Verschrikkelijk nieuws voor ontvangers van vaccins - erger dan mRNA
december 8, 2023 4133 13
De volgende generatie injecties op basis van RNA zal zelfversterkend RNA (saRNA) bevatten. Als de term “zelfversterkend RNA” angstaanjagend klinkt, dan is dat maar goed ook. Het roept waarschijnlijk beelden op van wetenschappelijke experimenten die op hol slaan.
Zoals besproken in een eerder artikel, worden “mRNA-vaccins” niet gemaakt met boodschapper-RNA maar met gemodificeerd RNA (modRNA). Deze zogenaamde vaccins zijn eigenlijk gentherapieproducten (GTP’s), omdat modRNA de software van onze cellen kaapt. We hebben geen enkele mogelijkheid om invloed uit te oefenen op modRNA (of saRNA) nadat het is geïnjecteerd, schrijft Klaus Steger.
Wat onderscheidt saRNA van modRNA?
De term “zelfversterkend” spreekt voor zich: saRNA repliceert zichzelf
herhaaldelijk, wat niet natuurlijk is, aangezien natuurlijk mRNA altijd (zonder
uitzondering) wordt getranscribeerd vanuit DNA (dit wordt het “centrale dogma
van de moleculaire biologie” genoemd).
Vergeleken met modRNA resulteert een kleine hoeveelheid saRNA in een grotere
hoeveelheid geproduceerd antigeen; één injectie met saRNA kan genoeg zijn om
voldoende antilichamen tegen een virus te genereren.
Zowel saRNA als modRNA vertegenwoordigen de blauwdruk voor een viraal
eiwit dat, nadat het onze cellen is binnengedrongen, zal worden geproduceerd
door onze celmachinerie (d.w.z. ribosomen).
Wetenschappers creëerden de genetisch
gemodificeerde modRNA-sequentie door natuurlijke uridines
te vervangen door synthetische methyl-pseudouridines om een maximale
hoeveelheid viraal antigeen te genereren. Deze modificatie vormt de basis van
de vaccinaties van Pfizer-BioNTech en Moderna COVID-19.
In tegenstelling tot modRNA bevat saRNA geen methyl-pseudouridines, maar
uridines. Waarom? Omdat saRNA zichzelf repliceert en synthetische
methyl-pseudouridines niet beschikbaar zijn in onze cellen, moet saRNA
vertrouwen op natuurlijke uridines die in onze cellen aanwezig zijn. Onze
cellen zullen vreemde eiwitten produceren met behulp van hun eigen
celmachinerie en hun eigen natuurlijke hulpbronnen – de belangrijkste reden
waarom deze cellen uiteindelijk uitgeput raken.
Dit veroorzaakt echter een belangrijk probleem: mRNA is zeer onstabiel
en heeft daarom maar een korte levensduur – te kort voor ons immuunsysteem om
voldoende antilichamen aan te maken. De oplossing voor dit probleem is het
tweede verschil tussen modRNA en saRNA.
In tegenstelling tot modRNA bevat saRNA een extra sequentie voor de replicase,
omdat vernietigd (door RNases) saRNA moet worden vervangen door nieuw saRNA.
Omdat natuurlijk mRNA zichzelf nooit zal repliceren, is saRNA absoluut
een genetisch gemodificeerd RNA (modRNA).
Eenvoudig gezegd is saRNA gewoon een ander type modRNA.
Waarom de overstap naar saRNA?
saRNA is de politieke oplossing: dezelfde hoeveelheid (of zelfs meer)
antigeen in slechts één injectie! Het publiek zal waarschijnlijk te horen
krijgen dat vanwege de regelmatige mutaties van het virus, jaarlijks aangepaste
boosters nodig zullen blijven.
Er zijn al talloze preklinische en klinische onderzoeken gedaan naar de
toepassing van saRNA-technologie. In een artikel uit 2023 in het
tijdschrift Pathogens worden saRNA-vaccins aangeprezen als “verbeterde
mRNA-vaccins”. Het tijdschrift Vaccines publiceerde een samenvatting van vijf
jaar saRNA-studiebevindingen. Zodra
de vereiste klinische studies zijn afgerond, kunnen deze nieuwe vaccins worden
goedgekeurd voor gebruik. Het is te verwachten dat dit proces net zo snel zal
gaan als het was voor de COVID-19 vaccins. Het goedkeuringsproces zal
eenvoudiger worden, omdat kan worden aangevoerd dat de techniek (modRNA in
lipide nanodeeltjes) al is goedgekeurd en dat alleen de modRNA-sequentie anders
is. Daarom kunnen deze nieuwe saRNA-vaccins op elk moment worden geïnjecteerd
bij een nietsvermoedend publiek.
Terwijl BioNTech experimenten
uitvoerde met saRNA (BNT162c2) maar zich uiteindelijk
richtte op modRNA (BNT162b2), was Arcturus Therapeutics de
eerste die (in 2022) aankondigde dat zijn COVID-19 saRNA-vaccin-kandidaat
ARCT-154 – nu het meest geavanceerde saRNA-vaccin in proeven – het primaire
eindpunt voor werkzaamheid in een fase-3-studie heeft
gehaald.
In de studie van Arcturus Therapeutics ontvingen deelnemers twee doses
die elk 5 microgram saRNA bevatten.
Dit is veel minder dan de modRNA-concentraties die worden gebruikt door
Pfizer-BioNTech (30 microgram/shot) en Moderna (100 microgram/shot).
saRNA-injecties lossen de problemen met
modRNA-injecties niet op
Zoals we ontdekten met modRNA, is het spike-eiwit giftig voor ons
lichaam. We weten dat modRNA resulteert in de productie van meer spike-eiwit
dan beschikbaar zou zijn tijdens een natuurlijke infectie en we weten dat
herhaalde boosters immuuntolerantie veroorzaken.
Vergeleken met modRNA resulteert een kleine hoeveelheid saRNA in een verhoogde
hoeveelheid geproduceerd antigeen.
De “dosis” viraal antigeen die huidige en toekomstige RNA-gebaseerde
vaccins teweegbrengen, zal van individu tot individu grote schommelingen
vertonen, afhankelijk van het celtype dat het gewenste antigeen produceert,
genetische aanleg, medische voorgeschiedenis en andere factoren. Dit feit
alleen al zou het gebruik van RNA-gebaseerde injecties als vaccin voor gezonde
mensen moeten verbieden.
Nog een dubieuze stap voorwaarts: Van lineair naar
circulair saRNA
Omdat bekend is dat RNA-afbrekende enzymen (RNases) aan beide uiteinden
van lineair RNA actief zijn,
probeerden wetenschappers te voorkomen dat deze enzymen hun natuurlijke taak
zouden uitvoeren en niet langer benodigde mRNA’s zouden afbreken, en creëerden
ze circulair RNA.
Dit resulteerde in een verhoogde stabiliteit en vertaalefficiëntie, gevolgd
door de productie van een grotere hoeveelheid van het gewenste antigeen.
Maar is dit echt weer een stap vooruit? Denk eens aan het negatieve
effect van langdurige antigeenpresentatie. Als gevolg van verhoogde
antigeenniveaus kan één injectie met saRNA – of het nu lineair of circulair is
– bijwerkingen veroorzaken die vergelijkbaar zijn met herhaalde (booster)
injecties met modRNA.
Langdurige presentatie van een antigeen veroorzaakt
immuuntolerantie
Na vaccinatie maakt ons lichaam antilichamen aan, voornamelijk
immunoglobuline G (IgG), waaronder IgG1 en IgG4.
Gevaccineerde personen vertonen een verandering in de antilichaamklasse vanaf
de derde COVID-19 injectie (de eerste booster). Dit gaat van inflammatoire
IgG1-antilichamen (die het spikeiwit bestrijden) naar niet-inflammatoire
IgG4-antilichamen (die het spikeiwit tolereren). Verhoogde niveaus van
IgG4-antilichamen zullen op de lange termijn het immuunsysteem uitputten,
waardoor immuuntolerantie ontstaat.
Dit kan een verklaring zijn voor COVID-19 “doorbraak” infecties, verminderde
immuunrespons op andere virale en bacteriële infecties en
reactivatie van latente virale infecties. Het kan ook auto-immuunziekten en
ongecontroleerde groei van kanker veroorzaken.
Met name IgG4-responsen op lange termijn zijn significant geassocieerd
met RNA-gebaseerde
injecties, terwijl personen met een COVID-19-infectie
voorafgaand aan de vaccinatie geen verhoogde IgG4-niveaus vertoonden, zelfs
niet wanneer ze na de infectie een injectie kregen.
Deze observatie ontkracht duidelijk het beleid van de
Wereldgezondheidsorganisatie dat – ervan uitgaande dat
mensen geen immuniteit hebben tegen nieuwe virussen (waarbij de realiteit van
kruisimmuniteit volledig wordt genegeerd) – mensen moeten worden gevaccineerd
voordat ze in contact komen met het virus.
RNA-injecties worden erkend als
gentherapieproducten
Onbegrijpelijk genoeg werden op RNA gebaseerde injecties ter bescherming
tegen infectieziekten “vaccins” genoemd, waardoor ze konden worden uitgesloten
van de strikte regelgeving voor gentherapieproducten (GentP’s). Ook dit
gebeurde weer zonder enige wetenschappelijke rechtvaardiging voor het publiek.
Details over de regelgevingskwesties van RNA-gebaseerde vaccins worden
gerapporteerd in uitstekende en uitgebreide reviews door Guerriaud & Kohli en Helene Banoun.
In 2014 schreef Uğur Şahin, toen al CEO van BioNTech, mee aan een artikel in Nature
over de ontwikkeling van een nieuwe klasse geneesmiddelen, “op mRNA gebaseerde
therapeutica”. De auteurs schreven: “Men zou verwachten dat de classificatie
van een mRNA-geneesmiddel een biologisch middel, gentherapie of somatische
celtherapie is.”
In 2021 beschreef de auteur van de correspondentie in Genes & Immunity de
RNA-gebaseerde vaccins van Moderna en Pfizer-BioNTech als “een doorbraak op het
gebied van gentherapie” en “een geweldige kans voor de FDA en EMA om de
ontwikkelingspijplijn voor medicijnen te herzien en flexibeler en minder
tijdrovend te maken”.
Twee verontrustende stukjes informatie zijn nu aan het licht gekomen:
·
Het vervuilende DNA is het resultaat van
Pfizer-BioNTech’s verandering in het
productieproces na het afronden van de BNT162b2 (Comirnaty)
Clinical Trial C4591001. Aanvankelijk (Proces 1) werd Pfizer-BioNTech modRNA
geproduceerd door in-vitrotranscriptie uit synthetisch DNA en geamplificeerd
door PCR (polymerasekettingreactie). Om de productie echter op te schalen (zie
de snelle reacties op
dit BMJ-studie), werd modRNA
coderend DNA gekloond in bacteriële plasmiden (Proces 2). Simpel gezegd, de
klinische studie werd uitgevoerd met proces-1 partijen, maar de wereldbevolking
ontving proces-2 partijen.
Dit betekent dat personen die toestemming gaven om gevaccineerd te
worden, geïnjecteerd werden met een andere stof dan de stof die was goedgekeurd
door regelgevende instanties en waarvoor ze toestemming hadden gegeven.
·
Gedetailleerde sequentieanalyses toonden
aan dat het plasmide-DNA in de Pfizer-BioNTech en Moderna COVID-19 injecties
een 72-base-paar sequentie van
de promoter van het Simian Virus-40 (SV40) bevat, waarvan bekend is dat deze
het transport van het plasmide-DNA naar de celkern bevordert.
Het is nu onweerlegbaar dat de op RNA gebaseerde COVID-19 injecties DNA
bevatten.
Technologie op basis van RNA – vooral wanneer deze wordt toegepast als
vaccin op gezonde individuen – is onverdedigbaar en onethisch. Onafhankelijk
van het tragische aantal ongewenste voorvallen of overmatige sterftecijfers, is
het de techniek die het probleem vormt en dezelfde problemen zullen zich
voordoen bij alle toekomstige op RNA gebaseerde “vaccins”.
1. De op RNA gebaseerde “vaccin”-technologie gaat in tegen het centrale
idee van de evolutie van de afgelopen miljoenen jaren. Terwijl geïnjecteerd
modRNA en saRNA antigenen produceren zonder te stoppen, is in feite de korte
levensduur van natuurlijk boodschapper-RNA (mRNA) een voorwaarde voor gezonde
en specifieke celfuncties. (De korte levensduur van mRNA stelt onze cellen in
staat om zich zo snel mogelijk aan te passen aan veranderende omstandigheden en
de productie van onnodige eiwitten te vermijden).
2. Een vooronderstelling van op RNA gebaseerde “vaccin”-technologie – dat
al onze lichaamscellen een vreemd viraal eiwit moeten produceren – druist in
tegen fundamentele biologische principes, zoals het onderscheid maken tussen
onze eigen cellen en vreemde indringers, en zal ertoe leiden dat ons
immuunsysteem onze eigen cellen aanvalt.
3.
RNA kan worden omgezet in DNA, zelfs zonder de
aanwezigheid van (het enzym) reverse transcriptase (d.w.z. door LINE1 elementen
die aanwezig zijn in ons genoom/DNA). Besmet DNA (in RNA-gebaseerde vaccins) is
eerder regel dan uitzondering. Omdat zowel RNA als DNA in het menselijk genoom
kunnen worden geïntegreerd, zijn de zogenaamde “vaccins” op basis van
RNA-technologie eigenlijk gentherapieproducten.
Het is op geen enkele manier te rechtvaardigen om op RNA gebaseerde
GTP’s voor medisch gebruik te onderwerpen aan strenge controles, maar om op RNA
gebaseerde GTP’s, die vaccins worden genoemd, uit te sluiten van deze regels,
ook al zijn ze bedoeld voor het grootste deel van de menselijke bevolking.
Zelfs in noodgevallen zou niemand gedwongen moeten worden zich te laten
injecteren met wat voor stof dan ook – en zeker niet door politici.
Wat heeft COVID-19 ons geleerd over wetenschap,
politiek en maatschappij?
Jarenlang droomden wetenschappers ervan om menselijke “software” – dat
wil zeggen DNA of RNA – te manipuleren. Ethisch gezien is het manipuleren van
DNA altijd taboe geweest. Achteraf gezien kan COVID-19 het begin betekenen van
op RNA gebaseerde “vaccins” en het einde van het taboe op het manipuleren van
menselijk DNA.
In een commentaar uit 2023 in
het Journal of Evaluation in Clinical Practice schreven de auteurs dat het
vanaf het begin van de pandemie duidelijk was dat sommige invloedrijke
wetenschappers en hun politieke bondgenoten afwijkende wetenschappelijke
meningen en bewijzen die een tweede mening boden, demoniseerden. Ondanks
tegenstrijdig bewijs verzekerden nationale politici “het publiek dat ze
COVID-19 beleid aannamen door ‘de wetenschap te volgen‘.”
Wetenschappelijke instemming werd echter alleen bereikt door het
wetenschappelijke debat te onderdrukken.
Onthoud: Als vragen worden toegestaan, is het wetenschap; als ze niet
worden toegestaan, is het propaganda.
Zogenaamde “experts” geselecteerd door politici vertelden ons dat we
gevaccineerd moeten worden om een nieuw ademhalingsvirus te kunnen bestrijden.
Dit is in tegenspraak met de wetenschap van het menselijke immuunsysteem. Ons
immuunsysteem is dynamisch en kan een virus opruimen dat het nog nooit is
tegengekomen; het kan ook kruisimmuniteit ontwikkelen om varianten te
herkennen, zelfs als het virus muteert. Omdat RNA-gebaseerde vaccins één enkel
antigeen produceren, is ons immuunsysteem echter verstoken van de mogelijkheid
om kruisimmuniteit te ontwikkelen tegen virusvarianten. Dit geldt met name voor
respiratoire virussen met een hoge mutatiegraad. Op de lange termijn zal dit
leiden tot een toename van zowel de frequentie als de ernst van
infectieziekten. Politici die de bevolking willen beschermen tegen toekomstige
infecties zouden er dus goed aan doen gezondheidsprogramma’s aan te bieden die
het immuunsysteem versterken vóór de seizoensinfecties.
Wetenschappers hebben geen flauw idee hoe ze modRNA of saRNA naar een
specifiek celtype kunnen leiden of hoe ze de vertaling van beheerd RNA kunnen
stoppen. Ze blijven echter bestuderen hoe de stabiliteit van geïnjecteerd RNA
en de hoeveelheid gegenereerd antigeen verder kunnen worden verhoogd. De
huidige ontwikkeling van op RNA gebaseerde vaccintechnologie doet denken aan
het gedicht “De tovenaarsleerling”, dat de Duitse dichter Johann Wolfgang von
Goethe meer dan 200 jaar geleden schreef:
“De geesten, die ik achteloos heb grootgebracht, zijn niet aan mijn
macht gebonden.”
Klaus Steger, Ph.D., is een moleculair bioloog met
een onderzoeksfocus in de genetische en epigenetische regulatie van
genexpressie tijdens normale en afwijkende spermaontwikkeling. In de afgelopen
30 jaar werden zijn onderzoeksprojecten voortdurend gefinancierd door de Duitse
Research Foundation, terwijl hij aan het hoofd stond van verschillende
gentechnologische laboratoria die regelmatig op RNA gebaseerde technologieën
toepasten. Hij was 23 jaar hoogleraar anatomie en celbiologie aan de
Universiteit van Giessen, Duitsland, voordat hij dit jaar met pensioen ging.
Hij behaalde een doctoraat in de natuurwetenschappen aan de Universiteit van
Regensburg.
Copyright ©
2023 vertaling door Frontnieuws.
https://www.frontnieuws.com/zelfversterkende-rna-injecties-komen-eraan-het-onnoembare-gevaar/
