zesde, mijns inziens, transversale
ontwikkelingsprincipe dat ons werk verenigt, het bereiken van echte
technologische soevereiniteit, de totstandbrenging van een integraal systeem
van economische ontwikkeling dat niet afhankelijk is van buitenlandse
instellingen voor kritieke belangrijke onderdelen. Wij moeten alle gebieden van
het leven uitbouwen tot een kwalitatief nieuw technologisch niveau, waarbij wij
niet alleen maar gebruikers zijn van buitenlandse oplossingen, maar de
technologische sleutels bezitten om goederen en diensten voor de komende
generaties te creëren.
De laatste jaren hebben wij veel aandacht besteed aan invoersubstitutie
en hebben wij op een aantal gebieden succes geboekt: het agro-industrieel
complex, de productie van geneesmiddelen, medische apparatuur, het
militair-industrieel complex en een aantal andere gebieden.
Creëren van onze eigen concurrerende technologieën
in plaats van anderen te kopiëren
Maar, en ik wil dit benadrukken, er is veel discussie over in de
samenleving, importsubstitutie is geen panacee, geen kardinale oplossing. Als
wij alleen maar anderen kopiëren, proberen de goederen van anderen te vervangen,
zelfs met kopieën van de hoogste kwaliteit, lopen wij het risico dat wij
voortdurend alleen maar inhalen, maar wij moeten een stap vooruit zijn, onze
eigen concurrerende technologieën, producten en diensten creëren, die de nieuwe
wereldstandaard kunnen worden.
In dit verband wil ik u eraan herinneren dat Sergej Pavlovitsj Korolev
niet de weg volgde van het kopiëren en gedeeltelijk verbeteren van de
buitgemaakte rakettechnologie, maar in de toekomst keek en een uniek
batchschema voorstelde voor de productie van de R-7 raket, die de weg
vrijmaakte voor de mensheid, en in feite de standaard zette voor de hele wereld
en voor de komende decennia.
Dit is precies hoe de stichters van veel wetenschappelijke programma’s
uit de Sovjet-Unie vooruit hebben gewerkt, en nu gaan onze ontwerpers op basis
van dit grondwerk waardig vooruit. Dankzij hen beschikt Rusland over
hypersonische wapens die in geen enkel land ter wereld geëvenaard worden.
Rosatom neemt een leidende positie in op het gebied van nucleaire technologie
en werkt aan de ontwikkeling van een nucleaire ijsbrekervloot. Veel Russische
oplossingen voor kunstmatige intelligentie en Big Data verwerking zijn de beste
ter wereld.
Nogmaals, de technologische ontwikkeling is een transversale richting
die niet alleen het huidige decennium, maar de hele 21e eeuw zal bepalen. Wij
zullen de kwestie van de opbouw van een nieuwe technologische economie –
techno-economie – uitvoerig bespreken tijdens de volgende Strategische
Ontwikkelingsraad. Er zijn veel onderwerpen om te bespreken en vooral – om
managementbeslissingen te nemen. Ik bedoel de ontwikkeling van het
ingenieursonderwijs en de overdracht van wetenschappelijke ontwikkelingen naar
de reële economie, het verstrekken van financiering voor snelgroeiende hoogtechnologische
bedrijven. Wij bespreken ook de ontwikkeling van end-to-end technologieën en de
voortgang van digitale transformatieprojecten in afzonderlijke industrieën.
Ik wil benadrukken dat het natuurlijk onmogelijk is om alles en nog wat
te produceren, en dat het ook niet nodig is. Wij moeten echter over alle
kritische technologieën beschikken om, indien nodig, snel onze eigen productie
van om het even welk product op te zetten. Dat is precies wat wij gedaan hebben
toen wij snel de productie van vaccins tegen het coronavirus ter hand namen, en
nu zijn wij begonnen met de productie van vele andere soorten producten en
diensten.
Alle kritieke technologieën in huis hebben
Nu bijvoorbeeld de gewetenloze partners van KamAZ de Russische markt
hebben verlaten, wordt hun niche opgevuld door binnenlandse bedrijven.
Bovendien gaat het niet alleen om de levering van onderdelen voor de
traditionele modellen van de fabriek, maar ook voor de veelbelovende
serieproductie van lange-afstands-, transport- en zware voertuigen.
Ik zou ook het betaalsysteem Mir card willen vermelden, dat met succes
Visa en MasterCard op de binnenlandse markt heeft vervangen en nu zijn
geografie uitbreidt en geleidelijk aan internationale erkenning krijgt.
Een ander voorbeeld is de St. Petersburg Tractorfabriek. Zijn vroegere
buitenlandse partner weigerde motoren te verkopen en garantiediensten te
verlenen. Wie heeft gered? Motorenbouwers uit Yaroslavl en Tutaev: regelden de
levering van hun motoren. Het resultaat was dat de productie van
landbouwmachines in de tractorfabriek in St. Petersburg in maart-april van dit
jaar een record werd voor de onderneming – zij daalde niet, maar werd een
record dat steeg.
Ik ben er zeker van dat er steeds meer van dergelijke positieve
praktijken en succesverhalen zullen volgen.
Nogmaals, Rusland beschikt over de menselijke, wetenschappelijke en
technologische reserves om producten te ontwikkelen waar nu veel vraag naar is,
waaronder huishoudelijke en bouwapparatuur, industriële en dienstverlenende
apparatuur.
Vandaag is het een kwestie van capaciteit opbouwen en in korte tijd de
nodige lijnen uitzetten. En een van de kernpunten zijn comfortabele
omstandigheden voor de bedrijven om te werken en de beschikbaarheid van
voorbereide productiefaciliteiten.
Ik roep de regering op om tegen de herfst de kerngegevens van de nieuwe
werking van de industriële clusters voor te leggen. Wat is hier belangrijk?
Het eerste is de financiering. Projecten die in dergelijke clusters
worden opgestart moeten kunnen beschikken over een langlopende, betaalbare
kredietbron voor maximaal tien jaar en tegen een rentevoet van niet meer dan
zeven procent per jaar in roebels. Wij hebben al deze kwesties besproken, ook
met ons economisch blok. Iedereen is het ermee eens, laten we het doen.
Het tweede is belastingheffing. In clusters zoekt u naar een laag niveau
van voorwaardelijk constante belastingen, met inbegrip van verzekeringspremies.
De derde is steun voor de productie in het beginstadium, het vroege stadium
van de vorming van een orderpakket, met inbegrip van het verlenen van subsidies
voor de aankoop van afgewerkte producten van dergelijke ondernemingen. De vraag
is niet eenvoudig, maar ik denk dat er subsidies nodig zullen zijn. Zij zullen
nodig zijn om de markt te bevoorraden. Zij moeten het gewoon rustig uitwerken.
Ten vierde, vereenvoudiging van de administratie, met inbegrip van een
minimale of volledige vrijstelling van inspecties, en een comfortabele en
gemakkelijke wijze van belasting- en douanetoezicht voor de ondernemingen.
Ten vijfde, en misschien wel het belangrijkste, moeten mechanismen in
het leven worden geroepen die op lange termijn de vraag garanderen naar nieuwe
innoverende producten die net op de markt komen. Ik zou de aandacht van de regering
hierop willen vestigen: deze voorkeursbehandeling en de overeenkomstige
industrieclusters moeten vanaf 1 januari 2023 functioneren.
Wat ik hierover zou willen zeggen. Zowel nieuwe als reeds functionerende
punten van industriële groei moeten kleine bedrijven aantrekken en in hun kring
opnemen. Tegelijkertijd is het voor een ondernemer, voor kleine organisaties
belangrijk om de horizon te zien, om de vooruitzichten te begrijpen.
Investeringszekerheid op lange termijn voor
ondernemingen
In dit verband dring ik er natuurlijk bij de regering op aan om, samen
met de MKB-vereniging [Federale maatschappij voor de ontwikkeling van het
midden- en kleinbedrijf] en onze grootste ondernemingen, een instrument te
lanceren van langetermijnovereenkomsten tussen ondernemingen met
staatsdeelneming en kleine ondernemingen, alsook middelgrote ondernemingen. Zo
zal de vraag naar de producten van dergelijke ondernemingen voor de komende
jaren gegarandeerd zijn, terwijl de leveranciers de verplichting op zich zullen
kunnen nemen om voor deze bestelling een nieuwe productie op te zetten of een
bestaande productie uit te breiden.
Ik voeg hieraan toe dat wij de bouwtijd voor industriële installaties
reeds aanzienlijk hebben verkort en onnodige omslachtige procedures hebben
afgeschaft, maar er zijn hier nog grote reserves, er is werk aan de winkel, er
is ruimte voor beweging. Zo duurt het bijvoorbeeld nog steeds anderhalf tot
drie jaar om productiegebouwen van de grond af op te trekken, terwijl de
aankoop van prefab-gebouwen wordt belemmerd door de nog steeds hoge rentevoeten
op leningen.
Om het binnenlandse bedrijfsleven in staat te stellen de productie van
de nodige producten snel uit te breiden, stel ik in dit verband voor een
fundamenteel nieuw instrument op de markt te brengen: de industriële hypotheek.
Het gaat om langlopende leningen tegen gunstige voorwaarden en met een
rentevoet van vijf procent per jaar. Bedrijven die van plan zijn kant en klare
grond te kopen voor productie komen in aanmerking voor dergelijke leningen. Ik
roep de regering op onverwijld met de Russische banksector over alle details te
onderhandelen, zodat de industriële hypotheken in de nabije toekomst volledig
operationeel kunnen zijn.
Nieuwe wereldorde zal multipolair zijn
Beste vrienden.
De snelheid en de omvang van de veranderingen in de wereldeconomie, de
financiële wereld en de internationale betrekkingen nemen toe. De verschuiving
van mondialisering naar een multipolair groeimodel wordt steeds duidelijker.
Ongetwijfeld is de vorming en geboorte van een nieuwe wereldorde een moeilijk
proces. Wij zullen te maken blijven krijgen met vele uitdagingen, risico’s en
factoren die zelfs nu nog moeilijk te voorspellen en te voorzien zijn.
Maar het is duidelijk dat de regels voor de handhaving van de nieuwe
wereldorde zullen worden vastgesteld door sterke, soevereine staten – die welke
niet de weg gaan die reeds door iemand is uitgestippeld. Alleen sterke staten
en soevereinen kunnen iets te zeggen hebben in deze wereldorde die herboren
wordt of gedoemd is een rechteloze kolonie te worden of te blijven.
Het is nodig ernaar te streven vooruit te gaan, te veranderen, de adem
van de tijd te voelen en nationale wil en vastberadenheid te tonen om dat te
doen. Rusland gaat het komende tijdperk in als een machtig soeverein land. Wij
zullen zeker gebruik maken van de nieuwe enorme mogelijkheden die zich
mettertijd voor ons zullen openen, en wij zullen nog sterker worden.
Ik dank u hartelijk voor uw aandacht.
Via Report24.news.
