De waarheid achter de teloorgang van stedelijke kustgebieden is complexer dan klimaatfanaten graag beweren. Het is niet zozeer de stijging van de zeespiegel die hiervoor verantwoordelijk is, maar veeleer de bodemdaling door zware bebouwing en grondwateronttrekking, meldt Report24.
Uit een nieuw onderzoek van NASA, getiteld “ Variable vertical land motion and its impacts on sea level rise projections ”, blijkt dat talloze kuststeden over de hele wereld in een alarmerend tempo zinken. De oorzaak is echter niet de klimaatverandering, maar de lokale bodemdaling. Het onderzoek, dat onlangs in het nieuws kwam, laat een complexe wisselwerking zien tussen geologische en door de mens veroorzaakte factoren die vaak ten onrechte worden toegeschreven aan de stijging van de zeespiegel.
“In veel delen van de wereld, zoals onder de gewonnen grond van San Francisco, zakt het land sneller dan de zee zelf stijgt”, legt Marin Govorcin, hoofdauteur van de NASA-studie en specialist in remote sensing bij het Jet Propulsion Laboratory, uit aan de New York Post. Deze bevinding spreekt de wijdverbreide veronderstelling tegen dat klimaatgeïnduceerde zeespiegelstijging de voornaamste oorzaak is van overstromingsrisico’s in kustgebieden.
Schiereiland zakt wekelijks 10 centimeter
Uit het onderzoek, dat is gepubliceerd in het tijdschrift Science Advances, komen verschillende oorzaken voor bodemdaling naar voren: overmatige grondwateronttrekking, sedimentverdichting, tektonische verschuivingen en infrastructurele problemen. Gebieden zoals de Central Valley in Californië worden er bijzonder door getroffen. Jaarlijks daalt de bodem daar tot wel 20 centimeter, voornamelijk door het onttrekken van grondwater tijdens droogtes.
Alexander Handwerger, een andere NASA-onderzoeker, waarschuwt: “De snelheid is meer dan voldoende om mensenlevens en infrastructuur in gevaar te brengen.” De situatie is bijzonder dramatisch op het schiereiland Palos Verdes in Los Angeles, waar het water door aardverschuivingen ongeveer 10 centimeter per week richting oceaan zakt.
De zeespiegel stijgt al 100 jaar minimaal maar constant
Terwijl de New York Post en andere media de NASA-studie interpreteerden als bewijs voor een ‘angstaanjagende’ door het klimaat veroorzaakte stijging van de zeespiegel, laten langetermijnmetingen van het waterpeil een ander beeld zien. De getijdenmetingen van NOAA laten zien dat de zeespiegel al meer dan een eeuw lang met een constante, gematigde snelheid stijgt, zonder noemenswaardige versnelling, ondanks de toenemende CO₂-uitstoot.
Gegevens van het NOAA-getijdenmeetstation in Battery Park in New York City, dat sinds 1856 de zeespiegel meet, laten een gestage stijging van ongeveer 2,94 millimeter per jaar zien. Dit komt overeen met een stijging van slechts 0,96 voet (ongeveer 29 cm) in 100 jaar. In San Francisco bedraagt de stijging slechts 1,98 mm per jaar, terwijl in Los Angeles de stijging het kleinst is met 1,05 mm per jaar. Deze waarden komen overeen met het wereldwijde gemiddelde van 1,7-1,8 mm per jaar sinds het einde van de Kleine IJstijd in de 19e eeuw en spreken de bewering van een door het klimaat veroorzaakte versnelling tegen.
Klimaatveranderingsnarratief zou moeten leiden tot snellere toename – niet verifieerbaar
De New York Post meldde dat “als we deze daling in acht nemen, de zeespiegel – die stijgt als gevolg van klimaatverandering – in Los Angeles en San Francisco in 25 jaar meer dan twee keer zo sterk zou kunnen stijgen als eerder werd voorspeld.” In dit verhaal worden echter twee afzonderlijke verschijnselen met elkaar verward en wordt ten onrechte gesuggereerd dat klimaatverandering de voornaamste oorzaak is van lokale overstromingsrisico’s. Uit diverse wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat de zeespiegelstijging sinds het einde van de Kleine IJstijd vrijwel constant is gebleven. Als de uitstoot van broeikasgassen inderdaad een versnelling zou veroorzaken, zou er een duidelijke opwaartse trend zichtbaar moeten zijn in de niveaumetingen van de laatste 50 jaar. Dat is niet het geval.
Door bodemdaling te verwarren met zeespiegelstijging wordt de aandacht afgeleid van de echte problemen waarmee kuststeden kampen. In plaats van zich te richten op de minimale of niet-bestaande impact van broeikasgasemissies (zie ook mijn boek “CO2 is not our enemy”), zouden beleidsmakers veel directere en substantiëlere effecten kunnen bereiken op het voorkomen van overstromingen en verlies door zich te richten op de oorzaken van bodemdaling.
Deze maatregelen omvatten verbeterd grondwaterbeheer, stabilisatie van onstabiele bodems en herziening van dijken langs de kustlijn. Het NASA-onderzoek levert waardevolle gegevens op die gemeenschappen kunnen helpen zich aan te passen aan lokale hoogteveranderingen. De New York Post besteedde weliswaar aandacht aan het onderwerp, maar gaf het slechts gedeeltelijk weer. Een nauwkeurigere presentatie zou de klimaatverandering als factor in de problemen van bepaalde kuststeden achterwege hebben gelaten en zou in plaats daarvan de nadruk hebben gelegd op de wetenschappelijk bewezen lokale oorzaken.
In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.
STEUN ONS WERK HIER.
Klimaatverandering zorgt
er niet voor dat atolstaten als de Malediven, de Marshalleilanden en Tuvalu
verdrinken, zo blijkt uit onderzoek. Historisch gezien werd beweerd dat ze
kwetsbaar zijn voor zeespiegelstijgingen als gevolg van de opwarming van de
aarde, maar recente bevindingen laten zien dat deze
laaggelegen eilandstaten bijna allemaal nog steeds even groot zijn of
zelfs groeien, schrijft Jack … Meer lezen overEilanden waarvan klimaatalarmisten zeiden dat
ze door de klimaatverandering zouden verdwijnen, groeien feitelijk
