januari 24, 2025 3
Voormalig president
Ronald Reagan zei ooit dat de negen meest angstaanjagende
woorden in de Engelse taal “I’m from the Government, and I’m here to help”
zijn. Zijn punt was dat “hulp” van de overheid vaak leidt tot slechtere
resultaten voor de veronderstelde begunstigden. Niet alleen zijn veel regeringen
ongelooflijk inefficiënt geweest in het bereiken van de geclaimde
doelstellingen om burgers te helpen, maar ze hebben ook vaak bewezen dat ze
kwaadaardige bedoelingen hadden: de aangeboden “hulp” was een dekmantel om aan
de macht te blijven.
Liberale democratieën hebben een beperkt repertoire van door de staat gesanctioneerde beloningen en straffen, en geen van deze staat regeringen toe om gemakkelijk de rechten van burgers die zijn vastgelegd in de wet, zoals habeas corpus of het recht op een proces in een rechtbank, met voeten te treden. In moderne liberale democratieën gelden bepaalde normen voor overheidshandelen en deze kunnen niet gemakkelijk terzijde worden geschoven. We noemen deze normen beschaafd, schrijft Dr. Tilak K. Doshi.
Desalniettemin zijn
we tijdens ons leven getuige geweest van een nieuwe manier van praktische
politiek die door de grote essayist H.L. Mencken is waargenomen. Hij zei met
zoveel woorden dat onze regeringen ingebeelde hobgoblins maken – wezens van de geest die
ondeugend, angstaanjagend en zelfs gevaarlijk kunnen zijn – en dan wachten tot
de burgers schreeuwen om veiligheid.
Het hele doel van de praktische
politiek is om de bevolking ongerust te houden (en dus te schreeuwen om in
veiligheid te worden gebracht) door ze te bedreigen met een eindeloze reeks
denkbeeldige hobgoblins.
Door aan deze
behoefte aan veiligheid te voldoen, hebben regeringen meer kans om herkozen te
worden. Regeren door hysterie met andere woorden, waarbij angst en alarm worden
gecultiveerd en vervolgens gewapend voor politieke doeleinden.
Maar hysterie
gebruiken om te regeren, met dramatische uitingen van verbolgenheid of emotie,
is niet zonder uitdagingen. Hobgoblins kunnen niet altijd iedereen beetnemen.
Angst en alarm slijten, en de waarheid is belangrijk bij het rechtvaardigen van
beleid dat invloed heeft op het levensonderhoud van mensen.
De
klimaathobgoblins
Klimaat hobgoblins
zijn al lang in de maak. Maurice Strong, een Canadese milieuactivist en
hoofdarchitect van de conferentie van Stockholm in 1972 – de eerste wereldtop
waar het milieu centraal stond – verkondigde:
“Als we niet veranderen, zal onze soort niet overleven. … Eerlijk gezegd kunnen
we op het punt komen dat de enige manier om de wereld te redden de
ineenstorting van de industriële beschaving zal zijn.” Voor hobgoblins was dit
groot nieuws. Wij brachten de mensheid zelf in gevaar.
De bedreigende
eigenschappen van dit genre hobgoblins ondergingen verschillende
gedaanteverwisselingen. Het begon met Paul
Ehrlichs hongersnood en oorlog door overbevolking en de
voorspelling van de Club van Rome van onvermijdelijke
grondstoffenschaarste. Vervolgens veranderde het in wereldwijde
afkoeling in de jaren 1970, voordat het uiteindelijk uitmondde in
wereldwijde opwarming (nu ‘klimaatverandering’ genoemd) als gevolg van de
effecten van broeikasgassen. De nadruk ligt op het spoorgas kooldioxide dat
voornamelijk wordt uitgestoten door mensen die brandstoffen verbranden voor
industrie, koken, verwarming, koeling en transport.
Het verhaal is dat
de CO2 hobgoblins de regelknop zijn van het klimaat en, in het verlengde
daarvan, onze catastrofale toekomst, een theorie die werd verspreid via de
paniek van een Zweedse schoolverlater die haar voorspellende tweet over het
einde van de wereld tegen 2023 verwijderde. Samen met de Zweedse Greta Thunberg zijn
er de verschillende ‘klimaatwetenschappers’ die de klimaat hobgoblins
tevoorschijn hebben getoverd met hun ‘hockeystick’-grafieken voor de opwarming van de aarde en
hun pseudowetenschappelijke klimaatmodellen die naar behoren zijn goedgekeurd door het IPCC van de VN.
Lionel Shriver legt de ondeugendheid van de
klimaathobgoblins goed vast:
Ze nemen temperatuurmetingen op
vliegveld Heathrow. Ze weigeren om minder verontrustende satellietmetingen te
citeren. Ze schrijven afzonderlijke weersverschijnselen toe aan
klimaatverandering zonder ondersteunende gegevens. Ze spelen in op
het feit dat van dichtbij alle natuurrampen de ergste ooit lijken. Ze
onderdrukken goed nieuws, zoals het herstel van het Great Barrier Reef en het
feit dat orkanen niet vaker voorkomen – ze melden alleen de ‘heetste juli ooit’
zonder te vermelden dat het ‘record’ slechts tot 1940 teruggaat.
Het werk van de
klimaathoboblins heeft de klimaathysterie aangewakkerd die bijna dagelijks
wordt versterkt door de massamedia. De stortvloed van catastrofale
voorspellingen over klimaatverandering en de gevolgen ervan heeft iedereen op
de planeet bereikt. We hoeven alleen maar te verwijzen naar de veelvuldige
hyperbolische uitspraken van de secretaris-generaal van de VN, Antonio
Guterres, die nooit moe wordt om zijn mondiale publiek te herinneren aan de
“klimaatnoodtoestand”: het is “een code rood
voor de mensheid.” De alarmbellen zijn oorverdovend en het bewijs is
onweerlegbaar”; het ‘tijdperk
van wereldwijd koken is aangebroken’, enzovoorts ad nauseam.
John Clauser, een Nobelprijswinnaar voor
natuurkunde uit 2022, vindt klimaatalarmisme “een gevaarlijke corruptie van de
wetenschap die de wereldeconomie en het welzijn van miljarden mensen
bedreigt.”. Hij vervolgt:
Misleidende klimaatwetenschap is
uitgezaaid tot massale schokjournalistieke pseudowetenschap. Op haar
beurt is de pseudowetenschap een zondebok geworden voor een grote
verscheidenheid aan andere ongerelateerde kwalen. Het is gepromoot
en uitgebreid door eveneens misleide zakelijke marketingagenten, politici,
journalisten, agentschappen en milieuactivisten.
De COVID-19
hobgoblins
Als de
klimaathobgoblins al lang in de maak waren, dan was de Covid-variant dat
allerminst. De eerste meldingen van COVID-19 doken eind december 2019 op, toen
een uitbraak van een niet-geïdentificeerde vorm van longontsteking werd gemeld
in Wuhan, China. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Amerikaanse centra
voor ziektebestrijding en -preventie (CDC) begonnen in januari 2020 verslag uit
te brengen over de uitbraak, waarbij individuele gevallen werden gemeld in
Thailand en elders.
In maart 2020 had
de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) COVID-19 uitgeroepen tot wereldwijde
noodsituatie voor de volksgezondheid en het virus de naam “severe acute
respiratory syndrome coronavirus 2” gegeven. Het was ook in maart dat de WHO de
COVID-19-uitbraak officieel tot pandemie uitriep. In het beginstadium van de
verspreiding van de infectie namen landen over de hele wereld verschillende
maatregelen om COVID-19 te beheersen en de verspreiding van het virus te
beperken. De meeste landen namen min of meer strenge maatregelen (zoals
huisarrest, avondklok, quarantaine, cordons sanitaires en
soortgelijke maatschappelijke beperkingen), met als belangrijke
uitzondering Zweden, dat beperkte gerichte maatregelen nam om
ouderen en zieken te beschermen. In de armere landen in Afrika, Azië en
Latijns-Amerika waren strikte lockdowns uitgesloten door onvoldoende
overheidscapaciteit.
De Britse premier
Boris Johnson sprak over gezond verstand, ‘kudde-immuniteit’ en het beschermen
van de kwetsbaren. In eerste instantie wees hij het verbieden van
massabijeenkomsten of het opleggen van sociale afstandsregels van de hand. Toen
waarschuwde een ongepubliceerd alarmistisch rapport van 16 maart van professor Neil Ferguson van het Imperial College in
Londen voor 510.000 doden in het land als het niet onmiddellijk een
onderdrukkingsstrategie zou aannemen. Op 23 maart draaide de Britse regering
haar koers om en legde een van de strengste lockdowns van Europa op. Voor de VS
had de professor 2,2 miljoen doden voorspeld als soortgelijke
overheidsmaatregelen uitbleven en ook daar hielpen de angstige voorspellingen
van Ferguson over massale sterfgevallen de federale regering van de VS om de
lockdown-modus in te schakelen.
In tegenstelling
tot klimaatveranderingsmodellen die uitkomsten over een periode van tientallen
jaren voorspellen, duurt het echter slechts dagen en weken voordat
voorspellingen van epidemiologische modellen door data worden ontkracht. Door
alle extreme weersomstandigheden (of het nu gaat om zware sneeuwval of
hittegolven, droogte of overstromingen) op te nemen als het resultaat van een
allesomvattende ‘klimaatverandering’, kan bovendien niets worden weerlegd.
Maar de COVID-19
hobgoblins konden professor Fergusons hysterische vermoedens niet afdekken. Dus
op 25 maart werd Fergusons voorspelling van een half miljoen dodelijke
slachtoffers in het VK naar beneden bijgesteld tot “waarschijnlijk niet
meer dan 20.000,” een verlaging met een factor 25. Deze drastische verlaging
kon niet geloofwaardig worden verklaard door de Britse lockdown maatregelen die
slechts twee dagen eerder waren opgelegd, voordat dergelijke maatregelen mogelijk
genoeg tijd hadden gehad om te werken.
De corruptie van de
wetenschap
De klimaat- en
COVID-19 hobgoblins mogen dan van verschillende genres zijn, ze hebben veel
gemeen. Ze hebben opvallende parallellen in de corruptie van de wetenschap, met het gebruik van
modellen, of het nu gaat om een nep ijshockey-stick voor de opwarming van de aarde of
om op hol geslagen epidemiologische fataliteitsvoorspellingen.
Deze buitensporige afhankelijkheid van speculatieve, niet-passende modellen
verraadt het gebrek aan transparantie en groepsdenken, wat gepaard gaat met het onderdrukken van
sceptici die hun vraagtekens zetten bij de verzonnen hobgoblins.
Een recent
slachtoffer van de censuur van het groepsdenken is de zeer eminente specialist
in volksgezondheid Dr. Jay Bhattacharya, die co-auteur was van de Great Barrington
Declaration, waarin kritiek werd geuit op de algemene invoering van
rigide lockdowns als reactie op de COVID-19 pandemie. Hij werd door president
Trump genomineerd als het volgende hoofd van de National Institutes of Health
en heeft vier jaar van censuur, zwarte lijsten en belastering achter de rug.
Dr. John Clauser, die het ‘klimaatcrisis’-narratief betwist, werd op dezelfde
manier gecanceld. Hij werd door het IMF niet uitgenodigd voor een lezing die
hij zou geven en werd het onderwerp van laster stukken in de mainstream media.
In de eerste dagen
van de COVID-19 lockdown in het Verenigd Koninkrijk hekelde voormalig
rechter Jonathan Sumption van het Hooggerechtshof de
“hysterische glijbaan van het land naar een politiestaat… Een irrationele
overreactie gedreven door angst.” Vervolgens beschreef hij op meesterlijke
wijze de rol van hysterie in de politiek:
Het echte probleem is dat wanneer
menselijke samenlevingen hun vrijheid verliezen, dat meestal niet is omdat
tirannen die vrijheid hebben afgenomen. Het is meestal omdat mensen
vrijwillig hun vrijheid opgeven in ruil voor bescherming tegen een bedreiging
van buitenaf. En die dreiging is meestal reëel, maar wordt meestal
overdreven. Dat is wat ik vrees dat we nu zien. De druk
op politici komt van het publiek. Ze willen actie. Ze
staan niet stil bij de vraag of de actie zal werken. Ze vragen zich
niet af of de kosten de moeite waard zijn. Ze willen hoe dan ook
actie. En iedereen die geschiedenis heeft gestudeerd zal hier de
klassieke symptomen van collectieve hysterie herkennen. Hysterie is
besmettelijk. We maken ons druk over de dreiging en vragen ons niet
meer af of het middel misschien erger is dan de kwaal.
Hobgoblins
vervagen, mensen worden wakker
Hoezeer mensen ook
bescherming willen tegen ingebeelde hobgoblins en hun vermeende bedreigingen,
wanneer regeringen tiranniek worden en een beleid voeren dat veel meer kost dan
oplevert, ondergaan mensen uiteindelijk een proces van ontgoocheling met een
verlangen naar betekenisvolle verandering. Regimes die aan de macht zijn
verdubbelen op hun beurt in hysterie en paniekerig beleid om de hobgoblins op
afstand te houden. Dit leidt tot nog meer verarming en vervreemding onder
grotere delen van de bevolking.
In plaats van
middelen en inspanningen in te zetten om de kwetsbaren te beschermen tegen
COVID-19 en de rest van de bevolking in staat te stellen om door te gaan met
hun levensonderhoud, waarbij individuen de verantwoordelijkheid nemen om veilig
te socialiseren, leggen de meeste regeringen van bovenaf opgelegde,
economie-verpletterende lockdowns op, gevolgd door mandaten en aansporingen om
maskers te dragen en vaccinaties en eindeloze boostershots te nemen. En in
plaats van de echte bedreigingen voor het milieu te beperken, zoals ervoor
zorgen dat waterreservoirs worden gevuld en bossen worden beheerd om
bijvoorbeeld bosbranden in Californië te voorkomen, pleit het
klimaatveranderings establishment voor verdere ‘decarbonisatie’ (lees
deïndustrialisatie) om ons te redden van extreme scenario’s voor de opwarming
van de aarde.
De triomfantelijke
terugkeer van Donald Trump als 47e president van de VS was het hoogtepunt van
dat proces van desillusie. De hobgoblins van COVID-19 en het klimaat leken niet
langer de overhand te hebben. Meer mensen dan niet geloofden liever in, en
stemden op, een leider die de ‘klimaatcrisis’ afdeed als een hoax en die bereid
was om hulp te bieden aan diegenen die COVID-19 vaccinaties weigerden, ondanks
het feit dat ze bedreigd werden met het verlies van banen en gewone vrijheden.
Op de eerste dag
van zijn regering ondertekende president Donald Trump een reeks uitvoeringsbesluiten die
beloven een einde te maken aan de hysterie over angstige narratieven. Op het
gebied van energie, milieu en de zogenaamde ‘klimaatcrisis’ heeft president
Trump zijn regering opgedragen om zich terug te trekken uit het klimaatakkoord
van Parijs, het Arctic National Wildlife Refuge in Alaska te heropenen voor
olie- en gasexploratie, tijdelijk alle gebieden op het Outer Continental Shelf
te onttrekken aan de offshore windenergieproductie, de leasing- en
vergunningspraktijken van de federale overheid voor windenergieprojecten te
herzien, een nationale energienoodtoestand af te kondigen, een einde te maken
aan radicaal milieudenken door “mensen boven vissen te stellen” om
Zuid-Californië van water te voorzien; en ‘America Firs’ te zetten in
internationale milieuovereenkomsten.
Met betrekking tot
kwesties die verband houden met COVID-19 en de volksgezondheid, was de meest
ingrijpende stap die de heer Trump tijdens zijn verkiezingscampagne zette, het
bundelen van zijn krachten met Robert F. Kennedy Jr. die aanvankelijk als
onafhankelijk kandidaat meedeed, en hem te nomineren als zijn volgende minister
van Volksgezondheid en Human Services. Op zijn eerste dag vaardigde hij
een uitvoeringsbesluit uit om zich terug te trekken
uit de Wereldgezondheidsorganisatie. Hij beloofde ook om “alle dienstleden die ten onrechte
uit ons leger waren gezet omdat ze bezwaar maakten tegen het COVID-19
vaccinatiemandaat, weer aan te stellen en hun volledige salaris terug te
betalen.”
Tijdens zijn
presidentiële inauguratie in 1933 bevestigde Franklin D. Roosevelt zijn vaste
overtuiging dat “het enige dat we te vrezen hebben… de angst zelf is.”
Denkbeeldige hobgoblins, hoe bedreigend ze ook zijn, verdwijnen als mensen zich
de waarheid realiseren.
Copyright ©
2024 vertaling door Frontnieuws.
Ooit was
ik een groot voorstander van alles wat digitaal was, maar nu heb ik ernstige
twijfels over het tempo waarin de mensheid de overstap van analoog naar de
cloud heeft gemaakt. De hackings, uitval, datalekken en uitgebreide
onderbrekingen maken het allemaal duidelijk. Toen drong het tot me door dat het
gevaar zelfs nog groter … Meer lezen
overAls de elektriciteit uitvalt
